Μάρτυρες του Ιεχωβά και θαύματα στην εποχή μας

 Του Ιωάννη Παντίου

Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι έχουμε συνειδητοποιήσει πως δεν είμαστε μόνοι μας. Εκτός από τον υλικό κόσμο που μας περιβάλλει, υπάρχει και ο πνευματικός, ο κόσμος που μας παρακολουθεί ενώ ταυτόχρονα μας περιμένει, όταν φύγουμε από την προσωρινή αυτή ζωή. Ο κόσμος εκείνος που έχει για Αρχηγό του τον Αρχηγό των πάντων, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Ιησού Χριστό, τον Μοναδικό Αληθινό Θεό όπως αποδεικνύεται καθημερινά εδώ και 2.000 χρόνια.

Tα θαύματα είναι το αποφασιστικότερο επιχείρημα  υπέρ της Πίστεως μας. Η Γραφή τα ονομάζει «σημεία», διότι σημαίνουν την μεταφυσική προέλευση της Θρησκείας μας, αποδεικνύουν, ότι η Πίστη μας είναι αληθινή. Για να πιστέψουν οι Ιουδαίοι, ο Χριστός ἐτέλει θαύματα και ἐπεκαλείτο  αυτά ως απόδειξη της θείας φύσεως του:

Εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ πατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι·εἰ δὲ ποιῶ, κἂν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύσατε, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρ κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωάν. 10:37-38).

 Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι τα θαύματα αποτελούν διαχρονικό χαρακτηριστικό της Χριστιανικής εμπειρίας και δεν περιορίζονται στην αρχαία εποχή.  Ο Ιησούς είπε: “Όποιος πιστεύει σε μένα, τα έργα που εγώ κάνω, θα κάνει κι εκείνος, και μεγαλύτερα απ’ αυτά θα κάνει· επειδή, εγώ πηγαίνω προς τον Πατέρα μου” (Ιων. 14:12). “Τούτα δε τα σημεία θα παρακολουθούν εκείνους που πίστεψαν: Στο όνομά μου θα βγάζουν δαιμόνια· θα μιλούν καινούριες γλώσσες· θα πιάνουν φίδια· κι αν πιουν κάτι θανάσιμο, δεν θα τους βλάψει· θα βάζουν τα χέρια επάνω σε αρρώστους, και θα γιατρεύονται” (Μάρκ. 16:17,18).  Ο απόστολος Παύλος επέμενε ότι σε όλους τους Χριστιανούς δίνονταν χαρίσματα του Πνεύματος, συμπεριλαμβανομένων των “χαρισμάτων θεραπειών” και “ενεργειών θαυμάτων” (Α΄ Κορ. 12:9,10).  Δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός στα παραπάνω ή σε άλλα εδάφια ότι τα θαύματα θα είναι σπάνια, μόνο για λίγους “σούπερ-Χριστιανούς” ή μόνο για τον πρώτο αιώνα μ.Χ.

 Τότε γιατί υπάρχουν τόσα λίγα θαύματα στις ημέρες μας;  Ο κύριος λόγος είναι η έλλειψη πίστης.  Ένας πατέρας έφερε τον άρρωστο γιο του στους μαθητές του Ιησού, για να θεραπευτεί, αλλά οι μαθητές δεν μπορούσαν να θεραπεύουν το παιδί.  Ο Ιησούς είπε στον πατέρα: “Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει” (Μάρκ. 9:23).  Στην εποχή μας, όπου η επιστήμη προσπαθεί να εξηγήσει τα πάντα, είναι δύσκολο να πιστεύουμε ότι μπορούν να συμβούν θαύματα· η στάση μας αυτή καθαυτή είναι ένα εμπόδιο που δεν επιτρέπει την ύπαρξη θαυμάτων στην εποχή μας.  Για παράδειγμα, οι κάτοικοι του Ναζαρέτ δεν μπορούσαν να πιστέψουν στον Ιησού, επειδή τον γνώριζαν από μικρό παιδί “Και δεν έκανε εκεί (στη Ναζαρέτ) πολλά θαύματα εξαιτίας της απιστίας τους” (Ματθ. 13:58).

Οι Χριστιανοί στις ημέρες μας δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν θαύματα και επομένως δεν καλλιεργούν την πίστη που είναι απαραίτητη για να τα πράξουν.  Όταν οι μαθητές απέτυχαν να θεραπεύσουν ένα παιδί με επιληψία, ο Ιησούς τους είπε ότι η αρρώστια του παιδιού είχε προκληθεί από μια εξαιρετικά πεισματώδη μορφή δαιμονικής επιρροής—“Αυτό το γένος δεν μπορεί να βγει με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία” (Μάρκ. 9:29).  Οι Χριστιανοί σήμερα θέλουν να έχουν άμεση εκπλήρωση των επιθυμιών τους, με συνέπεια σπάνια να αφιερώνουν χρόνο σε προσευχή και ακόμη λιγότερο σε νηστεία, που είναι απαραίτητη αν επιθυμούμε να έχουμε ζωντανή πίστη.

Εν τούτοις οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν, ότι μετά τους Αποστόλους έπαψαν να γίνονται θαύματα:

Εν τούτοις, η Βίβλος δεν μας παρέχει λόγο για ν’ αναμένωμε τέτοια θαύματα τώρα ως απόδειξιν ότι οι Γραφές προέρχονται από τον Θεό. Αντιθέτως, η Βίβλος τονίζει ειδικά ότι τα χαρίσματα της θαυματουργικής δυνάμεως θα έπαυαν, διότι δεν θα ήσαν πια αναγκαία, όταν η Χριστιανική εκκλησία θα είχε περάσει τη νηπιότητά της. (1 Κορινθίους 12:27-31· 13:8-10) Αλλ’ έχομε ασφαλείς αποδείξεις για να πιστεύωμε ότι συνέβησαν τέτοια θαύματα; (Λόγος του Θεού 1972 κεφ. 6 σελ. 80 παρ. 22).

Βλέπουμε ότι οι Αγαπητοί Μάρτυρες του Ιεχωβά για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό τους, αναφέρουν το εξής χωρίο: Η ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. (Α΄Κορ. 13:8-9). Η προσαγωγή του χωρίου αυτού υπέρ του ισχυρισμού, ότι μετά τους Αποστόλους τα θαύματα κατηργήθησαν, είναι κλασσικό παράδειγμα ἠλιθιότητος των αιρετικών. Διότι το χωρίο είναι ότι ακριβώς χρειάζεται για να αποδειχθεί το εντελώς αντίθετο. Διότι ο Παύλος χρησιμοποιεί ΔΥΟ ρήματα, το καταργηθήσονται και το παύσονται. 

Στο ρήμα παύσονται, ο Απόστολος Παύλος μιλάει για συγκεκριμένο χάρισμα, και ΟΧΙ γενικός για τα χαρίσματα, όπως εσφαλμένα  Πιστεύουν και διδάσκουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά: «εἴτε γλῶσσαι, παύσονται». ο Απόστολος Παύλος μιλάει για το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, ότι θα πάψει να υπάρχει. Διότι για τα άλλα χαρίσματα όπως είναι η προφητεία,η γνώση κτλ. Ο Παύλος λέει ότι θα ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ: «εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται». «εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται». 

 

Ναι μεν το χωρίο λέγει, ότι τα χαρίσματα θα καταργηθούν, αλλά πότε; «ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον». Συμφώνως δε προς τον στίχο 12,το τέλειο θα έρθει  τότε, όταν θα δούμε «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον», όταν δηλαδή παρέλθει ο παρών ατελής κόσμος και έρθει ο νέος και τέλειος κόσμος εν τη Δευτέρα και ένδοξη παρουσία του Χριστού. Τα θαύματα λοιπόν θα γίνονται μέχρι της δευτέρας παρουσίας, οπότε θα καταργηθούν, διότι δεν θα χρειάζονται πλέον.

 Συμφώνως προς τον σαγή λόγο του Κυρίου θαυματουργούν και οι πιστεύοντες  εις το κήρυγμα των Αποστόλων. τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. (Α’ Θεσ. 5:19-20). Ο Παύλος παραγγέλλει εις τους Χριστιανούς να μη παρεμποδίζουν την εκδήλωση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και να μη περιφρονούν τις προφητείες εξ αιτίας των ψευδοπροφητών.  Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφού πλέον δεν παραδέχονται θαύματα, σβήνουν το Πνεύμα και εξουθενώνουν τις προφητείες, αν και οι ίδιοι, αντιφάσκουν προς εαυτούς, παρουσιάζονται ως προφήτες.

Πολλά είναι τα εμφανή και καταπληκτικά θαύματα που έχουν γίνει κατά πάσα εποχή. Πολλοί άγιοι ανεδείχθησαν θαυματουργοί. Σήμερα ερευνητικοί, αλλά και απλοϊκοί άνθρωποι, διαπιστώνουν εκ των πραγμάτων περίεργα και καταπληκτικά σημεία της Πίστεως μας, δηλαδή θαύματα.