Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου. Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας.

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ» ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ή Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΕ … ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!!




Στο μέσον η ... κυβέρνηση του Θεού και γύρω - γύρω οι υπήκοοι! Από το τευχίδιο της "Σκοπιάς" η "Κυβέρνηση που θα φέρει τον Παράδεισο" σελ. 25

Είναι γνωστό στους περισσότερους που ασχολούνται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, πως η διδασκαλία τους περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα από παλιότερες και νεότερες αιρέσεις. Έτσι είναι πολύ δύσκολο αν ερωτηθεί κάποιος, να μπορέσει να ορίσει τα κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλία αυτής, που παρέχεται από τα έντυπα της Εταιρείας «Σκοπιά».
Παρόλα αυτά αν προσπαθούσαμε να ορίσουμε, μέσα από αυτό το ομιχλώδες τοπίο της διδασκαλίας της, κάποια εξέχοντα σημεία, θα στεκόμασταν σε τέσσερα –κατά την γνώμη μας – σπουδαιότερα σημεία:...


1. Διαστρεβλώνοντας το στίχο 45 του κεφαλαίου 24 από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, που αναφέρεται σε κάθε πιστό που θα εκμεταλλευτεί το χάρισμα (τάλαντο), το οποίο του έδωσε ο Θεός για τη σωτηρία του, αυτοαποκαλείται η Σκοπιά «πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού» που έχει οριστεί από τον Ιεχωβά να δίνει τη κατάλληλη τροφή (διδασκαλία) στα πλήθη των οπαδών της.
2. Ο Θεός έχει προσωπικό όνομα, το Ιεχωβά, και όποιος δεν το γνωρίζει αυτό κινδυνεύει η σωτηρία του. (περισσότερα βλέπε στο άρθρο μας, «Ιεχωβά: ένα τεχνητό όνομα για το Θεό»).3. Κακοποιώντας το χωρίο της Αποκάλυψης κεφάλαιο 7, στίχοι 1-9 χωρίζει τους οπαδούς της στα δύο. Σ’ αυτούς που θα ζήσουν στον Ουρανό και θα συγκυβερνήσουν με το Χριστό και ανέρχονται σε 144.000 και στο πολύ τον Όχλο ( όπου ανήκει και το πλήθος των Μ. του Ιεχωβά) που θα ζήσει στη Γη, σε κατάσταση Παραδείσια και θα τον κυβερνάνε ο Χριστός με τις 144.000. (περισσότερα βλέπε στο άρθρο μας, «Η τελετή της ανάμνησης ή το ασανσέρ της Σκοπιάς»).4. Η ίδρυση της Βασιλείας του Θεού από το Χριστό, το 1914.
Από όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, το σπουδαιότερο όλων είναι ο ισχυρισμός της Σκοπιάς για την ίδρυση της Βασιλείας του Θεού το 1914, το οποίο αποτελεί και το θεμέλιο λίθο – το «Ευαγγέλιο» της – του οικοδομήματος της.
Αν αφαιρέσεις αυτόν το λίθο, όλο το οικοδόμημα της Σκοπιάς καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Και το γελοίο όσο και τραγικό της υπόθεσης είναι πως πρόκειται για ένα ακόμη «παραμύθι» της Σκοπιάς, που στηρίζεται όχι μόνο πάνω στις γνωστές παλινωδίες και ψεύδη της, αλλά εκτελεί εν ψυχρώ και την ιστορική αλήθεια.Και αφού πρόκειται για «παραμύθι», καταλληλότερη «γιαγιά» από τη Σκοπιά δεν μπορεί να υπάρξει. Έτσι μέσα από τα έντυπά της θα μας διηγηθεί η ίδια το «παραμύθι» του 1914. Μη φοβάστε όμως. Κακός λύκος δεν υπάρχει! Εμπρός λοιπόν. «Δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει».

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΕ … ΔΙΑΚΟΠΕΣ!
Προσλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς των Αντβεντιστών – αίρεση Προτεσταντική – η Σκοπιά, ισχυρίζεται πως η διακυβέρνηση του Θεού που εκπροσωπούνταν από το Ισραήλ, έπαψε να υφίσταται, όταν καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ και αιχμαλωτίστηκε ο τελευταίος βασιλιάς Σεδεκίας, από τον Βαβυλώνιο ηγεμόνα Ναβουχοδονόσορα το 607 π.Χ.
Η διακυβέρνηση αυτή, άρχισε πάλι να ισχύει μετά από 2520 χρόνια, όταν ανέλαβε βασιλιάς αυτής της διακυβέρνησης ο Χριστός το 1914. Περισσότερα αλλά κυρίως μπερδεμένα μπορεί να βρει κάποιος στο βιβλίο της Σκοπιάς «Μπορείτε να ζείτε», σελίδες 139 – 141 .

Και που είναι το πρόβλημα θα μπορούσε να πει κάποιος. Πρώτον και κύριον δεν υπάρχει ένα πρόβλημα, αλλά πολλά προβλήματα, με εξέχον την πτώση της Ιερουσαλήμ.Πουθενά μα πουθενά, κανένας ιστορικός, κανένα Λεξικό, καμιά εγκυκλοπαίδεια, καμιά άποψη ειδικών επιστημόνων δεν συμφωνεί με το έτος πτώσης της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.Για τον απλό λόγο, πως η πτώση της Ιερουσαλήμ, έλαβε χώρα το 587/6 π.Χ.Βέβαια στο απλό ερώτημα, τι έκανε ο Χριστός μέχρι το 1914 που ανέλαβε βασιλιάς, η Σκοπιά απαντάει πως καθόταν αδρανής στα δεξιά του Πατέρα του! Διακοπές λοιπόν ο Χριστός για εκατοντάδες χρόνια !!!! Και για τους «άπιστους Θωμάδες» το παρακάτω απόσπασμα από βιβλίο της Σκοπιάς «Μπορείτε να ζείτε», σελίδα 68, θα αποδείξει την αλήθεια των λεγομένων μας:


«Μπορείτε να ζείτε» σελίδα 68: Ο Χριστός ξεκουράζεται δίπλα στον Πατέρα του!

Ο Χριστός βέβαια πάντοτε ήταν βασιλιάς και δεν περίμενε … το «σύνθημα» της Σκοπιάς να αναλάβει το 1914. Αυτό φαίνεται άλλωστε στην Γραφή, όταν οι Μάγοι ψάχνοντας για τον νεογέννητο Χριστό ρωτάνε: « Που είναι ο γεννηθείς βασιλιάς των Ιουδαίων;» Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 2, στίχος 2.Επίσης ούτε αυτός μένει αργός, ούτε ο Πατέρας του, άλλο αν η Σκοπιά τον στέλνει … διακοπές! « Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε σ’ αυτούς, ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ εργάζομαι». Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 5, στίχος 17.

ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟ 1874 ή ΤΟ 1914;
Ότι δεν έγινε καμιά ίδρυση της βασιλείας το 1914 και πρόκειται για ένα ακόμη μεγαλειώδες ψέμα της Σκοπιάς, μας το δείχνει και το εξής γεγονός. Πως για δεκάδες χρόνια η Σκοπιά υποστήριζε πως η ίδρυση της βασιλείας είχε γίνει το 1874 !!!! Ούτε κακοήθεις και συκοφάντες είμαστε, ούτε από το μυαλό μας τα βγάλαμε. Η ίδια η Σκοπιά τα γράφει στο βιβλίο της «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 46 – 47.Συγκεκριμένα γράφει, πως ο ιδρυτής των ΜτΙ, Κάρολος Ρώσσελ εξέδωσε το 1877, μαζί με κάποιον Μπάρμπουρ, ένα βιβλίο με τίτλο «Τρεις Κόσμοι και η Σοδειά αυτού του Κόσμου». Σ’ αυτό λοιπόν το βιβλίο υποστήριζε πως η ίδρυση της βασιλείας είχε γίνει το 1874:




«Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 47: Ο Χριστός ήρθε αόρατα το 1874!

Άλλωστε το 1914 – σύμφωνα με τα έντυπα της Σκοπιάς – δεν περίμεναν να εγκαθιδρυθεί η βασιλεία του Χριστού, αλλά να μεταλλαχτούν και αποκτώντας πνευματικά σώματα να αναληφθούν στον ουρανό!!!Έτσι είχαν ορίσει, πως τον Οκτώβριο του 1914, θα λάβαιναν τα πνευματικά σώματα! Μάλιστα ένα σημαντικό στέλεχος της Οργάνωσης, ο Μακμίλαν, πίστευε ότι η ομιλία που εκφωνεί στις 30 Σεπτεμβρίου, θα είναι και η τελευταία γιατί σύντομα θα πήγαιναν στον Ουρανό! Και σε άλλο σημείο της ίδιας σελίδας, ο ίδιος Μ. του Ιεχωβά παραδέχεται ότι δεν θα εκπλησσόταν καθόλου, αν μια ανακοίνωση του τότε προέδρου και ιδρυτή της Οργάνωσης, Κάρολου Ρώσσελ, γινόταν σήμα για την ουράνια ανάληψή τους! Τι μέγεθος αφελείας, τι μέγεθος ανοησίας!Άξια προσοχής επίσης είναι, τα όσα γράφονται λίγο πιο κάτω, που δείχνουν το ποιόν αυτών των ατόμων και πως αντιμετωπίζουν τα πράγματα γύρω από την Αγία Γραφή και το Θεό. Φαντάζονταν ! λέει, πως θα πήγαιναν να κατοικήσουν στον ουρανό οι ΜτΙ, αν και η Γραφή σύμφωνα και με τη δική τους δήλωση δεν έλεγε τίποτα τέτοιο ! Η φαντασία στην εξουσία που λέει και το γνωστό σύνθημα των αναρχικών.
Όλα λοιπόν τα κωμικά και αστεία γύρω από την «ανάληψη» των ΜτΙ, μπορεί να τα διαβάσει κάποιος στους «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 62 – 63:


«Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 62: Οι ΜτΙ περιμένουν να «αναληφθούν» στον ουρανό!



Η … ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ 1914
Και το «παραμύθι» της Σκοπιάς για την ίδρυση της βασιλείας το 1914, από τον Χριστό, δεν έχει τέλος. Είναι τόσο «παχύδερμο» η Σκοπιά, που δεν την νοιάζει να γελοιοποιείται συνεχώς. Επειδή η «βασιλεία του 1914» είναι δική της ανακάλυψη. Ο Κολόμβος βρήκε την Αμερική και αυτή την βασιλεία του 1914. Και λέμε για ανακάλυψη, γιατί πράγματι πρόκειται για τέτοια.
Επειδή όποιος διαβάσει τα τότε έντυπα της Σκοπιάς, δεν θα βρει ούτε την παραμικρότερη νύξη για κάτι ανάλογο. Και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού η θεωρία για την βασιλεία του 1914, «ανακαλύφτηκε» μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια!! Ναι, καλά διαβάσατε. Το … 1925, «ανακάλυψαν» πως είχε ιδρυθεί η βασιλεία του Χριστού το 1914!!!
Τότε η Σκοπιά δημοσίευσε στο ομώνυμο περιοδικό, της 15ης Μαρτίου, άρθρο με τίτλο «Η Γέννηση του Έθνους», όπου ισχυρίζονταν πως είχε ιδρυθεί η Μεσσιανική Βασιλεία του Χριστού. Μάλιστα όπως ισχυρίζεται και το έντυπό της, προσκόμιζε αποδείξεις για την εγκαθίδρυση της βασιλείας αυτής!! Και είναι τόσο ατράνταχτες οι αποδείξεις αυτές, αφού εκτός των άλλων, είχε στείλει και πολεμικό ανταποκριτή στον Ουρανό και μετέδιδε στη Σκοπιά όλες τις πληροφορίες, για την μάχη που γινόταν μεταξύ των αγγελικών δυνάμεων και των δαιμονικών δυνάμεων που έληξε – σύμφωνα με τη Σκοπιά – με τη νίκη των αγγελικών δυνάμεων και την εξορία του Σατανά στα περίχωρα της γης!!
Πέρα από το χιούμορ που κάνουμε, με τον πολεμικό ανταποκριτή, πρόκειται για μία ακόμη υλική και παχυλή αντίληψη της Σκοπιάς, γύρω από τα πνευματικά πράγματα και συγκεκριμένα από το 12 κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, που το εκλαμβάνει κυριολεκτικά και όχι συμβολικά ως θα όφειλε, ορίζοντας κιόλας και το έτος (1914) που συνέβησαν αυτά, λες και ήταν παρούσα.
«Οι Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 138 – 139, μας βοηθάνε για μια ακόμη φορά, να αποδείξουμε την αλήθεια των ισχυρισμών μας:


«Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδες 138 – 139: Το 1925 «ανακάλυψαν» οι ΜτΙ πως ιδρύθηκε η Βασιλεία το 1914!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΡΘΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ … ΕΡΘΕΙ!
Ερχόμαστε τώρα να δούμε πως δικαιολογεί η Σκοπιά, το αυθόρμητο ερώτημα που ανεβαίνει στα χείλη του οιοσδήποτε, που διαβάζει για την ίδρυση της Βασιλείας του Θεού από το Χριστό το 1914: «Αφού ήρθε ο Χριστός γιατί δεν τον βλέπουμε;» Και το ερώτημα αυτό γίνεται επιτακτικότερο, αφού η Γραφή είναι γεμάτη από περιγραφές για την ορατή επιστροφή του Χριστού. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο χωρία από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, που όχι μόνον δεν αφήνουν καμία αμφιβολία περί του αντιθέτου, αλλά δεν επιδέχονται και παρερμηνειών ή συμβολισμών.
Ερωτώμενος λοιπόν ο Χριστός από τους μαθητές του, λίγο πριν από το πάθος του, για την επάνοδό του λέει:
«Διότι όπως η αστραπή βγαίνει από την ανατολή και φαίνεται ως την δύση, έτσι θα είναι και η έλευση του Υιού του ανθρώπου. Όπου είναι το πτώμα, εκεί θα μαζευτούν οι αετοί». Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, στίχοι 27 – 29.Βλέπουμε λοιπόν στο παραπάνω χωρίο ο ίδιος ο Χριστός να υποστηρίζει πως η επάνοδός του, θα είναι τόσο φανερή, όπως η αστραπή που φωτίζει τον ουρανό και όπως μαζεύονται οι αετοί όταν βλέπουν ένα πτώμα.Ομοίως και ο στίχος 30: «Και τότε θα φανεί εις τον ουρανό το σημείο του Υιού του ανθρώπου και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης, και θα ιδούν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται επάνω στα σύννεφα του ουρανού με πολλή δύναμη και δόξα».Γνωρίζοντας λοιπόν όλα αυτά η Σκοπιά, προσπαθεί να δικαιολογήσει τον ανύπαρκτο ερχομό του Χριστού καταφεύγοντας σε ένα ευφυολόγημα, που μόνο άφθονο γέλιο και θυμηδία μπορεί να προκαλέσει, υποστηρίζοντας ότι: Ο Χριστός ήρθε χωρίς …. να έρθει!!!Γράφει λοιπόν στους «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 137, πως το 1914 οι ΜτΙ κατανόησαν ότι είχε αρχίσει η αόρατη παρουσία του Χριστού, όχι με το να επανέλθει εκείνος προσωπικά (έστω και αόρατα) στα περίχωρα της γης, αλλά με το να στρέψει την προσοχή του στη γη!


«Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 137: Ο Χριστός ήρθε το 1914 χωρίς να έρθει!



Απ’ όλα λοιπόν τα παραπάνω εκτεθέντα, συνάγεται εύκολα το συμπέρασμα, πως η βασιλεία του 1914, βρίσκεται μόνο στη φαντασία της Σκοπιάς. Προσέξτε επίσης και το ρήμα που χρησιμοποιεί. Και αυτό δεν είναι άλλο από το αόριστο ρήμα «κατανόησαν», το οποίο βέβαια κάθε άλλο, παρά αποδεικτική αξία περικλείει για τον ερχομό του Χριστού.
Άξιο προσοχής επίσης είναι, πως το παραπάνω απόσπασμα της Σκοπιάς, περιέχει και αντίφαση. Γιατί γράφει, πως άρχισε η αόρατη παρουσία του Χριστού, χωρίς να έλθει ο Χριστός στη γη, έστω και αόρατα!Ορθά λοιπόν και εμείς κάναμε λογοπαίγνιο, λέγοντας πως Ο Χριστός ήρθε χωρίς …. να έρθει!!!Βέβαια αν μας ρωτήσει κάποιος που είδε η Σκοπιά πως ο Χριστός έστρεψε την προσοχή του στη γη, θα τον παραπέμψουμε στον … πολεμικό ανταποκριτή, που αναφέραμε πιο πάνω. Αυτός φαίνεται όταν ήταν στον … ουρανό, θα είδε τον Χριστό να στρέφει την προσοχή του στη γη και ενημέρωσε τη Σκοπιά!!!
Λίγο Γραφή αν γνώριζε η Σκοπιά, δεν θα έλεγε αυτά που λέει. Επειδή η Γραφή λέει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποστηρίζει η Σκοπιά.
Γιατί ο Χριστός πάντα είναι μαζί μας αοράτως και πάντα έχει στραμμένο το ενδιαφέρον του στη γη:
«Και να, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την συντέλεια του κόσμου» Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 28, στίχος 20.«Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι και εγώ ανάμεσά τους». Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 18, στίχος 20.Άλλωστε όσο και να φανεί απίστευτο αυτό που θα γράψουμε, ούτε η ίδια η Σκοπιά διαφωνεί μαζί μας. Και δεν αστειευόμαστε. Σοβαρολογούμε πέρα ως πέρα.
Γιατί στην σελίδα 29, από τους «Διαγγελείς της Βασιλείας», ερχομένη σε κόντρα με τον ίδιο της τον εαυτό γράφει το εξής απίστευτο, βάζοντας η ίδια μπουρλότο στο σαθρό και ψεύτικο οικοδόμημα της «Βασιλείας του 1914», πως ο Χριστός από τον ουρανό είχε πάντα στραμμένη την προσοχή του στη γη!!!!



«Διαγγελείς της Βασιλείας» σελίδα 29: Ο Χριστός πάντα ήταν παρών «αοράτως»



Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ;



Στρατιώτες του Α' Παγκόσμιου Πολέμου στα χαρακώματα. Κάποιοι από αυτούς ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά 

Η αίρεση που είναι γνωστή σήμερα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, εκδίδει δύο περιοδικά που κατά κανόνα περιέχουν την διδασκαλία της αίρεσης. Αυτά είναι το 15νθήμερο «Σκοπιά» και το μηνιαίο «Ξύπνα». Στη «Σκοπιά» λοιπόν της 1ης Μαρτίου 1965, σελίδα 141, η Οργάνωση υποστηρίζει, ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (πρέσβεις της Βασιλείας, στο κείμενο), σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, αρνήθηκαν να πάρουν όπλο και να πολεμήσουν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο˙ γι’ αυτή τους την ουδετερότητα για στράτευση έγιναν αντικείμενα μίσους και καταδίωξης:


“Σκοπιά” 1 -3- 1965, σελ.141: Οι Μ. του Ιεχωβά αρνούνται να πολεμήσουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ίσως τώρα ν’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί χρειαζόταν η παράθεση του παραπάνω
ντοκουμέντου , αφού είναι γνωστό σε όλους – και αιτία αληθινής υπερηφάνειας για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά – η αγάπη για την ειρήνη που έχουν και η εξ αυτής απορρέουσα ουδετερότητα....
 Μία ουδετερότητα, την οποία πράγματι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά, είτε με φυλακίσεις και διώξεις, είτε ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή, αρνούμενοι να ενταχθούν στο στρατό και να πιάσουν όπλο.
Έτσι σύμφωνα με τα παραπάνω εκτεθέντα, προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, τα οποία χρήζουν επιτακτικώς απαντήσεων, οι οποίες και θα δικαιολογούν την αναγκαιότητα της συγγραφής του συγκεκριμένου κεφαλαίου:

Η Οργάνωση “Σκοπιά” και κατ’ επέκταση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πράγματι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου;
Είναι υπέρ ή κατά της ύπαρξης φονικών όπλων;
Γιατί η Οργάνωση είναι υπέρ της ουδετερότητας σε καιρό πολέμου;
Πράγματι, σύμφωνα με τη Σκοπιά της 1ης Μαρτίου 1965, οι Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο;


Για να δοθούν λοιπόν πειστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, καθώς και για να μην θεωρηθούμε εμπαθείς απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χρησιμοποιήσουμε την εξής μέθοδο. Αντί ν’ απαντήσουμε εμείς, θ’ αφήσουμε την ίδια την Οργάνωση ν’ απαντήσει μέσα από τα κείμενα των εντύπων της.
Έτσι στο έντυπο της Οργάνωσης, “Ξύπνα”, της 8ης Μαΐου 1997, σελίδα 23, η ίδια η Οργάνωση μας διαλύει οποιαδήποτε αυταπάτη μπορούσαμε να έχουμε ότι είναι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, αφού υποστηρίζει, ότι όχι μόνο οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές, αλλά περιμένουν με χαρά! τον πόλεμο που θα κάνει ο Θεός:


“Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι ειρηνιστές!

Στο ίδιο έντυπο υπάρχει και κάτι που είναι άκρως ανησυχητικό. Ποιο είναι αυτό; Το ότι η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά αναγνωρίζει το δικαίωμα του Θεού να διεξάγει πόλεμο. Και όπως – σύμφωνα με την αίρεση– διεξήγαγε την παλιά εποχή εξουσιοδοτώντας τον Ισραήλ, ο οποίος ήταν τότε το μοναδικό του όργανο πάνω στη γη, μπορεί να κάνει σήμερα κάτι ανάλογο εξουσιοδοτώντας κάποιον άλλο. Ποιος μπορεί να είναι άραγε σήμερα αυτός που μπορεί να πάρει τη θέση του αρχαίου Ισραήλ και να διεξαγάγει τον πόλεμο του Θεού; Ποιος άλλος από το “μοναδικό αγωγό του Ιεχωβά”, τον “πιστό και φρόνιμο δούλο του Θεού” (σ.σ. χαρακτηρισμοί που αποδίδει η αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον εαυτό της) δηλ. την Οργάνωση “Σκοπιά”;


“Ξύπνα” 8 -5- 1997, σελ. 23: Ο Θεός πολεμάει μέσω του αρχαίου Ισραήλ!

Για όσους ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμα, στο παραπάνω ντοκουμέντο, υπάρχει μια καλυμμένη απειλή από μέρους της αίρεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά , ότι όποτε την “ειδοποιήσει” ο Ιεχωβά, δηλ. όποτε αποφασίσει αυτή, μπορεί να διατάξει τα πλήθη των οπαδών της να ξεκινήσουν πόλεμο με όποιο τρόπο και όποια μέθοδο, της φανεί αυτής αρεστό.
Και μην νομίζετε ότι θα έχει πρόβλημα. Οι οπαδοί της την υπακούουν τόσο τυφλά, που δεν θα διστάσουν καθόλου, αφού θα νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν τα σχέδια του Ιεχωβά, για εξάλειψη του κακού και επικράτηση του καλού, με την εξόντωση όλων των πονηρών ανθρώπων, δηλ. όλων όσων βρίσκονται εκτός της Οργάνωσης! Ήδη τα πρώτα μηνύματα – για τη τυφλή υποταγή των οπαδών της – τα έχει στείλει, αφού όπως ξέρουμε, τους υποχρεώνει να μην κάνουν μετάγγιση αίματος, όταν αυτό κριθεί αναγκαίο από τους γιατρούς, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να έχουν χάσει της ζωή τους, ενώ θα μπορούσαν να ζουν σήμερα, ιδίως θύματα τροχαίων ατυχημάτων.
Ίσως στα παραπάνω εκτεθέντα να υπάρξει κάποια ένσταση για τη διαφαινόμενη αντίφαση που υπάρχει, η οποία και μας οδηγεί στην επόμενη ερώτηση που έχουμε θέσει. Πως θα πολεμήσουν οι Μ. του Ιεχωβά, αφού όπως έχουμε υποστηρίξει για λόγους συνείδησης αρνούνται να πιάσουν όπλο, με αποτέλεσμα να κακοπάθουν ουκ ολίγες φορές;
Η απάντηση είναι πολύ απλή και μας έρχεται από τη “Σκοπιά” της 15ης Αυγούστου 1973, σελίδα 510. Εκεί διαπιστώνουμε ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον των όπλων, αφού υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αντίρρηση από την Αγία Γραφή για οπλοφορία (άρα και χρήση των όπλων) από ανθρώπους που υπερασπίζουν ιδιοκτησίες, ανθρώπους ή προσπαθούν να επιβάλουν το νόμο. Άρα αν επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από αστυνομικούς κ.λ.π. για διαφόρων μορφών υπεράσπισης, πόσο μάλλον δεν θα επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση των όπλων από τους Μ. του Ιεχωβά – όταν αυτό βέβαια διαταχθεί από την Οργάνωση – για την υπεράσπιση του μεγαλύτερου σκοπού που υπάρχει γι’ αυτούς δηλ. των συμφερόντων του Ιεχωβά;


“Σκοπιά” 15 -8- 1973, σελ. 510: Οι Μ. του Ιεχωβά δεν είναι εναντίον των όπλων!

Άλλωστε στα έντυπα της Οργάνωσης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η αίρεση δεν είναι εναντίον της χρήσης των όπλων, αφού αφήνει τον ίδιο τον Μάρτυρα του Ιεχωβά ν’ αποφασίσει αν θα ασκήσει το επάγγελμα του αστυφύλακα, του φρουρού ή του νυκτοφύλακα, άρα και να φέρει όπλο το οποίο θα χρησιμοποιήσει αν παραστεί ανάγκη.Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε από πού προκύπτει η ουδετερότητα των Μ. του Ιεχωβά σε καιρό πολέμου, γεγονός που έχουμε θέσει και στην τρίτη ερώτησή μας;
Το θέμα λοιπόν της ουδετερότητας, προέκυψε στην εποχή του δεύτερου προέδρου της Οργάνωσης, Ιωσήφ Ρόδερφοντ, ο οποίος στο βιβλίο του “Εχθροί”, το οποίο έγραψε το 1937, χώρισε τον κόσμο στα δύο. Από τη μια πλευρά είναι τα έθνη και οι στρατοί που ανήκουν στην οργάνωση του Διαβόλου και από την άλλη βρίσκεται “η αγία Οργάνωση του Ιεχωβά”. Έτσι ο κάθε Μ. του Ιεχωβά καλείται ν’ αποφασίσει σε ποια πλευρά θέλει να βρίσκεται. Στη πλευρά του Διαβόλου, υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή στη πλευρά του Θεού μη υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία ή κάποιο υποκατάστατό της. Δηλαδή οι Μ. του Ιεχωβά παραμένουν ουδέτεροι, όχι γιατί είναι ειρηνιστές και κατά των όπλων, αλλά γιατί πιστεύουν ότι υπηρετώντας τη στρατιωτική τους θητεία, υπηρετούν το Διάβολο. Άρα, άμα τύχει και γίνει ο Αρμαγεδδώνας (τοποθεσία του Ισραήλ όπου θα γίνει συμβολικά πριν τη Δευτέρα Παρουσία η μάχη μεταξύ καλού και κακού, την οποία όμως οι Μ. του Ιεχωβά την εκλαμβάνουν κυριολεκτικά), θα βρεθούν απέναντι στο Θεό, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους και την μη ανάστασή τους:

“Σκοπιά” 1 -3- 1975, σελ. 156: Όποιος δεν είναι Μ. του Ιεχωβά, είναι με το Σατανά!

Ερχόμενοι τώρα ν’ απαντήσουμε στην τέταρτη και τελευταία ερώτηση που έχουμε θέσει αν συμμετείχαν ή όχι οι Μ. του Ιεχωβά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να προσέξετε – όταν εκθέτουμε τα ντοκουμέντα – τη μαεστρία με την οποία προσπαθεί ν’ αναδιπλωθεί η Εταιρία στο θέμα αυτό, αφού πρόκειται για μια ακόμα “αλήθεια” της, από τις τόσες που έχει πει. Μια μαεστρία που θυμίζει γάτα όταν στην προσπάθειά της να καλύψει τις ακαθαρσίες της, ανοίγει ένα λάκκο για να τις θάψει και να τις σκεπάσει με χώμα, για να μην τις βλέπουν οι άλλοι. Δυστυχώς για την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι άλλοι βλέπουνε τις “ακαθαρσίες” της – άλλωστε η ίδια τις έχει δημοσιεύσει – και την χλευάζουν, γι’ αυτό και την αναγκάζουν ν’ αναδιπλωθεί και όχι γιατί την έπιασε ο πόνος ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια.
Έτσι στη σελίδα 129 ενός εντύπου της Οργάνωσης, που φέρει την επωνυμία “Βιβλίο του Έτους” και αφορά το έτος 1983, σαν το μικρό παιδί που το έχουν συλλάβει να λέει ψέματα για κάποια αταξία του, αρχίζει και αυτή να λέει κάποιες αλήθειες, μισές βέβαια κατά τη προσφιλή της τακτική, για τη συμμετοχή ή μη, των Μ. του Ιεχωβά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ στο περιοδικό “Σκοπιά” της 1ης Μαρτίου 1965, που είδαμε πιο πάνω, η Οργάνωση υποστήριζε ότι κανένας Μ. του Ιεχωβά δεν συμμετείχε ούτε έπιασε όπλο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τώρα τα γυρίζει ελαφρώς και υποστηρίζει, ότι ναι μεν μερικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) συμμετείχαν στον πόλεμο αυτό, αλλά σημειωτέον δεν έπιασαν όπλο γιατί δέχτηκαν τη μη μάχιμη υπηρεσία:


Βιβλίο του Έτους 1983” σελ. 129: Οι Μ. του Ιεχωβά δέχονται τη μη μάχιμη υπηρεσία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Να την συγχωρήσουμε λοιπόν την Οργάνωση “Σκοπιά” γι’ αυτό το μικρό ψεματάκι της, αφού έτσι και αλλιώς οι οπαδοί της δεν πιάσανε όπλο; Θα το θέλαμε πολύ αν δεν μας πετύχαινε στο κεφάλι η “κεραμίδα” από ένα άλλο έντυπο της Οργάνωσης που ονομάζεται “Διαγγελείς της Βασιλείας”. Μια “κεραμίδα” την οποία αναγκάστηκε να πετάξει η Οργάνωση γιατί φαίνεται ότι δεν είχε λάβει υπ’ όψιν της τη σοφή συμβουλή των Λατίνων, πως τα λόγια πετούν, αλλά τα γραπτά μένουν. Αυτά τα “άτιμα” γραπτά τα οποία αναγκάζουν τη “Σκοπιά” σε καινούργια διευκρίνιση (ούτε κυβερνητικός εκπρόσωπος να ήταν), για το αν έπιασαν όπλο και πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Μ. του Ιεχωβά, αφού οι κοροϊδίες και οι ειρωνείες από τους αντιπάλους της δεν έχουν τελειωμό.
Έτσι με βαριά καρδιά αναγκάζεται στους “Διαγγελείς της Βασιλείας” (έτος έκδοσης 1993), σελίδα 191, να κάνει στροφή 180 μοιρών και να παραδεχτεί ότι οι οπαδοί της όχι μόνο έπιασαν όπλο αλλά πήγαν και στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν. Για να “χρυσώσει όμως το χάπι” και να μην φανεί ανακόλουθη με τα όσα υποστήριζε έως τώρα, δεν διστάζει να εξαπολύσει τη “κεραμίδα” για την οποία κάναμε λόγο πιο πάνω. Ναι μεν, λέει η “Σκοπιά”, οι Μ. του Ιεχωβά (Σπουδαστές της Γραφής στο κείμενο) πήγαν στη πρώτη γραμμή του μετώπου και πολέμησαν, αλλά είτε πυροβολούσαν στον αέρα, είτε – καλυφθείτε – πυροβολούσαν το …. όπλο του αντιπάλου για να του φύγει από τα χέρια!!


“Διαγγελείς της Βασιλείας” σελ. 191: Οι Μ. του Ιεχωβά πυροβολούν το όπλο του αντιπάλου τους για να του φύγει από τα χέρια!

Γι’ αυτό και εμείς μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε όταν συνήρθαμε από τη “κεραμίδα” που φάγαμε στο κεφάλι, απονείμαμε δικαίως το πρώτο βραβείο σκοποβολής στους Μ. του Ιεχωβά, το οποίο – πιστεύουμε ότι θα συμφωνήσετε και εσείς – το κέρδισαν επαξίως.



ΕΥΤΡΑΠΕΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ
Στη δεκαετία του 1920, ο τότε πρόεδρος της αίρεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά “Σκοπιά”, Ιωσήφ Ρόδερφοντ, ένα αδίστακτο και αυταρχικό άτομο με πολλά πάθη και ιδιαίτερα αυτό του ποτού, θέλοντας να έχει όλες τις ανέσεις του και να καλοπερνάει, σκέφτηκε να χτίσει μια βίλα που θα του πρόσφερε όλα αυτά. Όσο για το ζήτημα που θα βρισκόταν τόσα χρήματα, αφού αυτός δεν διέθετε τόσο μεγάλη οικονομική επιφάνεια, κανένα πρόβλημα. Ας είναι καλά τα κορόιδα της “Σκοπιάς”. Έγινε έρανος και μαζεύτηκαν τα χρήματα από συνεισφορές που έκαναν οι Μ. του Ιεχωβά για το σκοπό αυτό....


 Και έτσι χτίζεται από τον Ρόδερφοντ στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, ένα μικρό παλατάκι με πολλαπλά δωμάτια, κήπους και αλέες που τη χλιδή του θα τη ζήλευε ακόμα και ένας σημερινός “κροίσος” του πλούτου. Τμήμα του μεγάλου οικοδομήματος φαίνεται στην εικόνα που ακολουθεί (προέρχεται από το βιβλίο της οργάνωσης των Μ. του Ιεχωβά «Διαγγελείς της Βασιλείας, σελ. 76)



"Διαγγελείς της Βασιλείας" σελ. 76: Άποψη του Μπεθ - Σαρίμ

Επειδή όμως υπήρχε φόβος να ξεσηκωθούν οι Μ. του Ιεχωβά και να προκληθεί σκάνδαλο από τη πολυτέλεια του κτίσματος, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να καθησυχάσει τις τυχόν αντιδράσεις. Και βρέθηκε. Ο Ρόδερφοντ κατασκεύασε ένα ωραίο παραμύθι που όχι μόνο απέσπασε την προσοχή τους από το συγκεκριμένο κτίσμα, αλλά τους έβαλε να δουλεύουν και σαν τους τρελούς, γυρίζοντας από πόρτα σε πόρτα για να προειδοποιήσουν τον κόσμο, για την επικείμενη τάχα Δευτέρα Παρουσία του Χριστού που θα συνέβαινε το 1925.
Για το σκοπό αυτό γράφει και ένα βιβλίο, το “Εκατομμύρια που ζουν τώρα δεν θα πεθάνουν ποτέ”. Δηλ. οι άνθρωποι που ζούσαν τότε, λόγω του ερχομού της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού δεν πρόκειται να γνωρίσουν τον θάνατο, αλλά όπως γράφει και η Γραφή θα περάσουν κατευθείαν σε κατάσταση αθανασίας.
Εκτός των άλλων ο Ρόδερφοντ για να χωνέψουν οι Μ. του Ιεχωβά καλά το παραμύθι αυτό, υποστηρίζει στα γραπτά του, ότι όταν ο Χριστός έρθει το 1925 θα σχηματίσει κυβέρνηση! για να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του στη Γη.
Ποιοι όμως θα αποτελούν την κυβέρνηση αυτή;
Οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης αποφαίνεται ο Ρόδερφοντ, οι οποίοι και θα αναστηθούν για το σκοπό αυτό. Δηλ. ο Αβραάμ, ο Νώε, ο Δαβίδ κ. λ. π. οι οποίοι και πρέπει να μείνουν κάπου προσωρινά οι άνθρωποι, να μην φανούμε και αφιλόξενοι κιόλας! (είχε οριστεί η 1η Απρίλη του 1925, ότι θα λάβαιναν χώρα όλα αυτά).
Που θα έμεναν λοιπόν;
Που αλλού; Στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, στο παλατάκι του Ρόδερφοντ. Γι’ αυτούς βρε παιδιά χτίστηκε … το κτίριο και όχι για τον Ρόδερφοντ, όπως λένε οι κακές γλώσσες. Προσωρινά έμενε ο άνθρωπος, μέχρι να έρθουν οι Άρχοντες της Νέας Κυβέρνησης. Γι’ αυτό και το κτίσμα αυτό – πω, πω δούλεμα –, ονομάστηκε Μπεθ – Σαρίμ (Οίκος Αρχόντων). Βλέπε το βιβλίο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελ. 76.



"Διαγγελείς της Βασιλείας" σελ. 76: Η αγορά του Μπεθ - Σαρίμ

Και η φαιδρότητα και η γελοιότητα γύρω από το ζήτημα των Αρχόντων δεν έχει τελειωμό. Η Εταιρία για να πείσει τους οπαδούς της για την ορθότητα της διδασκαλίας της, προκειμένου να δείξουν και αυτοί τον ανάλογο ζήλο, ο οποίος μεταφράζεται σε περισσότερη δουλειά για κήρυγμα από σε σπίτι σε σπίτι, εκδίδει το βιβλίο “Η Επιθυμητή Κυβέρνησις”, στο οποίο περιγράφει λεπτομέρειες για τη δράση των Αρχόντων αυτών, που είναι πράγματι απολαυστικές.
Συγκεκριμένα στο κεφάλαιο με το τίτλο “η Πρωτεύουσα του Κόσμου” και στη σελίδα 33, ορίζεται η Ιερουσαλήμ (υπό το φως των Γραφών! όπως λέει και το κείμενο. Βρε τους Θεομπαίχτες που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα) σαν πρωτεύουσα του κόσμου. Σ’ αυτή θα εγκατασταθεί ως … Πρωθυπουργός ο Αβραάμ. Άλλοι δε από τους υπόλοιπους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης (Ισαάκ, Ιακώβ, Δαβίδ, κ. λ. π.) θα εγκατασταθούν ως συγκυβερνήτες σε άλλα κεντρικά μέρη της Γης. Από την Ιερουσαλήμ λοιπόν και πιο συγκεκριμένα από το όρος Σιών (θέλει και ύψος ο άνθρωπος για να μπορεί να βλέπει καλύτερα), ο Πρωθυπουργός Αβραάμ θα επικοινωνεί με τους υπουργούς του και θα τους δίνει οδηγίες, μέσω … των τέλειων Ραδιοτηλεφωνικών σταθμών! για τη λύση των διαφόρων κυβερνητικών προβλημάτων που τυχόν παρουσιαστούν στις γήινες υποθέσεις του Χριστού! Τη … γραμματέα του Αβραάμ δεν μας γνωρίζει μόνο το καλό αυτό βιβλίο και κοντεύει να μας φάει η αγωνία. Δηλαδή ”κοτζάμ” Πρωθυπουργό τον αφήνουμε χωρίς γραμματέα; Τι θα πει και ο κόσμος;


"Η επιθυμητή κυβέρνηση" σελ. 33: Η … κυβέρνηση του κόσμου

Η 1η Απρίλη του 1925 ήλθε και παρήλθε αλλά δυστυχώς για τη “Σκοπιά” οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης παρέμειναν νεκροί και δεν αναστήθηκαν. Σκέτο πρωταπριλιάτικο αστείο δηλαδή. Παρά τη τραγική διάψευση της ψευτοπροφητείας της, η Εταιρία συνέχισε τη διδασκαλία για την ανάσταση των Αρχόντων για πολλά χρόνια, ακόμα και μετά το θάνατο του Ρόδερφοντ (1942, κηδεύτηκε στο Μπεθ – Σαρίμ). Επειδή όμως ο χλευασμός, το “δούλεμα” και ο διασυρμός από τους αντιπάλους της δεν είχε τελειωμό, η Εταιρία αναγκάστηκε να το πουλήσει.



"Διαγγελείς της Βασιλείας" σελ. 76: Η πώληση του Μπεθ - Σ αρίμ

Όμως στο σημείο αυτό έχουμε μία ένσταση για κάτι το οποίο δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε. Συγκεκριμένα είναι η δήλωση της “Σκοπιάς”(στο ντοκουμέντο που παραθέτουμε λίγο πιο πάνω), ότι το κτίριο πουλήθηκε γιατί είχε εκπληρώσει το σκοπό του. Πως δηλαδή τον εκπλήρωσε; Μήπως αναστήθηκαν και φιλοξενήθηκαν σ’ αυτό οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης; Γιατί νομίζουμε ότι αυτό το λόγο είχε προβάλει η Εταιρία για το χτίσιμο του. Εκτός αν εννοεί το πραγματικό σκοπό, ο οποίος ήταν η καλοπέραση του Ρόδερφοντ και του σιναφιού του με τα ατέλειωτα μεθύσια και τις διασκεδάσεις που έλαβαν χώρα στο Μπεθ – Σαρίμ, εις υγείαν των κορόιδων εκείνης της εποχής, αλλά και κάθε εποχής, των οποίων την θρησκευτική αφέλεια είτε για τον Ιεχωβά, είτε για το Θεό εκμεταλλεύονται οι διάφοροι επιτήδειοι από οπουδήποτε και αν προέρχονται για να καλοπερνούν αυτοί.
Και η αφέλεια αυτή φτάνει στο απόγειο της, το σωτήριο έτος 1950. Βρισκόμαστε σε μια οχταήμερη συνέλευση των Μ. του Ιεχωβά που έλαβε χώρα στο στάδιο Γιάνκη της Νέας Υόρκης από 30 Ιουλίου μέχρι 6 Αυγούστου του έτους αυτού. Είναι Σάββατο απόγευμα της 5ης Αυγούστου. Είναι μια μεγάλη μέρα για τους Μ. του Ιεχωβά και οι παρευρισκόμενοι οπαδοί της Εταιρίας που ξεπερνούν τις 82.000 δεν μπορούν να κρατηθούν από τη συγκίνηση και τη προσμονή. Επιτέλους, το όνειρο δεκάδων ετών, για το οποίο τόσο είχαν πονέσει αντιμετωπίζοντας τη χλεύη και κοροϊδία του κόσμου, θα βγει τελικά αληθινό. Τους έχει ανακοινωθεί από τη “Σκοπιά”, γι’ αυτό άλλωστε και η αβάσταχτη προσμονή, ότι το απόγευμα αυτό θα παρευρίσκονται στη συνέλευση και οι … Αβραάμ, Δαβίδ, Ιώβ κ. λ. π., δηλ. οι Άρχοντες που περίμεναν όλα αυτά τα χρόνια.
Και όταν ανεβαίνει στο βήμα του ομιλητή ο Φρέντερικ Φραντς – μετέπειτα πρόεδρος της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά “Σκοπιά” – και τους ανακοινώνει, ότι ναι είναι αλήθεια και πράγματι ανάμεσά τους βρίσκονται οι μελλοντικοί Άρχοντες της Νέας Γής, αρχίζουν να συμβαίνουν στο παρευρισκόμενο πλήθος των Μαρτύρων του Ιεχωβά απίθανες και κωμικές καταστάσεις που περιγράφονται γλαφυρά στο έντυπο της Οργάνωσης «Βιβλίο του Έτους 1983», σελ. 224.Άλλοι κοίταζαν γύρω τους μήπως δουν τον … Δαβίδ, τον Δανιήλ κ. λ. π., άλλοι τους περίμεναν να … ξεπροβάλουν στο βήμα του ομιλητή και όπως δήλωσε και ένας Μ. του Ιεχωβά αν έβλεπαν κάποιον με μακριά γενειάδα να ανεβαίνει στη πλατφόρμα τότε το τεράστιο πλήθος δεν θα ήταν δυνατόν να συγκρατηθεί με τίποτα και θα γινόταν χαλασμός κόσμου!



"Βιβλίο του Έτους 1983" σελ. 224: Περιμένοντας τους … Άρχοντες

Αλλά εδώ οι Άρχοντες, εκεί οι Άρχοντες που ήταν επιτέλους κρυμμένοι αυτοί οι Άρχοντες; Βελόνι στ’ άχυρα ήταν; Και επιτέλους λίγη σοβαρότητα δεν έχουν “κοτζάμ” Άρχοντες να παίζουν κρυφτό;
Δυστυχώς για τη “Σκοπιά” τόσο ο Θεός όσο και ο Αβραάμ, Δαβίδ, Ιώβ κ. λ. π. και σοβαροί είναι και δεν δέχονται να παίξουν τα παιχνίδια της Εταιρίας.
Έλλειψη σοβαρότητας έχουν η “Σκοπιά” και τα υψηλόβαθμα στελέχη της, όπως στη προκειμένη περίπτωση ο ομιλητής της συνέλευσης Φ. Γ. Φράντς. Ανακοίνωσε στους αδημονούντες Μ. του Ιεχωβά ότι οι αναμενόμενοι Άρχοντες είστε εσείς! Καλά διαβάσατε. Οι Μ. του Ιεχωβά – στο κείμενο του «Βιβλίου του Έτους 1983», σελ. 224, ονομάζονται τα «άλλα πρόβατα» –, σύμφωνα με τη “Σκοπιά”, είναι ο Αβραάμ, Δαβίδ, Ιώβ και οι άλλοι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης

"Βιβλίο του Έτους 1983" σελ. 224: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ο … Αβραάμ, Δαβίδ, Ιώβ κ.λ.π.

Τελικά μένει το ερώτημα: κάθε Μάρτυρας του Ιεχωβά είναι ένας από τους Άρχοντες της Γης, δηλ. Αβραάμ, Ισαάκ, κ.ά. όσο δεν έρχονται οι δίκαιοι της Αγίας Γραφής, ή είναι ένα από τα «άλλα πρόβατα», που – πάντα κατά τη «Σκοπιά» – είναι και πάλι ένας Άρχων της Γης;




Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

EΧΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ;

Οι επικίνδυνοι προτεστάντες υποστηρίζουν οτι ο Χριστός είχε αδέρφια.


Το μεγαλύτερο μέρος τού Προτεσταντικού κόσμου, αποφάσισε ξαφνικά, αδικαιολόγητα, να απορρίψει τη Χριστιανική παράδοση γύρω από το ρόλο τής Παναγίας στο σχέδιο τής σωτηρίας τού Θεού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ένα πλήθος κακοδοξιών σχετικών με τη ζωή και την οικογένεια τής Παναγίας και τού Κυρίου μας.



Οι άνθρωποι αυτοί δεν υποψιάζονται πόσο σημαντικές προεκτάσεις έχουν όλες αυτές οι κακοδοξίες που εισήγαγαν. Για το λόγο αυτό, εδώ θα απαντήσουμε περιληπτικά, στα ερωτήματα: "Είχε η Παναγία άλλα παιδιά;" "Τι ήταν αυτοί που γνωρίζουμε ως αδελφούς τού Χριστού"; Και "Ποια η σημασία τών σχετικών εδαφίων που χρησιμοποιούνται σήμερα από τον Προτεσταντισμό για το θέμα αυτό;"

Επειδή το θέμα είναι τεράστιο, εδώ θα παρουσιάσουμε μια ενδεικτική περίληψη, και ευελπιστούμε κάποια στιγμή να αναλύσουμε τα θέματα αυτά εκτενέστερα.

Ο κύριος λόγος που οι Προτεστάντες υποστηρίζουν ότι ο Χριστός έχει αδέλφια, είναι επειδή η Αγία Γραφή δεν δίνει πολλές πληροφορίες για το ζήτημα αυτό. Και επειδή ο Προτεσταντισμός απέρριψε το μεγαλύτερο μέρος τών Αποστολικών παραδόσεων, κρατώντας μόνο την Αγία Γραφή (και όχι όλη), βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση, να πρέπει να βρει άκρη από ελειπείς πληροφορίες για διάφορα θέματα. Και από τη στιγμή που δεν είχε την πλήρη Εκκλησιαστική Αποκάλυψη, ήταν φυσικό να παροδηγηθεί σε κακοδοξίες και αυθαιρεσίες, παρερμηνεύοντας ακόμα και το τμήμα τής Αγίας Γραφής που κράτησε.

Και μόνο η παράδοση της διαχρονικής Εκκλησίας για κάτι, είναι απόδειξη. Δεν είναι απαραίτητο να το γράφει η Αγία Γραφή. Επειδή όμως ο Κύριος προέβλεψε ότι κάποτε θα βρίσκονταν κάποιοι Προτεστάντες που θα χρειάζονταν αποδείξεις μόνο από την Αγία Γραφή για να δεχθούν την αλήθεια, φρόντισε για χάρη τους να γραφούν κάποια πράγματα και στην Αγία Γραφή.

Έτσι, θα απαντήσουμε από την Αγία Γραφή, όχι επειδή πιστεύουμε ότι είναι η μόνη έγκυρη παράδοση όπως λένε οι Προτεστάντες, αλλά για χάρη τών Προτεσταντών, που θέλουν να τα βλέπουν όλα εκεί, και να μην εμπιστεύονται τις άλλες παραδόσεις της Εκκλησίας. Στην αρχή θα αναλύσουμε μερικά εδάφια που χρησιμοποιούν για τους ισχυρισμούς τους, και στο τέλος θα αναφέρουμε μερικά ιστορικά στοιχεία, που θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους οριστικά.



Απάντηση σε επιχειρήματα τών Προτεσταντών

ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/Α΄ : 18 "Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην. Μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν η συνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου".

Το ότι βρέθηκε έγκυος πριν «συνέλθουν» σε σεξουαλική πράξη, δεν σημαίνει ότι μετά «συνήλθαν». Βλέπετε πουθενά εκεί κάτι που να λέει ότι μετά «συνήλθαν»; Εδώ το σημείο που τονίζεται, είναι το ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ, και ότι η Μαρία ήταν παρθένος! Δεν υπονοείται τίποτα περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με το παρακάτω εδάφιο που θα δούμε. Εκεί θα δούμε και την απάντηση και για τα δύο.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/Α΄ : 25 "και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν".

Και εδώ επίσης, το σημείο που τονίζει ο Ευαγγελιστής είναι ότι ο Χριστός δεν ήταν γιος του Ιωσήφ. Δεν λέει τίποτα για τη σχέση τους μετά. Παρ' όλα αυτά οι Προτεστάντες ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι τα δύο προηγούμενα χωρία, γράφουν κάτι περισσότερο.

Υποθέτουν ότι οι φράσεις: "πριν η εισελθείν αυτούς" και "έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον", υπονοούν ότι ΜΕΤΑ είχε συζυγικές σχέσεις η Παναγία με τον Ιωσήφ.

Το ότι θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει κάτι, δεν σημαίνει ότι το συμπέρασμα αυτό είναι σωστό. Θα μπορούσε να μην συμβαίνει αυτό. Βεβαίως σε αναλυτικότερη μελέτη μας, αυτό θα το αποδείξουμε. Εδώ όμως απλώς θα απαντήσουμε. Θα γράψουμε ένα γνωστό εδάφιο για να διαπιστώσει ο καθένας ότι το "έως", δεν υπονοεί τίποτα. Είναι το τελευταίο εδάφιο του Ματθαίου: Ματθαίος 28/κη΄ 20. Εκεί λέει ο Ιησούς: «…και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».

Δηλαδή επειδή λέει: «έως», πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Κύριος μετά τη συντέλεια του αιώνος δεν θα είναι μαζί μας; Είναι ακριβώς η ίδια διατύπωση. Όπως αυτό το «έως» δεν κρύβει κάποιο συμπέρασμα, ούτε τα προηγούμενα κρύβουν. Άλλωστε, θα ρωτήσουμε κάτι κι εμείς: Αν υπήρχε κάποια σαφής δήλωση για κάποια μετέπειτα σεξουαλική σχέση του Ιωσήφ με την Παναγία, δεν θα τη χρησιμοποιούσαν οι Προτεστάντες; Γιατί να καταφεύγουν σε υποθέσεις; Δεν θα χρησιμοποιούσαν σαφή στοιχεία;

Ένα από πολλά όμοια εδάφια, λέει τα εξής: «Ουχ ούτός εστίν ο του τέκτονος υιός, ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαρία και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας, και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι;» (Ματθαίος 13/ιγ΄ 55 – 56, Μάρκος 6/ς΄ 3. Λουκάς 8/η΄ 19). Το εδάφιο αυτό χρησιμοποιούν οι Προτεστάντες, για να πουν ότι η Παναγία είχε άλλα παιδιά.

Η απάντηση όμως εδώ, είναι απλή. Και σήμερα ακόμα, λέμε «αδέλφια» τα ετεροθαλή αδέλφια. Το ότι όλοι νόμιζαν τον Ιησού ως γιο του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι ο Ιωσήφ ήταν πραγματικός του πατέρας! Το ίδιο συμβαίνει και με τα αδέλφια του. Αν με βάση αυτό το εδάφιο οι Προτεστάντες κατανοούν ότι εδώ μιλάει για πραγματικά του αδέλφια, ας κατανοήσουν και ότι είναι γιος τού Ιωσήφ, και όχι τού Θεού.

Προσέξτε και κάτι άλλο: Στην Αγία Γραφή, «αδέλφια» λέγονται και οι μακρυνότεροι συγγενείς, και όχι μόνο τα παιδιά των ιδίων γονιών. Δέστε ένα παράδειγμα από τον Αβραάμ και το Λωτ. Ο Αβραάμ ήταν θείος του Λωτ, όμως η Αγία Γραφή τους λέει: «αδέλφια». Βρίσκεται στο εδάφιο: Γένεσις 13/ιγ΄ 8. Εκεί λέει ο Αβραάμ στο Λωτ: «…άνθρωποι αδελφοί ημείς εσμέν».

Άλλο παράδειγμα, από πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε: «Είπε δε Λάβαν τω Ιακώβ, ότι γαρ αδελφός μου εί, ου δουλεύεις μοι δωρεάν». Δεν ήταν όμως αδελφός του, με τη σημερινή έννοια!

Δέστε ένα άλλο παράδειγμα, στο χωρίο: Λουκάς 2/β΄ 48. Εκεί η ίδια η Παναγία, λέει στον Ιησού για τον Ιωσήφ: «Ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε». Δηλαδή επειδή η Μαρία ονομάζει τον Ιωσήφ: «πατέρα» του Ιησού, σημαίνει ότι ήταν πράγματι πατέρας του; Ή δεν το γνώριζε εκείνη ότι δεν ήταν πατέρας του; Το ίδιο συμβαίνει και με τα «αδέλφια» του Ιησού. Ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο γάμο.

Επίσης, το ότι σε άλλο εδάφιο η Παναγία αναφέρεται ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, δεν σημαίνει ότι την παντρεύτηκε. Αυτό φαίνεται στο Ματθαίος 1/α΄ 18 - 20, όπου ενώ στο 19 και 20 αναφέρεται δύο φορές ως: «γυναίκα» του Ιωσήφ, στο 18 ξεκαθαρίζει ότι ήταν «μνηστή» του. Συνεπώς, ούτε αυτό το επιχείρημα των Προτεσταντών στέκει.

Άλλο ένα Προτεσταντικό επιχείρημα: Λέει στο Ματθαίος 1/α΄ 25 για τον Ιωσήφ και τη Μαρία: «Και ουκ εγίνωσκεν αυτήν (εννοεί ότι δεν είχαν σεξουαλική σχέση, καθώς «γινώσκω» σημαίνει και «ενώνομαι» στην Αγία Γραφή), έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον». Το επιχείρημα εδώ είναι το εξής: «Γιατί λέει πρωτότοκον; Υπήρχαν και άλλα παιδιά μετά;» Είναι η ίδια λογική με το «έως ού». Προσπαθούν να κάνουν την Αγία Γραφή να πει κάτι που δεν λέει. Υποθέτουν χωρίς αποδείξεις. Όμως, ένα άλλο εδάφιο για τον Ιησού Χριστό λέει: «ός εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Δηλαδή, επειδή ο Κύριος αναφέρεται ως «πρωτότοκος» του Θεού, σημαίνει ότι ο Θεός έχει και άλλους Υιούς εκτός του Χριστού; Δεν είναι αυτός ο «Υιός του ο Μονογενής» σύμφωνα με τα λόγια του στη βάπτιση;

Ψαλμός ξθ΄ 8: «Ξένος έγινα εις τους αδελφούς μου, και αλλογενής εις τους υιούς της μητρός μου. 9. Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε. Και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε, επέπεσον επ’ εμέ»

Το εδάφιο αυτό, προφητικά, αναφέρεται σαφώς στον Ιησού Χριστό. Το χρησιμοποιούν οι Προτεστάντες λοιπόν, για να πουν ότι η μητέρα τού Κυρίου είχε και άλλους γιους. Όμως για ποια "μητέρα" τού Κυρίου μιλάει;

Κατ' αρχήν, δεν μπορεί να μιλάει για τους σαρκικούς αδελφούς του, όχι μόνο επειδή δεν είχε, αλλά κυρίως επειδή ακόμα και οι αδελφοί του οι ετεροθαλείς από τον Ιωσήφ, ποτέ δεν τον θεώρησαν ξένο όπως λέει το παραπάνω εδάφιο. Ο δε Ιάκωβος, παρέμεινε πιστός ως το τέλος, και μάλιστα υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, και συγγραφέας τής ομόνυμης επιστολής στην Αγία Γραφή. Τι εννοεί λοιπόν το εδάφιο;

Για την απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μας βοηθήσει το εδάφιο:

Αποκάλυψις 12/ιβ΄ 1,5: «Και σημείον μέγα ώφθη εν τω ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα… και έτεκεν υιόν άρσεν, ος μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά…»

Το εδάφιο αυτό λοιπόν, αναφέρεται στην Εκκλησία τού Ισραήλ, την Σιών, που γέννησε τον Ιησού Χριστό. Αυτό φαίνεται και στο παρακάτω εδάφιο:

Ησαϊας νδ΄ 1: «Ευφράνθητι, στείρα, η μη τίκτουσα. Αναβόησον εν αγαλλιάσει, και τέρπου, η μη ωδίνουσα. Διότι πλειότερα είναι τα τέκνα της ηρημωμένης παρά τα τέκνα της εχούσης τον άνδρα, λέγει Κύριος.»

Επίσης συνδέεται και με το:

Γαλάτας 4/δ΄ 26: «η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστίν μήτηρ ημών. Γέγραπται γαρ: ευφράνθητι στείρα…»

Είναι πλέον φανερό, ότι το Ψαλμός ξθ΄ 8, αναφέρεται όχι στους κατά σάρκα αδελφούς του Χριστού, αλλά στους ομοεθνείς του, οι οποίοι τον αρνήθηκαν και τον σταύρωσαν, παρά το ότι ήταν τέκνα της ιδίας Εκκλησίας, του Ισραήλ.

Ο ίδιος ο Χριστός μίλησε για το ποιοι είναι οι αδελφοί του:

Ματθαίος 12/ιβ΄ 46-50: «ετι δε αυτου λαλουντος τοις οχλοις ιδου η μητηρ και οι αδελφοι αυτου ειστηκεισαν εξω ζητουντες αυτω λαλησαι ειπεν δε τις αυτω "ιδου η μητηρ σου και οι αδελφοι σου εξω εστηκασιν ζητουντες σοι λαλησαι" ο δε αποκριθεις ειπεν τω ειποντι αυτω "τις εστιν η μητηρ μου; και τινες εισιν οι αδελφοι μου;" και εκτεινας την χειρα αυτου επι τους μαθητας αυτου ειπεν "ιδου η μητηρ μου και οι αδελφοι μου οστις γαρ αν ποιηση το θελημα του Πατρος μου του εν ουρανοις αυτος μου αδελφος και αδελφη και μητηρ εστιν"»

Ματθαίος 25/κε΄ 40: «και αποκριθεις ο βασιλευς ερει αυτοις αμην λεγω υμιν εφ' οσον εποιησατε ενι τουτων των αδελφων μου των ελαχιστων εμοι εποιησατε»

Ιωάννης 1/α΄ 11: «εις τα ίδια ήλθεν, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι».

Στα παραπάνω εδάφια, φαίνεται σαφώς ποιοί είναι οι αδελφοί του, οι γιοί τής ίδιας μητέρας με αυτόν, τής Σιών, οι οποίοι δεν τον δέχτηκαν.

Σε αντίθεση όμως με όλες αυτές τις Προτεσταντικές θεωρίες και παρανοήσεις, η Εκκλησία (όπως διέσωσε την Αγία Γραφή), έχει διασώσει και πολλά άλλα στοιχεία για το τι συνέβη τότε. Ας δούμε λίγα στοιχεία για τις συγγένειες τού Ιωσήφ, ίσα - ίσα για να καταλάβουμε τι συνέβη:

Ιάκωβος πατέρας του Ιωσήφ

Κλωπάς, αδελφός του Ιωσήφ

Ιωσήφ, μνηστήρας της Μαρίας.

Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας, Σίμων, Εσθήρ, Μάρθα, Σαλώμη, μερικοί απ' αυτούς, ήταν παιδιά του ηλικιωμένου Ιωσήφ, από προηγούμενο γάμο.

Μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς, ήταν παιδιά της Μαρίας του Κλωπά, (Ιωάννης 9/θ΄ 25), η οποία ήταν γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ, του Κλωπά. Αυτή η Μαρία, αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως: «Μαρία η του Ιακώβου» (Μάρκος 16/ις΄ 1), και «Μαρία η του Ιακώβου του μικρού και Ιωσή μήτηρ» (Μάρκος 15/ιε΄ 40, Ματθαίος 27/κζ΄ 56). Επίσης αναφέρεται «Η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά» (Ιωάννης 19/ιθ΄ 25).

Σύμφωνα με το παραπάνω εδάφιο, η Μαρία του Κλωπά είναι «σύνννυμφος» της Θεοτόκου, καθώς είναι γυναίκα του αδελφού του Ιωσήφ. Έτσι, και τα παιδιά της σύμφωνα με τον Εβραϊκό ιδιωματισμό που είδαμε και πριν, θεωρούνται ως «αδελφοί» του Ιησού, όπως κι εκείνη ως «αδελφή της μητρός αυτού».

Υπάρχει μαρτυρία του Ηγισίππου, ότι ο Ιούδας και ο Σίμων (Συμεών δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο), ήταν παιδιά του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ και θείου του Ιησού. (Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία βιβλίο Γ΄ κεφ. 32. 1 – 6).



Προσπάθειες απάντησης από τους Προτεστάντες

Σε απάντηση όλων αυτών, οι Προτεστάντες εμμένοντας στην ασεβή αιρετική τους γνώμη, έχουν κατασκευάσει και κάποια επιπλέον επιχειρήματα, προκειμένου να αποδυναμώσουν τα ανωτέρω.

Κατ' αρχήν ισχυρίζονται ότι οι πληροφορίες περί του Ιωσήφ ως πατρός των αδελφών του Ιησού από προηγούμενο γάμο του, και η γεροντική ηλικία του, είναι παρμένες από απόκρυφα βιβλία, που είναι αναξιόπιστα. Όμως το ότι κάποιες πληροφορίες είναι όμοιες στα απόκρυφα και στην πραγματική Χριστιανική παράδοση, δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί τα πήραν από τα απόκρυφα, ούτε ότι όλα όσα γράφει ένα απόκρυφο είναι ψευδή. Σημαίνει απλώς ότι και το απόκρυφο, όπως και η λοιπή Χριστιανική παράδοση, διαφύλαξαν κάποιες κοινές αλήθειες! Στα απόκρυφα βρίσκουμε πολλά πράγματα που υπάρχουν και στη Χριστιανική πίστη. Και δεν είναι λογικό να αφαιρούμε από τη Χριστιανική πίστη, όλα όσα βρίσκουμε να υπάρχουν και στα απόκρυφα!

Επίσης, για τον Ιωσήφ ισχυρίζονται ότι επειδή κατά την Ορθόδοξη άποψη ήταν γέρος 70 ετών, δεν ήταν δυνατόν να κάνει το ταξίδι αυτό από τη Ναζαρέτ προς τη Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Κύριος για την απογραφή, και μετά από 2 χρόνια προς την Αίγυπτο, αλλά πρέπει ο Ιωσήφ να ήταν νέος για το ταξίδι αυτό. Ξεχνούν όμως, ότι ο Μωυσής κατά την Αγία Γραφή ήταν 80 ετών, όταν οδήγησε τον λαό Ισραήλ από την Αίγυπτο στην έρημο! Για να μην αναφέρουμε παρόμοιες καταστάσεις για τον Αβραάμ, για τον Ιακώβ, και άλλους Πατριάρχες. Κατά τους Προτεστάντες αυτούς λοιπόν, πρέπει να απορρίψουμε μήπως όλες αυτές τις διηγήσεις της Αγίας Γραφής ως ψευδείς;

"Μα, στις περιπτώσεις των Πατριαρχών, ο Θεός τους ενίσχυσε θαυματουργικά!" Ίσως μας απαντήσει κάποιος Προτεστάντης. Και εδώ φαίνεται πλήρως η υποκρισία τους! Ο Θεός δηλαδή θαυματούργησε σε τόσους και τόσους Πατριάρχες, ενισχύοντάς τους στα γεράματά τους. Και στον πατριό του Ιδίου του Κυρίου Ιησού Χριστού θα τσιγκουνευόταν την ενίσχυση και τη θαυματουργία Του; Μάλλον, ΠΡΩΤΑ σ' αυτόν θα δινόταν δύναμη και ενίσχυση, που ήταν ο προστάτης του Κυρίου μας, όταν Αυτός ήταν ακόμα νήπιο!

Άλλο επιχείρημά τους, είναι ότι κατά το ταξίδι της απογραφής προς τη Βηθλεέμ, δεν εμφανίζονται να είναι μαζί με την Παναγία και τον Ιωσήφ τα άλλα παιδιά του, από τον προηγούμενο γάμο του, συνεπώς, δεν πρέπει να είχε τέτοια παιδιά. Και πάλι όμως, αυτό τους το επιχείρημα αντιφάσκει με το προηγούμενο, ότι ο Ιωσήφ ήταν γέρος! Γιατί σε αυτή την ηλικία, ο Ιωσήφ τα δικά του παιδιά τα είχε ήδη μεγαλώσει, και είχαν πλέον τις δικές τους οικογένειες! Γι' αυτό και δεν τα κουβαλούσε μαζί του.

Ένα άλλο θέμα στο οποίο προσπαθούν (ανεπιτυχώς) ορισμένοι να απαντήσουν, είναι στο ότι ο Κύριος κατά τη σταύρωσή του, έδωσε την Παναγία στον Ιωάννη, (επειδή προφανώς δεν είχε άλλα παιδιά), με τα λόγια: "Ιωάννη, να η μητέρα σου! Γυναίκα, να ο γιος σου" (Ιωάννης 19/ιθ: 26,27). Εκεί προσπαθούν να δικαιολογήσουν το ότι δεν πήραν την Παναγία τα δήθεν "παιδιά της", με τον ισχυρισμό ότι δεν ήταν ακόμα πιστά στον Κύριο Ιησού Χριστό! Και αυτή η εντελώς γελοία δικαιολογία όμως, πέφτει στο κενό, για τους εξής λόγους: α. Ακόμα δεν υπήρχε η Χριστιανική Εκκλησία, συνεπώς ΟΛΑ τα αδέλφια του Κυρίου, θεωρούνταν μέλος της Εκκλησίας του Ισραήλ, άρα πιστοί, και μια τέτοια διάκριση δεν μπορούσε ακόμα να ισχύει. Και β. Ακόμα και αν υποθέταμε ότι ο Κύριος θα έκανε μια τέτοια διάκριση, οι υποχρεώσεις κάποιου προς τους γονείς του, δεν άρχισαν με τη Χριστιανική πίστη, αλλά ίσχυαν ήδη από τον Μωσαϊκό Νόμο, σύμφωνα με τα λόγια του Ιδίου του Κυρίου στο Ματθαίος 14/ιδ: 4-6! Εκείνος που ενέμενε σε αυτή την αρχή του χρέους προς τους γονείς, ποτέ δεν θα απάλασσε τα αδέλφια του από αυτή την υποχρέωση, μόνο και μόνο επειδή δήθεν δεν τον είχαν ακόμα πιστέψει. γ. Άλλωστε, με βάση την πληροφορία ότι ο ένας από τους αδελφούς του ο Ιούδας, έγραψε την ομώνυμη επιστολή στην Αγία Γραφή, και ο άλλος ήταν ο μελλοντικός Επίσκοπος Ιάκωβος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, ο ισχυρισμός ότι ήταν άπιστοι στον Ιησού, είναι όχι μόνο αστήρικτος, αλλά και εντελώς απίθανος. Και στο κάτω - κάτω, είναι αδύνατον να υποθέσουμε ότι ο Ιούδας και ο Ιάκωβος, τα δύο αυτά πολύ σημαντικά ηγετικά πρόσωπα της Εκκλησίας, ήταν τόσο παλιοχαρακτήρες, που δεν ήθελαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους προς τη μητέρα τους, ώστε ο Κύριος να αναγκασθεί να τους αφαιρέσει την προστασία τους επ' αυτής! Έτσι το επιχείρημα αυτό των Προτεσταντών, εκτίθεται όχι μόνο ως εσφαλμένο, αλλά και βλάσφημο!



Τι λέει η Αγία Γραφή γι' αυτό;

Ας δούμε τώρα κάτι πιο  σημαντικό: Αναφέρει η Αγία Γραφή ότι η Παναγία δεν είχε άλλα παιδιά;

Και βέβαια το αναφέρει!

Στην προφητεία που υπάρχει στο Ιεζεκιήλ 44/μδ΄ 1-2, γράφει προφητικά για την Παναγία: «και επέστρεψέ με κατά την οδόν της πύλης των αγίων της εξωτέρας της βλεπούσης κατά ανατολάς, και αύτη ήν κεκλεισμένη. Και είπε Κύριος προς με: ΄΄Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι’ αυτής, ότι Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, εισελεύσεται δι’ αυτής, και έσται κεκλεισμένη΄΄». Ρωτάμε λοιπόν: Από ποια πύλη «ήρθε στον κόσμο ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ ο Ιησούς Χριστός, και αυτή η πύλη παρέμεινε κεκλεισμένη, και κανείς άλλος δεν πέρασε απ’ αυτήν»; Δεν ήταν η μήτρα τής Παναγίας;

Επίσης, Στις Παροιμίες 4/δ΄ 3, λέει για τον Ιησού προφητικά: «διότι εστάθην υιός του Πατρός μου, και μονογενής ενώπιον της μητρός μου». Κι εδώ λοιπόν η μητέρα του Κυρίου φαίνεται ότι δεν είχε άλλα παιδιά! Και δεν είναι λόγια του Σολομώντα για τον εαυτό του αυτά, καθώς εδώ μιλάει ο Χριστός, η ενυπόστατη Σοφία του Θεού (π.χ. 8/η΄ 12 – 22). Επίσης ο Σολομών δεν ήταν μονογενής της μητρός του, καθώς η μητέρα του η Βηθσαβεέ, είχε τέσσερα παιδιά! (Α΄ Παραλ. ή Χρονικών 3/γ΄ 5). Μιλάει σαφώς για τον Χριστό.

Στο αρχείο αυτό, απλώς αναφερθήκαμε πολύ περιληπτικά στην αναίρεση τών βασικών επιχειρημάτων τού Προτεσταντισμού, και δείξαμε ότι είναι ανυπόστατα. Όταν θα δούμε τα θέματα αυτά αναλυτικότερα, θα δείξουμε πολύ περισσότερα στοιχεία για όλα αυτά.


Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

ΠΟΤΕ ΕΡΗΜΩΘΗΚΕ Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΤΟ 607 Ή ΤΟ 587 Π.Χ.;

 Αγαπητοί αναγνώστες, βασική διδασκαλία τού                    δογματικού οικοδομήματος τής Εταιρίας Σκοπιά είναι ο χρονικός υπολογισμός τών ‘καιρών τών εθνών’ (ΛΟΥΚ. ΚΑ:24), που θεωρεί ότι είναι μια περίοδος 2.520 ετών τα οποία αρχίζουν από το 607 π.Χ. και λήγουν το 1914 μ.Χ.  Το κεντρικό της άγγελμα βασίζεται εις αυτόν ακριβώς τον υπολογισμό. Προβάλλει τον ισχυρισμό, ότι η Βασιλεία τού Θεού ιδρύθηκε εις τον ουρανό το 1914 και ότι η παρουσία τού Χριστού άρχισε εκείνο το έτος. Ακόμη διακηρύττει ότι η φράση τού Χριστού ‘τούτο το ευαγγέλιο της Βασιλείας’ (ΜΑΤΘ. ΚΔ:14) αναφέρεται ειδικώς εις την διακήρυξη τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι η Βασιλεία τού Θεού ιδρύθηκε αόρατα το 1914.

Το σκεπτικό τής Σκοπιάς βάσει τού οποίου καταλήγει εις το 1914.
    Η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι εφόσον η Γραφή προφητεύει για την πρώτη έλευση τού Χριστού (ΔΑΝ.Θ:25), είναι λογικό να περιμένουμε να προφητεύει και την δευτέρα (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.137-138, παρ.12-13). Η προφητεία αυτή υποτίθεται ότι ευρίσκεται εις το ΔΑΝ. Δ:10-37, όπου το δέντρο το οποίο είδε ο Ναβουχοδονόσορ εις το ενύπνιό του, η Σκοπιά υποστηρίζει ότι εξεικόνιζε την ανωτάτη ηγεσία τού Θεού, ειδικά εις την σχέση της με την γη. Διακηρύσσει επίσης, ότι αυτή η διακυβέρνηση ασκήθηκε για ένα χρονικό διάστημα μέσω τής βασιλείας τού Ισραήλ, που ίδρυσε ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό και οι βασιλείς αυτοί ‘εκάθηντο εις τον θρόνο τού Ιεχωβά’: «Τότε ο Σολομών εκάθισεν επί τού θρόνου τού Κυρίου βασιλεύς αντί Δαβίδ τού πατρός αυτού...» [Α΄ ΧΡΟΝ. (Α΄ ΠΑΡ Ο΄) ΚΘ:23]
    Όταν λοιπόν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 607 π.Χ., λέγει η Σκοπιά, ανετράπη το στέμμα τού Σεδεκίου, τού τελευταίου βασιλέως της, και εφόσον εκάθητο εις τον θρόνο τού Ιεχωβά, διεκόπη και η διακηβέρνηση τού Θεού εις την γη, ώσπου να έλθει ο Χριστός ως βασιλέας, ‘εις τον οποίον ανήκε η βασιλεία’ («Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών τού Ισραήλ, τού οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας, 26. ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθεί» ΙΕΖ. ΚΑ:25-27 Εβρ., Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται, κεφ.8, σελ.128-129, παρ.14, Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.138-139, παρ.14-16, Σκοπιά 01.12.1983, σελ.19). Αυτή η διακοπή, υποτίθεται ότι είχε εξεικονισθεί από το δέντρο τού ενυπνίου τού Ναβουχοδονόσορος που εκόπη.
     Η περίοδος αυτή, συνδέεται κατόπιν με τούς ‘καιρούς τών εθνών’ που ανέφερε ο Χριστός εις το κατά ΛΟΥΚ. ΚΑ:24 «και πεσούνται στόματι μαχαίρας, και αιχμαλωτισθήσονται εις πάντα τα έθνη, και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι πληρωθώσι καιροί εθνών», και που, συμφώνως προς την Σκοπιά, είναι ο καιρός που ο Θεός δεν είχε εις την γη εξουσία μέσω βασιλικού εκπροσώπου και κυβερνούσαν τα έθνη για επτά καιρούς. Οι επτά αυτοί καιροί συμφώνως προς την ΑΠΟΚ. ΙΒ:6-14 είναι 2.520 ημέρες (εάν εκληφθεί κάθε καιρός ως ένα έτος), και συμφώνως τώρα προς τα χωρία ΑΡΙΘΜ. ΙΔ:34κατά τον αριθμό τών ημερών εις τα οποίας κατεσκοπεύσατε την γην, ημέρας τεσσαράκοντα, εκάστης ημέρας λογιζομένης δι’ εν έτος, τεσσαράκοντα έτη θέλετε φέρει εφ’ εαυτούς τας ανομίας σας, και θέλετε γνωρίσει την εγκατάληψίν μου») και ΙΕΖ. Δ:6Και αφού τελειώσεις ταύτας, πλάγιασον πάλιν επί την πλευράν σου την δεξιάν, και θέλεις βαστάσει την ανομίαν τού οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας· εκάστην μίαν ημέραν προσεδιώρισα εις σε αντί ενός έτους»), οι 2.520 ημέρες είναι 2.520 έτη (εάν εκληφθεί κάθε ημέρα από κάθε καιρό ως ένα έτος).
    Εάν τώρα προστεθούν τα 2.520 έτη εις το 607 π.Χ. που (υποτίθεται) έπεσε η Ιερουσαλήμ και ο τελευταίος της βασιλεύς (Σεδεκίας), καταλήγουμε εις το 1914 μ.Χ., όπου θα έπρεπε να λήξουν οι ‘καιροί τών εθνών’ και να βασιλεύσει κάποιος ως βασιλεύς τής ουρανίας κυβερνήσεως τού Θεού. Λεπτομερή ανάλυση τού ανωτέρω σκεπτικού περιγράφεται εις αρκετά βιβλία τής Οργανώσεως μεταξύ τών οποίων και τα εξής: Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.140-141, παρ.17-21, Πως να συζητάτε λογικά από τις Γραφές, έκδ.1987, σελ.424-428, Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.136-139 και Σκοπιά 01.12.1983, σελ.17-21)
    Εφόσον όμως ο αναμενόμενος βασιλεύς Χριστός δεν έγινε ορατός το 1914, όπως πίστευε ο ιδρυτής τής Εταιρίας Σκοπιά Charles Russell (Η χιλιετής βασιλεία τού Θεού έχει πλησιάσει, έκδ.1985, σελ.188-189, παρ.7-9), ανεκοινώθη επισήμως από την Σκοπιά, ότι ανέλαβε βασιλεία εις τον ουρανό ΑΟΡΑΤΩΣ πλέον (!!!) εις το ίδιο έτος (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.147, παρ.16-17).
    Ως ορατή απόδειξη αυτού τού ‘γεγονότος’, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά παρουσιάζουν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τα δεινά που ακολούθησαν, ο οποίος προεκλήθη από την αυξημένη ενεργητικότητα τού Σατανά που ερίφθη εις την γη το 1914 (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.21-22, παρ.17-19). Όλα αυτά τα δεινά θεωρούνται ως σύνθετο σημείο τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.149, παρ.5 και σελ.150-154).
   Όλο αυτά τα προαναφερθέντα, αν και ελάχιστοι ακόλουθοι τής Οργανώσεως δύνανται να τα συγκρατήσουν και να τα αποδείξουν, εν τούτοις σχεδόν όλοι τους τα δέχονται χωρίς καμία αμφιβολία ή σοβαρό έλεγχο. Επίσης, ελάχιστοι είναι ενήμεροι τού πόσο πολύ επηρεάζει το δόγμα τού 1914 όλα τα υπόλοιπα δόγματα τής Οργανώσεώς τους. Αποδεικνύοντας λοιπόν ως εσφαλμένη την χρονολογία 607 π.Χ. που υποδεικνύει η Σκοπιά, ως το έτος τής απομακρύνσεως τού τελευταίου βασιλέως τού Ιούδα τού Σεδεκίου από τον θρόνο τής Ιερουσαλήμ, καταρρέει αυτομάτως και όλο το ανωτέρω σκεπτικό, που αφορά εις την χρονολογία ενάρξεως τών ‘καιρών τών εθνών’ και τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού εις το 1914!
   Το γεγονός τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ υπό τού Ναβουχοδονόσορος, είναι σπουδαιοτάτης σημασίας για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, διότι από αυτό το γεγονός πρέπει να αρχίσουν να μετρούν τα 2.520 χρόνια για να φθάσουν εις την εσχατολογική χρονολογία τους κατά την οποία άρχισε η Δευτέρα Παρουσία τού Ιησού Χριστού. Αυτό λοιπόν το γεγονός, που συμπίπτει με το 18ον έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά το τοποθετούν εις το έτος 607 π.Χ., δηλαδή, ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 20 ολόκληρα έτη ενωρίτερα από την ημερομηνία που όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί το τοποθετούν, και όλος ο αρκετά μεγάλος όγκος τών ιστορικών ντοκουμέντων υποδεικνύει.

    Πολύ εύκολα και γρήγορα δύναται ο καθένας να το ελέγξει, αρκεί να ανοίξει την οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια έχει εις την βιβλιοθήκη τής οικίας του και να αναγνώσει στο λήμμα ‘Σεδεκίας’, ή ‘Ιερουσαλήμ’, ή ‘Ναβουχοδονόσορ’, και να εξακριβώσει πότε ακριβώς άρχισε η βασιλεία του και να υπολογίσει ποίο ήτο το 18ον έτος του. Όλες οι ιστορικές πηγές  μαρτυρούν και συμφωνούν, ότι αυτό ήτο το 587 π.Χ. και όχι το 607  π.Χ.!
   Εάν λοιπόν το έτος ενάρξεως τών «καιρών τών εθνών» δεν ήτο το 607  π.Χ., αλλά το 587 π.Χ., τότε και το έτος λήξεώς των δεν είναι το 1914 μ.Χ., αλλά το 1934 μ.Χ.! Κάτι τέτοιο όμως, γκρεμίζει συθέμελα ολόκληρο το εσχατολογικό οικοδόμημα τής Εταιρίας Σκοπιά και μαζί με αυτό και ολόκληρο το δογματικό «πιστεύω» τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά!
   Με λίγα λόγια, αν η περί τού 1914 διδασκαλία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά είναι εσφαλμένη, γκρεμίζονται σχεδόν όλα τα άλλα δόγματά τους!



1. Τα 70 έτη ΔΟΥΛΕΙΑΣ τού Ιερεμία 25/κε΄ 11,12

"11. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος. Και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα τής Βαβυλώνος 70 έτη. 12. Και όταν συμπληρωθώσι τα 70 έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα τής Βαβυλώνος και επί το έθνος εκείνο, (λέγει Κύριος), την ανομίαν αυτών, και επί την γην τών Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον".

Σε αυτό το εδάφιο, παρατηρούμε τα εξής:

α. Τα 70 έτη αναφέρονται ως έτη δουλείας τών γύρω εθνών, και όχι ως έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, όπως υποστηρίζει η Σκοπιά. (Βιβλίο "Ελθέτω" σελ. 188 παρ.2). Αυτό φαίνεται στο συμφραζόμενο, στο εδάφιο 9 τού ιδίου κεφαλαίου: "επί την γην ταύτην, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω". (Σκοπιά 1968 σ.456. "Ελθέτω" σ.23).

β. Μόλις ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΝ τα 70 έτη, θα γινόταν ανταπόδοση εναντίον τού "βασιλέα τής Βαβυλώνος". Αυτό δείχνει, ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 539 π.Χ., το έτος που και η εταιρία Σκοπιά παραδέχεται ότι έπεσε η Βαβυλώνα. Τότε έγινε η ανταπόδοση στο βασιλιά της.

Όμως, αντίθετα απ' αυτό το εδάφιο τής Αγίας Γραφής, η Σκοπιά λέει ότι τα 70 έτη τελείωσαν το 537 π.Χ., δηλαδή 2 χρόνια μετά την πτώση τής Βαβυλώνας, όταν εξεδόθει το διάταγμα τού Κύρου. ("Ελθέτω" σ. 188 παρ. 2, και σελ. 189 προ τελευταία παράγραφος). Επίσης, το βιβλιο τής Σκοπιάς " Όλη η Γραφή ...ωφέλιμος" σελ. 127 παράγρ. 21, παραδέχεται ότι πρώτα τελειώνουν τα 70 έτη, και μετά γίνεται η ανταπόδοση!! Από την άλλη όμως, η Σκοπιά 15-12-1979 σ. 23, παραδόξως λέει, ότι η έκφραση: "Βασιλέας τής Βαβυλώνος", εφαρμόστηκε για 2 ακόμα χρόνια, μετά την πτώση τής Βαβυλώνας, και στον Κύρο βασιλιά τής Περσίας(!!!), επειδή ως κατακτητής τής Βαβυλώνας έγινε... βασιλιάς της.

Έτσι, φαίνεται η εκούσια παραποίηση τής Αγίας Γραφής από την εταιρία Σκοπιά. Πουθενά η Αγία Γραφή δεν επαναλαμβάνει κάτι τέτοιο. Αλλοιώς, θα μπορούσε ο βασιλιάς τής Βαβυλώνας, να αναφέρεται ως βασιλιάς τής Ασσυρίας, μια και τη νίκησε. Αυτό όμως οδηγεί σε παραλογισμό. Άλλωστε, η Αγία Γραφή παντού, ονομάζει τους βασιλείς τής Περσίας ως Πέρσες, και όχι ως Βαβυλώνιους βασιλείς. (Β΄ Χρονικών 36/λς΄ 20).

Και το ίδιο το εδάφιο που εξετάζουμε όμως, το Ιερεμίας 25/κε΄ 12, δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όταν μιλάει για "ανταπόδωση στο βασιλέα τής Βαβυλώνας", εννοεί ακριβώς αυτό που λέει, και όχι αυτό που συμφέρει την εταιρία Σκοπιά. Μιλάει όχι μόνο για ανταπόδωση στο βασιλιά τής Βαβυλώνος, αλλά και για "ανταπόδωση...και επί το έθνος εκείνο, (δηλαδή τους Βαβυλώνιους), και επί την γην τών Χαλδαίων... ερήμωσιν αιώνιον".

Αυτό που ερημώθηκε λοιπόν ήταν η Βαβυλώνα, και όχι η Περσία. Συνεπώς, η ανταπόδωση δεν αναφέρεται στο βασιλιά τής Περσίας, ο οποίος άλλωστε δεν χρειαζόταν τέτοια κακή ανταπόδωση, μια και έκανε καλό στον τότε λαό τού Θεού, με το διάταγμα επιστροφής τού Ισραήλ! (Δες και Ησαϊας 13/ιγ΄ 19,20,22). Ο Ιερεμίας λοιπόν εδώ, λέει καθαρά ότι τα 70 έτη θα έληγαν με την καταστροφή τής Βαβυλώνας και τού Βασιλιά της, και όχι 2 έτη μετά όπως βολεύει τη Σκοπιά.

Έτσι έχουμε: Καταστροφή τής Βαβυλώνας το 539 π.Χ., - 70 έτη κυριαρχίας της, = 609 π.Χ. αρχή τών 70 ετών κυριαρχίας της.
Εφ' όσον λοιπόν αυτά τα 70 χρόνια δεν σχετίζονται με την Ιερουσαλήμ και με την εκθρόνιση τού Σεδεκία, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βρούμε τη χρονολογία ερήμωσής της.

Ακόμα και αν δεχόμασταν ότι τότε αρχίζουν οι Καιροί τών Εθνών σύμφωνα με τη Σκοπιά, φθάνουμε στο 1912 και όχι στο 1914. (609 π.Χ. + 2520 έτη = 1912 μ.Χ.).

Γνωρίζουμε όμως, ότι η Ιερουσαλημ καταστραφηκε στο 18ο έτος τού Ναβουχουδονόσορα, (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28,29), ενώ η Βαβυλώνα κυριαρχούσε ήδη στο 1ο έτος του (Ιερεμίας 25/κε΄ 1. Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 1,7).

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Τα εδάφια Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12, μιλάνε για 70 έτη δουλείας τών γύρω εθνών στη Βαβυλώνα, που θα τελείωναν με την πτώση της.



Δεν μιλάνε για 70 χρόνια Ιουδαϊκής ερήμωσης, που θα τελείωναν 2 έτη μετά.



2. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Ιερεμία 29/κθ΄ 10

"...αφού πληρωθώσι 70 έτη εν Βαβυλώνι, (πληρούσθαι Βαβυλώνι Μτφ.Ο΄), θέλω επισκεφθεί υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον".

Αυτό είναι το βασικότερο επιχείρημα τής εταιρίας Σκοπιά για τα 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης, και στηρίζεται στη λεξούλα: "εν". (Ελθέτω σελ. 190). Το επιχείρημά της, είναι το εξής:

"Εφ' όσον ο Θεός μιλάει στους Εβραίους αιχμαλώτους, και τους λέει ότι θα έμεναν 70 έτη μέσα ("εν") στη Βαβυλώνα, σημαίνει ότι αυτά είναι 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας και ερήμωσης. Η Ιερουσαλήμ, κατοικήθηκε πάλι το 537 π.Χ., συνεπώς η ερήμωσή της, πρέπει να έγινε 70 έτη ενωρίτερα, δηλαδή το 607 πΧ. (537 + 70 = 607)".

Στην πραγματικότητα όμως, είδαμε στο προηγούμενο χωριο που εξετασαμε, (Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12), ότι τα 70 χρόνια ήταν έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας στα γύρω έθνη. χωρίο που εξετάσαμε, Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Μερικοί ερμηνευτές, προσπαθώντας να εξηγήσουν το εδάφιο αυτό, μετράνε τα 70 έτη από το 1ο έτος τού Ναβουχοδονόσορα, δηλαδή από το 605 π.Χ. (κατά τους ιστορικούς), όπου οι Ιουδαίοι υποδουλώθηκαν στη ("εν") Βαβυλώνα (Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 1). Η επιστροφή τους λοιπόν, θα γινόταν κατά προσέγγισιν σε 70 έτη.

Φυσικά η Σκοπιά απορρίπτει και αυτή τη θέση, (Ελθέτω σελ 190), αλλά δεν είναι αυτή η πραγματική απάντηση. Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη: "εν".

Το Εβραϊκό κείμενο, έχει εκεί την πρόθεση "λε", (),

 που σημαίνει επίσης: "για την" Βαβυλώνα. Έτσι, το εδάφιο που εξετάζουμε, πρέπει να μεταφρασθεί: "αφού πληρωθώσιν 70 έτη για την Βαβυλώνα", και όχι στην " Βαβυλώνα", όπως κακώς μεταφράσθηκε από τον αρχιμανδρίτη Νεόφυτο Βάμβα στη Νεοελληνική Μετάφραση, που είναι σε ευρεία χρήση στη χώρα μας. Έτσι, η μετάφραση Ο΄ (Εβδομήκοντα) που χρησιμοποιείτο από τον Κύριο Ιησού Χριστό και τους αποστόλους, δεν λέει "εν Βαβυλώνι", αλλά το μεταφράζει ως εξής: "Όταν μέλλη πληρούσθαι Βαβυλώνι 70 έτη, επισκέψομαι υμάς...". (Λόγω διαφορετικής αρίθμησης, η Ο΄ το έχει στο Ιερεμίας 36/λς΄ 10).

Ομοίως, οι παρακάτω μεταφράσεις, το αποδίδουν σωστά, "για την" Βαβυλώνα: Αναθεωρημένη Μετάφραση, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση, Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση, Εμφατική Βίβλος, Βίβλος τής Ιερουσαλήμ, (Πλήρης Βίβλος), Νέα Αγγλική Βίβλος, Η Βίβλος στη ζωντανή Αγγλική τού Μπάϊγκτον, κλπ.

Για όποιον "Μάρτυρα τής Σκοπιάς" έχει αμφιβολίες για την έννοια αυτής τής λέξης, μπορεί να ανοίξει το βιβλίο τής οργάνωσής του: "Βιβλικές Ιστορίες", στην ιστορία Νο. 39. Εκεί, μπορεί να δει στην εικόνα, το χρυσό πέταλο που είχε στο κεφάλι του ο αρχιερέας, και έγραφε: "Αγιασμός για τον Γιαχβέ". Εκεί η πρόθεση "λε" (), φαίνεται καθαρά, ώστε να πεισθεί και ο πιο δύσπιστος.

Η σωστή ερμηνεία λοιπόν είναι: "Αφού συμπληρωθούν 70 έτη ΓΙΑ ΤΗΝ Βαβυλώνα", (δηλαδή που παραχωρήθηκαν ως διορία για την Βαβυλώνα). Πρόκειται για παραχώρηση 70 ετών παγκόσμιας κυριαρχίας, όπως είδαμε στο Ιερεμίας 25/κε΄ 11,12).

Έτσι, ούτε αυτό το εδάφιο δεν έχει σχέση με τα 70 χρόνια ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, όπως θέλει η εταιρία Σκοπιά, αλλά με τα 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, σε όλα τα γύρω έθνη, που είδαμε και πριν.

Όμως, ακόμα και αν δεχόμασταν την εσφαλμένη μετάφραση τού Βάμβα όπως έχει, δηλαδή: "70 έτη εν Βαβυλώνι", και αν μιλούσε πράγματι για 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας όπως θέλει η Σκοπιά, και πάλι το 607 μ.Χ. βγαίνει λάθος, συμπαρασύροντας όλο το οικοδόμημα τού 1914.

Ας δούμε τα συμφραζόμενα, από την αρχή τού κεφαλαίου Ιερεμίας 29/κθ΄ που εξετάζουμε, στα 1 και 2 εδάφια. Εκεί διαπιστώνουμε, ότι τα λόγια αυτά, ειπώθηκαν στους αιχμαλώτους τού 7/8ου έτους τού Ναβουχοδονόσορα, (Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12 και Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30), και όχι στους αιχμαλώτους τής τελικής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, που έγινε στο 17ο έτος του, δηλαδή 11 έτη μετά (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30).

Αυτό, η εταιρία Σκοπιά, αναγκάζεται να το παραδεχθεί, στη Σκοπιά 1-2-1980 σελ.26,27. Άλλωστε, αν αναφερόταν στους αιχμαλώτους τής τελικής πτώσης τής Ιερουσαλήμ, ο Ιερεμίας δεν θα βρισκόταν ακόμα στην Ιερουσαλήμ! (Ιερεμίας 29/κθ΄ 1,2. Παράβαλλε με Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12, όπου φαίνεται καθαρά ότι αυτοί ήταν οι αιχμάλωτοι τού 8ου έτους τού Ναβουχοδονόσορα).

Έτσι λοιπόν, αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 70 έτη στην Ιερουσαλήμ, ήταν οι μετοικισθέντες στο 7/8ο έτος τού Ναβουχουδονόσορα. Όταν όμως η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε, αυτοί βρίσκονταν ήδη εκεί επί 11 χρόνια, από το 7ο ως το 18ο έτος τού Ναβ/ρα, (σύμφωνα με το Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30). Έτσι, τους έμεναν μόνο 59 χρόνια αιχμαλωσίας ως την επιστροφή τους με το διάταγμα τού Κύρου. (70 - 11 = 59). Και εφ' όσον κατά την εταιρία Σκοπιά επέστρεψαν το 537 π.Χ., η ερήμωση πρέπει να έγινε 59 έτη νωρίτερα, δηλαδή: 537 π.Χ. + 59 = 596 π.Χ., και όχι 607 π.Χ.

Τότε, το 1914 γίνεται 1925!

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:
Και το χωρίο τού Ιερεμία 29/κθ΄ 10, μιλάει για 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνος στα γύρω έθνη, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας.

Το λάθος είναι μεταφραστικό, και έπρεπε να λέει: "για την", και όχι: "στην" Βαβυλώνα.

Όπως κι αν το δεχθούμε όμως, η χρονολογία 607 π.Χ. τής εταιρίας Σκοπιά, βγαίνει λάθος, γιατί απευθύνεται σε αιχμαλώτους προηγούμενης αιχμαλωσίας.



Η διαφορά τού ενός έτους (7/8) μεταξύ τών εδαφίων Β΄ Βασιλέων 24/κδ΄ 12, και Ιερεμίας 52/νβ΄ 28, δεν οφείλεται σε αντίφαση τής Αγίας Γραφής, αλλά σε διαφορετική μέθοδο μέτρησης τού χρόνου από τους 2 συγγραφείς. Ο ένας λογαριάζει και το έτος ενθρόνισης τού κάθε βασιλιά, ενώ ο άλλος όχι.



3. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Δανιήλ 9/θ΄ 1,2

"Εν τω πρώτω έτει τού Δαρείου,...εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν τών ετών, περί τών οποίων ο λόγος τού Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθεί 70 έτη εις τας ερημώσεις τής Ιερουσαλήμ".

Εδώ, η Σκοπιά ερμηνεύει ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη για 70 έτη, σύμφωνα με τον Ιερεμία. (Σκοπιά 1965 σελ. 155. Ελθέτω σελ. 190). Όμως, το εδάφιο αυτό δεν λέει τίποτα τέτοιο. Με προσεκτική ανάλυση, παρατηρούμε τα εξής:

α. Αναφέρεται στην προφητεία τού Ιερεμία που μόλις εξετάσαμε στα δύο προηγούμενα χωρία, και συνεπώς μιλάει για 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας, και όχι για 70 έτη Ιουδαϊκής ερήμωσης.

β. Δεν λέει: "70 έτη εις την ερήμωσιν τής Ιερουσαλήμ", αλλά "εις τας ερημώσεις". (Πληθυντικός). Δεν μιλάει λοιπόν για την μία και τελική ερήμωση τής Ιερουσαλήμ. (Ιερεμίας 52/νβ΄ 28 - 30).

Μία άλλη μετάφραση, είναι: "εις τα ερείπεια τής Ιερουσαλήμ". Το Ιερεμίας 25/κε΄ 11 που περιέχει αυτούσια αυτή την προφητεία στην οποία αναφέρεται ο Δανιήλ, χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη στον Ενικό: "Και όλη αυτή η γη, πρέπει να καταστεί τόπος ερειπωμένος" (Μετάφραση Νέου Κόσμου στα Αγγλικά).

Στο Δανιήλ 9/θ΄ 1,2 όμως, το Εβραϊκό κείμενο, χρησιμοποιεί τη λέξη: "λε χορμπάχ", που συχνά σημαίνει: "ερείπεια". Η "Βίβλος τού Ερμηνευτή", τόμος 6 σελ. 495, λέει για τη λέξη "χορμπάχ": "Μια λέξη που συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση μιας κατεστραμένης γης από το πέρασμα εχθρικών στρατευμάτων". (Δέστε και συγκρίνετε τη λέξη στο Εβραϊκό, στα εδάφια: Λευϊτικό 26/κς΄ 31,33. Ησαϊας 49/μθ΄ 19. Ιερεμίας 44/μδ΄ 22, Ιεζεκιήλ 36/λς΄ 34. Μαλαχίας 1/α΄ 4).

Έτσι λοιπόν, αν το εδάφιο σημαίνει "διαδοχικές ερημώσεις", δεν υπάρχει σημείο αρχής υπολογισμού τών 70 ετών, επειδή οι ερημώσεις ήταν τέσσερεις, και άρχισαν από το 605, και κράτησαν ως 587 π.Χ.

Αν όμως σημαίνει: "τόπος ερημωμένος" ή "ερείπεια", (και προφανώς αυτό εννοεί), τότε το εδάφιο έχει την εξής ερμηνεία: "Θα συμπληρώνονταν 70 έτη στα ερείπεια τής Ιερουσαλήμ". (ή "Ενώ η Ιερουσαλήμ θα ήταν ακόμη ένας ερημωμένος τόπος").

Για παράδειγμα, αν κάποιος σας πει: "Συμπληρώθηκε η νύχτα ενώ ήμουν σε βαθύ ύπνο", δεν σημαίνει ότι κοιμήθηκε όλη τη νύχτα! Θα μπορούσε να είχε κοιμηθεί και στις 4:00 το πρωί.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Και το Δανιήλ 9/θ΄ 2, δεν λέει ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν έρημη σε όλη τη διάρκεια τών 70 ετών, όπως ισχυρίζεται η εταιρία Σκοπιά.

Θα μπορούσε να ήταν έρημη για μικρότερο διάστημα, αλλά η λήξη τών 70 ετών κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, θα την έβρισκε ερειπωμένη.

Και αυτό το εδάφιο, μιλάει για τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας τού Ιερεμία.




4. Τα 70 έτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ τού Β΄ Χρονικών 36/λς΄ 20,21

"Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, μέχρι τού καιρού τής βασιλείας τών Περσών. Δια να πληρωθεί ο λόγος τού Κυρίου ο δια στόματος Ιερεμίου, εωσού η γη χαρεί τα Σάββατα αυτής. Διότι πάντα τον καιρόν τής ερημώσεως εφύλαττε Σάββατον, εωσού συμπληρωθώσιν 70 έτη".

Και σ' αυτό το εδάφιο, η Σκοπιά βλέπει 70 έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ελθέτω σελ. 190). Ούτε κι αυτό το χωρίο όμως δεν λέει κάτι τέτοιο. Κατ' αρχήν, και αυτό επίσης αναφέρεται στην προφητεία τού Ιερεμία 25/κε΄ 11,12, που είδαμε ότι μιλάει για 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας.

Επίσης ισχύει κι εδώ το ίδιο με το Δανιήλ 9/θ΄ 1,2. Δεν λέει ότι θα ήταν η Ιερουσαλήμ έρημη για 70 έτη, αλλά ότι θα ήταν έρημη, ώσπου να συμπληρωθούν τα 70 έτη Βαβυλωνιακής κυριαρχίας.

Όμως ο Ιερεμίας στην προφητεία του, δε μιλάει πουθενά για Σαββατιαία ανάπαυση. Το εδάφιο, παραθέτει εδώ από το Λευϊτικό 26/κς΄ 34,35: "Τότε η γη θέλει απολαύσει (αποπληρώσει ΜΝΚ), τα Σάββατα αυτής, καθ' όλον τον καιρόν όσον αυτή μείνει έρημος..." Ο Έσδρας λοιπόν στο εδάφιο που εξετάζουμε, αναφέρει ότι και αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε, όπως και τού Ιερεμία 27/κζ΄ 7.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Το χωρίο αυτό, αναφέρεται επίσης στα 70 έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνας, τής προφητείας τού Ιερεμία, και στην προφητεία τού Λευϊτικού 26/κς΄ 34,35.

Σκοπό έχει να δηλώσει, ότι η Ιερουσαλήμ θα έμενε έρημη ώσπου να εκπληρωθούν κάποιες προφητείες. Όχι τη διάρκεια ερήμωσης.




5. Τα 70 έτη ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ τού Ζαχαρία 1/α΄ 7,12

"...εν τω 2ω έτει τού Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν... και ο άγγελος τού Κυρίου απεκρίθει και είπε: "Κύριε τών δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαγχνισθεί συ την Ιερουσαλήμ και τας πόλεις τού Ιούδα, κατά τών οποίων ηγανάκτησας τα 70 ταύτα έτη;""

Και σ' αυτά τα εδάφια, η εταιρία Σκοπιά λέει ότι πρόκειται για τα 70 χρόνια ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ξύπνα 22-9-1972 σ.27).

Όμως, όχι μόνο δεν μιλάει γι' αυτό, αλλά τα εδάφια αυτά, αποδεικνύουν ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 587 π.Χ., και πως η Αγία Γραφή συμφωνεί απόλυτα με τους ιστορικούς!

α. Παρατηρούμε ότι δεν μιλάει για 70 έτη ερήμωσης, αλλά για "70 έτη αγανάκτησης" τού Θεού εναντίον τής Ιερουσαλήμ.

β. Φαίνεται καθαρά, ότι η οργή αυτή και η αγανάκτηση τού Θεού κατά τής Ιερουσαλήμ  είχε ήδη διαρκέσει 70 έτη, ως την ώρα που μιλούσε ο άγγελος, και συνεχιζόταν ως εκείνη τη στιγμή. Αλοιώς η ερώτηση τού αγγέλου ήταν άχρηστη.

γ. Αν λοιπόν βρούμε πότε ειπώθηκαν τα λόγια τού αγγέλου, μπορούμε να υπολογίσουμε το πότε άρχισε η αγανάκτηση τού Θεού, και κατ' επέκτασιν η καταστροφή τής Ιερουσαλήμ.

Η εταιρία Σκοπιά, συμφωνεί με τους ιστορικούς, ότι το έτος ενθρόνισης τού Δαρείου, διήρκεσε από το 521 ως 520 π.Χ. ("Όλη η Γραφή...ωφέλιμος" σελ. 169 παράγρ. 3).

Οι Πέρσες, δεν μετρούσαν το έτος τους ξεκινώντας από τον Ιανουάριο, και γι' αυτό πέφτει ανάμεσα σε δύο δικά μας έτη. Έτσι το έτος ενθρόνισης τού Δαρείου άρχισε ενδιάμεσα στο 521, και τελείωσε ενδιάμεσα στο έτος 520 π.Χ. Οι Πέρσες, αντίθετα από τους Ιουδαίους, μετρούσαν ως 1ο έτος ενός βασιλιά, το επόμενο από το έτος ενθρόνισης. Έτσι, το 1ο έτος τού Δαρείου ήταν το 520/521 π.Χ.

Σύμφωνα με το εδάφιο 7, αυτά τα λόγια τού αγγέλου, ειπώθηκαν "στον 11ο μήνα, στο 2ο έτος τού Δαρείου", δηλαδή το 519 π.Χ.

Από το 519 ως το 607 π.Χ., δεν είναι 70 έτη όπως λέει η Σκοπιά, αλλά 88 (!!!)
Για να βρούμε λοιπόν πότε άρχισαν τα 70 έτη αγανάκτησης, πρέπει να πάμε 70 χρόνια πίσω από το έτος 519 π.Χ., που είπε αυτά τα λόγια ο άγγελος.
Έτσι, έχουμε:

519 + 70 = 589 π.Χ. ΑΡΧΗ 70 ΕΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΘΕΟΥ.

Η Αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι η αγανάκτηση τού Θεού κατά τής Ιερουσαλήμ, άρχισε με τη διετή πολιορκία της από τους Βαβυλώνιους:
Ιερεμίας 21/κα΄ 2,4 - 7: "...ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος ήγειρε πόλεμον καθ' ημών... Ούτω λέγει Κύριος: ...ιδού εγώ στρέφω εις τα οπίσω τα όπλα τού πολέμου τα εν ταις χερσίν υμών, με τα οποία σεις πολεμείτε κατά τού βσιλέως τής Βαβυλώνος και τών Χαλδαίων οίτινες σας πολιορκούσιν έξωθεν τών τειχών... θέλω πολεμήσει εναντίον σας με... θυμόν, και με αγανάκτησιν, και με οργήν μεγάλην. ...θέλω παραδώσει Σεδεκίαν... και τον λαόν, και τους εναπολειφθέντας εν τη πόλει ταύτη... εις χείρας τού Ναβ/ρος βασιλέως τής Βαβυλώνας..."
Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 1 - 8: "Και εν τω 9ο έτει τής βασιλείας αυτού (τού Σεδεκία)..., ήλθε Ναβ/ορ ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος ...και ωκοδόμησαν περιτειχίσματα εναντίον αυτής κύκλω. Και η πόλις επολιορκείτο μέχρι τού 11ου έτους τού βασιλέως Σεδεκίου (Δηλαδή 2 έτη)... και εξεπορθήθει η πόλις..."

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Η οργή τού Θεού είχε ήδη αρχίσει πριν από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, και μάλιστα δύο χρόνια ενωρίτερα από την καταστροφή, από τον καιρό τής πολιορκίας της.

Έχουμε λοιπόν: Αρχή 70 ετών αγανάκτησης: 589 π.Χ. - 2 έτη πολιορκίας =

Ερήμωση τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.





6. Τα 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ τού Ζαχαρία 7/ζ΄ 1-5

"Και εν τω 4ω έτει τού βασιλέως Δαρείου, ...εξαπέστειλαν... να λαλήσωσι προς τους ιερείς,... λέγοντες: "Να κλαύσω εν τω μηνί τω 5ω, αποχωρισθείς καθώς ήδη έκαμον τοσαύτα έτη;" Και έγινε λόγος Κυρίου τών δυνάμεων προς εμέ λέγων: "Ότε ενηστεύετε και επενθείτε εν τω 5ω και εν τω 7ω μηνί τα 70 εκείνα έτη ενηστεύετε τωόντι δι' εμέ; δι' εμέ;"".

Και πάλι η εταιρία Σκοπιά ερμηνεύει τα 70 αυτά έτη, ως έτη ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ. (Ξύπνα 22/9/1972 σελ. 27). Και πάλι όμως, βλέπει αυτά που θέλει να βλέπει, και όχι αυτά που λέει πράγματι το χωρίο.

Η υπόθεση τών εξεταζομένων εδαφίων, είναι η εξής:

Στο 4ο έτος τού Δαρείου, οι ιερείς τού ναού (που ήδη ξανακτιζόταν), ρώτησαν το Θεό, αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ακόμα τη νηστεία και το πένθος τους, που γινόταν τον 5ο και τον 7ο μήνα κάθε έτους. Μετά, υπάρχει η απάντηση τού Θεού.

Εδώ λοιπόν, μιλάει για 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, και όχι για την πτώση τής Ιερουσαλήμ. Τα 70 αυτά έτη, συνεχίζονταν ως τη στιγμή που γίνεται η ερώτηση προς τους ιερείς, αλλοιώς δεν θα ρωτούσαν αν θα έπρεπε να συνεχίσουν τη νηστεία.

Η εταιρία Σκοπιά, παραδέχεται ότι αυτή είναι η νηστεία που γινόταν κάθε 5ο και 7ο μήνα κάθε έτους, σε ένδειξη πένθους για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από το Ναβουζαραδάν τον αρχισωματοφύλακα τού Ναβουχοδονόσορα τον 5ο μήνα, (Ιερεμίας 52/νβ΄ 12,13. Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 8,9), και για τη δολοφονία τού Γεδαλία, και την πλήρη ερήμωση τής Ιερουσαλήμ τον 7ο μήνα. (Ιερεμίας 41/μα΄ 1 - 3,10. Β΄ Βασιλέων 25/κε΄ 22 - 25). Αυτά η εταιρία Σκοπιά τα παραδέχεται στο Βοήθημα για κατανόηση τής Βίβλου, σελ. 11,339 στην Αγγλική.

Όπως είδαμε στο Ζαχαρίας 1/α΄ 7,12 που εξετάσαμε, το 2ο έτος τού Δαρείου ήταν το 519 π.Χ. ("Όλη η Γραφή...ωφέλιμος" σελ. 169 παρ. 3). Συνεπώς, το 4ο έτος τού Δαρείου, είναι το 517 π.Χ.

Εφ' όσον όμως η νηστεία και το πένθος συνεχιζόταν χωρίς διακοπή επί 70 έτη, (Ζαχαρία 7/ζ΄ 3,5), και εφ' όσον τα 70 αυτά έτη άρχισαν το έτος ερήμωσης τής Ιερουσαλήμ, μπορούμε να βρούμε αυτό το έτος ερήμωσης, μετρώντας 70 έτη πίσω, από το 517 πΧ τού 4ου έτους τού Δαρείου, που έγινε η ερώτηση στο Θεό.

Έτσι έχουμε:

517 πΧ+70 έτη πένθους = 587 πΧ έτος ερήμωσης Ιερουσαλήμ.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Το Ζαχαρίας 7/ζ΄ 1 - 5, μιλάει για 70 έτη ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ, που ξεκίνησαν από την ερήμωση τής Ιερουσαλήμ, το 587 πΧ, και συνεχίζονταν ως το 4ο έτος τού Δαρείου.

Καλούμε την εταιρία Σκοπιά να πάψει να ψεύδεται εκουσίως και να παραπλανά εκατομμύρια ανθρώπους, πως δήθεν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 πΧ, πως δήθεν η Παρουσία τού Κυρίου έγινε το 1914 μΧ, και πως δήθεν τους κατέστησε δική Του οργάνωση.