ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13. ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΦΡΑΣΗ «Ο ΩΝ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ»> ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;,

Τού Γεωργίου Τσιμπιρίδη

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13. ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΦΡΑΣΗ «Ο ΩΝ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ» ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

      ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13

«Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ τού ουρανού καταβάς, ο υιός τού ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ» (ΙΩΑΝ. Γ:13).

   Εις το χωρίο τούτο τινές εκ τών ερμηνευτών διαπράττουν ένα σφάλμα. Εφαρμόζουν εις τον Χριστόν το ‘καταβάς’ μόνον, όχι και το ‘αναβέβηκεν’. Έτσι π.χ. ο Heinrich August Wilhelm Meyer μεταφράζει: «Ουδείς εκ τών ανθρώπων έχει ανέβει εις τον ουρανό εκτός εκείνου, ο οποίος, χωρίς να ανεβεί από τής γης, κατέβει εκ τού ουρανού». Αλλά μετά το ‘ει μη’ εξυπακούεται ‘αναβέβηκεν εις τον ουρανόν’. Αυτό απαιτεί η φυσική σύνταξη τού ‘ει μη’. Αυτό απαιτεί επίσης η χρήση τής μετοχής ‘καταβάς’ και όχι τού ρήματος ‘κατέβη’.

   Εάν δηλαδή το πράγμα είχε όπως κάποιοι ερμηνευτές νομίζουν, μετά το ‘ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν’ ο Ευαγγελιστής θα έγραφε ‘ει μη κατέβη εκ τού ουρανού, ο υιός τού ανθρώπου’. Ουδείς δηλαδή ανέβη, ειμή μόνον είς (ένας) κατέβη. Η σύνταξη φαίνεται καλύτερα, εάν, παραλείποντες τις άλλες λέξεις τού χωρίου, περιορισθούμε εις το ‘ουδείς αναβέβηκεν ει μη ο καταβάς’, και κυρίως εάν θέσουμε το ερώτημα: Η έναρθρος μετοχή ‘ο καταβάς’ τί είναι συντακτικώς, εάν όχι υποκείμενο τού εξυπακουομένου ρήματος ‘αναβέβηκεν;

   Ο Ευαγγελιστής έγραψε ‘ο καταβάς’, όχι ‘κατέβη’, όπως αποδίδουν τινές τών ερμηνευτών συγχέοντες υποκείμενο και ρήμα κατ’ ασύγγνωστον συντακτικόν σφάλμα κι όπως εσφαλμένως έχουν καταλάβει το χωρίο οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά που νομίζουν ότι η Γραφή είναι εύκολη εις την ερμηνεία.

       ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13

   Αλλά πώς ο Χριστός ’αναβέβηκεν εις τον ουρανόν’ πριν να κατέβει εις την γη; Το παράδοξο τούτο, το οποίο και οδήγησε εις την εσφαλμένη υπό τινών ερμηνευτών αντίληψη και απόδοση τού ΙΩΑΝ. Γ:13, την καλυτέρα εξήγηση ευρίσκει εις τον ομοίως παράδοξον περί αναβάσεως και καταβάσεως τού Γιαχβέ μεταξύ ουρανού και γης λόγον τού ΠΑΡΟΙΜ. ΚΔ:27 (Λ:4 Εβρ.) «Τίς ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη; Τίς συνήγαγε τον άνεμον εν ταις χερσίν αυτού;». Ως απάντηση βεβαίως εξυπακούεται: ‘Ουδείς, ειμή μόνον ο Γιαχβέ τρόπον τινά ανεβοκατεβαίνει μεταξύ ουρανού και γης’!

   Όπως εις το χωρίο τών Παροιμιών ο Γιαχβέ παρίσταται, ότι ανέβη εις τον ουρανό και κατέβη, κατά παρόμοιον τρόπο και εις το χωρίον τού Ιωάννου ο Χριστός παρίσταται, ότι ανέβη εις τον ουρανόν και κατέβη εκ τού ουρανού. Ο Γιαχβέ και ο Χριστός τρόπον τινά ανέρχονται και κατέρχονται μεταξύ ουρανού και γης όπως ο οικοδεσπότης ανέρχεται και κατέρχεται μεταξύ τού ανωτέρου και κατωτέρου ορόφου τής οικίας αυτού. Όπισθεν τού τοιούτου τρόπου εκφράσεως κρύπτεται η αλήθεια ΤΗΣ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ, ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!

   Η ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΣ παρουσία τού Λόγου Χριστού επί τής γης ΚΑΙ εν ουρανώ, αποδεικνύεται περιφανώς εκ τής εν τω χωρίω φράσεως τού Ιησού περί τού εαυτού Του ‘ο ων εν τω ουρανώ’. Η μετοχή ‘ο ων’ κατ’ άλλους έχει έννοια παρατατικού, κατ’ άλλους ενεστώτος. Αλλά μετά την εφαρμογή τού ‘αναβέβηκεν εις τον Χριστόν δεν δυνάμεθα να παραδεχθούμε, ότι έχει έννοια παρατατικού. Διότι πώς ήτο δυνατόν να πει ο Χριστός, ότι Αυτός μόνον ανέβη εις τον ουρανόν, ο οποίος ήτο εν τω ουρανώ; Αφού ήτο εν τω ουρανώ, πώς ανέβη; Το ‘ήτο’ και το ‘ανέβη’ αντίκεινται μεταξύ των. Η μετοχή ‘ο ων’ έχει λοιπόν σημασία ενεστώτος.

            Η ΟΡΘΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13

Η δε έννοια τού όλου χωρίου είναι η εξής αγαπητοί αναγνώστες:

   Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν ειμή μόνον ο Χριστός. Ότι δε ο Χριστός ανέβη εις τον ουρανόν, είναι σύμφωνον προς το ότι κατέβη εκ τού ουρανού. Η κατάβασις εκ τού ουρανού προϋποθέτει την ανάβασιν εις τον ουρανόν. Αλλά επειδή ο Χριστός εμφανίζει τον Εαυτό Του ως καταβάντα εκ τού ουρανού, για να μην θεωρηθεί, ότι δεν είναι πλέον εις τον ουρανόν, προσθέτει ‘ο ων εν τω ουρανώ’, δηλαδή ‘ο οποίος είναι εις τον ουρανόν’, παρά το γεγονός ότι ευρίσκεται επί τής γης (πρβλ «...παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ, και υμείς ήτε» (ΙΩΑΝ. ΙΔ:3) δηλαδή «...θα σάς παραλάβω κοντά μου, ώστε, όπου είμαι εγώ, να είστε κι εσείς». Επί γης ευρισκόμενος ο Χριστός, δια τού ειμί εννοεί, ότι ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ!!!

   Οπωσδήποτε δια τής εν ΙΩΑΝ. Γ:13 περί αναβάσεως τού Χριστού εις τον ουρανόν και καταβάσεως εις την γην φρασεολογία, η οποία ανταποκρίνεται προς την όμοια περί τού Γιαχβέ φρασεολογία τού ΠΑΡΟΙΜ. ΚΔ:27 (Λ:4 Εβρ.), Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ! Όχι βεβαίως ως πρόσωπο, όπως ανοήτως καταλαβαίνουν τινές εκ τών ακολούθων τού ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ ή όπως αναισχύντως και συκοφαντικώς ερμηνεύει η Σκοπιά επί σκοπώ να σπιλώσει το Τριαδολογικό πιστεύω τού Χριστιανικού κόσμου (όρα  Σκοπιά 15.05.1988, σελ.21 και Πώς να συζητάτε λογικά από τις Γραφές’, έκδ.1987, σελ.405), αλλά ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ! ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΣ!

           ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΙΩΑΝ. Γ:13

   Η φράσις ‘ο ων εν τω ουρανώ’, που κατά τινές εκ τών αιρετικών δεν είναι τίποτε άλλο παρά νόθα προσθήκη εις το κείμενο, μαρτυρείται από τούς εξής κώδικες:

Α Ε G H K M N S U V(vid) Υ Γ Δ Λ Θ Ψ Ω 047 050 0211 f1 f13 2 28 157 180 205 565 579 597 700 892 1071 1243 1292 1342 1424 1505 2561 uk it(a, aur, b, c, f, ff2, j, l, q, r1) vg syr (p, h) cop (bopt) arm eth geo (1) slav (Σύνολο 48)

Και από τούς εξής Πατέρες και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς:

Ιππόλυτος Ρώμης, Ωριγένης, Αδαμάντιος, Ευστάθιος, Ψευδο–Διονύσιος, Αμφιλόχιος, Επιφάνιος, Χρυσόστομος, Paul-Emesa, Κύριλλος, Ησύχιος, Θεοδώρητος, Ιωάννης Δαμασκηνός, Αμβρόσιος, Ιερώνυμος, Αυγουστίνος (Σύνολο 16)

   Το χωρίο τώρα, χωρίς την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’, μαρτυρείται από τούς εξής κώδικες:

P (63 acc Swanson) P (66) P (75) א B L T W (s) 083 086 33 1010 1241 1293 cop (sa, bopt, ach2, fay, geo2) (Σύνολο 15)

Και από τούς εξής Πατέρες και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς:

Τατιανός, Ωριγένης, Eυσέβιος, Αδαμάντιος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Apollinaris, Γρηγόριος Νύσσης, Δίδυμος, Επιφάνιος, Κύριλλος, Θεοδώρητος, Ιερώνυμος, (Σύνολο 12)

(Όλες οι ανωτέρω παραπομπές προέρχονται εκ τού David Robert Palmer, The Gospel of John, edition 2010, page 6)

   Παρατηρούμε δηλαδή, ότι η γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’ μαρτυρείται από 48 Μεγαλογράμματους και Μικρογράμματους κώδικες, ενώ η γραφή που δεν περιλαμβάνει την εν λόγω φράση μαρτυρείται ΜΟΝΟΝ από 15! Οι δε Πατέρες κι Εκκλησιαστικοί συγγραφείς που μαρτυρούν την γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’ είναι 16, ενώ αυτοί που δεν περιλαμβάνουν την εν λόγω φράση εις τα συγγράμματά τους είναι ΜΟΝΟΝ 12!

Άξιον δε ιδιαιτέρας προσοχής είναι και το εξής γεγονός:

   Η αρχαιοτέρα μαρτυρία Πατρός τής Εκκλησίας που ποεί μνείαν τής παραδόξου ρήσεως τού Θεανθρώπου, περιλαμβάνοντας την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’, είναι τού Ιππολύτου Ρώμης και ανάγεται εις τις αρχές τού 3^ου αιώνος μ.Χ., δηλαδή 200 σχεδόν έτη προγενεστέρα κι από τούς αρχαιοτέρους σωζομένους χειρογράφους κώδικες!!! Η Εκκλησία δηλαδή γνώριζε την παράδοξη ρήση τού Χριστού, περιλαμβανομένης τής επιμάχου φράσεως, ΗΔΗ από τον 3^ον αιώνα μ.Χ. Άρα όταν οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται, ότι η συγκεκριμένη φράσις είναι εμβόλιμος και μεταγενεστέρα, όλοι καταλαβαίνουμε το ανυπόστατο και γελοίο τού συγκεκριμένου ισχυρισμού των.

   Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο τού Ιερού Πατρός, για να διαπιστώσουμε άπαντες τού λόγου το αληθές:

«Τούτο δε ουκ εγώ λέγω, αλλ’ αυτός μαρτυρεί ο καταβάς εκ τού ουρανού· ούτω γαρ λέγει· ‘Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ τού ουρανού καταβάς ο υιός τού ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ’. Τί ουν ζητεί παρά το ειρημένον; Μήτι ερεί, ότι εν ουρανώ σαρξ ην;» (Ιππολύτου Ρώμης, Εις την αίρεσιν Νοητού, κεφ.4, Patrologia Graeca, τόμ.10, 809) 

   Aς αναφέρουμε όμως και τούς κώδικες που αναγράφονται εις τα Κριτικά Κείμενα, για να τελειώνει άπαξ δια παντός το θέμα όσον αφορά εις το συγκεκριμένο παράδοξο χωρίο:

   Η φράσις ‘ο ων εν τω ουρανώ’, που κατά τούς ακολούθους τού ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ δεν είναι τίποτε άλλο παρά νόθα προσθήκη εις το κείμενο, μαρτυρείται από τούς εξής κώδικες:

Α Δ Θ Ψ 050 f (1) f (13) 28 157 180 205 565 579 597 700 892 1006 1071 1243 1292 1342 1424 1505 Byz [E G H N] Lect it (a, aut, b, c, f, ff2, j, l, q, r1) vg syr (p, h) cop (bopt) arm eth geo slav (Σύνολο 33)

Κι από τούς εξής Πατέρες και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς:

Ιππόλυτος Ρώμης, Ωριγένης, Αδαμάντιος, Ευστάθιος, Ψευδο–Διονύσιος, Αμφιλόχιος, Επιφάνιος, Χρυσόστομος, Paul-Emesa, Κύριλλος, Ησύχιος, Θεοδώρητος, Ιωάννης Δαμασκηνός, Αμβρόσιος, Ιερώνυμος, Αυγουστίνος (Σύνολο 16)

Το χωρίο τώρα, χωρίς την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’, μαρτυρείται από τούς εξής κώδικες:

P (66) P (75) א B L T W (supp) 083 086 33 1010 1241 cop (sa, bopt, ach2, fay) geo2 (Σύνολο 14)

Κι από τούς εξής Πατέρες και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς:

Τατιανός, Ωριγένης, Eυσέβιος, Αδαμάντιος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Apollinaris, Γρηγόριος Νύσσης, Δίδυμος, Επιφάνιος, Κύριλλος, Θεοδώρητος, Ιερώνυμος, (Σύνολο 12)

(Όλες οι ανωτέρω παραπομπές ελήφθησαν εκ τού Κριτικού Κειμένου τής Καινής Διαθήκης τών Bruce M. Metzger, Kurt Aland, Carlo M. Martini, Johannes Karavidopoulos, Barbara Aland, έκδ.1993).

   Παρατηρούμε δηλαδή ΚΑΙ ΕΔΩ, ότι η γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’ μαρτυρείται από 33 Μεγαλογράμματους και Μικρογράμματους κώδικες, ενώ η γραφή που δεν περιλαμβάνει την εν λόγω φράση μαρτυρείται ΜΟΝΟΝ από 14! Οι δε Πατέρες κι Εκκλησιαστικοί συγγραφείς που μαρτυρούν την γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’ είναι 16, ενώ αυτοί που δεν περιλαμβάνουν την εν λόγω φράση εις τα συγγράμματά τους είναι ΜΟΝΟΝ 12!

   Γιατί λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, να εκλάβουμε ως νόθα την γραφή που περιλαμβάνει την επίμαχη φράση ‘ο ων εν τω ουρανώ’, όταν αυτή μαρτυρείται από διπλάσιους ή ακόμη και τριπλάσιους κώδικες εν σχέσει προς την γραφή που δεν την περιλαμβάνει;;; Επειδή δεν αρέσει εις την Εταιρία Σκοπιά, λόγω τής ζημιάς που τής προκαλεί εις το δογματικό της πιστεύω, όσον αφορά εις το πρόσωπο τού Χριστού;