ΠΟΤΕ ΕΡΗΜΩΘΗΚΕ Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΤΟ 607 Ή ΤΟ 587 Π.Χ.;

 Αγαπητοί αναγνώστες, βασική διδασκαλία τού                    δογματικού οικοδομήματος τής Εταιρίας Σκοπιά είναι ο χρονικός υπολογισμός τών ‘καιρών τών εθνών’ (ΛΟΥΚ. ΚΑ:24), που θεωρεί ότι είναι μια περίοδος 2.520 ετών τα οποία αρχίζουν από το 607 π.Χ. και λήγουν το 1914 μ.Χ.  Το κεντρικό της άγγελμα βασίζεται εις αυτόν ακριβώς τον υπολογισμό. Προβάλλει τον ισχυρισμό, ότι η Βασιλεία τού Θεού ιδρύθηκε εις τον ουρανό το 1914 και ότι η παρουσία τού Χριστού άρχισε εκείνο το έτος. Ακόμη διακηρύττει ότι η φράση τού Χριστού ‘τούτο το ευαγγέλιο της Βασιλείας’ (ΜΑΤΘ. ΚΔ:14) αναφέρεται ειδικώς εις την διακήρυξη τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι η Βασιλεία τού Θεού ιδρύθηκε αόρατα το 1914.

Το σκεπτικό τής Σκοπιάς βάσει τού οποίου καταλήγει εις το 1914.

    Η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι εφόσον η Γραφή προφητεύει για την πρώτη έλευση τού Χριστού (ΔΑΝ.Θ:25), είναι λογικό να περιμένουμε να προφητεύει και την δευτέρα (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.137-138, παρ.12-13). Η προφητεία αυτή υποτίθεται ότι ευρίσκεται εις το ΔΑΝ. Δ:10-37, όπου το δέντρο το οποίο είδε ο Ναβουχοδονόσορ εις το ενύπνιό του, η Σκοπιά υποστηρίζει ότι εξεικόνιζε την ανωτάτη ηγεσία τού Θεού, ειδικά εις την σχέση της με την γη. Διακηρύσσει επίσης, ότι αυτή η διακυβέρνηση ασκήθηκε για ένα χρονικό διάστημα μέσω τής βασιλείας τού Ισραήλ, που ίδρυσε ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό και οι βασιλείς αυτοί ‘εκάθηντο εις τον θρόνο τού Ιεχωβά’: «Τότε ο Σολομών εκάθισεν επί τού θρόνου τού Κυρίου βασιλεύς αντί Δαβίδ τού πατρός αυτού...» [Α΄ ΧΡΟΝ. (Α΄ ΠΑΡ Ο΄) ΚΘ:23]

    Όταν λοιπόν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 607 π.Χ., λέγει η Σκοπιά, ανετράπη το στέμμα τού Σεδεκίου, τού τελευταίου βασιλέως της, και εφόσον εκάθητο εις τον θρόνο τού Ιεχωβά, διεκόπη και η διακηβέρνηση τού Θεού εις την γη, ώσπου να έλθει ο Χριστός ως βασιλέας, ‘εις τον οποίον ανήκε η βασιλεία’ («Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών τού Ισραήλ, τού οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας, 26. ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθεί» ΙΕΖ. ΚΑ:25-27 Εβρ., Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται, κεφ.8, σελ.128-129, παρ.14, Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.138-139, παρ.14-16, Σκοπιά 01.12.1983, σελ.19). Αυτή η διακοπή, υποτίθεται ότι είχε εξεικονισθεί από το δέντρο τού ενυπνίου τού Ναβουχοδονόσορος που εκόπη.

     Η περίοδος αυτή, συνδέεται κατόπιν με τούς ‘καιρούς τών εθνών’ που ανέφερε ο Χριστός εις το κατά ΛΟΥΚ. ΚΑ:24 «και πεσούνται στόματι μαχαίρας, και αιχμαλωτισθήσονται εις πάντα τα έθνη, και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι πληρωθώσι καιροί εθνών», και που, συμφώνως προς την Σκοπιά, είναι ο καιρός που ο Θεός δεν είχε εις την γη εξουσία μέσω βασιλικού εκπροσώπου και κυβερνούσαν τα έθνη για επτά καιρούς. Οι επτά αυτοί καιροί συμφώνως προς την ΑΠΟΚ. ΙΒ:6-14 είναι 2.520 ημέρες (εάν εκληφθεί κάθε καιρός ως ένα έτος), και συμφώνως τώρα προς τα χωρία ΑΡΙΘΜ. ΙΔ:34 («κατά τον αριθμό τών ημερών εις τα οποίας κατεσκοπεύσατε την γην, ημέρας τεσσαράκοντα, εκάστης ημέρας λογιζομένης δι’ εν έτος, τεσσαράκοντα έτη θέλετε φέρει εφ’ εαυτούς τας ανομίας σας, και θέλετε γνωρίσει την εγκατάληψίν μου») και ΙΕΖ. Δ:6 («Και αφού τελειώσεις ταύτας, πλάγιασον πάλιν επί την πλευράν σου την δεξιάν, και θέλεις βαστάσει την ανομίαν τού οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας· εκάστην μίαν ημέραν προσεδιώρισα εις σε αντί ενός έτους»), οι 2.520 ημέρες είναι 2.520 έτη (εάν εκληφθεί κάθε ημέρα από κάθε καιρό ως ένα έτος).

    Εάν τώρα προστεθούν τα 2.520 έτη εις το 607 π.Χ. που (υποτίθεται) έπεσε η Ιερουσαλήμ και ο τελευταίος της βασιλεύς (Σεδεκίας), καταλήγουμε εις το 1914 μ.Χ., όπου θα έπρεπε να λήξουν οι ‘καιροί τών εθνών’ και να βασιλεύσει κάποιος ως βασιλεύς τής ουρανίας κυβερνήσεως τού Θεού. Λεπτομερή ανάλυση τού ανωτέρω σκεπτικού περιγράφεται εις αρκετά βιβλία τής Οργανώσεως μεταξύ τών οποίων και τα εξής: Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.140-141, παρ.17-21, Πως να συζητάτε λογικά από τις Γραφές, έκδ.1987, σελ.424-428, Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.136-139 και Σκοπιά 01.12.1983, σελ.17-21)

    Εφόσον όμως ο αναμενόμενος βασιλεύς Χριστός δεν έγινε ορατός το 1914, όπως πίστευε ο ιδρυτής τής Εταιρίας Σκοπιά Charles Russell (Η χιλιετής βασιλεία τού Θεού έχει πλησιάσει, έκδ.1985, σελ.188-189, παρ.7-9), ανεκοινώθη επισήμως από την Σκοπιά, ότι ανέλαβε βασιλεία εις τον ουρανό ΑΟΡΑΤΩΣ πλέον (!!!) εις το ίδιο έτος (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.147, παρ.16-17).

    Ως ορατή απόδειξη αυτού τού ‘γεγονότος’, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά παρουσιάζουν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τα δεινά που ακολούθησαν, ο οποίος προεκλήθη από την αυξημένη ενεργητικότητα τού Σατανά που ερίφθη εις την γη το 1914 (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.21-22, παρ.17-19). Όλα αυτά τα δεινά θεωρούνται ως σύνθετο σημείο τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.149, παρ.5 και σελ.150-154).

   Όλο αυτά τα προαναφερθέντα, αν και ελάχιστοι ακόλουθοι τής Οργανώσεως δύνανται να τα συγκρατήσουν και να τα αποδείξουν, εν τούτοις σχεδόν όλοι τους τα δέχονται χωρίς καμία αμφιβολία ή σοβαρό έλεγχο. Επίσης, ελάχιστοι είναι ενήμεροι τού πόσο πολύ επηρεάζει το δόγμα τού 1914 όλα τα υπόλοιπα δόγματα τής Οργανώσεώς τους. Αποδεικνύοντας λοιπόν ως εσφαλμένη την χρονολογία 607 π.Χ. που υποδεικνύει η Σκοπιά, ως το έτος τής απομακρύνσεως τού τελευταίου βασιλέως τού Ιούδα τού Σεδεκίου από τον θρόνο τής Ιερουσαλήμ, καταρρέει αυτομάτως και όλο το ανωτέρω σκεπτικό, που αφορά εις την χρονολογία ενάρξεως τών ‘καιρών τών εθνών’ και τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού εις το 1914!

   Το γεγονός τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ υπό τού Ναβουχοδονόσορος, είναι σπουδαιοτάτης σημασίας για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, διότι από αυτό το γεγονός πρέπει να αρχίσουν να μετρούν τα 2.520 χρόνια για να φθάσουν εις την εσχατολογική χρονολογία τους κατά την οποία άρχισε η Δευτέρα Παρουσία τού Ιησού Χριστού. Αυτό λοιπόν το γεγονός, που συμπίπτει με το 18^ον έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά το τοποθετούν εις το έτος 607 π.Χ., δηλαδή, ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 20 ολόκληρα έτη ενωρίτερα από την ημερομηνία που όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί το τοποθετούν, και όλος ο αρκετά μεγάλος όγκος τών ιστορικών ντοκουμέντων υποδεικνύει.

    Πολύ εύκολα και γρήγορα δύναται ο καθένας να το ελέγξει, αρκεί να ανοίξει την οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια έχει εις την βιβλιοθήκη τής οικίας του και να αναγνώσει στο λήμμα ‘Σεδεκίας’, ή ‘Ιερουσαλήμ’, ή ‘Ναβουχοδονόσορ’, και να εξακριβώσει πότε ακριβώς άρχισε η βασιλεία του και να υπολογίσει ποίο ήτο το 18^ον έτος του. Όλες οι ιστορικές πηγές  μαρτυρούν και συμφωνούν, ότι αυτό ήτο το 587 π.Χ. και όχι το 607  π.Χ.!

   Εάν λοιπόν το έτος ενάρξεως τών «καιρών τών εθνών» δεν ήτο το 607  π.Χ., αλλά το 587 π.Χ., τότε και το έτος λήξεώς των δεν είναι το 1914 μ.Χ., αλλά το 1934 μ.Χ.! Κάτι τέτοιο όμως, γκρεμίζει συθέμελα ολόκληρο το εσχατολογικό οικοδόμημα τής Εταιρίας Σκοπιά και μαζί με αυτό και ολόκληρο το δογματικό «πιστεύω» τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά!

   Με λίγα λόγια, αν η περί τού 1914 διδασκαλία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά είναι εσφαλμένη, γκρεμίζονται σχεδόν όλα τα άλλα δόγματά τους!

1. Τα 70 έτη ΔΟΥΛΕΙΑΣ τού Ιερεμία 25/κε΄ 11,12

"11. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος. Και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα τής Βαβυλώνος 70 έτη. 12. Και όταν συμπληρωθώσι τα 70 έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα τής Βαβυλώνος και επί το έθνος εκείνο, (λέγει Κύριος), την ανομίαν αυτών, και επί την γην τών Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον".

Σε αυτό το εδάφιο, παρατηρούμε τα εξής:

α. Τα 70 έτη αναφέρονται ως έτη δουλείας τών γύρω εθνών, και όχι ως έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, όπως υποστηρίζει η Σκοπιά. (Βιβλίο "Ελθέτω" σελ. 188 παρ.2). Αυτό φαίνεται στο συμφραζόμενο, στο εδάφιο 9 τού ιδίου κεφαλαίου: "επί την γην ταύτην, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω". (Σκοπιά 1968 σ.456. "Ελθέτω" σ.23).

β. Μόλις ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΝ τα 70 έτη, θα γινόταν ανταπόδοση εναντίον τού "βασιλέα τής Βαβυλώνος". Αυτό δείχνει, ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 539 π.Χ., το έτος που και η εταιρία Σκοπιά παραδέχεται ότι έπεσε η Βαβυλώνα. Τότε έγινε η ανταπόδοση στο βασιλιά της.

Όμως, αντίθετα απ' αυτό το εδάφιο τής Αγίας Γραφής, η Σκοπιά λέει ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 537 π.Χ., δηλαδή 2 χρόνια μετά την πτώση τής Βαβυλώνας, όταν εξεδόθει το διάταγμα τού Κύρου. ("Ελθέτω" σ. 188 παρ. 2, και σελ. 189 προ τελευταία παράγραφος). Επίσης, το βιβλιο τής Σκοπιάς " Όλη η Γραφή ...ωφέλιμος" σελ. 127 παράγρ. 21, παραδέχεται ότι πρώτα τελειώνουν τα 70 έτη, και μετά γίνεται η ανταπόδοση!! Από την άλλη όμως, η Σκοπιά 15-12-1979 σ. 23, παραδόξως λέει, ότι η έκφραση: "Βασιλέας τής Βαβυλώνος", εφαρμόστηκε για 2 ακόμα χρόνια, μετά την πτώση τής Βαβυλώνας, και στον Κύρο βασιλιά τής Περσίας(!!!), επειδή ως κατακτητής τής Βαβυλώνας έγινε... βασιλιάς της.

Έτσι, φαίνεται η εκούσια παραποίηση τής Αγίας Γραφής από την εταιρία Σκοπιά. Πουθενά η Αγία Γραφή δεν επαναλαμβάνει κάτι τέτοιο. Αλλοιώς, θα μπορούσε ο βασιλιάς τής Βαβυλώνας, να αναφέρεται ως βασιλιάς τής Ασσυρίας, μια και τη νίκησε. Αυτό όμως οδηγεί σε παραλογισμό. Άλλωστε, η Αγία Γραφή παντού, ονομάζει τους βασιλείς τής Περσίας ως Πέρσες, και όχι ως Βαβυλώνιους βασιλείς. (Β΄ Χρονικών 36/λς΄ 20).

Και το ίδιο το εδάφιο που εξετάζουμε όμως, το Ιερεμίας 25/κε΄ 12, δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όταν μιλάει για "ανταπόδωση στο βασιλέα τής Βαβυλώνας", εννοεί ακριβώς αυτό που λέει, και όχι αυτό που συμφέρει την εταιρία Σκοπιά. Μιλάει όχι μόνο για ανταπόδωση στο βασιλιά τής Βαβυλώνος, αλλά και για "ανταπόδωση...και επί το έθνος εκείνο, (δηλαδή τους Βαβυλώνιους), και επί την γην τών Χαλδαίων... ερήμωσιν αιώνιον".

Αυτό που ερημώθηκε λοιπόν ήταν η Βαβυλώνα, και όχι η Περσία. Συνεπώς, η ανταπόδωση δεν αναφέρεται στο βασιλιά τής Περσίας, ο οποίος άλλωστε δεν χρειαζόταν τέτοια κακή ανταπόδωση, μια και έκανε καλό στον τότε λαό τού Θεού, με το διάταγμα επιστροφής τού Ισραήλ! (Δες και Ησαϊας 13/ιγ΄ 19,20,22). Ο Ιερεμίας λοιπόν εδώ, λέει καθαρά ότι τα 70 έτη θα έληγαν με την καταστροφή τής Βαβυλώνας και τού Βασιλιά της, και όχι 2 έτη μετά όπως βολεύει τη Σκοπιά.

Έτσι έχουμε: Καταστροφή τής Βαβυλώνας το 539 π.Χ., - 70 έτη κυριαρχίας της, = 609 π.Χ. αρχή τών 70 ετών κυριαρχίας της.

Εφ' όσον λοιπόν αυτά τα 70 χρόνια δεν σχετίζονται με την Ιερουσαλήμ και με την εκθρόνιση τού Σεδεκία, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βρούμε τη χρονολογία ερήμωσής της.

Ακόμα και αν δεχόμασταν ότι τότε αρχίζουν οι Καιροί τών Εθνών σύμφωνα με τη Σκοπιά, φθάνουμε στο 1912 και όχι στο 1914. (609 π.Χ. + 2520 έτη = 1912 μ.Χ.).

Γνωρίζουμε όμως, ότι η Ιερουσαλημ καταστραφηκε στο 18ο έτος τού Ναβουχουδονόσορα, (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28,29), ενώ η Βαβυλώνα κυριαρχούσε ήδη στο 1ο έτος του (Ιερεμίας 25/κε΄ 1. Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 1,7).

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Τα εδάφια Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12, μιλάνε για 70 έτη δουλείας τών γύρω εθνών στη Βαβυλώνα, που θα τελείωναν με την πτώση της.

Δεν μιλάνε για 70 χρόνια Ιουδαϊκής ερήμωσης, που θα τελείωναν 2 έτη μετά.

2. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Ιερεμία 29/κθ΄ 10

"...αφού πληρωθώσι 70 έτη εν Βαβυλώνι, (πληρούσθαι Βαβυλώνι Μτφ.Ο΄), θέλω επισκεφθεί υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον".

Αυτό είναι το βασικότερο επιχείρημα τής εταιρίας Σκοπιά για τα 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης, και στηρίζεται στη λεξούλα: "εν". (Ελθέτω σελ. 190). Το επιχείρημά της, είναι το εξής:

"Εφ' όσον ο Θεός μιλάει στους Εβραίους αιχμαλώτους, και τους λέει ότι θα έμεναν 70 έτη μέσα ("εν") στη Βαβυλώνα, σημαίνει ότι αυτά είναι 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας και ερήμωσης. Η Ιερουσαλήμ, κατοικήθηκε πάλι το 537 π.Χ., συνεπώς η ερήμωσή της, πρέπει να έγινε 70 έτη ενωρίτερα, δηλαδή το 607 πΧ. (537 + 70 = 607)".

Στην πραγματικότητα όμως, είδαμε στο προηγούμενο χωριο που εξετασαμε, (Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12), ότι τα 70 χρόνια ήταν έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας στα γύρω έθνη. χωρίο που εξετάσαμε, Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Μερικοί ερμηνευτές, προσπαθώντας να εξηγήσουν το εδάφιο αυτό, μετράνε τα 70 έτη από το 1ο έτος τού Ναβουχοδονόσορα, δηλαδή από το 605 π.Χ. (κατά τους ιστορικούς), όπου οι Ιουδαίοι υποδουλώθηκαν στη ("εν") Βαβυλώνα (Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 1). Η επιστροφή τους λοιπόν, θα γινόταν κατά προσέγγισιν σε 70 έτη.

Φυσικά η Σκοπιά απορρίπτει και αυτή τη θέση, (Ελθέτω σελ 190), αλλά δεν είναι αυτή η πραγματική απάντηση. Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη: "εν".

Το Εβραϊκό κείμενο, έχει εκεί την πρόθεση "λε", (),

 που σημαίνει επίσης: "για την" Βαβυλώνα. Έτσι, το εδάφιο που εξετάζουμε, πρέπει να μεταφρασθεί: "αφού πληρωθώσιν 70 έτη για την Βαβυλώνα", και όχι στην " Βαβυλώνα", όπως κακώς μεταφράσθηκε από τον αρχιμανδρίτη Νεόφυτο Βάμβα στη Νεοελληνική Μετάφραση, που είναι σε ευρεία χρήση στη χώρα μας. Έτσι, η μετάφραση Ο΄ (Εβδομήκοντα) που χρησιμοποιείτο από τον Κύριο Ιησού Χριστό και τους αποστόλους, δεν λέει "εν Βαβυλώνι", αλλά το μεταφράζει ως εξής: "Όταν μέλλη πληρούσθαι Βαβυλώνι 70 έτη, επισκέψομαι υμάς...". (Λόγω διαφορετικής αρίθμησης, η Ο΄ το έχει στο Ιερεμίας 36/λς΄ 10).

Ομοίως, οι παρακάτω μεταφράσεις, το αποδίδουν σωστά, "για την" Βαβυλώνα: Αναθεωρημένη Μετάφραση, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση, Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση, Εμφατική Βίβλος, Βίβλος τής Ιερουσαλήμ, (Πλήρης Βίβλος), Νέα Αγγλική Βίβλος, Η Βίβλος στη ζωντανή Αγγλική τού Μπάϊγκτον, κλπ.

Για όποιον "Μάρτυρα τής Σκοπιάς" έχει αμφιβολίες για την έννοια αυτής τής λέξης, μπορεί να ανοίξει το βιβλίο τής οργάνωσής του: "Βιβλικές Ιστορίες", στην ιστορία Νο. 39. Εκεί, μπορεί να δει στην εικόνα, το χρυσό πέταλο που είχε στο κεφάλι του ο αρχιερέας, και έγραφε: "Αγιασμός για τον Γιαχβέ". Εκεί η πρόθεση "λε" (), φαίνεται καθαρά, ώστε να πεισθεί και ο πιο δύσπιστος.

Η σωστή ερμηνεία λοιπόν είναι: "Αφού συμπληρωθούν 70 έτη ΓΙΑ ΤΗΝ Βαβυλώνα", (δηλαδή που παραχωρήθηκαν ως διορία για την Βαβυλώνα). Πρόκειται για παραχώρηση 70 ετών παγκόσμιας κυριαρχίας, όπως είδαμε στο Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12).

Έτσι, ούτε αυτό το εδάφιο δεν έχει σχέση με τα 70 χρόνια ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, όπως θέλει η εταιρία Σκοπιά, αλλά με τα 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, σε όλα τα γύρω έθνη, που είδαμε και πριν.

Όμως, ακόμα και αν δεχόμασταν την εσφαλμένη μετάφραση τού Βάμβα όπως έχει, δηλαδή: "70 έτη εν Βαβυλώνι", και αν μιλούσε πράγματι για 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας όπως θέλει η Σκοπιά, και πάλι το 607 μ.Χ. βγαίνει λάθος, συμπαρασύροντας όλο το οικοδόμημα τού 1914.

Ας δούμε τα συμφραζόμενα, από την αρχή τού κεφαλαίου Ιερεμίας 29/κθ΄ που εξετάζουμε, στα 1 και 2 εδάφια. Εκεί διαπιστώνουμε, ότι τα λόγια αυτά, ειπώθηκαν στους αιχμαλώτους τού 7/8ου έτους τού Ναβουχοδονόσορα, (Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12 και Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30), και όχι στους αιχμαλώτους τής τελικής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, που έγινε στο 17ο έτος του, δηλαδή 11 έτη μετά (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30).

Αυτό, η εταιρία Σκοπιά, αναγκάζεται να το παραδεχθεί, στη Σκοπιά 1-2-1980 σελ.26,27. Άλλωστε, αν αναφερόταν στους αιχμαλώτους τής τελικής πτώσης τής Ιερουσαλήμ, ο Ιερεμίας δεν θα βρισκόταν ακόμα στην Ιερουσαλήμ! (Ιερεμίας 29/κθ΄ 1,2. Παράβαλλε με Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12, όπου φαίνεται καθαρά ότι αυτοί ήταν οι αιχμάλωτοι τού 8ου έτους τού Ναβουχοδονόσορα).

Έτσι λοιπόν, αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 70 έτη στην Ιερουσαλήμ, ήταν οι μετοικισθέντες στο 7/8ο έτος τού Ναβουχουδονόσορα. Όταν όμως η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε, αυτοί βρίσκονταν ήδη εκεί επί 11 χρόνια, από το 7ο ως το 18ο έτος τού Ναβ/ρα, (σύμφωνα με το Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30). Έτσι, τους έμεναν μόνο 59 χρόνια αιχμαλωσίας ως την επιστροφή τους με το διάταγμα τού Κύρου. (70 - 11 = 59). Και εφ' όσον κατά την εταιρία Σκοπιά επέστρεψαν το 537 π.Χ., η ερήμωση πρέπει να έγινε 59 έτη νωρίτερα, δηλαδή: 537 π.Χ. + 59 = 596 π.Χ., και όχι 607 π.Χ.

Τότε, το 1914 γίνεται 1925!

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Και το χωρίο τού Ιερεμία 29/κθ΄ 10, μιλάει για 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνος στα γύρω έθνη, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας.

Το λάθος είναι μεταφραστικό, και έπρεπε να λέει: "για την", και όχι: "στην" Βαβυλώνα.

Όπως κι αν το δεχθούμε όμως, η χρονολογία 607 π.Χ. τής εταιρίας Σκοπιά, βγαίνει λάθος, γιατί απευθύνεται σε αιχμαλώτους προηγούμενης αιχμαλωσίας.

Η διαφορά τού ενός έτους (7/8) μεταξύ τών εδαφίων Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12, και Ιερεμίας 52/νβ΄ 28, δεν οφείλεται σε αντίφαση τής Αγίας Γραφής, αλλά σε διαφορετική μέθοδο μέτρησης τού χρόνου από τους 2 συγγραφείς. Ο ένας λογαριάζει και το έτος ενθρόνισης τού κάθε βασιλιά, ενώ ο άλλος όχι.

3. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Δανιήλ 9/θ΄ 1,2

"Εν τω πρώτω έτει τού Δαρείου,...εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν τών ετών, περί τών οποίων ο λόγος τού Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθεί 70 έτη εις τας ερημώσεις τής Ιερουσαλήμ".

Εδώ, η Σκοπιά ερμηνεύει ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη για 70 έτη, σύμφωνα με τον Ιερεμία. (Σκοπιά 1965 σελ. 155. Ελθέτω σελ. 190). Όμως, το εδάφιο αυτό δεν λέει τίποτα τέτοιο. Με προσεκτική ανάλυση, παρατηρούμε τα εξής:

α. Αναφέρεται στην προφητεία τού Ιερεμία που μόλις εξετάσαμε στα δύο προηγούμενα χωρία, και συνεπώς μιλάει για 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης.

β. Δεν λέει: "70 έτη εις την ερήμωσιν τής Ιερουσαλήμ", αλλά "εις τας ερημώσεις". (Πληθυντικός). Δεν μιλάει λοιπόν για την μία και τελική ερήμωση τής Ιερουσαλήμ. (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30).

Μία άλλη μετάφραση, είναι: "εις τα ερείπεια τής Ιερουσαλήμ". Το Ιερεμίας 25/κε΄ 11 που περιέχει αυτούσια αυτή την προφητεία στην οποία αναφέρεται ο Δανιήλ, χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη στον Ενικό: "Και όλη αυτή η γη, πρέπει να καταστεί τόπος ερειπωμένος" (Μετάφραση Νέου Κόσμου στα Αγγλικά).

Στο Δανιήλ 9/θ΄ 1,2 όμως, το Εβραϊκό κείμενο, χρησιμοποιεί τη λέξη: "λε χορμπάχ", που συχνά σημαίνει: "ερείπεια". Η "Βίβλος τού Ερμηνευτή", τόμος 6 σελ. 495, λέει για τη λέξη "χορμπάχ": "Μια λέξη που συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση μιας κατεστραμένης γης από το πέρασμα εχθρικών στρατευμάτων". (Δέστε και συγκρίνετε τη λέξη στο Εβραϊκό, στα εδάφια: Λευϊτικό 26/κς΄ 31,33. Ησαϊας 49/μθ΄ 19. Ιερεμίας 44/μδ΄ 22, Ιεζεκιήλ 36/λς΄ 34. Μαλαχίας 1/α΄ 4).

Έτσι λοιπόν, αν το εδάφιο σημαίνει "διαδοχικές ερημώσεις", δεν υπάρχει σημείο αρχής υπολογισμού τών 70 ετών, επειδή οι ερημώσεις ήταν τέσσερεις, και άρχισαν από το 605, και κράτησαν ως 587 π.Χ.

Αν όμως σημαίνει: "τόπος ερημωμένος" ή "ερείπεια", (και προφανώς αυτό εννοεί), τότε το εδάφιο έχει την εξής ερμηνεία: "Θα συμπληρώνονταν 70 έτη στα ερείπεια τής Ιερουσαλήμ". (ή "Ενώ η Ιερουσαλήμ θα ήταν ακόμη ένας ερημωμένος τόπος").

Για παράδειγμα, αν κάποιος σας πει: "Συμπληρώθηκε η νύχτα ενώ ήμουν σε βαθύ ύπνο", δεν σημαίνει ότι κοιμήθηκε όλη τη νύχτα! Θα μπορούσε να είχε κοιμηθεί και στις 4:00 το πρωί.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Και το Δανιήλ 9/θ΄ 2, δεν λέει ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη σε όλη τη διάρκεια τών 70 ετών, όπως ισχυρίζεται η εταιρία Σκοπιά.

Θα μπορούσε να ήταν έρημη για μικρότερο διάστημα, αλλά η λήξη τών 70 ετών κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, θα την έβρισκε ερειπωμένη.

Και αυτό το εδάφιο, μιλάει για τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας τού Ιερεμία.

4. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Β΄ Χρονικών 36/λς΄ 20,21

"Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, μέχρι τού καιρού τής βασιλείας τών Περσών. Δια να πληρωθεί ο λόγος τού Κυρίου ο δια στόματος Ιερεμίου, εωσού η γη χαρεί τα Σάββατα αυτής. Διότι πάντα τον καιρόν τής ερημώσεως εφύλαττε Σάββατον, εωσού συμπληρωθώσιν 70 έτη".

Και σ' αυτό το εδάφιο, η Σκοπιά βλέπει 70 έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ελθέτω σελ. 190). Ούτε κι αυτό το χωρίο όμως δεν λέει κάτι τέτοιο. Κατ' αρχήν, και αυτό επίσης αναφέρεται στην προφητεία τού Ιερεμία 25/κε΄ 11,12, που είδαμε ότι μιλάει για 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας.

Επίσης ισχύει κι εδώ το ίδιο με το Δανιήλ 9/θ΄ 1,2. Δεν λέει ότι θα ήταν η Ιερουσαλήμ έρημη για 70 έτη, αλλά ότι θα ήταν έρημη, ώσπου να συμπληρωθούν τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας.

Όμως ο Ιερεμίας στην προφητεία του, δε μιλάει πουθενά για Σαββατιαία ανάπαυση. Το εδάφιο, παραθέτει εδώ από το Λευϊτικό 26/κς΄ 34,35: "Τότε η γη θέλει απολαύσει (αποπληρώσει ΜΝΚ), τα Σάββατα αυτής, καθ' όλον τον καιρόν όσον αυτή μείνει έρημος..." Ο Έσδρας λοιπόν στο εδάφιο που εξετάζουμε, αναφέρει ότι και αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε, όπως και τού Ιερεμία 27/κζ΄ 7.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Το χωρίο αυτό, αναφέρεται επίσης στα 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, τής προφητείας τού Ιερεμία, και στην προφητεία τού Λευϊτικού 26/κς΄ 34,35.

Σκοπό έχει να δηλώσει, ότι η Ιερουσαλήμ θα έμενε έρημη ώσπου να εκπληρωθούν κάποιες προφητείες. Όχι τη διάρκεια ερήμωσης.

5. Τα 70 έτη ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ τού Ζαχαρία 1/α΄ 7,12

"...εν τω 2ω έτει τού Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν... και ο άγγελος τού Κυρίου απεκρίθει και είπε: "Κύριε τών δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαγχνισθεί συ την Ιερουσαλήμ και τας πόλεις τού Ιούδα, κατά τών οποίων ηγανάκτησας τα 70 ταύτα έτη;""

Και σ' αυτά τα εδάφια, η εταιρία Σκοπιά λέει ότι πρόκειται για τα 70 χρόνια ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ξύπνα 22-9-1972 σ.27).

Όμως, όχι μόνο δεν μιλάει γι' αυτό, αλλά τα εδάφια αυτά, αποδεικνύουν ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587 π.Χ., και πως η Αγία Γραφή συμφωνεί απόλυτα με τους ιστορικούς!

α. Παρατηρούμε ότι δεν μιλάει για 70 έτη ερήμωσης, αλλά για "70 έτη αγανάκτησης" τού Θεού εναντίον τής Ιερουσαλήμ.

β. Φαίνεται καθαρά, ότι η οργή αυτή και η αγανάκτηση τού Θεού κατά τής Ιερουσαλήμ  είχε ήδη διαρκέσει 70 έτη, ως την ώρα που μιλούσε ο άγγελος, και συνεχιζόταν ως εκείνη τη στιγμή. Αλοιώς η ερώτηση τού αγγέλου ήταν άχρηστη.

γ. Αν λοιπόν βρούμε πότε ειπώθηκαν τα λόγια τού αγγέλου, μπορούμε να υπολογίσουμε το πότε άρχισε η αγανάκτηση τού Θεού, και κατ' επέκτασιν η καταστροφή τής Ιερουσαλήμ.

Η εταιρία Σκοπιά, συμφωνεί με τους ιστορικούς, ότι το έτος ενθρόνισης τού Δαρείου, διήρκεσε από το 521 ως 520 π.Χ. ("Όλη η Γραφή...ωφέλιμος" σελ. 169 παράγρ. 3).

Οι Πέρσες, δεν μετρούσαν το έτος τους ξεκινώντας από τον Ιανουάριο, και γι' αυτό πέφτει ανάμεσα σε δύο δικά μας έτη. Έτσι το έτος ενθρόνισης τού Δαρείου άρχισε ενδιάμεσα στο 521, και τελείωσε ενδιάμεσα στο έτος 520 π.Χ. Οι Πέρσες, αντίθετα από τους Ιουδαίους, μετρούσαν ως 1ο έτος ενός βασιλιά, το επόμενο από το έτος ενθρόνισης. Έτσι, το 1ο έτος τού Δαρείου ήταν το 520/521 π.Χ.

Σύμφωνα με το εδάφιο 7, αυτά τα λόγια τού αγγέλου, ειπώθηκαν "στον 11ο μήνα, στο 2ο έτος τού Δαρείου", δηλαδή το 519 π.Χ.

Από το 519 ως το 607 π.Χ., δεν είναι 70 έτη όπως λέει η Σκοπιά, αλλά 88 (!!!)

Για να βρούμε λοιπόν πότε άρχισαν τα 70 έτη αγανάκτησης, πρέπει να πάμε 70 χρόνια πίσω από το έτος 519 π.Χ., που είπε αυτά τα λόγια ο άγγελος.

Έτσι, έχουμε:

519 + 70 = 589 π.Χ. ΑΡΧΗ 70 ΕΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΘΕΟΥ.

Η Αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι η αγανάκτηση τού Θεού κατά τής Ιερουσαλήμ, άρχισε με τη διετή πολιορκία της από τους Βαβυλώνιους:

Ιερεμίας 21/κα΄ 2,4 - 7: "...ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος ήγειρε πόλεμον καθ' ημών... Ούτω λέγει Κύριος: ...ιδού εγώ στρέφω εις τα οπίσω τα όπλα τού πολέμου τα εν ταις χερσίν υμών, με τα οποία σεις πολεμείτε κατά τού βσιλέως τής Βαβυλώνος και τών Χαλδαίων οίτινες σας πολιορκούσιν έξωθεν τών τειχών... θέλω πολεμήσει εναντίον σας με... θυμόν, και με αγανάκτησιν, και με οργήν μεγάλην. ...θέλω παραδώσει Σεδεκίαν... και τον λαόν, και τους εναπολειφθέντας εν τη πόλει ταύτη... εις χείρας τού Ναβ/ρος βασιλέως τής Βαβυλώνας..."

Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 1 - 8: "Και εν τω 9ο έτει τής βασιλείας αυτού (τού Σεδεκία)..., ήλθε Ναβ/ορ ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος ...και ωκοδόμησαν περιτειχίσματα εναντίον αυτής κύκλω. Και η πόλις επολιορκείτο μέχρι τού 11ου έτους τού βασιλέως Σεδεκίου (Δηλαδή 2 έτη)... και εξεπορθήθει η πόλις..."

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Η οργή τού Θεού είχε ήδη αρχίσει πριν από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, και μάλιστα δύο χρόνια ενωρίτερα από την καταστροφή, από τον καιρό τής πολιορκίας της.

Έχουμε λοιπόν: Αρχή 70 ετών αγανάκτησης: 589 π.Χ. - 2 έτη πολιορκίας =

Ερήμωση τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.

6. Τα 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ τού Ζαχαρία 7/ζ΄ 1-5

"Και εν τω 4ω έτει τού βασιλέως Δαρείου, ...εξαπέστειλαν... να λαλήσωσι προς τους ιερείς,... λέγοντες: "Να κλαύσω εν τω μηνί τω 5ω, αποχωρισθείς καθώς ήδη έκαμον τοσαύτα έτη;" Και έγινε λόγος Κυρίου τών δυνάμεων προς εμέ λέγων: "Ότε ενηστεύετε και επενθείτε εν τω 5ω και εν τω 7ω μηνί τα 70 εκείνα έτη ενηστεύετε τωόντι δι' εμέ; δι' εμέ;"".

Και πάλι η εταιρία Σκοπιά ερμηνεύει τα 70 αυτά έτη, ως έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ξύπνα 22/9/1972 σελ. 27). Και πάλι όμως, βλέπει αυτά που θέλει να βλέπει, και όχι αυτά που λέει πράγματι το χωρίο.

Η υπόθεση τών εξεταζομένων εδαφίων, είναι η εξής:

Στο 4ο έτος τού Δαρείου, οι ιερείς τού ναού (που ήδη ξανακτιζόταν), ρώτησαν το Θεό, αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ακόμα τη νηστεία και το πένθος τους, που γινόταν τον 5ο και τον 7ο μήνα κάθε έτους. Μετά, υπάρχει η απάντηση τού Θεού.

Εδώ λοιπόν, μιλάει για 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, και όχι για την πτώση τής Ιερουσαλήμ. Τα 70 αυτά έτη, συνεχίζονταν ως τη στιγμή που γίνεται η ερώτηση προς τους ιερείς, αλλοιώς δεν θα ρωτούσαν αν θα έπρεπε να συνεχίσουν τη νηστεία.

Η εταιρία Σκοπιά, παραδέχεται ότι αυτή είναι η νηστεία που γινόταν κάθε 5ο και 7ο μήνα κάθε έτους, σε ένδειξη πένθους για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από το Ναβουζαραδάν τον αρχισωματοφύλακα τού Ναβουχοδονόσορα τον 5ο μήνα, (Ιερεμίας 52/νβ΄ 12,13. Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 8,9), και για τη δολοφονία τού Γεδαλία, και την πλήρη ερήμωση τής Ιερουσαλήμ τον 7ο μήνα. (Ιερεμίας 41/μα΄ 1 - 3,10. Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 22 - 25). Αυτά η εταιρία Σκοπιά τα παραδέχεται στο Βοήθημα για κατανόηση τής Βίβλου, σελ. 11,339 στην Αγγλική.

Όπως είδαμε στο Ζαχαρίας 1/α΄ 7,12 που εξετάσαμε, το 2ο έτος τού Δαρείου ήταν το 519 π.Χ. ("Όλη η Γραφή...ωφέλιμος" σελ. 169 παρ. 3). Συνεπώς, το 4ο έτος τού Δαρείου, είναι το 517 π.Χ.

Εφ' όσον όμως η νηστεία και το πένθος συνεχιζόταν χωρίς διακοπή επί 70 έτη, (Ζαχαρία 7/ζ΄ 3,5), και εφ' όσον τα 70 αυτά έτη άρχισαν το έτος ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, μπορούμε να βρούμε αυτό το έτος ερήμωσης, μετρώντας 70 έτη πίσω, από το 517 πΧ τού 4ου έτους τού Δαρείου, που έγινε η ερώτηση στο Θεό.

Έτσι έχουμε:

517 πΧ+70 έτη πένθους = 587 πΧ έτος ερήμωσης Ιερουσαλήμ.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Το Ζαχαρίας 7/ζ΄ 1 - 5, μιλάει για 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, που ξεκίνησαν από την ερήμωση τής Ιερουσαλήμ, το 587 πΧ, και συνεχίζονταν ως το 4ο έτος τού Δαρείου.

Καλούμε την εταιρία Σκοπιά να πάψει να ψεύδεται εκουσίως και να παραπλανά εκατομμύρια ανθρώπους, πως δήθεν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 πΧ, πως δήθεν η Παρουσία τού Κυρίου έγινε το 1914 μΧ, και πως δήθεν τους κατέστησε δική Του οργάνωση.