Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου. Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ;



Στρατιώτες του Α' Παγκόσμιου Πολέμου στα χαρακώματα. Κάποιοι από αυτούς ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά 

Η αίρεση που είναι γνωστή σήμερα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκδίδει δύο περιοδικά που κατά κανόνα περιέχουν την διδασκαλία της αίρεσης. Αυτά είναι το 15νθήμερο «Σκοπιά» και το μηνιαίο «Ξύπνα». Στη «Σκοπιά» λοιπόν της 1ης Μαρτίου 1965, σελίδα 141, η Οργάνωση υποστηρίζει, ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (πρέσβεις της Βασιλείας, στο κείμενο), σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, αρνήθηκαν να πάρουν όπλο και να πολεμήσουν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο˙ γι’ αυτή τους την ουδετερότητα για στράτευση έγιναν αντικείμενα μίσους και καταδίωξης:


“Σκοπιά” 1 -3- 1965, σελ.141: Οι Μ. του Ιεχωβά αρνούνται να πολεμήσουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ίσως τώρα ν’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί χρειαζόταν η παράθεση του παραπάνω
ντοκουμέντου , αφού είναι γνωστό σε όλους – και αιτία αληθινής υπερηφάνειας για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά – η αγάπη για την ειρήνη που έχουν και η εξ αυτής απορρέουσα ουδετερότητα....
 Μία ουδετερότητα, την οποία πράγματι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά, είτε με φυλακίσεις και διώξεις, είτε ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή, αρνούμενοι να ενταχθούν στο στρατό και να πιάσουν όπλο.
Έτσι σύμφωνα με τα παραπάνω εκτεθέντα, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, τα οποία χρήζουν επιτακτικώς απαντήσεων, οι οποίες και θα δικαιολογούν την αναγκαιότητα της συγγραφής του συγκεκριμένου κεφαλαίου:

Η Οργάνωση “Σκοπιά” και κατ’ επέκταση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου;
Είναι υπέρ ή κατά της ύπαρξης φονικών όπλων;
Γιατί η Οργάνωση είναι υπέρ της ουδετερότητας σε καιρό πολέμου;
Πράγματι, σύμφωνα με τη Σκοπιά της 1ης Μαρτίου 1965, οι Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο;


Για να δοθούν λοιπόν πειστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, καθώς και για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χρησιμοποιήσουμε την εξής μέθοδο. Αντί ν’ απαντήσουμε εμείς, θ’ αφήσουμε την ίδια την Οργάνωση ν’ απαντήσει μέσα από τα κείμενα των εντύπων της.
Έτσι στο έντυπο της Οργάνωσης, “Ξύπνα”, της 8ης Μαΐου 1997, σελίδα 23, η ίδια η Οργάνωση μας διαλύει οποιαδήποτε αυταπάτη μπορούσαμε να έχουμε ότι είναι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, αφού υποστηρίζει, ότι όχι μόνο οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές, αλλά περιμένουν με χαρά! τον πόλεμο που θα κάνει ο Θεός:


“Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές!

Στο ίδιο έντυπο υπάρχει και κάτι που είναι άκρως ανησυχητικό. Ποιο είναι αυτό; Το ότι η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά αναγνωρίζει το δικαίωμα του Θεού να διεξάγει πόλεμο. Και όπως – σύμφωνα με την αίρεση– διεξήγαγε την παλιά εποχή εξουσιοδοτώντας τον Ισραήλ, ο οποίος ήταν τότε το μοναδικό του όργανο πάνω στη γη, μπορεί να κάνει σήμερα κάτι ανάλογο εξουσιοδοτώντας κάποιον άλλο. Ποιος μπορεί να είναι άραγε σήμερα αυτός που μπορεί να πάρει τη θέση του αρχαίου Ισραήλ και να διεξαγάγει τον πόλεμο του Θεού; Ποιος άλλος από το “μοναδικό αγωγό του Ιεχωβά”, τον “πιστό και φρόνιμο δούλο του Θεού” (σ.σ. χαρακτηρισμοί που αποδίδει η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον εαυτό της) δηλ. την Οργάνωση “Σκοπιά”;


“Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Ο Θεός πολεμάει μέσω του αρχαίου Ισραήλ!

Για όσους ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμα, στο παραπάνω ντοκουμέντο, υπάρχει μια καλυμμένη απειλή από μέρους της αίρεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά , ότι όποτε την “ειδοποιήσει” ο Ιεχωβά, δηλ. όποτε αποφασίσει αυτή, μπορεί να διατάξει τα πλήθη των οπαδών της να ξεκινήσουν πόλεμο με όποιο τρόπο και όποια μέθοδο, της φανεί αυτής αρεστό.
Και μην νομίζετε ότι θα έχει πρόβλημα. Οι οπαδοί της την υπακούουν τόσο τυφλά, που δεν θα διστάσουν καθόλου, αφού θα νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν τα σχέδια του Ιεχωβά, για εξάλειψη του κακού και επικράτηση του καλού, με την εξόντωση όλων των πονηρών ανθρώπων, δηλ. όλων όσων βρίσκονται εκτός της Οργάνωσης! Ήδη τα πρώτα μηνύματα – για τη τυφλή υποταγή των οπαδών της – τα έχει στείλει, αφού όπως ξέρουμε, τους υποχρεώνει να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, όταν αυτό κριθεί αναγκαίο από τους γιατρούς, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να έχουν χάσει της ζωή τους, ενώ θα μπορούσαν να ζουν σήμερα, ιδίως θύματα τροχαίων ατυχημάτων.
Ίσως στα παραπάνω εκτεθέντα να υπάρξει κάποια ένσταση για τη διαφαινόμενη αντίφαση που υπάρχει, η οποία και μας οδηγεί στην επόμενη ερώτηση που έχουμε θέσει. Πως θα πολεμήσουν οι Μ. του Ιεχωβά, αφού όπως έχουμε υποστηρίξει για λόγους συνείδησης αρνούνται να πιάσουν όπλο, με αποτέλεσμα να κακοπάθουν ουκ ολίγες φορές;
Η απάντηση είναι πολύ απλή και μας έρχεται από τη “Σκοπιά” της 15ης Αυγούστου 1973, σελίδα 510. Εκεί διαπιστώνουμε ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον των όπλων, αφού υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αντίρρηση από την Αγία Γραφή για οπλοφορία (άρα και χρήση των όπλων) από ανθρώπους που υπερασπίζουν ιδιοκτησίες, ανθρώπους ή προσπαθούν να επιβάλουν το νόμο. Άρα αν επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από αστυνομικούς κ.λ.π. για διαφόρων μορφών υπεράσπισης, πόσο μάλλον δεν θα επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από τους Μ. του Ιεχωβά – όταν αυτό βέβαια διαταχθεί από την Οργάνωση – για την υπεράσπιση του μεγαλύτερου σκοπού που υπάρχει γι’ αυτούς δηλ. των συμφερόντων του Ιεχωβά;


“Σκοπιά” 15 -8- 1973, σελ. 510: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι εναντίον των όπλων!

Άλλωστε στα έντυπα της Οργάνωσης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον της χρήσης των όπλων, αφού αφήνει τον ίδιο τον Μάρτυρα του Ιεχωβά ν’ αποφασίσει αν θα ασκήσει το επάγγελμα του αστυφύλακα, του φρουρού ή του νυκτοφύλακα, άρα και να φέρει όπλο το οποίο θα χρησιμοποιήσει αν παραστεί ανάγκη.Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε από πού προκύπτει η ουδετερότητα των Μ. του Ιεχωβά σε καιρό πολέμου, γεγονός που έχουμε θέσει και στην τρίτη ερώτησή μας;
Το θέμα λοιπόν της ουδετερότητας, προέκυψε στην εποχή του δεύτερου προέδρου της Οργάνωσης, Ιωσήφ Ρόδερφοντ, ο οποίος στο βιβλίο του “Εχθροί”, το οποίο έγραψε το 1937, χώρισε τον κόσμο στα δύο. Από τη μια πλευρά είναι τα έθνη και οι στρατοί που ανήκουν στην οργάνωση του Διαβόλου και από την άλλη βρίσκεται “η αγία Οργάνωση του Ιεχωβά”. Έτσι ο κάθε Μ. του Ιεχωβά καλείται ν’ αποφασίσει σε ποια πλευρά θέλει να βρίσκεται. Στη πλευρά του Διαβόλου, υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή στη πλευρά του Θεού μη υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή κάποιο υποκατάστατό της. Δηλαδή οι Μ. του Ιεχωβά παραμένουν ουδέτεροι, όχι γιατί είναι ειρηνιστές και κατά των όπλων, αλλά γιατί πιστεύουν ότι υπηρετώντας τη στρατιωτική τους θητεία, υπηρετούν το Διάβολο. Άρα, άμα τύχει και γίνει ο Αρμαγεδδώνας (τοποθεσία του Ισραήλ όπου θα γίνει συμβολικά πριν τη Δευτέρα Παρουσία η μάχη μεταξύ καλού και κακού, την οποία όμως οι Μ. του Ιεχωβά την εκλαμβάνουν κυριολεκτικά), θα βρεθούν απέναντι στο Θεό, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους και την μη ανάστασή τους:

“Σκοπιά” 1 -3- 1975, σελ. 156: Όποιος δεν είναι Μ. του Ιεχωβά, είναι με το Σατανά!

Ερχόμενοι τώρα ν’ απαντήσουμε στην τέταρτη και τελευταία ερώτηση που έχουμε θέσει αν συμμετείχαν ή όχι οι Μ. του Ιεχωβά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να προσέξετε – όταν εκθέτουμε τα ντοκουμέντα – τη μαεστρία με την οποία προσπαθεί ν’ αναδιπλωθεί η Εταιρία στο θέμα αυτό, αφού πρόκειται για μια ακόμα “αλήθεια” της, από τις τόσες που έχει πει. Μια μαεστρία που θυμίζει γάτα όταν στην προσπάθειά της να καλύψει τις ακαθαρσίες της, ανοίγει ένα λάκκο για να τις θάψει και να τις σκεπάσει με χώμα, για να μην τις βλέπουν οι άλλοι. Δυστυχώς για την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι άλλοι βλέπουνε τις “ακαθαρσίες” της – άλλωστε η ίδια τις έχει δημοσιεύσει – και την χλευάζουν, γι’ αυτό και την αναγκάζουν ν’ αναδιπλωθεί και όχι γιατί την έπιασε ο πόνος ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια.
Έτσι στη σελίδα 129 ενός εντύπου της Οργάνωσης, που φέρει την επωνυμία “Βιβλίο του Έτους” και αφορά το έτος 1983, σαν το μικρό παιδί που το έχουν συλλάβει να λέει ψέματα για κάποια αταξία του, αρχίζει και αυτή να λέει κάποιες αλήθειες, μισές βέβαια κατά τη προσφιλή της τακτική, για τη συμμετοχή ή μη, των Μ. του Ιεχωβά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ στο περιοδικό “Σκοπιά” της 1ης Μαρτίου 1965, που είδαμε πιο πάνω, η Οργάνωση υποστήριζε ότι κανένας Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχε ούτε έπιασε όπλο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα τα γυρίζει ελαφρώς και υποστηρίζει, ότι ναι μεν μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) συμμετείχαν στον πόλεμο αυτό, αλλά σημειωτέον δεν έπιασαν όπλο γιατί δέχτηκαν τη μη μάχιμη υπηρεσία:


Βιβλίο του Έτους 1983” σελ. 129: Οι Μ. του Ιεχωβά δέχονται τη μη μάχιμη υπηρεσία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Να την συγχωρήσουμε λοιπόν την Οργάνωση “Σκοπιά” γι’ αυτό το μικρό ψεματάκι της, αφού έτσι και αλλιώς οι οπαδοί της δεν πιάσανε όπλο; Θα το θέλαμε πολύ αν δεν μας πετύχαινε στο κεφάλι η “κεραμίδα” από ένα άλλο έντυπο της Οργάνωσης που ονομάζεται “Διαγγελείς της Βασιλείας”. Μια “κεραμίδα” την οποία αναγκάστηκε να πετάξει η Οργάνωση γιατί φαίνεται ότι δεν είχε λάβει υπ’ όψιν της τη σοφή συμβουλή των Λατίνων, πως τα λόγια πετούν, αλλά τα γραπτά μένουν. Αυτά τα “άτιμα” γραπτά τα οποία αναγκάζουν τη “Σκοπιά” σε καινούργια διευκρίνιση (ούτε κυβερνητικός εκπρόσωπος να ήταν), για το αν έπιασαν όπλο και πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Μ. του Ιεχωβά, αφού οι κοροϊδίες και οι ειρωνείες από τους αντιπάλους της δεν έχουν τελειωμό.
Έτσι με βαριά καρδιά αναγκάζεται στους “Διαγγελείς της Βασιλείας” (έτος έκδοσης 1993), σελίδα 191, να κάνει στροφή 180 μοιρών και να παραδεχτεί ότι οι οπαδοί της όχι μόνο έπιασαν όπλο αλλά πήγαν και στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν. Για να “χρυσώσει όμως το χάπι” και να μην φανεί ανακόλουθη με τα όσα υποστήριζε έως τώρα, δεν διστάζει να εξαπολύσει τη “κεραμίδα” για την οποία κάναμε λόγο πιο πάνω. Ναι μεν, λέει η “Σκοπιά”, οι Μ. του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) πήγαν στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν, αλλά είτε πυροβολούσαν στον αέρα, είτε – καλυφθείτε – πυροβολούσαν το …. όπλο του αντιπάλου για να του φύγει από τα χέρια!!


“Διαγγελείς της Βασιλείας” σελ. 191: Οι Μ. του Ιεχωβά πυροβολούν το όπλο του αντιπάλου τους για να του φύγει από τα χέρια!

Γι’ αυτό και εμείς μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε όταν συνήρθαμε από τη “κεραμίδα” που φάγαμε στο κεφάλι, απονείμαμε δικαίως το πρώτο βραβείο σκοποβολής στους Μ. του Ιεχωβά, το οποίο – πιστεύουμε ότι θα συμφωνήσετε και εσείς – το κέρδισαν επαξίως.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου