Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου. Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ «ΕΚΘΕΤΟΥΝ» ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΩΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥΣ!

Tου Ιωάννη Νικολάου

Αγαπητοί αναγνώστες.

   Προ ολίγων μηνών διεξήχθη εις την ομάδα «Μάρτυρες τού Ιεχωβά: οι μόνοι αληθινοί Χριστιανοί» (https://www.facebook.com/groups/deneimasteairesh), ένας διάλογος μεταξύ Ορθοδόξου και Προτεστάντη (πλέον συγκεκριμένως με Αντβεντιστή τής Εβδόμης Ημέρας), τον οποίον και δημοσιεύουμε αυτούσιο προκειμένου να αντλήσουμε επιχειρήματα για την αλήθεια τής Ορθοδοξίας και ταυτοχρόνως να διαπιστώσουμε με ποιον τρόπο οι εχθροί τής Πίστεως διαστρέφουν και διαστρεβλώνουν, όχι μόνον τα εδάφια τής Αγίας Γραφής, αλλά ακόμη και την ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!


ΠΡΟΤΕΣΤΑΤΗΣ:

«ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΕΣΑΣ. Η ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΑΣ Η ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΚΘΕΤΗ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΟΤΑ»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Με τον παρόντα λοιπόν διάλογο, κ.Προτεστάντη, σάς δίνεται η ευκαιρία να μάς «διδάξετε» τί ακριβώς πρεσβεύει η Ορθοδοξία και τί είναι αυτό το οποίο, ενώ εσείς κατείχετε καλώς (ως μέλος τής Ορθοδόξου Εκκλησίας που μάλλον κάποτε ήσασταν), όμως το απορρίψατε για να ασπαστείτε το «ευαγγέλιο» τού Προτεσταντισμού! Σάς δίνετε επίσης η ευκαιρία, με την παράθεση τών ημετέρων ντοκουμέντων, να γνωρίσετε και πράγματα τα οποία ίσως δεν πληροφορηθήκατε έως τώρα. Οπότε, κ.Προτεστάντη, το ποιος αποκρύπτει πράγματα και καταστάσεις θα γίνει φανερό κατά την διάρκεια τού διαλόγου και οι έχοντες «νουν Χριστού» (Α΄ Κορ. 2:16) θα κρίνουν πού είναι η αλήθεια τού Χριστού και πού η πλάνη τού διαβόλου! Ποιος δηλαδή ίσταται καλοπροαιρέτως έναντι τής αληθείας και ποιος κακοπροαιρέτως.


ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

 «ΤΟ ΤΙ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΙΣΧΙΡΙΖΕΣΤΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΑΣΙΑ. ΣΥΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Συμφωνούμε απόλυτα! Εξ όσων όμως γνωρίζω, η Ορθόδοξος Εκκλησία ακολουθεί και δεσμεύεται από την πίστη και τα δόγματα, όπως αυτά διετυπώθησαν εις τις Οικουμενικές Συνόδους. Ενδιαφέρον λοιπόν θα έχει να μάς υποδείξετε τί είναι αυτό το «λαβράκι» που έχετε βρει, το οποίο έρχεται εις σύγκρουση με το πιστεύω τών συγκεκριμένων Συνόδων και ειδικά με τον Όρο Πίστεως τής Ζ΄ Οικουμενικής που έχει ως εξής: «....και ταύταις (δηλ. τις εικόνες Χριστού, Θεοτόκου, αγγέλων και πάντων τών αγίων) ασπασμόν και ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ προσκύνησιν απονέμειν, ου μην την κατά πίστιν ημών αληθινήν λατρείαν, ή πρέπει μόνον τη ΘΕΙΑ ΦΥΣΕΙ». (Η υπογράμμιση δική μας) 

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

«Η ΘΑ ΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΣ Η ΘΑ ΣΚΑΝΑΡΩ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΨΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΚΘΕΣΩ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΣΑΝ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΗΤΕΣ»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Προτιμώ το δεύτερο κ.Προτεστάντη ώστε να διαπιστώσουμε όλοι και το πόσο αξιόπιστος ερμηνευτής τών κειμένων είστε! Γιατί εάν κρίνουμε από τις ερμηνείες εις τα χωρία τής Γραφής τών συν-Προτεσταντών σας, επιτρέψτε μας να έχουμε τις αμφιβολίες μας ως προς την αξιοπιστία τών Προτεσταντικών ερμηνειών!


ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΙΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΕΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗ. ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ ΠΗΓΕΣ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΤΙΣ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΩΣ ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΕΣ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ» ΑΞΙΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ (ΓΑΛ. Α:8-9)

   Βλέπω πήρατε φόρα και βγάλατε ΟΛΑ τα αποθημένα σας, κι εν γένει το μίσος και την εμπάθεια που έχετε, για την Εκκλησία τού Χριστού! Άλλωστε είναι γνωστά, εις τούς ασχολούντες με το αντικείμενο, τα αισθήματα τών περισσοτέρων αιρετικών για την Εκκλησία τού Χριστού. Επιτρέψατέ μου να συμπληρώσω, εις τον μακροσκελή κατάλογο που παραθέσατε, το θέμα τής Ειδικής Ιερωσύνης, (τούς παπάδες δηλαδή που έχει η Εκκλησία τού Χριστού εν αντιθέσει με την δική σας που αρνείται τον συγκεκριμένο θεσμό) το οποίο και σάς διέφυγε, αλλά και άλλα πολλά που δεν θίξατε, τα οποία θα συζητηθούν εν καιρώ. 

   Για να γίνει όμως ένας αξιοπρεπής διάλογος μεταξύ υμών τε και ημών και για να ωφεληθούν και αυτοί που τον παρακολουθούν, θα πρέπει το θέμα συζητήσεως να είναι ΕΝΑ (1) και όχι ΕΙΚΟΣΙ (20) όπως αριθμούνται όλα τα ζητήματα που θίξατε εις την απάντησή σας! Παρόλ’ αυτά θα απαντήσουμε σε ΟΛΑ όσα δογματικά θέματα θίξατε (εις τα ιστορικά θα λάβετε ξεχωριστή απάντηση) εντελώς ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ και ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ (για να μην θεωρηθεί από κάποιους ομοπίστους σας, ότι η Ορθοδοξία δεν έχει απαντήσεις) κι επιφυλασσόμεθα για αναλυτικότερη ανάλυση, σχολιασμό και παράθεση ντοκουμέντων, όταν με το καλό κατασταλάξετε εις ΕΝΑ (1) από τα ΕΙΚΟΣΙ (20) θέματα συζητήσεως που θίξατε.

Ακολουθούν τα θέματα που θίξατε και κάτω από το κάθε ένα η αντίστοιχη συνοπτική μας απάντηση:

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΔΕΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ 310 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι η τιμή και η επίκλιση εις τα λείψανα αγίων ξεκίνησε εις τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., διότι εκτός από τις μαρτυρίες τής Παλαιάς Διαθήκης περί αποδόσεως τιμής [Γεν. 50:25, Έξοδ. 13:19 (πρβλ. Εβρ. 11:22)] και εκπληκτικών θαυμάτων υπ’ αυτών (Έξοδ. 7:9, Β΄ Βασιλ. 2:8,14, 13:21), καθώς και τις επιπλέον μαρτυρίες τής Καινής Διαθήκης περί θαυμάτων αντικειμένων αγίων τού Θεού (Πράξ. 5:15, 19:12), έχουμε επιπλέον μαρτυρία ΗΔΗ από τα μέσα τού Β΄ αιώνος εις το βιβλίο «Μαρτύριο Πολυκάρπου» (κεφ.18) όπου αναφέρεται, ότι οι Χριστιανοί τού Β΄ αιώνος παρέλαβαν με ευλάβεια τα λείψανα τού Αγίου Πολυκάρπου (τα οποία σημειωτέον χαρακτηρίζονται ως «τιμιώτερα λίθων πολυτελών και δοκιμώτερα υπέρ χρυσίου») και ότι συγκεντρώνονταν γύρω από αυτά και επιτελούσαν «την τού μαρτυρίου αυτού γενέθλιον ημέραν». Ό,τι ακριβώς δηλαδή κάνει και η Ορθόδοξος Εκκλησία, άπαξ τού ενιαυτού, εις την ημέραν κοιμήσεως εκάστου αγίου!!!

«Ήδη από τον Β΄ αιώνα κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε επίσης την «γενέθλιον» ημέρα τών μαρτύρων, δηλαδή την ημέρα τού θανάτου τών μαρτύρων της κατά τούς διωγμούς.....Η τιμή τών μαρτύρων κατά την «γενέθλιον» ημέραν γενικεύθηκε τον Γ΄ αιώνα. Κατά την γενέθλιο ημέρα τού μάρτυρα ετελείτο η θεία ευχαριστία, η οποία συνδεόταν πολλές φορές με «αγάπες» ή με «παννυχίδα» (σημ. ολονύχτια ακολουθία), αναπτύχθηκε δε προοδευτικώς σε ιδιαίτερο εορταστικό κύκλο» (Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.272-273)   

   Άρα, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και διαψεύδεστε παταγωδώς ως προς την ημερομηνία 310 μ.Χ. που αναφέρατε, ότι ΔΗΘΕΝ η συνήθεια δεήσεων προς κεκοιμημένους ξεκίνησε τον Δ΄ αιώνα, ενώ τα ντοκουμέντα μάς υποδεικνύουν τα μέσα τού Β΄ αιώνος μ.Χ.  

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 320 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι τα κεριά στην Εκκλησία άρχισαν να χρησιμοποιούνται τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., διότι απλούστατα έχουμε εμφανέστατη μαρτυρία εις τις Πράξεις τών Αποστόλων (κεφ. 20:8), κατά την οποίαν ο χώρος τής συναθροίσεως τών πρώτων Χριστιανών εφωτίζετο με «λαμπάδες», δηλαδή «χοντρά κεριά»! Για να μην αναφέρουμε τις λυχνίες ή τις καντήλες που έχουν ανευρεθεί εις τις κατακόμβες ή τούς ιερούς χώρους τών πρώτων Χριστιανών, οι οποίες δε φέρουν κι επιγραφές όπως «Φως Χριστού φαίνει πάσι» ή «Φως εκ φωτός»!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. ΚΩΝ/ΝΟ 321
Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 364 μ.Χ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι η Κυριακή καθιερώθηκε τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., διότι απλούστατα τότε καθιερώθηκε ΕΠΙΣΗΜΩΣ. Τα σχολικά κείμενα εις τα οποία παραπέμπετε ΑΥΤΟ γράφουν. Γιατί δεν διαβάζετε προσεκτικά αυτά που παραθέτετε;;; Εμάς δεν μάς ενδιαφέρει το πότε ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ κάτι, αλλά το πότε ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ! Έχουμε λοιπόν μαρτυρίες, ότι το Σάββατο αντικαταστάθηκε με την Κυριακή ΗΔΗ από τα τέλη τού Α΄ αιώνα μ.Χ., και μάλιστα όχι από έναν τυχαίο, αλλά από μαθητή τού ΙΔΙΟΥ τού Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, τον Άγιο Ιγνάτιο Αντιοχείας, ο οποίος μαρτυρεί, ότι οι πιστοί που προσήλθαν εις την νέαν ελπίδα, δηλ. τον Χριστιανισμό «...μηκτι Σαββατζοντες, λλ κατ Κυριακν ζντες, ν  κα  ζω μν ντειλεν δι’ ατο κα το θαντου ατο». (Προς Μαγνησιείς Επιστολή, κεφ.9). Οι πιστοί Χριστιανοί δηλαδή παύουν να ζουν στο Σάββατο, αλλά στην Κυριακή, (αγαπητοί κύριοι Προτεστάντες) κατά την οποίαν ημέραν η ζωή μας ανέτειλε δια τού Χριστού και τού θανάτου Του.

   Τα ίδια αναφέρονται και εις την «Επιστολή Βαρνάβα» (περίπου 70–130 μΧ.) εις την οποίαν οι πιστοί Χριστιανοί «γουν τν μραν τν ΟΓΔΟΗΝ (Κυριακή) ες ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΝ, ν  κα  ησος νστη κ νεκρν κα φανερωθες νβη ες ορανος» (κεφ.15, παρ.9). Δηλαδή οι πιστοί Χριστιανοί, κ.Προτεστάντες, εορτάζουν πλέον με ευφροσύνη την ΟΓΔΟΗ ημέρα (Κυριακή) και ΟΧΙ την ΕΒΔΟΜΗ (Σαββάτο)!

   Τα ίδια ακριβώς μαρτυρεί και ο Άγιος Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και Μάρτυρας εις την Α΄ Απολογία του (κεφ.67) εις τα μέσα τού Β΄ αιώνος μ.Χ.! «'Ήδη από τούς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ καί κατ’ αντιδιαστολή προς το Ιουδαϊκό Σάββατο, καθιερώθηκε η Κυριακή ως η πρώτη ημέρα τής εβδομάδας και η κατ’ εξοχήν εβδομαδιαία χριστιανική εορτή. Κατ’ αρχάς ονομαζόταν «μία τών Σαββάτων», αλλά ταχέως επιβλήθηκε η ονομασία Κυριακή (Κυρίου ημέρα), η οποία εορταζόταν ως η ημέρα τής αναστάσεως τού Κυρίου...ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ οι Χριστιανοί τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία, προσηύχοντο και υμνούσαν τον Θεό και Σωτήρα σε ένδειξη ευχαριστίς, χαράς και δοξολογίας για το λυτρωτικό γεγονός τής αναστάσεως τού Κυρίου». (Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.272, η υπογράμμιση δική μας)

   Αυτά τα λίγα θεωρούμε ότι αρκούν προκειμένου να ελέγξουν και να ξεσκεπάσουν την πλάνη τής αργίας τού Σαββάτου με την οποίαν εσείς οι Αντβεντιστές έχετε «ΛΥΣΣΑΞΕΙ» ή κατ’ άλλην διατύπωση είστε «ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ»!!!


ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΓΙΩΝ 375 μ.Χ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι η προσκύνηση αγίων ξεκίνησε τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., διότι ΗΔΗ από τον Α΄ αιώνα, ο Απόστολος κι Ευαγγελιστής Ιωάννης, προσκυνάει ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ τον άγγελο-συνοδό του στην Αποκάλυψη. Κι αν δεν καταλάβατε τί εννοούμε, διευκρινίζουμε, ότι ο Ιωάννης δεν έπαθε κάποια σύγχυση κι εξέλαβε τον άγγελο ως τον Κύριο, όπως εσφαλμένως ερμηνεύουν ορισμένοι, διότι α) Το κείμενο δεν λέγει ότι ο Ιωάννης υπέπεσε σε λάθος (παρά μόνο οι ανόητες ερμηνείες τών Προτεσταντών), β) Διότι ως θεόπνευστος ο Απόστολος ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να πάθει σύγχυση και να συγχύσει τον άγγελο προς τον Κύριο, γ) Διότι το πρόσωπο το οποίο μίλησε προηγουμένως προς τον Ιωάννη και έπεσε κατόπιν ο Απόστολος να προσκυνήσει, ΔΕΝ εκφράσθηκε ως αυτός ο Κύριος, αλλά μίλησε περί «τού Αρνίου» και περί «τού Θεού» ως περί άλλων προσώπων (Αποκ. 19:9) και δ) Διότι μετά το εν λόγω επεισόδιο ο Ιωάννης έπεσε έμπροσθεν τών ποδών τού αγγέλου για να ΞΑΝΑπροσκυνήσει αυτόν!

   Όσο για την προσκύνηση προς τούς αγίους περιμένουμε ακόμη να πάρετε θέση εις τα εδάφια που αναφέραμε εις την κεντρική μας ανάρτηση με τον τίτλο: «ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ» (Γεν. 23:7,12, 27:29, Γεν. 37:7,9, Α΄ Βασ. 1:23, Α΄ Βασ. 18:7, Β΄ Βασ. 2:15, Α΄ Χρον. 29:20) και να μάς εξηγήσετε εάν όλοι αυτοί που ενήργησαν προσκύνηση παρεβίασαν την 2α εντολή ή σε κάποια από αυτά τα εδάφια ο ΙΔΙΟΣ ο Θεός ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ή ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΙ σε ειδωλολατρία, εφόσον παρουσιάζει ενύπνια με προσκυνήσεις. Αναμένουμε λοιπόν την θέση σας επ’ αυτού.

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΑ 400 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κι.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι  ο Νηπιοβαπτισμός εισήχθη τον Ε΄ αιώνα, διότι

1) Τον υπαινίσσεται ο Χριστός, εφόσον προτάσσει την βάπτιση από την διδαχή [«...βαπτίζοντες....διδάσκοντες», Ματθ. 28:19-20. Για την ορθή δε κατανόηση κι ερμηνεία τού εδαφίου μπορεί ο κάθε αναγνώστης να διαβάσει την ειδική μελέτη επ’ αυτού, για την οποίαν οι κύριοι Προτεστάντες ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ και ουδείς εξ αυτών ετόλμησε να αντικρούσει: http://oodegr.com/oode/orthod/praktikes/nipiobaptismos_porefthentes_1.htm],

2) Τον υπαινίσσεται ο Απόστολος Παύλος, όταν παραλληλίζει την σαρκική περιτομή, που γινόταν σε νηπιακότατη ηλικία (την 8η ημέρα τής γεννήσεως, Γεν.17:12) με την Χριστιανική περιτομή, δηλαδή το βάπτισμα. Κι εφόσον το ένα γινόταν εις νηπιακή ηλικία γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο αντιστοίχως και με το άλλο; Μήπως επειδή δεν αρέσει στούς κυρίους Προτεστάντες;

3) Εις την Καινή Διαθήκη έχουμε ορισμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες εβαπτίσθησαν ολόκληρες οικογένειες  π.χ. οικογένεια Κορνηλίου (Πράξ. 11:14-18), οικογένεια Λυδίας (Πράξ. 16:15), οικογένεια δεσμοφύλακος (Πράξ. 16:33), οικογένεια Κρίσπου (Πράξ. 18:8), οικογένεια Στεφανά (Α΄ Κορ. 1:16). Μπορούν οι κύριοι Προτεστάντες να μάς αποδείξουν ότι σε αυτές τις οικογένειες δεν υπήρχαν νήπια, εφόσον το κείμενο λέγει ότι εβαπτίσθη ΟΛΗ η οικογένεια τών προαναφερθένων;;;

   Όσον αφορά τις εξωβιβλικές μαρτυρίες, δεν είναι βεβαίως τού Ε΄ αιώνος, όπως εσφαλμένως ισχυρίζεστε, αλλά ξεκινούν ΗΔΗ από τις αρχές τού Β΄ αιώνος μ.Χ.

Συνοπτικά αναφέρουμε:

1) Την μαρτυρία τού «Ποιμένος τού Ερμά» (100-140 μ.Χ.) εις τον οποίον αναφέρεται, ότι τα νήπια έλαβαν την σφραγίδα που είναι το ύδωρ. Ομιλεί δηλαδή για σφραγισμένα με το ύδωρ νήπια και βρέφη, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν πρώτα να πιστέψουν,

2) Την μαρτυρία τού Αγίου Ειρηναίου, επισκόπου Λουγδούνου, μέσα Β΄ αιώνος (130-202 μ.Χ.) ο οποίος μαρτυρεί ότι ο Χριστός «...ήρθε στη γη για να μας σώσει ΟΛΟΥΣ δι’ Αυτού - ΟΛΟΥΣ, λέγω, που θα αναγεννηθούν δι’ αυτού εν Θεώ - ΝΗΠΙΑ παιδιά, εφήβους, νέους και γέρους. Ήλθε λοιπόν για κάθε ηλικία, γενόμενος νήπιος για τα νήπια, καθαγιάζοντας το παιδί για τα παιδιά..., γενόμενος προς αυτά ταυτόχρονα παράδειγμα ευσεβείας, αρετής και ταπείνωσης (Κατά Αιρέσεων, 2:22, PG 7,783-784, η υπογράμμιση δική μας)»,

3) Ιππόλυτος Ρώμης, μέσα Β΄ - Γ΄ αιώνος (170-235 μ.Χ.) ο οποίος μαρτυρεί τα εξής: «Θα αφαιρέσουν τα ενδύματά τουςΚαι πρώτα, βαπτίστε τα ΜΙΚΡΑ· αν αυτά μπορούν να μιλήσουν για λογαριασμό τους, θα το κάνουν· αν όχι (δηλ. αν δεν μπορούν να μιλήσουν για λογαριασμό τους)ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ Ή ΑΛΛΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΑΝΤΙ ΓΙ’ ΑΥΤΑ. Μετά, βαπτίστε τούς άνδρες» (Αποστολική παράδοση, κεφ.21).

ΕΑΝ, Κ.ΑΝΤΒΕΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Κ.ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ Ή ΘΥΡΑΘΕΝ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΧΑΙΕΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ. ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΣΕΤΕ ΓΙΑ Ν’ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ!!!

   Όσοι δε εκ τών αναγνωστών ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν περισσότερο εις το θέμα τού Νηπιοβαπτισμού και να γνωρίσουν το πόσο παλαιά είναι αυτή η συνήθεια στην Εκκλησία, και πόσες και ποιες αραχαιότατες μαρτυρίες υπάρχουν γι’ αυτήν, δεν έχουν παρά να ανατρέξουν εις την ΜΟΝΑΔΙΚΗ εις βάθος μελέτη που υπάρχει για το συγκεκριμένο θέμα, μελέτη την οποίαν, από τότε που εγράφη, ΟΥΔΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΕΙ Ή ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ «ΛΟΥΦΑΞΑΝ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΑ:

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Α΄

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Β΄

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Γ΄

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Δ΄

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Ε΄

ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - Μέρος ΣΤ΄
  

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 431 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ Αντβεντιστά κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος κι εντεύθεν (431 μ.Χ.) άρχισε η Εκκλησία να τιμά (και ΟΧΙ να λατρεύει) την μητέρα τού Χριστού ως Θεοτόκο, διότι έχουμε αρχαία μαρτυρία τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου, ο οποίος αναφέρεται εις μίαν γυναίκα («γυναίω παλαιώ», «καθαρή ψυχή» P.G. 35, 1180C), που έζησε παλαιότερα από τον ίδιο, κατά πάσαν πιθανότητα τον προηγούμενο από αυτόν αιώνα (δηλ. Γ΄ αιώνα), την οποίαν αναφέρει εγκωμιαστικά και ως παράδειγμα προς μίμησιν, η οποία ναι μεν κατέφυγε εις τον Θεό («επί τον Θεόν καταφεύγει» P.G. 35, 1180C), αλλά ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΙΚΕΤΕΥΣΕ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ: «...την Παρθένον Μαρίαν ικετεύουσα βοηθήσαι παρθένω κινδυνευούση...» P.G. 35, 1181Α. Εδώ λοιπόν, κ.Προτετάντες, έχουμε μαρτυρία, ΗΔΗ από τον Γ΄ αιώνα, ότι η Θεοτόκος ΤΙΜΑΤΑΙ δια τής προσευχής κι επικλήσεως εις αυτήν!!!

   ΤΙΜΗ δε προς αυτήν είναι επίσης και ο χαρακτηρισμός «Θεοτόκος» που απεδόθη εις αυτήν, και ο οποίος δεν είναι εφεύρεση τής Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (431 μ.Χ), όπως εσφαλμένως ισχυρίζονται οι πλείστοι τών αιρετικών, αλλά μαρτυρείται ήδη από τον Δ΄ αιώνα μ.Χ. και μάλιστα από ΕΧΘΡΟ (!!!) τής Χριστιανικής Πίστεως, από τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανό, ο οποίος, εις τον λόγο του «Κατά Γαλιλαίων», μαρτυρεί την τιμητική θέση που κατείχε η Θεοτόκος εις την Χριστιανιή Πίστη: «Θεοτόκον δε υμείς ου παύεσθε Μαρίαν καλούντες» (Ιουλιανού, Κατά Γαλιλαίων, 262d) δηλαδή «Δεν σταματάτε εσείς οι Χριστιανοί να αποκαλείται Θεοτόκο την Μαρία». Άξιον δε προσοχής εις τον παρόντα λόγο είναι, ότι η διατύπωση «ου παύεσθε» φανερώνει την ΤΑΚΤΙΚΗ, την ΣΥΧΝΟΤΑΤΗ επίκληση τής μητέρας τού Χριστού από τούς Χριστιανούς, και μάλιστα με τον όρο «Θεοτόκος». Να σημειώσουμε δε, ότι αυτή η μαρτυρία είναι κατά 66 σχεδόν χρόνια ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ από την ημερομηνία (431 μ.Χ), την οποίαν ισχυρίζονται οι αιρετικοί, ότι εισήχθη για πρώτη φορά ο όρος «Θεοτόκος» για την μητέρα τού Χριστού, ως ΔΗΘΕΝ απάντηση εις τα αιρετικά πιστεύω τού Νεστορίου (ο οποίος ανέβηκε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο Κων/πόλεως το 428 μ.Χ) !!!     

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΤΑ ΑΜΦΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ 500 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι τα άμφια τών ιερών καθιερώθηκαν τον ΣΤ΄ αιώνα μ.Χ., διότι άμφια μνημονεύονται κατά την τέλεση τής ιεράς λειτουργίας ΚΑΙ από τον Ιερώνυμο (τέλη Δ΄ αιώνος μ.Χ.) εις την Ερμηνεία εις το κεφ.44 τού Ιεζεκιήλ, αλλά ΚΑΙ από τον Ιππόλυτο Ρώμης (τέλη Β΄ αιώνος μ.Χ.) εις τον ΛΖ΄ Κανόνα, κεφ.201-204, δηλαδή σχεδόν 150-300 χρόνια ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ από την ημερομηνία που προτείνετε!!!

«Απ’ αυτόν δε τον κανόνα τού Ιππολύτου συνάγεται το συμπέρασμα, ότι όσες φορές ο Επίσκοπος, πλην τής Κυριακής, ήθελε να τελέσει την Θεία Ευχαριστία συγκαλούσε τούς διακόνους και πρεσβυτέρους, ενδεδυμένους λευκή και ευπρεπεστάτη στολή....» (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ.2, στ.403).

   Αλλά εάν τυχόν κ.Προτεστάντη δεν σάς αρκούν οι πληροφορίες τού Γ΄ ή Δ΄ αιώνος περί τών αμφίων τών Ιερέων, τότε με μεγάλη μας χαρά να σάς προσκομίσουμε ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ, οι οποίες ανάγονται εις το πρώτο ήμισυ τού Β΄ αιώνος μ.Χ., κατά τις οποίες είναι δυνατόν κάποιος να εικάσει, ότι κατά την λατρεία οι κληρικοί λειτουργοί χρησιμοποιούσαν ιδιαίτερο ένδυμα:

«Κα μετ μρας λγας λθομεν ες τν τπον, κα κθισεν  ποιμν εις τν τπον το γγλου, κγ παρεστθην ατ. Κα λγει μοι· Περζωσαι ΩΜΟΛΙΝΟΝ  κα διακνει μοι. Περιεζωσμην ΩΜΟΛΙΝΟΝ κ σκκου γεγονς καθαρν. Ιδν δ με περιεζωσμνον κα τοιμον ντα το ΔΙΑΚΟΝΕΙΝ ατ....» (Ποιμένας τού Ερμά, Παραβολή 8, κεφ.4, παρ.1-2, Β.Ε.Π. τόμ.Γ΄, σελ.81).

   Εδώ δηλαδή, κ.Προτεστάντες, πρόκειται περί λειτουργικής-θρησκευτικής διακονίας για την οποίαν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο ένδυμα, το ΩΜΟΛΙΝΟ, το οποίον και περιεζώννυντο εντεταλμένοι λειτουργοί για συγκεκριμένη διακονία!  

   Εις δε την κατακόμβη τού Αγίου Καλλίστου (Β΄ αιώνας μ.Χ., δηλαδή κ.Προτεστάντη περίπου 350 έτη ΠΡΟ τής ημερομηνίας που τοποθετείτε εσείς την εμφάνιση τών αμφίων τών ιερέων!!!), παρίσταται σε τοιχογραφία άνδρας, προφανώς ΙΕΡΕΑΣ, ο οποίος φοράει μόνον το ιμάτιο («τρίβωνα», δηλαδή ράσο) και έχει εκτεταμένο το δεξί του χέρι του σε τράπεζα, επάνω εις την οποίαν ευρίσκονται άρτος και ψάρι, και φαίνεται σα να ιερουργεί, ίσως ευλογώντας τις προσφορές τών πιστών. Το θέμα δηλαδή είναι ευχαριστιακό. Το ένδυμα δηλαδή αυτό τών φιλοσόφων χρησιμοποιήθηκε προφανώς ως ενδυμασία ΚΑΙ τού κλήρου κατά την τέλεση τών Εκκλησιαστικών ακολουθιών.

   Στη δε Δύση χρησιμοποιήθηκε ως άμφιο τών κληρικών και ο μεταξωτός λευκός χιτώνας (δαλματική), ο οποίος διακρίνεται σε ψηφιδωτά και τοιχογραφίες τών κατακομβών. Υπό οποιαδήποτε όμως προϋπόθεση πρέπει να θεωρηθεί αναντίρρητο, ότι ο κλήρος έφερε κατά την λατρευτική πράξη διακεκριμένη ενδυμασία, η οποία ποίκιλε προφανώς κατά περιοχές. Με την ενδυμασία τού κλήρου, εκτός από τον μακρύ χιτώνα, συνδέθηκε και ο «φαινόλης» ή «φελώνης», συνηθισμένο επανωφόριο, το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί συνδυασμένα και με τον συνήθη μακρύ χιτώνα ή δαλματική, όπως φαίνεται σε παράσταση κατακόμβης τής Αγίας Πρίσκιλλας, που θεωρείται από τις μεγαλύτερες και αρχαιότερες κατακόμβες, διότι τα ευρήματά της χρονολογούνται μεταξύ τού  Β΄ και τού Δ΄ αιώνα μ.Χ.! (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ.2, στ.404 και Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.218-219). Επίσης ένδυμα ιερέως (οράριον) μνημονεύεται και εις τον 22 κανόνα τής εν Λαοδικεία Συνόδου (364 μ.Χ.), δηλαδή πάλι περίπου 150 έτη ΠΡΟ τής ημερομηνίας την οποίαν ισχυρίζεστε, αγαπητέ κ.Προτεστάντη.

ΕΙΝΑΙ Κ.ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΜΦΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ Ή ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ;;;  


ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 700 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Όταν σχολιάσαμε το θέμα «ΔΕΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ 310 μ.Χ.» απεδείξαμε, ότι ΗΔΗ από τον Β΄ αιώνα έχουμε μαρτυρίες για τιμή σε λείψανα αγίων, οπότε νομίζουμε ότι περιττεύει οποιαδήποτε επανάληψη επ’ αυτού. Άξιον προσοχής όμως, αγαπητοί αναγνώστες, είναι το γεγονός, ότι ο κ.Προτεστάντης, τις μεν δεήσεις προς τούς νεκρούς τις τοποθετεί στις ΑΡΧΕΣ τού Δ΄ αιώνος (310 μ.Χ.) ενώ την προσκύνηση τών λειψάνων τών αγίων ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ (400) ολόκληρα έτη αργότερα, ως να επρόκειτο για ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!! Φανταστείτε δηλαδή εις τί σύγχυση ευρίσκεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει, ότι οι Χριστιανοί το 310 μ.Χ. ναι μεν άρχισαν να προσεύχονται εις τούς κεκοιμημένους αγίους, αλλά ΔΕΝ τιμούσαν ακόμη τα λείψανά τους!!! Έπρεπε να περάσουν ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ (400) ολόκληρα χρόνια για να καταλάβουν ότι έπρεπε να τιμούν και τα λείψανά τους!!!

ΧΑΙΡΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗ ΑΝΤΒΕΝΤΙΣΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ  ΒΑ Β Ε Λ!!!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΑΓΙΑΣΜΑ 850 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Αγαπητέ κ.Προτεστάντη, δεν θεωρείται ο αγιασμός δόγμα πίστεως ή κάτι το σωτηριώδες, οπότε είστε ελεύθερος να το τοποθετήσετε χρονικά όπου εσείς θέλετε! Ενημερωτικά όμως σάς αναφέρουμε, ότι η ημερομηνία που προτείνετε αφορά τον ΜΙΚΡΟ ή ΜΗΝΙΑΙΟ Αγιασμό που γίνεται κάθε πρώτη τού μηνός. Ο δε μεγάλος Αγιασμός, αυτός τον Θεοφανείων, είναι γνωστός ΗΔΗ από την εποχή τού Ιερού Χρυσοστόμου (Δ΄ αιώνας μ.Χ.) ο οποίος αναφέρει τα εξής: ««Δια τούτο και εν μεσονυκτίω κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν, άτε δη σήμερον αγιασθέντων τών υδάτων» (Λόγος εις το Άγιον Βάπτισμα το Σωτήρος και περί Θεοφανείων, Ρ.G. 49, 366).

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 998 μ.Χ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη όταν διαδίδετε, ότι η νηστεία τής Τετάρτης και Παρασκευής εισήχθη εις την Εκκλησία τον Ι΄ αιώνα μ.Χ.! Επ’ αυτού έχουμε Αρχαιοτάτη μαρτυρία (τέλη Α΄ αιώνος!!!) που σάς διαψεύδει ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΩΣ και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΩΣ κι έχει ως εξής:

«Α δ νηστεαι μν μ στωσαν μετ τν ποκριτν. Νηστεουσι γρ δευτρα σαββτων κα πμπτ· μες δ νηστεσατε ΤΕΤΡΑΔΑ κα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ» (Διδαχή Αποστόλων, κεφ.8, παρ.1η υπογράμμιση δική μας).

   Το δε βιβλίο τών Αποστολικών Διαταγών μάς διευκρινίζει για ποιον λόγο πρέπει να νηστεύουμε αυτές τις δύο ημέρες: «Τετράδα και Παρασκευήν προσέταξεν ημίν νηστεύειν, την μεν δια την προδοσίαν, την δε διά το Πάθος» (Βιβλίο Ε΄, κεφ.ιε)

Από τον Γ΄ δε αιώνα έχουμε την μαρτυρία τού Ωριγένους, ο οποίος γράφει τα εξής: «Έχομεν την τετάρτην και την έκτην τής εβδομάδος ημέραν, εν αις κατά τα ιερά νόμιμα νηστεύομεν» (Ομιλία 10η εις το Λευιτικό, P.G. 12, 528Β

Από δε τον Δ΄ αιώνα έχουμε την μαρτυρία τού Επιφανίου Κύπρου, ο οποίος γράφει τα εξής: «τετράδι δε και εν προσαββάτω εν νηστεία έως ώρας ενάτης, επειδήπερ επιφωσκούση τετράδι συνελήφθη ο Κύριος και τω προσαββάτω εσταυρώθη· και παρέδωκαν οι απόστολοι εν ταύταις νηστείας επιτελείσθαι, πληρουμένου τού ρητού, ότι Όταν απαρθή απ’ αυτών ο νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταις ημέραις....Και δι’ όλου μεν τού έτους η νηστεία φυλάττεται εν τη αυτή αγία καθολική Εκκλησία, φημί δε τετράδι και προσαββάτω έως ώρας ενάτης...» (P.G. 43, 825B-828A)

«Συγχρόνως προς τη νηστεία τής Τετάρτης και τής Παρασκευής καθιερώθηκε και η Πασχάλια νηστεία, δηλαδή η νηστεία τής Μεγ. Εβδομάδος, ως ανάμνηση τού θείου πάθους. Οι λόγοι τού Κυρίου ότι οι μαθητές του θα νηστεύσουν ‘όταν αρθή απ’ αυτών ο νυμφίος’» (Ματθ. 9:15, Μάρκ.2:20, Λουκ. 5:35) προσδιόριζαν και το πνευματικό περιεχόμενο τής πασχάλιας νηστείας. Υπό το πνεύμα αυτό ερμηνεύουν οι Αποστολικές Διαταγές (βιβλίο Γ΄- Δ΄ αιώνος) την παραγγελία τού Κυρίου προς τούς Αποστόλους: «...εν ταύταις ουν ήρθη αφ’ ημών υπό τών ψευδονύμων Ιουδαίων και σταυρώ προσεπάγη και μετά άνόμων ελογίσθη, διο παραινούμεν και υμίν νηστεύειν ταύτας, ως και ΗΜΕΙΣ ΕΝΗΣΤΕΥΣΑΜΕΝ, εν τω ληφθήναι αυτόν αφ’ ημών άχρις εσπέρας» (Βιβλίο Ε΄, κεφ.19, η υπογράμμιση δική μας), Υπό το πνεύμα αυτό ερμηνεύει επίσης την πασχάλια νηστεία και ο Τερτυλλιανός [De Oratione, 18, De Jejuniis, 2 (Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.273-274).

ΑΠΕΔΕΙΞΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ  ΚΑΙ  ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΠΛΑΝΑΣΘΕ ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ ΔΙΟΤΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΑΠΕΧΕΙ ΠΑΡΑΣΑΓΓΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

Η ΑΓΑΜΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ 1079 μ.Χ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

  Από πότε κ.Προτεστάντη ενδιαφέρει εσάς τούς Προτεστάντες εάν οι δικοί μας ιερείς είναι έγγαμοι ή άγαμοι και το πότε εισήχθη τέτοια διάταξη στην Εκκλησία; Μήπως δέχεσθε Ειδική Ιερωσύνη στην Καινή Διαθήκη και δεν το ξέραμε; Δεχθείτε ΠΡΩΤΑ Ειδική Ιερωσύνη στην Καινή Διαθήκη και ΥΣΤΕΡΑ το συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΑΠΑΞ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1215 μ.Χ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Αγαπητέ κ.Προταστάντη, μάς βάζετε εμάς τούς Ορθοδόξους να απολογηθούμε για την Δ΄ Λατερανή Σύνοδο, δηλαδή για αποφάσεις Παπικών Συνόδων;;; Υποτίθεται ότι εσείς είστε ανώτερος άνθρωπος και γνώστης τών πραγμάτων, αλλά με την τακτική που ακολουθείτε κοντεύετε να καταντήσετε σαν κάποιο άλλο «αδελφάκι» σας, ο οποίος με Παπικά έντυπα και Παπικές συνήθειες και δοξασίες προσπαθεί να καταρρίψει Ορθόδοξες διδασκαλίες!!!  «Έλεος πιά», που λέει και η Αγγελική Νικολούλη!!!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΝΤΙ ΤΩΝ 2 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ 1439 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Ξεχάσατε κ.Προτεστάντη να μάς πείτε σε ποια Παπική Σύνοδο έγινε αυτό. Μήπως εννοείτε στην Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας που έγινε το ίδιο έτος ή μήπως πρέπει να «μυρίσουμε τα νύχια μας» για το τί ακριβώς εννοείτε; Γιατί εάν τελικά εννοείτε αυτήν, τότε ισχύει η ανωτέρω απάντηση που δώσαμε και για την Δ΄ Λατερανή Σύνοδο! Μάλλον θα πρέπει να βρείτε κανέναν Παπικό για να απαντήσει στις συγκεκριμένες ερωτήσεις σας!

ΕΙΠΑΤΕ:

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΤΡΕΝΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΙ ΙΣΟΤΙΜΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ 1545 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, αυτό ίσχυε ΗΔΗ από εποχής Μεγ.Βασιλείου και δεν περίμενε την Παπική Σύνοδο τού Τρέντο ή Τριδέντο (και όχι τής Τρέντης όπως εσφαλμένα γράψατε) για να διατυπώσει αυτήν την αλήθεια. Ιδού και το ντοκουμέντο από τον Μεγ.Βασίλειο για τού λόγου το ασφαλές:

«Τών εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και κηρυγμάτων, τα μεν εκ τής εγγράφου διδασκαλίας έχομεν, τα δε εκ τής τών Αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν, εν μυστηρίω παραδεξάμεθα, άπερ ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΕΧΕΙ προς την ευσέβειαν» (Μεγ. Βασιλείου, Λόγος περί Αγίου Πνεύματος ή προς τον εν αγίοις Αμφιλόχιον Επίσκοπον Ικονίου, κεφ.κζ΄, P.G. 32, 188A).

   Όπως βλέπετε, κ.Προτεστάντη, ο Ιερός πατήρ, ΗΔΗ από τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., εκφράζοντας την πίστη τής Εκκλησίας, μαρτυρεί, ότι η Γραφή (δηλ. η έγγραφος διδασκαλία) και η Ιερά Παράδοση (τα διαδοθέντα από τούς Αποστόλους) ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ «ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΙΣΧΥ ΕΧΟΥΝ»!!!

ΟΠΟΤΕ  ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΑΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙ (ΩΣ ΠΟΙΜΕΝΑ;) ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ!!!  

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΝΟΔΟ (1545) ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΟ ΤΡΟΠΟ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΠΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Το συγκεκριμένο θέμα (για τον «έρωτά» σας δηλαδή) το ανεπτύξαμε όταν σχολιάσαμε το ζήτημα «Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Μ. ΚΩΝ/ΝΟ 321» και «Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 364 μ.Χ» και απεδείξαμε, ότι η συγκεκριμένη αλλαγή δεν έχει γίνει από κάποια Σύνοδο, όπως ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΩΣ διατείνεστε, αλλά η αλλαγή έχει γίνει ΗΔΗ από την εποχή τών Αποστολικών Πατέρων (τέλη δηλαδή Α΄ αιώνος με αρχές Β΄ αιώνος μ.Χ.), αρκεί εσείς οι Προτεστάντες να εξάγετε τις «ΤΣΙΜΠΛΕΣ» τού Αντβεντισμού με τις οποίες είναι γεμάτοι οι οφθαλμοί σας, δηλαδή να απομακρύνεται το τυφλοπάνι τού Αντβεντισμού με οποίο καλύπτεστε (και για το οποίο κάνει λόγο ο Απόστολος Παύλος εις την προς Β΄ Κορ. 3:14-18) και τότε θα δείτε κεκαθαρμένω οφθαλμώ τις αλήθειες τού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ Χριστιανισμού τον οποίον εσείς ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι πρεσβεύετε!

   Όσο για την συγκεκριμένη Σύνοδο (τού Τρέντο ή Τριδέντο) μήπως τελικά δεν είναι η αλλαγή τής ημέρας που σάς έχει «πονέσει», αλλά είναι η ΚΑΤΑΔΙΚΗ τών πνευματικών «παππούδων» σας, δηλαδή τών μεταρρυθμιστών τής Διαμαρτυρήσεως Μαρτίνου Λούθηρου και Καλβίνου και υπό τής οποίας Συνόδου αυτοί αναθεματίστηκαν ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ;;;

ΕΔΩ ΘΑ ΛΕΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΥΡΙΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΟΝΑΝΕ ΑΥΤΕΣ!!!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ:

ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ 1545 μ.Χ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

   Δυστυχώς για εσάς κ.Προτεστάντη, ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ το θέμα πλανάσθε πλάνην οικτράν, εφόσον τα (κατ’ εσάς) «απόκρυφα» (κατά την ορθήν ορολογίαν «Δευτεροκανονικά» ή «Αναγιγνωσκόμενα»), για την Εκκλησία τού Χριστού, έχουν προστεθεί στον Κανόνα τής Γραφής ΗΔΗ από τα μέσα τού Δ΄ αιώνος μ.Χ. εις τούς Κανόνες ΝΘ΄ και Ξ΄ τής εν Λαοδικεία Συνόδου (360 μ.Χ.) και ακολούθως, λίγα έτη μεταγενεστέρως, καθορίζοντας ο Μέγας Αθανάσιος με την ΛΘ΄ Εορταστική Επιστολή του τον αριθμό τών βιβλίων τής Παλαιάς Διαθήκης, απαριθμεί ορισμένα από αυτά. Παρόλο όμως που εις αυτήν την Επιστολή του απαριθμεί ορισμένα από αυτά, εν τούτοις εις τα συγγράματά του χρησιμοποιεί ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ τα «αναγιγνωσκόμενα» βιβλία ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ! Αυτά λοιπόν τα λίγα όσον αφορά εις τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής τής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

   Με λύπιν μας όμως διαπιστώνουμε, για ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ, ότι επικαλείσθε Παπικές Συνόδους για να πολεμήσετε ή να καταρρίψετε Ορθόδοξα πιστεύω! Εάν συνεχισθεί αυτή η τακτική σας, τότε αυτό θα βάλει σε σκέψεις πολλούς από τούς αναγνώστες για το πόσο «ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ» (;;;) κάνετε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ, το να μάχεστε δηλαδή την Ορθοδοξία με Παπικά επιχειρήματα ή αντλώντας επιχειρηματολογία από την Παπική ιστορία!!!

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;;;

   Παρόλο λοιπόν που δεν υποχρεούμεθα να υπερασπίσουμε ή να δικαιολογήσουμε για ποιον λόγο ΤΟΤΕ (δηλαδή το 1546 μ.Χ) έλαβε επίσημα θέση η Παπική Εκκλησία, εν τούτοις θα κάνουμε τον κόπο να ενημερώσουμε τον κ.Προτεστάντη, ότι η Παπική Εκκλησία ασχολήθηκε ΤΟΤΕ (1546 μ.Χ), δηλαδή κατά τον ΙΣΤ΄ αιώνα μ.Χ. με το ζήτημα τού Κανόνος τής Αγίας Γραφής, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΦΟΡΜΗΣ ΑΠΟ ΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.

   Ο ζήλος δηλαδή τών μεταρρυθμιστών για επιστροφή στις αυθεντικές ρίζες τής Χριστιανικής πίστεως, οδήγησε στην ανάγνωση από τις Προτεσταντικές «εκκλησίες», τού Εβραϊκού κειμένου τής Παλαιάς Διαθήκης, ως τού μόνου αυθεντικού κι επομένως (οδήγησε) στην υιοθέτηση τού στενού Ιουδαϊκού Κανόνος. Τα εκτός τού Κανόνος αυτού βιβλία, που ανεγνώριζε η Εκκλησία τής Δύσεως, ονομάσθηκαν «Απόκρυφα» και τα υπόλοιπα βιβλία «Ψευδεπίγραφα». (Εξ ου, αγαπητοί αναγνώστες, και ο κ.Προτεστάντης, ως πιστόν τέκνον τού Προτεσταντισμού, έχει κληρονομήσει και υιοθετήσει την συγκεκριμένη ορολογία με αυτήν τών «παππούδων» του Αρχαιο-Προτεσταντών, αποκαλώντας τα ΙΔΙΑ βιβλία ως «απόκρυφα»).

   Η στάση λοιπόν αυτή τού Προτεσταντισμού είχε ως αποτέλεσμα την οριστική διευθέτηση τού ζητήματος τού Κανόνος στην Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία». Η Σύνοδος τού Τρέντο ή Τριδέντο (1545-1563 μ.Χ.) με το θέσπισμα «Sacrosancta» τού 1546 επεκύρωσε οριστικά την αρχαία Ρωμαϊκή παράδοση αναγνωρίζοντας επίσημα τον ευρύ (ή Αλεξανδρινό) Κανόνα τής Παλαιάς Διαθήκης. Τα περιεχόμενα στον Ιουδαϊκό Κανόνα βιβλία ονομάζονται ως «πρωτοκανονικά» και τα υπόλοιπα ως «δευτεροκανονικά», ίσης δηλαδή αξίας με τα πρώτα. Η Α΄ Σύνοδος τού Βατικανού (1869-1870 μ.Χ.) επεκύρωσε αυτήν την απόφαση κλείνοντας οριστικά το θέμα για την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ «ΔΕΥΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΑ» Ή «ΑΝΑΓΙΓΝΩΣΚΟΜΕΝΑ» ΕΙΣΗΧΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΤΗΣ ΔΥΣΩΣ ΤΟ 1546;;;

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ! ΘΥΜΑΣΘΕ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΕΞΑΓΟΥΜΕ; ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

   Περατώνοντας την απάντησή μας εις τον κ.Προτεστάντη, επιθυμούμε να γνωστοποιήσουμε εις αυτόν, αλλά εις οιονδήποτε Προτεστάντη θελήσει να συμμετάσχει εις τον διάλογο, τα εξής:

1) Οι περισσότερες τών απαντήσεών μας βασίζονται σε αρχαίες και πρωτογενείς πηγές, οπότε για να έχουν κύρος οι δικές σας απαντήσεις θα πρέπει να αναιρέσετε ως αναξιόπιστες τις δικές μας πηγές (εννοείται κατόπιν προσκομίσεως αντιστοίχων ντοκουμέντων και αξιοπίστων πηγών, σχετικής βιβλιογραφίας κ.τ.λ.).

2) Η γνωστή Προτεσταντική συνήθεια, να αναφέρετε δηλαδή ένα δόγμα και δίπλα μία ξεκάρφωτη ημερομηνία (π.Χ. Νηπιοβαπτισμός 400 μ.Χ. ή Λατρεία Παναγίας 431 μ.Χ.) ΧΩΡΙΣ  να παραθέτετε ταυτοχρόνως και το αντίστοιχο ντοκουμέντο που να δικαιώνει αυτά που γράφετε, εις το εξής αυτά θα θεωρούνται «ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ» δηλαδή «ΛΟΓΙΑ ΑΕΡΟΣ» (όπως π.χ. λέμε «ΣΑΛΑΜΙ ΑΕΡΟΣ») !!!

3) Η γνωστή πλέον τακτική ορισμένων Αντβεντο-Προτεσταντών να παραθέτουν Παπικές Συνόδους ή Παπικές διδασκαλίες και συνήθειες προκειμένου να καταρρίψουν Ορθόδοξες θέσεις, σταματάει εδώ για να μην γελειοποιείστε ΕΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ! Η Ορθοδοξία άλλωστε έχει ΑΘΦΟΝΕΣ πηγές πληροφόρησης. (Εννοείτε δε ότι αναμένουμε με αγωνία την Σύνοψη που μάς έχετε υποσχεθεί) Αναιρέστε λοιπόν τα πιστεύω της επικαλούμενοι ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ πηγές και όχι πηγές ετεροδόξων!

4) Επιλέξτε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ (1) θέμα συζητήσεως και όχι ΕΙΚΟΣΙ (20) ταυτοχρόνως και ας περιοριστούμε σε αυτό! Πώς είναι δυνατόν να διεξαχθεί διάλογος με ΕΙΚΟΣΙ (20) θέματα ταυτόχρονα σε εκκρεμότητα;

ΔΥΟ (+ ΤΡΕΙΣ) ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΜΑΣ Ή ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗ

   Αγαπητέ κ.Προτεστάντη, επιθυμώ κι εγώ με την σειρά μου να σάς θέσω 2 ερωτήσεις εις τις οποίες παρακαλώ να τοποθετηθείτε ευκρινώς (εσείς ή οποιοσδήποτε Προτεστάντης) με σοβαράν επιχειρηματολογίαν και αντίστοιχα ντοκουμέντα, όπως απαντήσαμε εμείς εις τις δικές σας ερωτήσεις-αντιρρήσεις που διετυπώσατε:

1) Σε ποιο σημείο στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται, ότι πρέπει να τηρούμε  Μ Ο Ν Ο Ν  ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ; (Παρακαλείσθε όπως μάς υποδείξετε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ εδάφιο)

2) Ο Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς (+ 265) εις το έργο του «Περί επαγγελιών» (Παρ’ Ευσεβίω Εκκλησιαστική Ιστορία, Βιβλίο Ζ΄, κεφ.κε΄, 1 κι εξής) αμφισβήτησε έντονα την ταυτότητα τού συγγραφέως τής Αποκαλύψεως (ότι δηλαδή ταυτίζεται με αυτόν τού τετάρτου Ευαγγελίου, λόγω διαφορά γλώσσης, ύφους κ.ά.) και αποδέχθηκε δεύτερον Ιωάννη, διάφορον τού υιού τού Ζεβεδαίου, με βάση κάποια φήμη περί υπάρξεως ΔΥΟ μνημείων με το όνομα τού Ιωάννου στην Έφεσο!

   Με την άποψη τού Διονυσίου τού Αλεξανδρέως ετάχθη και ο γνωστός «Ηρόδοτος τού Χριστιανισμού» Ευσέβιος Καισαρείας, ο οποίος με τη σειρά του θεώρησε ως πιθανό συγγραφέα τής Αποκαλύψεως κάποιον «πρεσβύτερο Ιωάννη», διάφορο τού Αποστόλου και Ευαγγελιστού.

   Την γνώμη τών δύο ανωτέρω ασπάσθησαν και πολλοί από τούς νεωτέρους ερευνητάς και Θεολόγους Καθηγητές Πανεπιστημίων, όπως π.χ. οι HoltzmannHarnackBoussetDibeliousLohmeyerHirsch κ.ά.) αλλά και ημέτεροι Θεολόγοι και Καθηγητές Πανεπιστημίων όπως π.χ. οι Νικόλαος Δαμαλάς (Εισαγωγή εις την Καινή Διαθήκη, σελ.561 κι εξής) και Γεώργιος Δέρβος (Χριστιανική Γραμματολογία, τόμ.Α΄, σελ.344), ο οποίος μάλιστα δηλώνει άγνοια ως προς τον συγγραφέα τής Αποκαλύψεως («Ο Θεός οίδε», αναφέρει χαρακτηριστικά). Άλλοι δε, ως ο Hitzig, υπεστήριξαν την συγγραφήν τής Αποκαλύψεως από κάποιον Ιωάννη Μάρκο και άλλοι, όπως οι JulicherCharles κ.τ.λ., παραδέχονται ως συγγραφέα τού βιβλίου άλλον Ιωάννη, άγνωστον σε εμάς!

ΕΡΩΤΟΥΜΕ ΛΟΙΠΝ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ:

α) Από ποια αυθεντία εσείς οι Προτεστάντες αντλείτε την πληροφορία, ότι η Αποκάλυψη τού Ιωάννου εγράφη πράγματι από τον γνωστό Ιωάννη, τον υιό τού Ζεβεδαίου, αυτόν τού στενού κύκλου τών 12 μαθητών τού Χριστού;

β) Από την στιγμή που αμφισβητήθηκε εντόνως ο συγγραφέας τής Αποκαλύψεως, άρα κατά συνέπειαν αρκετοί αμφισβήτησαν και το περιεχόμενό της, και από την στιγμή που υπάρχουν άφθονες Αποκαλύψεις, και μάλιστα τιτλοφορημένες με τα ονόματα τών Αποστόλων (π.χ. Αποκάλυψη Πέτρου, Αποκάλυψη Παύλου, Αποκάλυψη Θωμά, Αποκάλυψη Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, Αναβατικόν Παύλου, αλλά και άλλη Αποκάλυψη πάλι εις το όνομα άλλου Ιωάννου), ποια ΑΥΘΕΝΤΙΑ  απέκλεισε όλες αυτές τις Αποκαλύψεις από τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής και εισήγαγε ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ;  

γ) Πότε ΑΚΡΙΒΩΣ (σάς ζητάμε χρονολογία-έτος να μάς υποδείξετε) η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ εισήγαγε την εν λόγω Αποκάλυψη εις τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής και απέκτησε πλέον κι ΕΠΙΣΗΜΩΣ το βιβλίο τής Αποκαλύψεως ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ;

ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣΘΕ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΙΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΥΠΟΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΤΕ  Ε Ν Α  ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΙΝ.  Ε Ν Α  ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΕΙΚΟΣΙ!!!

   Θερμά συγχαρητήρια εις τον αδελφό και συναγωνιστή Jon Immortal για τις τεκμηριωμένες ιστορικές πληροφορίες που δημοσίευσε (ιδιαιτέρως δε για τούς λόγους που πολεμούν οι εχθροί τής Εκκλησίας τού Χριστού τον Μεγ. Κων/νο) οι οποίες όχι μόνον με κάλυψαν επαρκώς, αλλά και με απήλλαξαν από τον κόπο να συντάξω ειδική μελέτη για την αναίρεση τών ιστορικών ζητημάτων που έθιξε ο συνομιλητής μου. J Το ότι μπήκαν από το ένα αυτί τών συνομιλητών του και εξήλθαν από το άλλο αυτό είναι αναμενόμενο. Άλλωστε ο χαρακτηρισμός «ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» σημαίνει τον «επιλέγοντα», τί θα κρατήσει από την αλήθεια και τί όχι.

   Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έχουμε να κάνουμε με «ποιμένες» τών Αντβεντιστών, που ηγούνται ποιμνίου, και τί θα πει το ποίμνιο βλέποντας τούς ποιμένες του να υποχωρούν ή να αποδέχονται κάποια ιστορική ή Αγιογραφική αλήθεια την οποίαν έως τώρα ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΛΥΣΣΑΛΕΩΣ;;;

ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ;;;


Αγαπητέ κ.Προτεστάντη συνομιλητά

   Η τακτική όλων εσάς τών Αντβεντιστών τής Εβδόμης Ημέρας είναι πλέον γνωστή. Αποκρύπτετε ΕΠΙΜΕΛΩΣ το πού ανήκετε με σκοπό να ΒΑΛΛΕΤΕ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ κατά τής Ορθοδοξίας, ώστε να μην μπορεί να ελέγχει κάποιος τα δικά σας πιστεύω! Πολύ καλή μεν η τακτική σας, αλλά ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ! Κι εγώ δεν σάς επιτρέπω να καταφέρεστε ΜΟΝΙΜΩΣ εναντίον τής Εκκλησίας τού Χριστού, αλλά δεν μπορείτε, διότι ο Διάβολος, από την ανάσταση τού Χριστού κι εντεύθεν, πολεμάει την Εκκλησία τού Χριστού ΠΑΝΤΙΟΤΡΟΠΩΣ!!!

   Μήπως το να αποποιείστε την ιδιότητα τού Μάρτυρος τού Ιεχωβά αυτό σημαίνει, ότι δεν είστε πλανημένος ή αιρετικός, Δηλαδή ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ θεωρούνται αιρετικοί; Δηλαδή ΕΣΕΙΣ, η «εκκλησία» τών Αντβεντιστών, εφόσον εμφανιστήκατε στο προσκήνιο τού Χριστιανισμού πριν ΔΥΟ σχεδόν αιώνες, πρεσβεύοντας ΑΛΛΟ Ευαγγέλιο, ΤΙ ΕΙΣΤΕ;;;

   Αφήστε λοιπόν κ.Προτεστάντη την «καραμέλα,» ότι ΔΗΘΕΝ επιθυμείτε να στρέψετε τον κόσμο στον Χριστό και στην αληθινή λατρεία, διότι το ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ επιθυμούν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά τελικά σε ΠΟΙΟΝ Χριστό οδηγούν τον κόσμο; Σε αυτόν όπως τον έχει διαμορφώσει η Σκοπιά και εις το «ευαγγέλιο» που εκείνη πρεσβεύει. Δηλαδή για καταλάβουμε, εάν κάποιος από τούς αναγνώστες (ο μη γένοιτο) θελήσει να ακολουθήσει αυτά που κηρύσσετε, ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ, προκειμένου να βαπτιστεί, να κοινωνήσει και από ΠΟΙΟΥΣ τελικά ποιμένες να κατηχηθεί και να ποιμανθεί; ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ; Δεν θα πρέπει να τού υποδείξετε κάποια «εκκλησία» για να τελέσει αυτά που προαναφέραμε;

   Επίσης αγαπητέ συνομιλητά αφήστε σάς παρακαλώ πολύ την άλλη «καραμέλα», ότι αυτά που λέτε και διδάσκετε τα στηρίζετε μέσα εις την Αγία Γραφή! ΜΗΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ;;; Το θέμα κ.Προτεστάντη δεν είναι εάν επικαλείσαι την Αγία Γραφή ή στηρίζεσαι εις αυτήν, αλλά ΤΟ ΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ!!! Είναι δηλαδή θέμα ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Γραφής και ΟΧΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΩΣ αυτής! Τα ΙΔΙΑ λόγια τού Χριστού ή τών Αποστόλων, ΑΛΛΙΩΣ θα τα ερμηνεύσετε εσείς, ΑΛΛΙΩΣ εγώ, ΑΛΛΙΩΣ ο Μάρτυρας τού Ιεχωβά, ΑΛΛΙΩΣ ο Παπικός, ΑΛΛΙΩΣ ο Αγγλικανός, ΑΛΛΙΩΣ ο Ευαγγελικός, ΑΛΛΙΩΣ ο Κουακέρος και πάει λέγοντας!

   Οπότε, για να μην κοροϊδευόμαστε και για να βρεθεί επιτέλους μία άκρη για το ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ερμηνεύει ορθά την Γραφή και ποιος όχι, θα πρέπει να βρεθεί η «λυδία λίθος» που να υποδεικνύει και να αποδεικνύει ποιοι ψεύδονται, πλανούν εαυτούς και άλλους, και ποιοι κηρύσσουν το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ Ευαγγέλιο τού Χριστού και είναι η συνέχεια τής πρώτης Εκκλησίας και τής διδασκαλίας τού Χριστού και τών Αποστόλων.

«Τα πολλά λόγια είναι φτώχια», λέγει ο λαός αγαπητέ συνομιλητά. ΕΑΝ είστε ΕΣΕΙΣ, οι Αντβεντιστές δηλαδή, η συνέχεια τής πρώτης Εκκλησίας, οι Χριστιανοί τών πρώτων αιώνων, οι οποίοι σημειωτέον παρέλαβαν διδασκαλία από τούς μαθητές τού Χριστού, θα το επιβεβαιώσουν και θα το αποδείξουν. Μήπως έχετε να φοβηθείτε κάτι επ’ αυτού; Μήπως έχετε κάποιο πρόβλημα εις το να επιχειρήσουμε την σύγκριση μεταξύ τού πιστεύω που κηρύσσετε εσείς ΣΗΜΕΡΑ, με το πιστεύω τών Χριστιανών τού Α΄, τού Β΄ ή τού Γ΄ αιώνα;

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ κάναμε κι εμείς εις την μακροσκελή απάντηση που σάς δώσαμε. Συγκρίναμε το πιστεύω τής Ορθοδοξίας με το πιστεύω τών πρώτων Χριστιανών τών 4 πρώτων αιώνων και ΚΑΤΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ-ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

   Μπορείτε να επιχειρήσετε κι ΕΣΕΙΣ την ίδια σύγκριση; Μπορείτε να αποδείξετε, ότι το πιστεύω σας ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με το πιστεύω τών Χριστιανών τών 4 πρώτων αιώνων;;; Επαναλαμβάνω, μήπως έχετε να φοβηθείτε κάτι από αυτήν την σύγκριση; Εάν όχι, τότε αγαπητέ κ.συνομιλητά

ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ!!! 


 ΦΙΛΕ ΜΟΥ Giannakis Nikolaou Γεν. 50:25 Έξοδ. 13:19. ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ.ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΜΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΜΙΑ ΔΕΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ;ΤΟ ΟΤΙ ΤΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΣΥΜΑΙΝΗ ΟΤΙ ΤΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΝ. ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΚΛΗΣΗ;ΕΔΩ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ΤΑ ΟΣΤΑ.ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΥΠΟΘΕΤΕΙΣ.ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΕΝΤΟΛΗ ΟΠΩΣ Π.Χ ΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. ( Εβρ. 11:22) ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΗΣΗ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ.ΤΟ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΝ ΠΡΟΦΩΝ ΤΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΜΑΡΤΙΑ. .ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΜΥΛΩΤΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΑΝ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΡΙΑ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ Ι ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΜΗΛΩΤΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ Η ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΤΟΥ ΜΩΗΣΗ Η ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΛΙ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΕΝΑ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΝΑΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΑ ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.ΜΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΦΕΡΝΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΙΣ (κεφ. 20:8.ΗΤΑΝ ΜΕΣΑΝΗΧΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΣ ΗΤΑΝ Η ΛΑΜΠΑΔΕΣ.ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΣ; ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΡΕΥΜΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ,ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ.ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΕΔΑΦΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑ ΕΞΩΒΙΒΛΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ.ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΛΕΤΕ ΟΤΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΑΣ;ΑΠΟΔΕΙΞΤΕΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΟΤΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΑΥΤΤΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΚΗ.ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΝΕΝΑ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΙΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΛΛΑ ΞΑΧΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΙΣΧΙΕΙ. ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΕΓΩ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ.ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΔΕΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑΖΩ. ΣΟΥ ΕΧΩ ΕΞΗΓΗΣΗ ΜΕ ΕΔΑΦΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΟΤΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΥΤΕ ΑΛΛΑΞΕ ΟΥΤΕ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΙΣΧΙΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΙΣΧΙΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΕΣΥ ΜΟΥ ΛΕΣ ΓΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΔΙΑΦΩΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.Η ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ Η ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΩ.ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

 ΚΑΘΕ ΕΞΩΒΙΒΛΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΣΥΜΦΩΝΟ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ-ΕΙΚΟΝΩΝ.ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΕΙΔΩΛΟ Η ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΩ ΟΤΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΕΙΣ.ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΕΝΑ ΕΝΑ ΤΑ ΕΔΑΦΙΑ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ (ΑΠΟΚ 22:9) ΚΑΙ (19:10) ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΙΣΧΙΡΙΣΤΟ ΟΤΙ ΕΔΩ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΕΙΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ. ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΑΙ; OXI BEBAIA.ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΣ (ΠΡΑΞ 10:26) ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΠΑΛΙ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΔΙΝΗ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΑΛΛΑ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.(ΔΕΥΤ 10:20) ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.(Ι.Ν. κδ.14-15)ΚΑΙ ΕΔΩ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΔΑΝΙΗΛ Γ ΟΠΟΥ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΗ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ.ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝΕ ΑΛΛΟ ΘΕΟ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ.ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ.ΕΣΕΙΣ ΟΧΙ;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΔΕΙΤΕ.)(ΜΑΤΘ δ.10 )ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΔΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ;ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.ΤΕΛΟΣ.(A'TIM α.17) ΕΔΩ ΛΕΕΙ ΤΙΜΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΙΤΕ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΕΙΤΕ ΑΠΛΗ Η ΤΙΜΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ.ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ.ΤΙΜΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.Η ΣΥΝΕΧΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. 

 ΣΥΝΕΧΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ. ΕΔΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ.(ΕΞΟΔ κ.4)ΕΔΩ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ (ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΤΑΙ) ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΣΟΥΜΕ(ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΣΚΗΝΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ).Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ. ΔΕΥΤ δ.15-16 ΕΔΩ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΑΙ ΑΦΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΝΕΝΑ ΟΜΟΙΩΜΑ (ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΤΑΙ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ) ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΣΟΥΜΕ.ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΚΠΗ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ.ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΝΟΙΕΣ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ. (ΨΑΛΜ ριε 1-8)(Ψαλμ. ρλε.15-19)(ΗΣΑ μ.18-20)(ΗΣΑ μδ.9-19) ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ ΑΠΛΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΤΟ.ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΑΣ.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ (ΠΡΑΞ ιζ.16)( ΠΡΑΞ ιζ.29)(ΡΩΜ α.23,25)ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΙΟ ΑΠΛΟ ( Α'ΙΩΑ ε.21).ΑΠΛΑ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ.ΚΑΙ ΔΥΟ ΕΔΑΦΙΑ ΑΚΟΜΑ Β ΧΡΟΝ 33:7,15.ΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΜΗΝ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΡΟΣΚΗΝΑΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΕΝΟΙΑ Η ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ.ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟ..ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ Η ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΕΞΕΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΩ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ.ΕΧΩ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΜΕ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΡΗΤΑ ΤΗΝ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΕΣΕΙΣ ΜΟΥ ΦΕΡΑΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΞΩΒΙΒΛΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΑΡΑ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΥΠΟΔΗΛΟΝΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΜΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ Η ΛΑΤΡΕΙΑ.Η ΣΥΝΕΧΙΑ ΑΥΡΙΟ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΣΤΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΒΙΒΛΙΚΑ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΕΘΕΣΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΕΣ ΜΕΡΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΜΑ ΣΑΣ ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ ΟΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΛΕΤΕ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΧΞΩ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΙΣΤΟΡΙΑΠΟ ΤΗΝ , ΠΩΣ, ΠΟΥ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ Η ΑΛΛΑΓΗ.ΜΕ ΡΩΤΗΣΑΤΕ <<1) Σε ποιο σημείο στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται, ότι πρέπει να τηρούμε Μ Ο Ν Ο Ν  ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ; (Παρακαλείσθε όπως μάς υποδείξετε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ εδάφιο)>> ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΞΙΣΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΒΑΡΗΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΑ.ΕΞΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΡΗ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΙΣ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΑΤΕ ΕΔΑΦΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. ΟΠΟΤΕ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.ΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΑ ΕΓΑΨΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩΑΛΛΗ ΜΙΑ.ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΗΣΑΙΑ 8:20 <<ΛΕΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΕΑΝ ΔΕΝ ΛΑΛΩΣΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΒΕΒΑΙΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ ΕΝ ΑΥΤΟΙΣ.>> Ο ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΔΩ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΡΙΚΑ ΕΔΑΦΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ.<<ΑΠΟΚ 20:4 Και είδον θρόνους και εκάθισαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν του Ιησού, και δια τον λόγον του Θεού....>>ΠΡΩΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗ ΟΤΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΕΣΦΑΓΜΕΝΩΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ(ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΔΑΦΙΟ<< Αποκάλυψις 12:17 Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.>>ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΥΛΟΥΣΑΝ ΤΗΣ ΕΝΤΟΛΕΣ(ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ)ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΦΥΛΑΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ(ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ)ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΔΑΦΙΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΑΡΚΟΥΝ. ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΝ ΔΕΚΑΛΟΓΟ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ.ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.


Υ.Γ. Παρουσιάσαμε ένα τμήμα τού διαλόγου εις το κλείσιμο τού οποίου τον τελευταίο λόγο έχει ο συνομιλητής μας. Εάν λοιπόν ο αγαπητός συνομιλητής μας θεωρεί ότι ο εν λόγω διάλογος είναι αποσπασματικός και αδικείται από την συγκεκριμένη δημοσίευση δύναται να εκθέσει ο ίδιος ό,τι αυτός έγραψε τότε και το θεωρεί άξιον δημοσιεύσεως.

  

38 σχόλια:

  1. ΕΙΣΑΙ ΥΠΟ ΕΠΙΡΡΟΗ, ΑΡΤΣΙ ΜΠΟΥΤΖΙ ΚΑΙ ΛΟΥΛΑΣ
    ΚΑΛΛΑ ΤΟΣΗ ΤΡΕΛΑ ΠΟΥΛΑΣ; ΑΣ ΤΙΣ ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ, ΨΡΥΣΑΥΓΗΤΗ, ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ.
    ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ, ΣΑΝ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΙΓΝΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΨΕΜΜΑ (ΔΛΔ ΔΙΑΒΟΛΟΣ) ΓΡΑΩΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ...
    ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ; ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΛΙΜΠΑΝΗΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΤΟ GOOGLE ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΣΤΕΡΦΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
    ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ Η ΕΚΛΟΓΗ. ΕΙΤΕ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΕΙΤΑ ΠΑΣ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΟΥ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΒΑΡΒΑΡΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΤΗΣΤΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕ ΤΑΛΗΜΠΑΝ.
    ΕΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ ΤΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΜΩΡΦΟΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΗΓΟΥΡΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΕΣΑΙ, ΚΑΛΩΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. ΕΑΝ Η ΠΑΝ-ΑΓΙΑ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΗ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑΥΤΗ ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΧΤΗ ΘΕΩΤΗΤΑ, ΟΠΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ ΣΤΕΛΕΝΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΠΟΥ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝ-ΑΓΙΑΣ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
    ΑΥΡΙΟ ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΛΟΓΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΩΕΥΤΙΕΣ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. ΚΑΙ Η ΚΡΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΙΑ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ. ΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΤΕ ΚΑΠΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ. ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ. ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΟΡΟΔΟΞΙΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΥΤΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΙ ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:
    Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΩΗΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ-ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΤΑΓΕΝΝΕΣΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ-ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΩ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜΗΛΙΩΝ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ.ΕΥΤΗΧΩΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΣΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙΣ ΑΦΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΕΝΩ ΕΚΟΨΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΜΦΕΡΑΝ.ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΕΙΘΩ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ.ΚΑΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ Η ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΠΡΩΤΑ Η ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ.ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΑΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΣ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΩΣΤΕ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΗ.ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΕΙΟ ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΠΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ.ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΠΩΣ ΣΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΕΧΘΕΣ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΩ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αθανασία υπό ΄Ορους.


    Κατά τη δημιουργία «έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης, και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». (Γέν. β΄7). Η αφήγηση της δημιουργίας αποκαλύπτει ότι η ανθρωπότητα έλαβε ζωή πό το Θεό. (Πράξ. ιζ΄25,28, Κολ. α΄16,17). Η φυσική συνέπεια αυτού του βασικού γεγονότος είναι ότι η αθανασία δεν είναι έμφυτη στην ανθρωπότητα, αλλά Θεού δώρο.
    ΄Οταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, τους έδωσε ελεύθερη βούληση - τη δύναμη της εκλογής. Μπορούσαν να δείξουν υπακοή ή ανυπακοή, και η συνέχιση της ύπαρξής τους εξαρτήθηκε από τη συνέχιση της υπακοής με τη δύναμη του Θεού. Έτσι, η διατήρηση του δώρου της αθανασίας ήταν υπό όρους.
    Ο Θεός εξήγησε λεπτομερώς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα έχαναν αυτό το δώρο τρώγοντας «από του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού». Ο Θεός τους προειδοποίησε: «Καθ'ην ημέραν φάγης απ'αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γέν. β΄17)

    Θάνατος - ο Μισθός της Αμαρτίας.
    Αντιλέγοντας στην ειδοποίηση του Θεού ότι η ανυπακοή θα επέφερε το θάνατο, ο Σατανάς βεβαίωσε: «εν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» (Γέν. γ΄4). Αλλά μετά την παράβαση της θείας εντολής, ο Αδάμ και η Εύα ανακάλυψαν ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι πραγματικά θάνατος. (Ρωμ. ς΄23). Η α΅αρτία τους έφερε αυτή την καταδίκη: «Γη είσαι και εις γην θέλεις επιστρέψει.» (Γέν. γ΄19). Αυτά τα λόγια δε δείχνουν συνέχιση ζωής, αλλά τη διακοπή της.
    Αφού έδωσε αυτή την καταδίκη, ο Θεός απέκλεισε το αμαρτωλό ζευγάρι από το δένδρο της ζωής, για να μην μπορεί να «φάγη και να ζήση αιωνίως». (Γέν. γ΄22). Η ενέργειά Του έκανε σαφές ότι η υπόσχεση της αθανασίας που είχε δοθεί με τον όρο της υπακοής χάθηκε εξαιτίας της αμαρτίας.

    Έγιναν θνητοί, υποκείμενοι στο θάνατο. Και επειδή ο Αδάμ δεν μπορούσε να μεταβιβάσει ό,τι πια δεν κατείχε, «διήλθεν ο θάνατος εις πάντας τους ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμ. ε΄12). Οφείλεται στο έλεος του Θεού ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν πέθαναν αμέσως. Ο Υιός του Θεού προσφέρθηκε να δώσει τη ζωή Του ώστε αυτοί να έχουν μια άλλη ευκαιρία. Αυτός ήταν «το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου». (Αποκ. ιγ΄8).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελπίδα για την Ανθρωπότητα
    alt

    Αν και οι άνθρωποι γεννιούνται θνητοί, η Γραφή τους ενθαρρύνει να αναζητήσουν την αθανασία. (Ρωμ. β΄7). Ο Ιησούς είναι η πηγή αυτής της αθανασίας: «Το χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρω΅. ς΄23, Α΄Ιωάν. ε΄11). «΄Οστις [ο Χριστός] κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν.» «Καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.» (Α΄Κορ. ιε΄22). Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι η φωνή Του θα ανοίξει τους τάφους και θα αναστήσει τους νεκρούς. (Ιωάν. ε΄28,29).
    Εάν ο Χριστός δεν είχε έρθει, η ανθρωπότητα θα ήταν χωρίς ελπίδα, και όλοι οι νεκροί θα είχαν χαθεί για πάντα. Για χάρη Του όμως, κανείς δε χρειάζεται να χαθεί. Ο Ιησούς
    είπε: «ιότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.
    γ΄16). Έτσι, η πίστη στο Χριστό όχι μόνο καταργεί την ποινή της αμαρτίας, αλλά επίσης εξασφαλίζει στους πιστούς το ανεκτίμητο δώρο της αθανασίας.

    Ο Χριστός «έφερε δε εις το φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου». (Β΄Τιμ. γ΄10). Ο Παύλος μάς βεβαιώνει ότι η Γραφή, «τα ιερά γράμματα» μπορούν να μας
    «σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού». (Β΄Τιμ. γ΄15). Εκείνοι οι οποίοι δε δέχονται το ευαγγέλιο, δε θα λάβουν την αθανασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι δύο Αναστάσεις. Ο Χριστός είπε ότι υπάρχουν δύο γενικές αναστάσεις: «οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως.»
    (Ιωάν. ε΄28,29, Πράξ. κδ΄15). Τα χίλια χρόνια χωρίζουν αυτές τις δύο αναστάσεις. (Αποκ. κ΄4,5).


    1. Η ανάσταση της ζωής. Εκείνοι που ανασταίνονται κατά την πρώτη ανάσταση, ονομάζονται «μακάριοι και άγιοι». (Αποκ. κ΄6). δε θα γνωρίσουν το δεύτερο θάνατο στη λίμνη
    του πυρός με το κλείσιμο των χιλίων ετών. (εδ. 14). Αυτή η ανάσταση για τη ζωή και την αθανασία (Ιωάν, ε΄29, Α΄Κορ. ιε΄52,53) λαμβάνει χώρα κατά τη Δευτέρα Παρουσία (Α΄Κορ.ιε΄22,23, Α΄Θεσ. δ΄15-18). Εκείνοι που έχουν αυτή την πείρα, δεν πεθαίνουν πια. (Λουκά κ΄36). Έχουν ενωθεί ΅ε το Χριστό για πάντα.
    Πώς θα μοιάζει αυτό το αναστημένο σώμα; ΄Οπως ο Χριστός, και οι αναστημένοι δίκαιοι θα έχουν αληθινά σώματα. Και όπως ο Χριστός αναστήθηκε μια ένδοξη ύπαρξη, το ίδιο θα γίνει και με τους δικαίους. Ο Παύλος είπε ότι ο Χριστός «θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού». (Φιλιπ. γ΄21). Ο ίδιος ονομάζει το άδοξο σώμα και το ένδοξο σώμα «σώμα ζωικόν» και «σώμα πνευματικόν» αντίστοιχα.
    Η αρχική ύπαρξη θνητή και φθαρτή, η τελευταία αθάνατη και άφθαρτη. Η αλλαγή από τη θνητότητα στην αθανασία γίνεται ακαριαία κατά την ανάσταση. (Α΄Κορ. ιε΄42-54).


    2. Η ανάσταση της καταδίκης. Οι ασεβείς ανασταίνονται κατά τη δεύτερη γενική ανάσταση, η οποία λα΅βάνει χώρα στο τέλος των χιλίων ετών. (είτε κεφάλαιο 26). Αυτή η ανάσταση προηγείται της τελικής κρίσης και καταδίκης. (Ιωάν.΄29). Εκείνοι των οποίων τα ονόματα δε βρίσκονται στο βιβλίο της ζωής, θα αναστηθούν τότε για να ριφθούν στη λίμνη του πυρός και να γνωρίσουν το δεύτερο θάνατο. (Αποκ.κ΄14,15). Θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτό το τραγικό τέλος. Σε μια αλάθητη γλώσσα η Γραφή παρουσιάζει τον τρόπο του Θεού προς αποφυγή της τραγωδίας: «Μετανοήσατε, και επιστρέψατε από πασών των αμαρτιών υμών. Και δεν θέλει είσθαι εις εσάς η ανομία εις απώλειαν. Απορρίψατε αφ'υμών πάσας τας ανομίας υμών, τας οποίας ηνομήσατε εις εμέ, και κάμετε εις σεαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα. Και διά τί να ποθάνητε; . . . διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ο Θεός. διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε.» (Ιεζ. ιη΄30-32).


    Ο Χριστός υπόσχεται ότι «ο νικών δεν θέλει αδικηθεί εκ του θανάτου του δευτέρου». (Αποκ. β΄11). Εκείνοι που δέχονται τον Ιησού και τη σωτηρία που φέρει, θα έχουν την εμπειρία της απερίγραπτης χαράς στην επιστροφή Του. Σε αειθαλή ευτυχία θα ζουν στην αιωνιότητα με τη συντροφιάτου Κυρίου τους και Σωτήρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το Υπόλοιπο της Πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας και η Αποστολή του
    Τετάρτη, 11 Ιανουαρίου 2012 11:50 μμ

    Η παγκόσμια εκκλησία αποτελείται από εκείνους οι οποίοι πιστεύουν αληθινά στο Χριστό, αλλά στις έσχατες ημέρες - στον καιρό της ευρείας αποστασίας - ένα Υπόλοιπον έχει κληθεί να φυλάξει τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού. Αυτό το Υπόλοιπον ανακοινώνει την έλευση της ώρας της κρίσης, διακηρύττει τη σωτηρία διαμέσου του Χριστού και αναγγέλει την εγγύτητα της δεύτερης έλευσής Του. Αυτή η διακήρυξη συμβολίζεται με τους τρεις αγγέλους στην Αποκάλυψη ιδ΄. Αυτή συμπίπτει με το έργο της κρίσης στον ουρανό και έχει σαν αποτέλεσμα ένα έργο μετάνοιας και μεταρρύθμισης στη γη. Κάθε πιστός καλείται να έχει ένα προσωπικό μέρος στην παγκόσμια αυτή μαρτυρία.

    altΟ μεγάλος κόκκινος δράκων είναι έτοιμος να ορμήσει. Ήδη κατέρριψε το τρίτο των αγγέλων του ουρανού. (Αποκ. ιβ΄4,7-9). Τώρα, αν μπορέσει να καταβροχθίσει το νεογέννητο βρέφος, θα έχει κερδίσει τον πόλεμο.

    Η γυναίκα που στέκεται μπροστά του είναι περιβλημένη με τον ήλιο, κάτω από τα πόδια της είναι η σελήνη και φέρει διάδημα με δώδεκα αστέρια. «Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά.»

    Ο δράκων εφορμάει, αλλά οι προσπάθειές του να φονεύσει το Παιδίον είναι μάταιες. Αντίθετα, το Παιδίον «ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.» Οργισμένος, ο δράκων στρέφει το θυμό του κατά της μητέρας, στην οποία κατά τρόπο θαυματουργό δόθηκαν δύο φτερούγες και μεταφέρθηκε σε απομακρυσμένο μέρος, ειδικά προετοιμασμένο από το Θεό, όπου τρέφεται εκεί για «καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού» - 3 1/2 χρόνια, ή 1260 προφητικές ημέρες. (Αποκ. ιβ΄1-6,13,14).

    Στη βιβλική προφητεία, η αγνή γυναίκα αντιπροσωπεύει την πιστή εκκλησία του Θεού. 1 Μια γυναίκα που περιγράφεται ως πόρνη ή μοιχαλίδα, αντιπροσωπεύει το λαό του Θεού που αποστάτησε. (Ιεζ. ις΄, Ησ. νζ΄8, Ιερ. λα΄4,5, Ωσηέ α΄-γ΄, Αποκ. ιζ΄1-5).

    «Ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διά­βολος και Σατανάς», περίμενε να καταφάγει το «άρρεν παιδίον», τον μακρόχρονα αναμενόμενο Μεσσία, τον Ιησού Χρι­στό. Ο Σατανάς, πολεμώντας τον εχθρό του τον Ιησού, χρη­σιμοποίησε ως όργανό του τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τίποτε, ακόμη και ο σταυρικός θάνατος, δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον Ιησού από την αποστολή Του ως Σωτήρα της ανθρωπότητας.

    Στο σταυρό ο Χριστός νίκησε το Σατανά. Μιλώντας για τη σταύρωση, ο Ίδιος είπε: «Τώρα είναι η κρίσις του κόσμου τούτου, τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου θέλει εκβληθή έξω.» (Ιωάν. ιβ΄31). Η Αποκάλυψη περιγράφει τον ουράνιο ύμνο της νίκης: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού. Διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. . . . Διά τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς.» (Αποκ. ιβ΄10-12). Η εκδίωξη του Σατανά από τον ουρανό περιόρισε το έργο του. Δεν μπορούσε πια ο Σατανάς να κατηγορεί το λαό του Θεού μπροστά στις ουράνιες υπάρξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αλλά ενώ ο ουρανός χαίρεται, η γη πρέπει να προειδοποιηθεί: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκ. ιβ΄12).

    Για να δώσει διέξοδο στην οργή του, ο Σατανάς άρχισε να καταδιώκει τη γυναίκα - την εκκλησία (Αποκ. ιβ΄13), η οποία, αν και υπέφερε πολύ, παραταύτα επέζησε. Αραιοκατοικημένες περιοχές της γης - «την έρημον» - δόθηκαν ως καταφύγιο για τους πιστούς του Θεού στο διάστημα των 1260 προφητικών ημερών ή 1260 κυριολεκτικά χρόνια. (Αποκ. ιβ΄14-16, δείτε επίσης το κεφάλαιο 4 σχετικά με την αρχή ημέρα-έτος). 2

    Στο τέλος αυτής της εμπειρίας στην έρημο, ο λαός του Θεού αναδύεται, ανταποκρινόμενος στα σημεία της επικείμενης έλευσης του Χριστού. Ο Ιωάννης προσδιορίζει την ταυτότητα αυτής της πιστής ομάδας ως «τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκ. ιβ΄17). Ο διάβολος ειδικά μισεί αυτό το Υπόλοιπον.

    Πότε και πού έλαβε χώρα αυτός ο διωγμός; Πώς συνέβη; Πότε άρχισε να εμφανίζεται το Υπόλοιπον; Ποια είναι η αποστολή του; Η απάντηση στις ερωτήσεις αυτές απαιτεί ανασκόπηση της Γραφής και της Ιστορίας.

    Η Μεγάλη Αποστασία

    altΟ διωγμός της χριστιανικής εκκλησίας ξεκίνησε κατά πρώτον από την ειδωλολατρική Ρώμη, και συνέχεια με την αποστασία που δημιουργήθηκε στους κόλπους της. Αυτή η αποστασία δεν είναι μια έκπληξη. Ο Ιωάννης, ο Παύλος και ο Χριστός την προείπαν.

    Κατά την τελευταία μεγάλη ομιλία Του ο Χριστός προειδοποίησε τους μαθητές Του για την ερχόμενη πλάνη. Τους είπε: «Βλέπετε μη σας πλανήση τις.» «Διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.» (Ματθ. κδ΄4,24). Οι οπαδοί Του θα γνώριζαν μια περίοδο όπου «θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη», αλλά αυτοί θα επιβίωναν. (Ματθ. κδ΄21,22). Εντυπωσιακά σημεία στη φύση θα καθόριζαν το τέλος αυτού του διωγμού και θα αποκάλυπταν την εγγύτητα της επιστροφής του Χριστού. (Ματθ. κδ΄29,32,33).

    Ο Παύλος επίσης ειδοποίησε: «Μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου. Και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» (Πράξ. κ΄29,30). Αυτοί οι «λύκοι» θα οδηγούσαν την εκκλησία στην αποστασία.

    Αυτή η αποστασία πρέπει να συμβεί αρκετά πριν από την επιστροφή του Χριστού. ΄Οσο αυτό το γεγονός δε λάμβανε χώρα, αποτελούσε βέβαιο σημείο ότι η επιστροφή του Χριστού δεν επίκειτο ακόμη. Ο Παύλος είπε: «Ας μη σας εξαπατήση τις κατ'ουδένα τρόπον. Διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθίση εις τον ναόν (εκκλησία) του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.» (Β΄Θεσ. β΄3,4).

    Ακόμη και στην εποχή του Παύλου αυτή η αποστασία ήδη είχε αρχίσει να ενεργείται. Η μέθοδος ήταν σατανική «εν πάση δυνάμει, και σημείοις και τέρασι ψεύδους». (Β΄Θεσ. β΄9,10).Πριν από το τέλος του πρώτου αιώνα ο Ιωάννης δήλωσε ότι «πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον». Και ακόμη είπε, «το πνεύμα του αντιχρίστου» «τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω». (Α΄Ιωάν. δ΄1,3).

    Πώς αυτό το σύστημα της αποστασίας ξεκίνησε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΓΩ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΕΠΩΝΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑ BLOG.ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΕΠΟΝΥΜΟ ΣΟΥ;ΑΠΟ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ COPY-PASTE ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ.ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΕΣΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΑΙΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΠΟΥ ΕΚΕΝΕΣ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η Υπεροχή του «Ανθρώπου της Αμαρτίας». «Καθώς η εκκλησία άφησε την πρώτη αγάπη (Αποκ. β΄4), έχασε την αγνότητα της διδαχής, την υψηλή στάθμη της προσωπικής διαγωγής της και τον αόρατο δεσμό της ενότητας που εξασφαλίζει το ΄Αγιο Πνεύμα. Στη λατρεία ο τυπικισμός αντικατέστησε την απλότητα. Η δημοτικότητα και η προσωπική δύναμη όλο και περισσότερο καθόριζαν την εκλογή των ιθυνόντων, οι οποίοι στην αρχή εξασκούσαν μια αυξανόμενη εξουσία στην τοπική εκκλησία, και αργότερα επιζητούσαν να επεκτείνουν την εξουσία τους στις γειτονικές εκκλησίες.

    «Η διαχείριση της τοπικής εκκλησίας με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος πέρασε στον εκκλησιαστικό αυταρχισμό και στα χέρια ενός μόνο αξιωματούχου - του επισκόπου, στον οποίον κάθε μέλος της εκκλησίας προσωπικά ήταν υποταγμένο, και διαμέσου του οποίου μόνο είχε πρόσβαση στη σωτηρία. Στο εξής η ηγεσία σκεπτόταν μόνο να κυβερνάει την εκκλησία αντί να την υπηρετεί, και ο μεγαλύτερος δε θεωρούσε πια τον εαυτό του δούλο των άλλων. Έτσι, βαθμιαία αναπτύχθηκε η άποψη του ιερατείου και της ιεραρχίας που παρενέβηκε ανάμεσα στο κάθε άτομο και στον Κύριό του.» 3

    Καθώς η σπουδαιότητα του ατόμου και της τοπικής εκκλησίας διαβρωνόταν, ο επίσκοπος της Ρώμης αναδεικνυόταν σε υπέρτατη δύναμη μέσα στη Χριστιανοσύνη. Με τη συμπαράσταση του αυτοκράτορα, αυτός ο ύψιστος επίσκοπος ή πάπας 4 αναγνωρίσθηκε ως η ορατή κεφαλή της παγκόσμιας εκκλησίας, περιβλημένος με την υπέρτατη εξουσία επάνω σε όλους τους εκκλησιαστικούς ηγέτες σε όλον τον κόσμο.

    Κάτω από την ηγεσία του παπισμού 5 , η χριστιανική εκκλησία περιήλθε στην έσχατη αποστασία. Η αυξανόμενη δημοτικότητα της εκκλησίας επιτάχυνε την παρακμή της. Υποδεέστεροι κανόνες έκαναν τους ανειλικρινείς Χριστιανούς να αισθάνονται άνετα στην εκκλησία. Πλήθη που γνώριζαν ελάχιστα για το γνήσιο Χριστιανισμό, ενώθηκαν με την εκκλησία μόνο κατ'όνομα, εισάγοντας τις παγανιστικές διδασκαλίες τους, τις εικόνες, τον τρόπο λατρείας, τις τελετές, τις γιορτές και τους συμβολισμούς αυτών.

    Αυτοί οι συμβιβασμοί μεταξύ ειδωλολατρίας και Χριστιανισμού οδήγησαν στο σχηματισμό του «ανθρώπου της αμαρτίας» - ένα γιγαντιαίο σύστημα κίβδηλης θρησκείας, ένα μίγμα αλήθειας και πλάνης. Η προφητεία Β΄Θεσ. β΄ δεν καταδικάζει τα άτομα αλλά εκθέτει το θρησκευτικό σύστημα ως υπεύθυνο για τη μεγάλη αποστασία. ΄Ομως, πολλοί πιστοί στο σύστημα αυτό ανήκουν στην παγκόσμια εκκλησία του Θεού, επειδή ζουν σύμφωνα με το φως που έχουν.

    Η Δοκιμαζόμενη Εκκλησία. Με τον υποβιβασμό της πνευματικότητας, η εκκλησία της Ρώμης ανέπτυξε περισσότερο την κοσμική μορφή της έχοντας στενότερους δεσμούς με την αυτοκρατορική κυβέρνηση. Εκκλησία και κυβέρνηση ενώθηκαν σε μια ανόσια συμμαχία.

    Στο κλασσικό έργο του Η Πόλη του Θεού , ο Αυγουστίνος, από τους σημαντικότερους πατέρες της εκκλησίας, παρουσιάζει το καθολικό ιδεώδες μιας παγκόσμιας εκκλησίας υπό τον έλεγχο ενός παγκόσμιου κράτους. Η σκέψη του Αυγουστίνου έβαλε τα θεμέλια της μεσαιωνικής παπικής θεολογίας. Το 533 μ.Χ. σε μια επιστολή ενσωματωμένη στον Ιουστινιάνειο Κώδικα, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός αναγνώρισε τον επίσκοπο της Ρώμης κεφαλή όλων των εκκλησιών. 6 Επίσης αναγνώρισε την επιρροή του πάπα στην εξάλειψη των αιρετικών. 7

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΄Οταν ο στρατηγός του Ιουστινιανού o Βελισάριος ελευθέρωσε τη Ρώμη το 538 μ.Χ., ο επίσκοπος της Ρώμης ελευθερώθηκε από τον έλεγχο των Οστρογότθων, των οποίων ο Αρειανισμός στεκόταν εμπόδιο στην εξάπλωση της Καθολικής Εκκλησίας. Τότε ο επίσκοπος μπόρεσε να εξασκήσει τα προνόμια τα οποία του παραχωρούσε το διάταγμα του Ιουστινιανού το 533 μ.Χ. Μπορούσε να αυξήσει την εξουσία της ''Αγίας Έδρας''. Έτσι, άρχισαν τα 1260 χρόνια του διωγμού, όπως προείπε η βιβλική προφητεία. (Δαν. ζ΄25, Αποκ. ιβ΄6,14, ιγ΄5-7).

    Δυστυχώς, με τη συμπαράσταση του κράτους, η εκκλησία προσπάθησε να επιβάλει τα διατάγματα και τις διδασκαλίες της σε όλους τους Χριστιανούς. Πολλοί εγκατέλειψαν την πίστη τους φοβούμενοι το διωγμό, ενώ όσοι έμειναν πιστοί στις βιβλικές διδασκαλίες, γνώρισαν σκληρούς διωγμούς. Ο χριστιανικός κόσμος έγινε πεδίον μάχης. Πολλοί φυλακίσθηκαν ή εκτελέσθηκαν στο όνομα του Θεού! Κατά τη διάρκεια των 1260 ετών εκατομμύρια πιστών γνώρισαν μεγάλους βασανισμούς, ενώ πολλοί πλήρωσαν με τη ζωή τους την υπακοή τους στο Χριστό.

    Κάθε σταγόνα αίματος που έρρεε, άφηνε μια κηλίδα στο όνομα του Θεού και του Ιησού Χριστού. Τίποτε δε ζημίωσε το Χριστιανισμό περισσότερο από ό,τι αυτός ο άσπλαχνος διωγμός. Η αποκρουστικά παραμορφωμένη εικόνα του χαρακτήρα του Θεού που με τις πράξεις της έδωσε η εκκλησία, και η διδαχή του καθαρτηρίου και των αιώνιων βασάνων οδήγησαν πολλούς να απορρίψουν τελείως το Χριστιανισμό.

    Πολύ πριν από τη Μεταρρύθμιση, φωνές μέσα από την Καθολική Εκκλησία διαμαρτύρονταν για τον ανήλεο φόνο των αντιφρονούντων, για τις αλαζονικές απαιτήσεις της και για τη διαφθορά. Η απροθυμία της εκκλησίας για μεταρρύθμιση έδωσε γέννηση στη Μεταρρύθμιση των Διαμαρτυρομένων κατά τον 16ον αιώνα. Η επιτυχία της ήταν ένα ισχυρό κτύπημα στην εξουσία και στο γόητρο της εκκλησίας της Ρώμης. Με μια αντιμεταρρυθμιστική προσπάθεια ο παπισμός αποδύθηκε σε έναν αιματηρό αγώνα για να αναχαιτίσει τη Μεταρρύθμιση, αλλά βαθμιαία έχανε τη μάχη κατά των δυνάμεων που πολεμούσαν για πολιτική και θρησκευτική ελευθερία.

    Τελικά, το 1798, 1260 χρόνια μετά το 538, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έλαβε το θανατηφόρο κτύπημα. (Αποκ. ιγ΄3). 9 Οι θεαματικές νίκες των στρατευμάτων του Ναπολέοντα στην Ιταλία έθεσαν τον πάπα στο έλεος της επαναστατικής κυβέρνησης των Γάλλων, οι οποίοι είδαν στη θρησκεία αυτή έναν άσπονδο εχθρό της Δημοκρατίας. Η γαλλική κυβέρνηση έδωσε εντολή στο Ναπολέοντα να αιχμαλωτίσει τον πάπα. Κατά τις εντολές του ο στρατηγός Μπερτιέ εισήλθε στη Ρώμη, και διακήρυξε το τέλος της πολιτικής εξουσίας του παπισμού. Παίρνοντας αιχμάλωτο τον πάπα, ο Μπερτιέ τον έφερε στη Γαλλία, όπου ο πάπας πέθανε εξόριστος. 10

    Η ανατροπή του παπισμού ήταν η αποκορύφωση μιας μακριάς σειράς γεγονότων που σχετίζονται με τη βαθμιαία παρακμή. Αυτό το γεγονός σημείωσε το τέλος της προφητικής περιόδου των 1260 ετών. Πολλοί Διαμαρτυρόμενοι ερμηνεύουν αυτό το γεγονός ως εκπλήρωση της προφητείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οι εξωβιβλικές διδασκαλίες που στηρίζονται στην παράδοση, οι ασταμάτητοι διωγμοί των αντιφρονούντων, η διαφθορά και η πνευματική παρακμή πολλών από το ιερατείο ήταν από τους μεγαλύτερους συντελεστές που ώθησαν το λαό να απαιτήσει μεταρρυθμίσεις μέσα στην επίσημη εκκλησία.

    Τα Δογματικά Θέματα. Τα ακόλουθα είναι παραδείγματα από μη-βιβλικά δόγματα, τα οποία ενθάρρυναν τη Μεταρρύθμιση των Διαμαρτυρομένων και μάλιστα το χωρισμό τους από τους Ρωμαιοκαθολικούς.

    1. Η κεφαλή της εκκλησίας στη γη είναι ο αντιπρόσωπος του Χριστού. Αυτό το δόγμα αξιώνει ότι μόνο ο επίσκοπος της Ρώμης είναι ο αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη και η ορατή κεφαλή της εκκλησίας. Αντίθετα προς τη βιβλική άποψη για την εκκλησιαστική ηγεσία (δείτε το κεφάλαιο 11), αυτή η διδασκαλία βασίζεται στην υπόθεση ότι ο Χριστός έκανε τον Πέτρο την ορατή κεφαλή της εκκλησίας και ότι ο πάπας είναι διάδοχος του Πέτρου. 12

    2. Το αλάθητο της εκκλησίας και της κεφαλής της. Η διδασκαλία που συνέβαλε τόσο ισχυρά στο γόητρο και στην επιρροή της εκκλησίας της Ρώμης ήταν το αλάθητό της. Η εκκλησία διακήρυξε ότι ποτέ δεν πλανάται και ούτε θα πλανηθεί. Στήριξε αυτή τη διδασκαλία της στον ακόλουθο συλλογισμό που δεν έχει βιβλικό έρεισμα: Επειδή η εκκλησία είναι θεία, μια από τις έμφυτες ιδιότητές της είναι το αλάθητο. Επιπροσθέτως, εφόσον ο Θεός είχε σκοπό, διαμέσου αυτής της θείας εκκλησίας, να οδηγήσει όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης στον ουρανό, αυτή πρέπει να είναι αλάθητη στη διδασκαλία της πίστης και της ηθικής. 13 Γι'αυτό ο Χριστός θα τη διαφυλάξει από κάθε πλάνη με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

    Το λογικό πόρισμα, το οποίο αρνείται τη φυσική διαφθορά των ανθρώπων (δείτε το κεφάλαιο 7), είναι ότι ο αρχηγός της εκκλησίας πρέπει επίσης να είναι αλάθητος. 14 Συνεπώς, τα καθολικά βιβλία διεκδικούν τα θεία προνόμια για τον αρχηγό της εκκλησίας. 15

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. 3. Η εξάλειψη της αρχιερατικής μεσιτικής διακονίας του Χριστού. Καθώς αυξανόταν η επιρροή της εκκλησίας της Ρώμης, η προσοχή των πιστών μετατοπίσθηκε από το συνεχές μεσιτικό έργο του Χριστού ως Αρχιερέως στον ουρανό - αντίτυπο των θυσιών σε ημερήσια βάση στην Παλαιά Διαθήκη στη λειτουργία του αγιαστηρίου (δείτε τα κεφάλαια 4 και 23) - σε ένα επίγειο ιερατείο με τον αρχηγό του στη Ρώμη. Αντί να εμπιστεύονται στο Χριστό για τη συγχώρηση των αμαρτιών και τη σωτηρία (δείτε κεφάλαια τα 9 και 10), οι Χριστιανοί τοποθέτησαν την πίστη τους στους πάπες, στους ιερείς, στους ιεράρχες. Αντίθετα προς τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης για την ιεροσύνη όλων των πιστών, η διακονία του κλήρου για τη συγχώρηση θεωρείτο πια ζωτική για τη σωτηρία.

    Η ιερατική διακονία του Χριστού στον ουρανό, όπου αξιοποιούνται τα ευεργετήματα της εξιλαστικής θυσίας Του προς όσους μετανοούν και πιστεύουν, τελικά καταργήθηκε όταν η εκκλησία αντικατέστησε το Δείπνο του Κυρίου με τη λειτουργία. Αντίθετα προς το Δείπνο του Κυρίου - ένα θέσπισμα του Ιησού προς ανάμνηση του θανάτου Του και προμήνυμα της επικείμενης βασιλείας Του (δείτε το κεφάλαιο 15) - η Καθολική Εκκλησία διατείνεται ότι η λειτουργία είναι μια αναίμακτη θυσία του Χριστού προς το Θεό που επιτελείται από άνθρωπο ιερέα. Επειδή η θυσία του Χριστού που έγινε στο Γολγοθά επαναλαμβάνεται, η λειτουργία θεωρείται ότι φέρνει ειδική χάρη στους πιστούς και στους θανόντες. 16

    Αγνοώντας τη Γραφή, γνωρίζοντας μόνο τη λειτουργία, οδηγούμενοι από ανθρώπους ιερείς τα πλήθη των ανθρώπων έχασαν την ευλογία της άμεσης πρόσβασης στο Μεσίτη μας Ιησού Χριστό. Έτσι, εξαλείφθηκε η υπόσχεση και η πρόσκληση «ας πλησιάσωμεν μετά παρρησίας εις τον θρόνο της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν εν καιρώ χρείας» (Εβρ. δ΄16).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. 5. Το δόγμα της μετάνοιας και των συγχωροχαρτιών. Η μετάνοια είναι το μυστήριο με το οποίο οι Χριστιανοί μπορούν να επιτύχουν τη συγχώρηση για τις αμαρτίες που έκαναν μετά το βάπτισμα. Αυτή η συγχώρηση των αμαρτιών επιτελείται με την άφεση του ιερέα, αλλά πριν αυτό επιτευχθεί, οι Χριστιανοί πρέπει να εξετάσουν τη συνείδησή τους, να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να πάρουν την απόφαση ότι ποτέ πια δε θα προσβάλουν το Θεό. Τότε πρέπει να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους στον ιερέα και να εκτελέσουν τον κανόνα που θα τους επιβάλει ο ιερέας.

    Η μετάνοια, οπωσδήποτε, δεν ελευθέρωσε τελείως τους αμαρτωλούς. Αυτοί ακόμη είχαν να υποστούν μια πρόσκαιρη τιμωρία είτε στη ζωή αυτή είτε στο καθαρτήριο. Για να αντιμετωπισθεί αυτή η τιμωρία, η καθολική εκκλησία θέσπισε τα συγχωροχάρτια, τα οποία εξασφάλιζαν την άφεση της πρόσκαιρης τιμωρίας η οποία οφειλόταν ακόμη εξαιτίας της αμαρτίας που είχε μείνει μετά την άφεση της ενοχής. Τα συγχωροχάρτια, τα οποία ήταν προς όφελος και των ζώντων και όσων ήσαν στο καθαρτήριο, παρεχωρούντο με τον όρο να προηγηθεί μετάνοια και επιτέλεση επιβαλλομένων καλών έργων, συχνά σε μορφή πληρωμής χρημάτων στην εκκλησία.

    Τα ιδιαίτερα προσόντα των μαρτύρων, των αγίων, των αποστόλων και ειδικά του Ιησού Χριστού και της Μαρίας, καθιστούσαν τα συγχωροχάρτια ισχυρά. Οι αξίες τους κατατίθονταν σε ένα «θησαυροφυλάκιο αξιών» και μεταφέρονταν στους πιστούς εκείνους των οποίων ο λογαριασμός παρουσίαζε έλλειμμα. Ο πάπας, ως διατεινόμενος διάδοχος του Πέτρου, είχε τον έλεγχο για τα κλειδιά αυτού το θησαυροφυλακίου και μπορούσε να ελευθερώσει ανθρώπους από την πρόσκαιρη ποινή, πιστώνοντάς τους από το θησαυροφυλάκιο. 17

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η ύψιστη εξουσία παραμένει στην εκκλησία. Στο διάβα των αιώνων η εγκαθιδρυθείσα εκκλησία υιοθέτησε πολλές ειδωλολατρικές δοξασίες, άγιες ημέρες και σύμβολα. ΄Οταν εξέρχονταν κραυγές εναντίον αυτών των βδελυγμάτων, η εκκλησία της Ρώμης απέδιδε μόνο στον εαυτό της το δικαίωμα να ερμηνεύει τη Βίβλο. Η εκκλησία, όχι η Βίβλος, έγινε η τελική εξουσία. (Δείτε το κεφάλαιο 1). Η εκκλησία υποστηρίζει ότι υπάρχουν δύο θείες πηγές αλήθειας: (1) η Αγία Γραφή και (2) η Παράδοση την οποία αποτελούν τα γραπτά των Πατέρων της εκκλησίας, οι αποφάσεις των Συνόδων της εκκλησίας, τα εγκεκριμένα δόγματα και οι λειτουργίες της εκκλησίας. Οποτεδήποτε οι εκκλησιαστικές διδαχές στηρίζονταν στην παράδοση και όχι στη Γραφή, η παράδοση είχε το προβάδισμα. Οι απλοί πιστοί δεν είχαν την εξουσία να ερμηνεύουν τις διδαχές που ο Θεός αποκάλυψε στη Γραφή. Εκείνη την εξουσία είχε μόνο η Καθολική και Ορθοδοξη Εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΕΠΙΣΚΕΥΤΗΤΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ, ΚΑΙ ΑΦΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΓΚΕΙΜΠΕΛΙΣΚΟΥΣ ΝΑ ΩΡΙΩΝΤΑΙ. ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΒΡΗΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΥΓΟΥΡΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΣΩΘΗΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΟΛΗ Η ΓΡΑΦΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
    ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΗΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
    ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΓΥΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΣΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΗ ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΗΪΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΓΙΑ ΜΑΣ;: 1 Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε. 2 Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρὸς μου εἶναι πολλὰ οἰκήματα· εἰ δὲ μή, ἤθελον σᾶς εἰπεῖ· ὑπάγω νὰ σᾶς ἑτοιμάσω τόπον· 3 καὶ ἀφοῦ ὑπάγω καὶ σᾶς ἑτοιμάσω τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ θέλω σᾶς παραλάβει πρὸς ἐμαυτόν, διὰ νὰ εἶσθε καὶ σεῖς, ὅπου εἶμαι ἐγώ. 4 Καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ἐξεύρετε, καὶ τὴν ὁδὸν ἐξεύρετε ( ΙΩΑΝ ΚΕΦ 14)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η σωτηρια ειναι μονο απο τον Ιησου Χριστο και κανεναν αλλον ειτε αυτος λεγετε αγιος, ειτε Μαρια.
    ΜΟΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΩΖΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. 1 Και ύστερα απ' αυτά, είδα έναν άγγελο που κατέβαινε από τον ουρανό, ο οποίος είχε μεγάλη εξουσία· και η γη φωτίστηκε από τη δόξα του. 2 Και έκραξε δυνατά με ισχυρή φωνή, λέγοντας: «Έπεσε, έπεσε η Βαβυλώνα» η μεγάλη, και έγινε κατοικητήριο δαιμόνων, και φυλακή για κάθε ακάθαρτο πνεύμα, και φυλακή για κάθε ακάθαρτο και μισητό όρνεο· 3 επειδή, από το κρασί τού θυμού τής πορνείας της ήπιαν όλα τα έθνη και μαζί της πόρνευσαν οι βασιλιάδες τής γης, και πλούτησαν οι έμποροι της γης από την υπερβολή τής ακολασίας της.
    4 Και άκουσα μια άλλη φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Βγείτε έξω απ' αυτή, ο λαός μου, και μη συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της, και μη πάρετε από τις πληγές της· 5 επειδή, οι αμαρτίες της έφτασαν μέχρι τον ουρανό, και ο Θεός θυμήθηκε τα αδικήματά της. 6 Αποδώστε της, όπως απέδωσε κι αυτή σε σας, και διπλασιάστε σ' αυτήν διπλάσια, σύμφωνα με τα έργα της· με το ποτήρι με το οποίο κέρασε, κεράστε την [το] διπλάσιο. 7 Όσο δόξασε τον εαυτό της και έζησε τρυφηλά, τόσο βασανισμό και πένθος δώστε σ' αυτή· επειδή, λέει στην καρδιά της: Κάθομαι βασίλισσα, και δεν είμαι χήρα, και πένθος δεν θα δω. 8 Γι' αυτό, σε μια ημέρα θάρθουν οι πληγές της, θάνατος και πένθος και πείνα· και θα κατακαεί με φωτιά, επειδή ο Κύριος, αυτός που την κρίνει, [είναι] ισχυρός. (AΠOK ΚΕΦ 18)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. 1 [και] μετα ταυτα ειδον αλλον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουρανου εχοντα εξουσιαν μεγαλην και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου 2 και εκραξεν [εν] ισχυρα φωνη λεγων [επεσεν] επεσεν βαβυλων η μεγαλη και εγενετο κατοικητηριον δαιμονων και φυλακη παντος πνευματος ακαθαρτου και φυλακη παντος ορνεου ακαθαρτου και μεμισημενου 3 οτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεπτωκασιν παντα τα εθνη και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν
    4 και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν εξελθεν εξ αυτης ο λαος μου ινα μη συγκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης και εκ των πληγων αυτης ινα μη λαβητε 5 οτι εκολληθησαν αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουρανου και εμνημονευσεν ο θεος τα αδικηματα αυτης 6 αποδοτε αυτη ως και αυτη απεδωκεν [υμιν] και διπλωσατε αυτη διπλα κατα τα εργα αυτης εν τω ποτηριω ω εκερασεν κερασατε αυτη διπλουν 7 οσα εδοξασεν εαυτην και εστρηνιασεν τοσουτον δοτε αυτη βασανισμον και πενθος οτι εν τη καρδια αυτης λεγει οτι καθημαι βασιλισσα και χηρα ουκ ειμι και πενθος ου μη ιδω 8 δια τουτο εν μια ημερα ηξουσιν αι πληγαι αυτης θανατος και πενθος και λιμος και εν πυρι κατακαυθησεται οτι ισχυρος κυριος ο θεος ο κρινας αυτην (AΠOK ΚΕΦ 18)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. 4 Και άκουσα μια άλλη φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Βγείτε έξω απ' αυτή, ο λαός μου, και μη συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της, και μη πάρετε από τις πληγές της· 5 επειδή, οι αμαρτίες της έφτασαν μέχρι τον ουρανό ΕΣΥ ΛΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ ΓΙΑΤΙ Αλλά, αν δεν μοιχεύσεις, όμως φονεύσεις, έγινες παραβάτης τού νόμου. 12 Έτσι να μιλάτε, και έτσι να κάνετε, ως μέλλοντες να κριθείτε διαμέσου τού νόμου τής ελευθερίας· 13 επειδή, η κρίση [θα είναι] ανελέητη σ' εκείνον που δεν έκανε έλεος· και το έλεος καυχάται ενάντια στην κρίση (ΙΑΚ ΚΕΦ 2) ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΩΝ.
    ΤΩΡΑ Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ/ΟΡΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ Ή ΠΑΡΑΠΟΙΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ (ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ) ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΑΜΑΡΤΙΑ. ΕΤΣΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚ ΚΕΦ 18 ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ: Βγείτε έξω απ' αυτή, ο λαός μου, και μη συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ. ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΟΜΟ-ΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΙΚΕ. ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Ο ΘΕΟΣ ΕΔΩ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΛΥΨΗ ΠΟΙΝΗΣ: μέλλοντες να κριθείτε διαμέσου τού νόμου τής ελευθερίας ΚΑΙ επειδή, η κρίση [θα είναι] ανελέητη. ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΙΣΗ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΒΙΒΛΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΕΠΕΙΔΗ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΝΟΜΟΥΣ ΧΡΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ. ΕΤΣΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΝΕΤΑΙ ΣΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΥΤΟΥ, ΕΦ'ΟΣΟΝ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΕ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΕΙΑ 17 Μη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω (ΜΑΤΘ ΚΕΦ 5)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΑΝΕΥΘΥΝΑ, ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Ο ΝΟΜΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΑΓΙΑ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΝΑ ΑΠΛΟΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΩΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ; ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΒΥΣΕ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΝΤΟΛΕ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΑΓΙΑΣΕ, ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ;
    ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΕ: ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΔΕΧΕΣΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΥΠΟΓΡΑΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΗΤΗΔΕΣ ΤΗΝ ΑΡΧΙΣΕ ΜΕ ΤΟ "ΕΝΘΥΜΟΥ" ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΙ: " να την αγιάζεις" ΑΚΟΜΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΗΣ ", η έβδομη είναι σάββατο του Κυρίου τού Θεού σου"
    ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΝΟΙΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΡΠΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΙΑΖΟΥΜΕ;
    ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΚΟΩΗΜΟ ΨΒΜΙΟΥ ΚΤΛ. ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΥΣΤΑΘΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ. ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ, ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ 'Η ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΑΣ ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ο ΘΕΟΣ ΛΕΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΒΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ: 5 Και η γη μολύνθηκε κάτω από τους κατοίκους της· επειδή, παρέβηκαν τους νόμους, άλλαξαν το διάταγμα, αθέτησαν αιώνια διαθήκη. 6 Γι' αυτό, η κατάρα κατέφαγε τη γη, κι αυτοί που κατοικούσαν σ' αυτή ερημώθηκαν· γι' αυτό, οι κάτοικοι της γης κατακάηκαν, και έμειναν λίγοι άνθρωποι. (ΗΣΑΪΑ ΚΕΦ 24)
    ΚΟΙΤΑ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ: η γη μολύνθηκε κάτω από τους κατοίκους της ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, επειδή, παρέβηκαν τους νόμους ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ άλλαξαν το διάταγμα, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΟΠΩΣ Η 3Η ΑΠΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ Η 4Η ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ,
    ΓΙΑΥΤΟ η κατάρα κατέφαγε τη γη, κι αυτοί που κατοικούσαν σ' αυτή ερημώθηκαν ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΑΠΟΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ οι κάτοικοι της γης κατακάηκαν, και έμειναν λίγοι άνθρωποι. ΑΥΤΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ 2Α ΠΑΡΟΥΣΙΑ.
    ΟΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ, ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΥΔΟΠΙΗΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ.
    ΓΥΡΗΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΗΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΜΙΑΣ ΟΤΗΔΗΠΟΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΓΥΡΗΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ,
    ΑΦΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΡΙΑΣ, ΑΓΙΩΝ, ΣΚΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΔΓΕΛΗΓΜΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ

    ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΗΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΜΙΑΣ ΟΤΗΔΗΠΟΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Η πρώτη και μεγαλύτερη απάτη του σατανά.

    Τι συμβαίνει κατά τον θάνατο ; Η ψυχή είναι αθάνατη ;



    Ένα από τα πλέον σοβαρά θέματα που απασχόλησαν τον άνθρωπο ανά τους αιώνες είναι το ερώτημα του τι συμβαίνει κατά το θάνατο. Το απόλυτο μυστήριο. Μήπως άραγε μετά το θάνατο λαμβάνουμε αμέσως το μισθό μας και πηγαίνουμε απευθείας στον παράδεισο (αν τα έργα μας ήταν καλά) ή στην κόλαση (αν τα έργα μας ήταν κακά); Πολλοί χριστιανοί έχουν πιστέψει (γιατί έτσι διδάχθηκαν) ότι οι ασεβείς πηγαίνουν απευθείας στην κόλαση όπου καίγονται αιωνίως μέσα στη φωτιά. Κάποιοι άλλοι, επηρεασμένοι από τις θεωρίες της Νέας Εποχής, έχουν ασπασθεί δοξασίες ανατολικών θρησκειών που διδάσκουν ότι η ψυχή του ανθρώπου ζει αιώνια και απλώς μετενσαρκώνεται διαρκώς μέσα από νέους κύκλους ζωής έως ότου φτάσει ένα ανώτατο σημείο – τη θέωση. Επίσης οι έλληνες φιλόσοφοι πίστευαν ότι αν και το σώμα του ανθρώπου είναι θνητό η ψυχή του είναι αθάνατη και μετά το θάνατο κατεβαίνει στον Άδη όπου συνεχίζει τη ζωή της. Ο Πλάτωνας δίδασκε ότι το ανθρώπινο σώμα δεν είναι παρά ένα κέλυφος που περικλείει μια αθάνατη ψυχή η οποία κατά τον θάνατο απελευθερώνεται από τα δεσμά της.

    Σε αυτή τη μελέτη θα προσπαθήσουμε να μελετήσουμε αυτά τα ερωτήματα και να δούμε τι πραγματικά διδάσκει η Αγία Γραφή γύρω από τα θέματα αυτά. Όπως θα δούμε, ο Λόγος του Θεού δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Γιατί υπάρχει θάνατος; Πως προήλθε;



    Στο βιβλίο της Γένεσης διαβάζουμε ότι ο Θεός δημιούργησε έναν τέλειο κόσμο και κατά την έκτη ημέρα ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα. Δημιουργήθηκαν κατά έναν τέλειο τρόπο και διέθεταν απόλυτη υγεία και ευρωστία διότι έγιναν κατ’ εικόνα Θεού. Μάλιστα θα μπορούσαν να ζήσουν αιώνια αν δεν είχαν διαλέξει να αθετήσουν την εντολή του Θεού. Ο Θεός του είχε πει οτι μπορούν να ζουν αιώνια υπό έναν όρο. Να δείξουν τυφλή εμπιστοσύνη και υπακοή σε Εκείνον. Υπακοή, όλη η ύπαρξή τους βασιζόταν στην υπακοή τους στον Θεό. Η μόνη εντολή που ο Θεός τους έδωσε ήταν να μην φάνε από τον καρπό ενός συγκεκριμένου δέντρου του κήπου της Εδέμ. Αν όμως δεν τηρούσαν την εντολή αυτή, ο Θεός τους είχε προειδοποιήσει τι θα συνέβαινε :

    «...διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» Γεν. 2:17

    Ο διάβολος όμως παίρνοντας μορφή φιδιού δελέασε την Εύα να φαει τον απαγορευμένο καρπό λέγοντας της :

    «...Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» Γεν. 3:4.

    Όμως η Εύα αποφάσισε να δεχτεί το λόγο του φιδιού πάνω από το λόγο του Θεού και έτσι έφαγε. Και έδωσε και στον Αδάμ και έφαγε κι αυτός και έτσι ο θάνατος εισήλθε στο ανθρώπινο γένος. Ο άνθρωπος χωρίστηκε από τον Θεό, τον Δημιουργό του, από την πηγή της ζωής. Επιπλέον ο Αδάμ προκειμένου να συνέχιζε να ζεί αιώνια έπρεπε να τρώει από το δέντρο της ζωής. Ο Θεός όμως εξεδίωξε τους πρωτόπλαστους από τον παραδείσο έτσι ώστε να μην μπορέσουν να φάνε από το δέντρο της ζωής και ζήσουν αιώνια.



    «... Και είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν· και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως· Όθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ, διά να εργάζηται την γην εκ της οποίας ελήφθη.
    Και εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής....»

    Γεν. 3:22-24.



    Αν ο άνθρωπος ήταν ήδη αθάνατος τότε τι νόημα είχε αυτή η απαγόρευση του Θεού, να μην φάγουν από το δέντρο της ζωής, αφού ούτως ή άλλως η ψυχή τους ζούσε αιώνια; Οι πρωτόπλαστοι έχασαν το προνόμιο της αιωνίου ζωής και έτσι άρχισαν να γερνούν μέσα σε ένα κόσμο που τον κυβερνούσε το σκοτάδι μακριά από τις ευλογίες του Θεού. Ο κόσμος μας δηλαδή έγινε ένας κόσμος που κυρίαρχος είναι η αμαρτία και σαν αποτέλεσμα αυτής ο θάνατος.



    «Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·» Ρωμ. 5:12

    Αν ο σατανάς είχε αποκαλύψει τον πραγματικό του χαρακτήρα, θα είχε αμέσως απωθηθεί. Εργαζόταν και εξακολουθεί να εργάζεται κρυφά. Μεταχειριζόμενος ως μεσάζοντα το φίδι, το σοφότερο των ζώων τότε, επιτέθηκε στην Εύα. Αν η Εύα απέφευγε να μπλέξει σε συζήτηση με τον πειραστή θα ήταν ασφαλής. Αλλά τόλμησε να πιάσει κουβέντα μαζί του και έπεσε θύμα της πονηρίας του. Με τον ίδιο τρόπο πολλοί νικιούνται και σήμερα. Αμφιβάλλουν και προβάλλουν αντιρρήσεις σε σχέση με τις απαιτήσεις του Θεού και τις σαφείς αλήθειες της Γραφής. Και έτσι αντί να υπακούσουν στις θειικές εντολές παραδέχονται ευχάριστα τις ανθρώπινες θεωρίες οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά κεκαλυμμένα τεχνάσματα του σατανά.

    Τι συμβαίνει όμως όταν ο άνθρωπος πεθαίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τι είναι η ψυχή; Είναι μήπως αθάνατη;

    Η ψυχή του ανθρώπου...

    Πολλοί πιστεύουν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη. Είναι όμως αυτό σωστό; Κάτι τέτοιο επιβεβαιώνεται από τις Γραφές; Πολλοί πιστεύουν ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει η ψυχή του πηγαίνει στον ουρανό. Οι λέξεις «ψυχή» και «πνεύμα» χρησιμοποιούνται πάνω από 1600 φορές μέσα στην Αγία Γραφή, όμως πουθενά δεν υπονοούν την ύπαρξη ενσυνείδητης ζωής όταν αυτά χωρισθούν από το «σώμα», όταν δηλαδή έχει επέλθει ο θάνατος. Στην Αγία Γραφή η λέξη «ψυχή» υπονοεί συνήθως ένα πρόσωπο, έναν ζωντανό οργανισμό. (π.χ. Λευιτ. 22:6, 7:18-25) Κάποιες φορές υποδηλώνει τη «ζωή» όπως εδώ,

    «Εν τη χειρί του οποίου είναι ψυχή πάντων των ζώντων και η πνοή πάσης ανθρωπίνης σαρκός.» Ιώβ 12:10

    ή κάποιες άλλες φορές εννοεί τονμυαλό ή τη διάνοια του ανθρώπου όπως εδώ,

    «Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.» Ψαλ. 139:14

    Η άποψη ότι ενώ το σώμα πεθαίνει, η ψυχή εξακολουθεί να ζει δεν βασίζεται πουθενά στην Αγία Γραφή. Το αντίθετο μάλιστα η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ψυχή που θα αμαρτήσει θα πεθάνει.

    «Ιδού, πάσαι αι ψυχαί είναι εμού· ως η ψυχή του πατρός, ούτω και η ψυχή του υιού εμού είναι· ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Ιεζ. 18:4

    Επιπλέον ο Απ. Παύλος δηλώνει ξεκάθαρα για τους αμαρτωλούς:

    «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23 )

    Αν η ζωή είναι η κληρονομιά των δικαίων, ο θάνατος είναι η μερίδα των ασεβών. Σε άλλα σημεία της Γραφής πληροφορούμαστε για τους ασεβείς:

    «Διότι έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή·» (Ψαλ. 37:10)

    «....και θέλουσιν είσθαι ως οι μη υπάρχοντες» (Άβδ. 1:16)

    Επομένως:

    · Η ψυχή δεν είναι από τη φύση της αθάνατη.

    · Η φράση «αθανασία της ψυχής» δεν υφίσταται πουθενά στην Αγία Γραφή

    · Η λέξη «αθάνατος» υπάρχει μόνο μία φορά στην Αγία Γραφή, όμως δεν αφορά τον άνθρωπο αλλά τον Θεό! Ο μόνος αθάνατος είναι ο Θεός!

    «...ο μακάριος και μόνος Δεσπότης, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων, και Κύριος των κυριευόντων, όστις μόνος έχει την αθανασίαν, κατοικών φως απρόσιτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ο
    Ιησούς είπε: "Δια τούτο ο Πατήρ Με αγαπά, διότι Εγώ βάλλω την ψυχήν Μου
    δια να λάβω αυτήν πάλιν".(Ιωάννου 10:17) Με άλλα λόγια: "ο πατέρας Μου
    τόσο πολύ σας αγαπά, ώστε η αγάπη Του για Μένα μεγάλωσε ακόμη
    περισσότερο όταν έδωσα τη ζωή Μου για να σας απολυτρώσω. Με το να γίνω ο
    Αντικαταστάτης σας, ο Εγγυητής σας, με το να προσφέρω τη ζωή Μου και να
    επιφορτισθώ τα πταίσματα και τις παραβάσεις σας, έγινα προσφιλέστερος
    στον Πατέρα Μου, επειδή με τη θυσία μου, αποδεικνύεται δίκαιος ο Θεός,κ
    ενώ ταυτόχρονα δικαιώνει και όλους εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού."

    Κανείς
    άλλος εκτός από τον Υιό του Θεού δεν ήταν σε θέση να επιτύχει την
    απολύτρωση μας. Μόνο Εκείνος που βρισκόταν στον κόλπο του του Πατέρα
    μπορούσε να τον αποκαλύψει. Μόνο Εκείνος που γνώρισε το ύψος και το
    βάθος της αγάπης του Θεού μπορούσε να την εκδηλώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τίποτε λιγότερο από την άπειρη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία του αμαρτωλού, δε θα επαρκούσε για να εκφράσει την αγάπη του Πατέρα για τη χαμένη ανθρωπότητα. "Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή". Δεν Τον έδωσε μόνο για να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους, να σηκώσει τις αμαρτίες τους, και να πεθάνει στη θέση τους, αλλά Τον χάρισε στην πεσμένη ανθρώπινη φυλή. Ο Χριστός έπρεπε να συνταυτισθεί με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Αυτός που ήταν ένα με το Θεό συνδέθηκε με τους ανθρώπους με δεσμούς που παραμένουν αιώνια ακατάλυτοι. Ο Ιησούς "δεν επαισχύνεται να ονομάζη αυτούς αδελφούς". (Εβραίους 2:11) Αυτός είναι ο Ιλασμός μας, ο Συνήγορός μας, ο Αδελφός μας. Φέρει την ανθρώπινη μορφή μας μπροστά στον θρόνο του Πατέρα και στους ατέλειωτους αιώνες είναι και θα εξακολουθεί να παραμένει ένα με την ανθρώπινη φυλή που ήρθε να απολυτρώσει. Είναι ο Υιός του ανθρώπου. Και όλα αυτά για να μπορέσει ο άνθρωπος να υψωθεί απ' το βάραθρο και την κατάπτωση της αμαρτίας, να μπορεί να αντανακλά την αγάπη του Θεού και να συμμερίζεται τη χαρά της αγιοσύνης.


    Η τιμή που έχει πληρωθεί για την απολύτρωσή μας, η άπειρη θυσία που έχει υποστεί ο ουράνιος Πατέρας μας όταν παρέδωσε τον Υιό Του στον θάνατο για χάρη μας, θα έπρεπε να μας εμπνέουν με βαθύτερη αντίληψη του τι μπορούμε να γίνομε με τη βοήθεια του Χριστού. Καθώς ο εμπνευσμένος απόστολος Ιωάννης παρατήρησε το το ύψος και βάθος και πλάτος της αγάπης του Πατέρα για την καταδικασμένη φυλή μας, γεμίσε απο αισθήματα λατρείας και σεβασμού. Ανήμπορος να βρεί τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσει το μεγαλέιο και την τρυφερότητα μια τέτοιας αγάπης, αναφώνησε καλώντας τον κόσμο να την ατενίσει: "Ιδέτε οποίαν αγάπην έδωκεν ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού" (Α' Ιωάννου 3:1) Τι μεγάλη αξία δίνει αυτή η αγάπη στον άνθρωπο! Με την παρακοή οι άνθρωποι υποτάχθηκαν στον Σατανά. Με την πίστη τους στην εξιλαστική θυσία του Χριστού, του Αδάμ τα παιδιά, μπορούν να γίνουν παιδιά του Θεού. Παίρνοντας τη φύση του ανθρώπου, ο Χριστός εξύβωσε την ανθρωπότητα. Αμαρτωλοί άνθρωποι φέρονται σ' εκείνο το επίπεδο όπου, όταν συνδεθούν με το Χριστό, να μπορούν επάξια να αποκαλούνται "υιοί Θεού".


    Μια τέτοια αγάπη είναι απαράμιλλη. Παιδιά του Ουράνιου Βασιλιά! Τι πολύτιμη υπόσχεση! Η ασύγκριτη αγάπη του Θεού για ένα κόσμο που δεν Τον αγάπησε! Αυτή η σκέψη εξασκεί μια υποτακτική επιρροή στην καρδιά και αιχμαλωτίζει τη διάνοια να συμμορφωθεί προς το θέλημα του Θεού. Όσο προσεκτικότερα μελετούμε το θείο χαρακτήρα κάτω απ' το φως του σταυρού, τόσο περισσότερο ανακαλύπτουμε την ευσπλαχνία, τρυφερότητα και συγχωρητικότητα να συγχωνεύονται με την ισότητα και τη δικαιοσύνη" τόσο καθαρότερα διακρίνομε τα άπειρα τεκμήρια μιας αγάπης που ξεπερνά και αυτή ακόμη τη συγκινητικότερη λαχτάρα που νοιώθει μια μητέρα για το κακότροπο παιδί της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Τι συμβαίνει κατά το θάνατο του ανθρώπου;

    Κατά τον θάνατο, ισχύει η αντίστροφη διαδικασία, όταν ο άνθρωπος δίνει την τελευταία του πνοή, η ζωή του, η ψυχή παύει να υπάρχει, εξαφανίζεται. Ο άνθρωπος πεθαίνει και δεν υπάρχει κάποια «ψυχή» που εξακολουθεί να ζει σε κάποιο άλλο κόσμο, ούτε υπάρχει κάποια «ψυχή» που να πηγαίνει απευθείας στον παράδεισο ή στην κόλαση. Οταν ο Αδάμ αμάρτησε ο Θεός του είπε:

    «... επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» Γέν. 3:19

    Ο Θεός δεν είπε στον Αδάμ ότι μόλις πεθάνεις θα έρθεις μαζί μου στον ουρανό. Το αντίθετο, του είπε οτι θα επιστρέψεις στη γή! Όπως μαθαίνουμε από άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, στην κατάσταση αυτή παραμένει ο άνθρωπος μέχρις ότου συντελεστεί η ανάσταση των νεκρών.

    «πριν λυθή η αργυρά άλυσος και σπάση ο λύχνος ο χρυσούς ή συντριφθή η υδρία εν τη πηγή ή χαλάση ο τροχός εν τω φρέατι, και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.» Εκκλ. 12:6-7

    Εδώ μεταφορικά παρουσιάζεται: αργυρά άλυσος = σπονδυλική στήλη, λύχνος ο χρυσούς = κρανίο, υδρία = καρδιά, τροχός = πνεύμονες.

    «Εάν βάλη την καρδίαν αυτού επί τον άνθρωπον, θέλει σύρει εις εαυτόν το πνεύμα αυτού και την πνοήν αυτού·πάσα σαρξ θέλει εκπνεύσει ομού, και ο άνθρωπος θέλει επιστρέψει εις το χώμα.» (Ιώβ 34:14-15)

    Ο Χριστός γνώριζε οτι το Πνεύμα Του θα επέστρεφε στον Θεό μετά το θάνατό Του. 

    «και φωνάξας με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν.» (Λουκ. 23:46)

    Οταν το πνεύμα ή η πνοή φύγει από τον άνθρωπο, όλες οι σκέψεις του αφανίζονται.

    Ο θάνατος δεν είναι ζωή στον ουρανό ή στην κόλαση ή στο καθαρτήριο (κατά τους καθολικούς). Δεν είναι ζωή κατ’ ουδένα τρόπο. Κατά το θάνατο, ούτε η ψυχή ούτε το πνεύμα ζεί. Η ψυχή - ζωή διαλύεται στα στοιχεία που την κατέστησαν εφικτή και έτσι το σώμα επιστρέφει στη γή και το πνεύμα (η πνοή του Θεού) επιστρέφει στον Θεό που τη έδωσε. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει οι σκέψεις του εξαφανίζονται, δεν βρίσκεται σε καμιά μορφή ενσυνείδητης ζωής:

    «Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Ψαλ. 146:3-4

    Οι νεκροί δεν γνωρίζουν, δεν αισθάνονται, δεν σκέφτονται τίποτα.

    «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ' οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Έτι και η αγάπη αυτών και το μίσος αυτών και ο φθόνος αυτών ήδη εχάθη· και δεν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.» Εκκλ. 9:5-6

    «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη όπου υπάγεις.» Εκκλ. 9:10

    Η ζωή του ανθρώπου είναι εύθραστη μιά και υφίσταται μόνο ενόσω αναπνέει.

    «Παραιτήθητε από ανθρώπου, του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού διότι εις τι είναι άξιος λόγου;» Ησ. 2:22

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ως προς το θάνατο, ο άνθρωπος δεν υπερέχει έναντι των ζώων. Η ίδια πνοή που δόθηκε στον άνθρωπο, δόθηκε και στα ζώα.

    «Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και εν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας· και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ' ουδέν το κτήνος· διότι τα πάντα είναι ματαιότης.» Εκκλ. 3:19

    Οι νεκροί δεν μπορούν να υμνήσουν τον Θεό.

    «Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Κύριον, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής·» Ψαλ. 115:17

    Ο Θεός όμως μπορεί να αντιστρέψει την πορεία του θανάτου, φτιάχνοντας νέα σώματα και ανανεώνοντας το Πνέύμα Του σε αυτά.

    «Αποστρέφεις το πρόσωπόν σου, ταράττονται· σηκόνεις την πνοήν αυτών, αποθνήσκουσι και εις το χώμα αυτών επιστρέφουσιν· εξαποστέλλεις το πνεύμά σου, κτίζονται, και ανανεόνεις το πρόσωπον της γης.» Ψαλμ. 104:29-30

    Αν ο άνθρωπος ήταν από τη φύση του αθάνατος, τότε ο Χριστός γιατί έπρεπε να πεθάνει ώστε να δώσει στον άνθρωπο αυτό που ήδη είχε, δηλαδή τη ζωή;

    Πράγματι, η διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής καθιστά τη θυσία του Χριστού μη αναγκαία, αφού ο άνθρωπος διαθέτει ήδη την αθανασία. Ομως η Αγία Γραφή μας λέει οτι ο Χριστός είναι εκείνος που δίδει την αθανασία.

    «...φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου...» Β' Τιμ. 1:10

    Αν η ψυχή μας είναι αθάνατη και είμαστε αιώνιοι, τότε γιατί ο απ. Παύλος μας προτρέπει να ζητούμε την αφθαρσία και την αιώνια ζωή;

    «... όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, εις μεν τους ζητούντας δι' υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον,...» Ρωμ. 2:6-7

    Αν οι δίκαιοι, αμέσως μόλις πεθάνουν πάνε στον ουρανό, τότε γιατί η Αγ. Γραφή λέει ότι ο Χριστός θα κατέβει για να αναστήσει πεθαμένους για να τους φέρει κοντά Του αφού είναι ήδη μαζί Του;

    «... επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου....» Α' Θεσ. 4:16-17

    Αν οι νεκροί συνεχίζουν να ζουν ως ψυχές γιατί η Αγ. Γραφή λέει ότι το θνητό πρέπει να ενδυθεί αθανασία κατά την εσχάτη σάλπιγγα, δηλαδή κατά τη Δευτέρα Παρουσία;

    «...Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;...» Α' Κορ. 15:51-55

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ «ΕΚΘΕΤΟΥΝ» ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΩΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Το Μήνυμα του Τρίτου Αγγέλου.

    «΄Οστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού. Και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων. Και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού, και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» (Αποκ. ιδ΄9-12).

    Το μήνυμα του πρώτου αγγέλου διακηρύττει το αιώνιο ευαγγέλιο και κάνει κλήση για αποκατάσταση της αληθινής λατρείας του Θεού ως Δημιουργού, επειδή έφθασε η ώρα της κρίσης. Ο δεύτερος άγγελος προειδοποιεί για τα είδη λατρείας ανθρώπινης προέλευσης. Τελικά, ο τρίτος άγγελος διακηρύττει την πιο σοβαρή προειδοποίηση κατά της λατρείας του θηρίου και της εικόνας του, που τελικά θα αποδεχθούν όσοι απορρίπτουν το ευαγγέλιο της δικαίωσης διαμέσου της πίστης.

    Το θηρίο που περιγράφεται στην Αποκάλυψη ιγ΄1-10 είναι η ένωση εκκλησίας-κράτους που κυριάρχησε στο χριστιανικό κόσμο για πολλούς αιώνες και περιγράφηκε από τον Παύλο ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας» (Β΄Θεσ. β΄2-4) και από το Δανιήλ ως το «μικρόν κέρας» (Δαν. ζ΄8,20-25, η΄9-12). Η εικόνα του θηρίου αντιπροσωπεύει εκείνη τη μορφή της αποστάτιδας θρησκείας που θα διαμορφωθεί όταν οι εκκλησίες, έχοντας χάσει το αληθινό πνεύμα της Μεταρρύθμισης, θα ενωθούν με το κράτος για να επιβάλουν τις διδασκαλίες τους στους άλλους. Με την ένωση της εκκλησίας και του κράτους, θα έχουν γίνει μια τέλεια εικόνα του θηρίου - την αποστάτιδα εκκλησία που καταδίωκε τους πιστούς για 1260 χρόνια. Γι'αυτό έχει και το όνομα εικόνα του θηρίου.

    Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου διακηρύττει την πιο σοβαρή και φοβερή προειδοποίηση της Γραφής. Αποκαλύπτει ότι εκείνοι που υποτάσσονται στην ανθρώπινη εξουσία, κατά την τελική κρίση στη γη θα λατρεύσουν το θηρίο και την εικό­να του παρά το Θεό. Κατά την τελευταία αυτή διαμάχη, θα δημιουργηθούν δύο διαφορετικές τάξεις. Η μία τάξη θα υπερα­σπίζεται το ευαγγέλιο ανθρώπινων επινοήσεων και θα λα­τρεύει το θηρίο και την εικόνα του, επιφέροντας επάνω της τις πιο βαριές κρίσεις. Η άλλη τάξη, σε έντονη αντίθεση, θα ζει σύμφωνα με το αληθινό ευαγγέλιο, φυλάττοντας «τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού». (Αποκ. ιδ΄9,12). Το τελικό θέμα εμπεριέχει την αληθινή και την ψευδή λατρεία, το αληθινό και το ψευδές ευαγγέλιο. ΄Οταν αυτό το θέμα με σαφήνεια φερθεί μπροστά στον κόσμο, εκείνοι που απορρίπτουν το αναμνηστικό της δημιουργίας του Θεού - το βιβλικό Σάββατο - προτιμώντας να λατρεύσουν και να τιμήσουν την Κυριακή με πλήρη επίγνωση ότι δεν είναι η υποδειχθείσα από το Θεό ημέρα λατρείας, θα λάβουν «το χάραγμα του θηρίου». Αυτό το χάραγμα είναι ένα σήμα επανάστασης. Το θηρίο ισχυρίζεται ότι η αλλαγή που έκανε στην ημέρα λατρείας, δείχνει την εξουσία του ακόμη και επάνω στο νόμο του Θεού. 32

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Το τρίτο μήνυμα στρέφει την προσοχή του κόσμου στις συνέπειες που προκαλεί η άρνηση να δεχθούν το αιώνιο ευαγγέλιο και το μήνυμα του Θεού για την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας. Περιγράφει ζωντανά το τελικό αποτέλεσμα της εκλογής των ανθρώπων σχετικά με τη λατρεία. Η εκλογή δεν είναι κάτι εύκολο, γιατί οτιδήποτε κανείς εκλέξει, θα εμπεριέχει θλίψη. Εκείνοι που υπακούουν στο Θεό, θα γνωρίσουν την οργή του δράκοντα (Αποκ. ιβ΄17) και τελικά να απειληθούν με θάνατο (Αποκ. ιγ΄15), ενώ εκείνοι που έκλεξαν να λατρεύσουν το θηρίο και την εικόνα του θα επισύρουν επάνω τους τις επτά έσχατες πληγές και θα καταλήξουν «εις την λίμνην του πυρός». (Αποκ. ιε΄, ις΄, κ΄14,15).

    Αλλά ενώ και οι δύο εκλογές εμπεριέχουν θλίψη, η κατάληξή τους διαφέρει. Οι λατρευτές του Δημιουργού θα διαφύγουν τη θανάσιμη οργή του δράκοντα και θα σταθούν μαζί με το Αρνίο στο όρος Σιών. (Αποκ. ιδ΄1, ζ΄2,4). Οι λατρευτές του θηρίου και της εικόνας του, από την άλλη πλευρά, δέχονται την πλήρη οργή του Θεού και πεθαίνουν στην παρουσία των αγίων αγγέλων και του Αρνίου. (Αποκ. ιδ΄9,10, κ΄14).

    Ο καθένας θα έχει να εκλέξει ποιον θα λατρεύσει. Εκείνος που θα εκλέξει τη δικαιοσύνη διαμέσου της πίστης, θα αποκαλυφθεί ότι συμμετέχει στον τύπο λατρείας την οποία προσυπογράφει ο Θεός, και εκείνος που τελικά εκλέγει τη δικαίωση διαμέσου των έργων, θα αποκαλυφθεί ότι συμμετέχει στον τύπο λατρείας που ο Θεός απαγορεύει αλλά την οποία το θηρίο και η εικόνα του εντέλλονται, μια λατρεία ανθρώπινης κατασκευής. Ο Θεός δεν μπορεί να δεχθεί τον τελευταίο τύπο λατρείας, επειδή αυτή δίνει προτεραιότητα στις εντολές των ανθρώπων και όχι στις εντολές του Θεού. Επιζητεί δικαίωση μέσα από τα έργα του ανθρώπου και όχι μέσα από την πίστη με την πλήρη υποταγή στο Θεό ως Δημιουργό, Λυτρωτή και Αναδημιουργό. Με αυτή την έννοια λοιπόν, το μήνυμα του τρίτου αγγέλου είναι το μήνυμα της δικαίωσης διαμέσου της πίστης.

    Ο Θεός έχει τα παιδιά Του σε όλες τις εκκλησίες, αλλά χρησιμοποιώντας την εκκλησία του Υπολοίπου διακηρύττει ένα μήνυμα το οποίο πρέπει να αποκαταστήσει την αληθινή λατρεία Του, καλώντας τους ανθρώπους έξω από την αποστασία και ετοιμάζοντάς τους για την επιστροφή του Χριστού. Αναγνωρίζοντας ότι πολλοί από το λαό του Θεού θα ενωθούν με αυτό, το Υπόλοιπον συναισθάνεται τη ανεπάρκεια και την αδυναμία του καθώς προσπαθεί να εκπληρώσει την ιερόπρεπη αποστολή του. Συνειδητοποιεί ότι μόνο με τη χάρη του Θεού μπορεί να εκπληρώσει το μνημειώδες καθήκον του.

    Κάτω από το φως της επικείμενης έλευσης του Χριστού και την ανάγκη ετοιμασίας για τη συνάντησή Του, η επίμονη, συμπονετική κλήση του Θεού έρχεται στον καθένα μας: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε με τας αμαρτίας αυτής και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής. Διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» (Αποκ. ιη΄4,5).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Aγαπητέ ανώνημε- Demi Mega , σε ευχαριστούμε για τα κολακευτικά επίθετα που μας στολίσατε όπως : ΒΑΡΒΑΡΕ - ΑΠΟΛΗΤΗΣΤΕ –ΤΑΛΗΜΠΑΝ κτλ. Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί δεν αρμόζουν σε Χριστιανό, αλλά γίνεται με την δύναμη τού πονηρού. Αφήστε κατά μέρος τα copy place διότι δεν βρίσκεστε σε κάποια ομάδα στο facebook αλλά σε κάποιο site, και σας πληροφορώ ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εάν θέλεις κάποιο διάλογο είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε, αλλά θεωρούμε ότι με τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς δεν είστε σε θέση να κάνετε διάλογο σε Χριστιανικό επίπεδο, παρ' όλα αυτά θα κάνουμε την προσπάθεια γιατί όπως είπε και ο Απόστολος Παύλος αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ. (Tιτον 3:10)

    Με αγάπη Χριστού : ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αγαπητε κ.Κουρτιδη, επειδή θεωρείται ότι σας αδικήσαμε δεχόμαστε τον διάλογο με την μόνη διάφορα ότι θα ανοίξετε ενα θέμα και όχι 15 μαζί.

    Mε αγάπη Χριστού : ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. << Ο Χριστος στους δικους του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν. Όσοι, όμως, τον ΔΕΧΤΗΚΑΝ, σ’ αυτούς ΕΔΩΣΕ εξουσία να ΓΙΝΟΥΝ παιδιά τού Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του· οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον ΘΕΟ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ >>(Ιωαννης 1:12-13)

    ΑπάντησηΔιαγραφή