ΠΕΡΙ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ
Μπορούν οι ετερόδοξοι να μάς υποδείξουν πού
ακριβώς η Καινή Διαθήκη καταδικάζει ή απορρίπτει τον νηπιοβαπτισμό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥ
Το δεύτερο ερώτημά σας είναι το αν μπορούμε
να υποδείξουμε το πού ακριβώς η Καινή Διαθήκη καταδικάζει το νηπιοβαπτισμό. Σας
ερωτώ λοιπόν, μπορείτε εσείς να μας υποδείξετε από τη Καινή Διαθήκη πού το επιτρέπει;
Η λέξη βάπτισμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου αναφέρεται στην διαδικασία της βύθισης, που περιλαμβάνει κατάδυση και ανάδυση. Προέρχεται από το ρήμα βάπτω, που σημαίνει «βουτώ». Στην Αγία Γραφή, η λέξη «βαφτίζω» ταυτίζεται με την λέξη «βυθίζω». Πιστεύουμε ότι το γνωρίζετε πολύ καλά, δεν θέλουμε να σας το διδάξουμε, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το αναφέρουμε. Αυτό που κάνετε εσείς στα μωρά είναι ράντισμα κι όχι βάφτισμα.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές τους: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς….διδάσκοντες αυτούς»…. Ματ. 28: 19-20.
Ο κάθε λογικός άνθρωπος κατανοεί ότι το νήπιο δεν μπορεί να διδαχθεί και κατόπιν να θέλει να βαπτισθεί και να γίνει ακόλουθος του Χριστού. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να είναι ενήλικας. Όταν εσείς λέτε ότι βαφτίζετε τα μωρά, με το κλάμα τους σας λένε ότι αρνούνται αυτήν την πράξη, γιατί εσείς συνεχίζετε να το κάνετε; Άρα με βιασμό τους κάνετε χριστιανούς, κάτι που ο Χριστός δεν το θέλει.
Ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός έθεσε το παράδειγμα και βαφτίστηκε όταν σε ηλικία 30 ετών, δεν τον βάφτισαν οι θετοί γονείς του αλλά ο ίδιος πήρε την απόφαση να βαφτισθεί.
(Ματ. 3:13-17) «Τότε ο Ιησούς ήρθε από την Γαλιλαία στον Ιορδάνη προς τον Ιωάννη για να βαφτισθεί από αυτόν. 14 Αλλά αυτός προσπάθησε να τον εμποδίσει, λέγοντας: ‘Εγώ είμαι που έχω ανάγκη να βαφτισθώ από εσένα, και εσύ έρχεσαι σε εμένα;’ 15 Απαντώντας ο Ιησούς του είπε: ‘Άφησέ το, τώρα, γιατί με αυτόν τον τρόπο είναι κατάλληλο να εκτελέσουμε κάθε τι που είναι δίκαιο’. Τότε έπαψε να τον εμποδίζει. 16 Αφού βαφτίστηκε, ο Ιησούς ανέβηκε αμέσως από το νερό· και τότε άνοιξαν οι ουρανοί, και είδε πνεύμα Θεού να κατεβαίνει σαν περιστέρι και να έρχεται πάνω του. 17 Ακούστηκε, επίσης, φωνή από τους ουρανούς που είπε: ‘Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει’».
(Πράξεις 8:35-38) «‘Ο Φίλιππος άνοιξε το στόμα του και, αρχίζοντας με αυτή την Γραφή, του διακύρηξε τα καλά νέα σχετικά με τον Ιησού. 36 Καθώς, λοιπόν, προχωρούσαν στον δρόμο, έφτασαν σε ένα μέρος με νερό, και ο ευνούχος είπε: ‘Δες! Νερό! Τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;’ 37-38 Τότε διέταξε να σταματήσει το άρμα, και κατέβηκαν και οι δύο στο νερό, και Φίλιππος και ο ευνούχος· και τον βάφτισε»
(Πράξεις 2:37-41 «Όταν, λοιπόν, το άκουσαν αυτό ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά και είπαν στον Πέτρο και στους άλλους υπόλοιπους αποστόλους: ‘Άντρες αδελφοί, τι πρέπει να κάνουμε;’ 38 Ο Πέτρος τους είπε: ‘Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστου για συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος. 39 Διότι η υπόσχεση είναι για εσάς και για τα παιδιά σας και για όλους εκείνους που βρίσκονται μακριά, όσους καλέσει ο Ιεχωβά ο Θεός μας. 40 Και με πολλά άλλα λόγια έδινε πλήρη μαρτυρία και πρότρεπε, λέγοντας: ‘Σωθείτε από αυτή τη στρεβλή γενιά’. 41 Γι’αυτό, εκείνοι που ασπάστηκαν εγκάρδια τα λόγια του βαφτίστηκαν, και εκείνη την ημέρα προστέθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες ψυχές».
(Πράξεις 16:30-34) «Και τους έβγαλε έξω και είπε: ‘Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;’ 31 Εκείνοι είπαν: ‘Πίστεψε στον Κύριο Ιησού και θα σωθείς, εσύ και το σπιτικό σου’. 32 Και ανήγγειλαν το λόγο του Ιεχωβά σε αυτόν, καθώς και σε όλους όσους ήταν στο σπίτι του. 33 Και τους πήρε εκείνη την ώρα της νύχτα και έπλυνε τις πληγές τους· και όλοι ανεξαρτήτως, αυτός και οι δικοί του, βαφτίστηκαν χωρίς καθυστέρηση. 34 Και τους έφερε στο σπίτι του και τους έστρωσε τραπέζι και ευφράνθηκε μαζί με όλο το σπιτικό του τώρα που είχε πιστέψει τον Θεό».
Βλέπετε
λοιπόν ότι πριν το βάφτισμα προηγείται η μάθηση, αυτό φανερώνει ότι είναι
υπόθεση ενηλίκων όχι μωρών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα παιδιά αν δεν είναι
βαφτισμένα θα καταστραφούν. Για τα ανήλικα παιδιά είναι υπεύθυνοι οι γονεις να
τα διδάσκουν. Ο Θεός δέχεται βεβαίως και τα παιδιά μαζί με τους πιστούς γονείς
τους. Όσον αφορά την περιτομή που δεν έχει καμία σχέση με το βάφτισμα. Ο Θεός
κατέστησε την περιτομή υποχρεωτική για τον Αβραάμ, ένα χρόνο πριν από την
γέννηση του Ισαάκ, λέγοντας: «Αυτή είναι οι διαθήκη μου που θα τηρείται
εσείς…κάθε αρσενικό σας πρέπει να περιτέμνεται». Η εντολή αυτή περιλάμβανε κάθε
αρσενικό στο σπιτικό του Αβραάμ, τόσο τους απογόνους του όσο και τους
εξαρτόμενους από αυτόν. Ως αποτέλεσμα, ο Αβραάμ, ο γιος του Ισμαήλ, καθώς και
όλοι οι δούλοι του έλαβαν πάνω τους αυτό το ‘σημείο’ της διαθήκης. Οι καινούργιοι
δούλοι έπρεπε επίσης να περιτέμνονται. Έκτοτε, κάθε αρσενικό του σπιτικού,
δούλος ή ελεύθερος, έπρεπε να περιτέμνεται την όγδοη ημέρα μετά τη γέννηση του.
Η περιτομή δεν αποτελεί απαίτηση για τους χριστιανούς. Όταν ο Θεός κατέδειξε ότι δεχόταν τους εθνικούς στην χριστιανική εκκλησία, και εφόσον πολλοί από τα έθνη ανταποκρίνονταν στο κήρυγμα των καλών νέων, οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ έπρεπε να λάβουν μια απόφαση σχετικά με το ερώτημα: Χρειάζεται να περιτέμνονται στη σάρκα οι εθνικοί χριστιανοι; Η κατάληξη του ζητήματος ήταν: Τα ‘αναγκαία’ τόσο για τους εθνικούς όσο και για τους Ιουδαίους δεν περιλάμβαναν την περιτομή.- Πρ. 15:6-29.
Όσο και να ψάξετε στη Αγία Γραφή δεν θα βρείτε ούτε μια περίπτωση που να βαφτίζεται μωρό για να γίνει χριστιανός, αλλά πάρα πολλά εδάφια που δείχνουν ότι όλοι οι χριστιανοί που βαφτίστηκαν ήταν ενήλικες. Εσείς που είστε αρχηγοί της εκκλησίας, και που λέτε ότι είστε ποιμένες, δεν διαβάσατε καμία από αυτές τις περιπτώσεις; Μάλλον επιμένετε προσπαθώντας να δικαιολογήσετε τις λανθασμένες διδασκαλίες σας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ
Αγαπητέ κύριε Κάλλιο, με το να προτιμήσετε να απαντήσετε, όχι ευθέως,
αλλά δια ερωτήσεως, αντιστρέφοντας δηλαδή το ερώτημα («μπορείτε εσείς να μας υποδείξετε από τη
Καινή Διαθήκη πού το επιτρέπει;»), αυτό εμφανέστατα δείχνει την έμμεση
παραδοχή σας, ότι πουθενά η Καινή
Διαθήκη δεν καταδικάζει ή απορρίπτει τον Νηπιοβαπτισμό! Απλώς εσείς δεν
έχετε το θάρρος να το ομολογήσετε! Όσον αφορά τώρα εις την ανωτέρω ερώτησή σας,
επιφυλασσόμεθα να την σχολιάσουμε και να σάς υποδείξουμε αυτό που επιθυμείτε
εις το τέλος τής παρούσης απαντήσεως.
Σάς ευχαριστούμε επίσης για το Φιλολογικό μάθημα που μπήκατε εις τον
κόπο να μάς κάνετε, ως προς την ακριβή έννοια τού ρήματος ‘βάπτω – βαπτίζω’, αλλά
λέγοντας το κωμικοτραγικό «Αυτό που κάνετε εσείς στα μωρά είναι
ράντισμα κι όχι βάφτισμα» μάλλον
αποκαλύπτετε εαυτόν ότι έχετε σύγχυση Παπισμού-Ορθοδοξίας και μαύρα μεσάνυχτα
περί τού Ορθοδόξου τρόπου τελέσεως τού συγκεκριμένου μυστηρίου!
Εάν, κύριε Κάλλιο, προέρχεστε από τον Ορθόδοξο χώρο και κάποια στιγμή
προσκολληθήκατε εις τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τότε είστε εντελώς αδικαιολόγητος
να λέτε τέτοιες ανακρίβειες. Εάν όμως προέρχεστε από γονείς Μάρτυρες και δεν
γνωρίσατε την Ορθοδοξία τότε έχετε κάποιο ελαφρυντικό. Εάν λοιπόν ισχύει η
δευτέρα περίπτωση και δεν έχετε παρακολουθήσει ποτέ τον τρόπο τελέσεως τού
μυστηρίου τής βαπτίσεως, σάς δίνουμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσετε ώστε να
διορθώσετε την εσφαλμένη περί ραντίσματος γνώμη που έχετε.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘ.
ΚΗ:19-20
Εν συνεχεία επικαλεστήκατε την γνωστή ρήση τού Χριστού «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες
αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην
υμίν...» (Ματθ. κη:19-20)
λέγοντας ότι «Ο κάθε λογικός άνθρωπος κατανοεί ότι το νήπιο δεν μπορεί να διδαχθεί
και κατόπιν να θέλει να βαπτισθεί και να γίνει ακόλουθος του Χριστού»,
υπαινισσόμενος βεβαίως ότι το ανωτέρω χωρίο προϋποθέτει μαθητεία, δηλαδή διδαχή
και κατόπιν βάπτισμα.
Επ’ αυτού, επιτρέψατέ μας να σάς κάνουμε εμείς τώρα με την σειρά μας ένα
Φιλολογικό μάθημα και να σάς ενημερώσουμε, ότι εις το συγκεκριμένο χωρίο το
ρήμα «μαθητεύσατε» ΔΕΝ
σημαίνει μέθοδο ή τρόπο, δηλαδή διδαχή και μαθητεία, προς τον σκοπό να
καταστούν οι άνθρωποι μέλη της εκκλησίας, αλλά σημαίνει αυτόν τούτον τον
σκοπό, το να καταστούν δηλαδή μέλη της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια το
«μαθητεύσατε»
σημαίνει «καταστήσατε χριστιανούς», «εκχριστιανίσατε»!
Ότι δε πράγματι το «μαθητεύσατε» σημαίνει «εκχριστιάνιση»
και όχι μέθοδο ή τρόπο προς επίτευξη αυτής, δηλαδή διδασκαλία και μαθητεία,
τούτο αποδεικνύεται εκ τού ότι μέθοδο ή τρόπο σημαίνουν οι δύο μετοχές που
ακολουθούν «βαπτίζοντες», «διδάσκοντες» οι οποίες είναι τροπικές.
Επίσης τούτο αποδεικνύεται εκ τής σημασίας τών εν λόγω μετοχών. Ο Κύριος έδωσε
εις τούς Αποστόλους την εντολή να «μαθητεύσουν» τα έθνη. Πώς θα εγίνετο τούτο;
«βαπτίζοντες»,
«διδάσκοντες».
Αν το ρήμα «μαθητεύσατε» είχε εδώ την έννοια τής διδαχής και μαθητείας, η
μετοχή «βαπτίζοντες» θα ήτο ασυμβίβαστη προς αυτό και ακατανόητος, η δε
μετοχή «διδάσκοντες» θα ήτο ταυτολογία. Συμφώνως, λοιπόν, προς την
ερμηνεία που δίνετε εις το «μαθητεύσατε», αγαπητέ κύριε Κάλλιο, η
έννοια τής εντολής του Κυρίου θα ήταν η εξής: «Διδάξατε τα έθνη με το να βαπτίζετε, με το να διδάσκετε»!!! Σάς
ικανοποιεί τοιαύτη ερμηνεία ή είναι αλλοπρόσαλη;
Αλλά τώρα η έννοια είναι: «Εχριστιανίσατε τα έθνη με το να βαπτίζετε,
με το να διδάσκετε».
Αξία παρατηρήσεως και η αντίθεση μεταξύ
τού αορίστου χρόνου «μαθητεύσατε» και τού ενεστώτος
χρόνου «διδάσκοντες». ΚΑΙ
η αντίθεσις αύτη δεικνύει, ότι εδώ το «μαθητεύω»
ΔΕΝ έχει την ίδια σημασία με το «διδάσκω». Άξιον παρατηρήσεως επίσης,
ότι προηγείται το «βαπτίζοντες» και έπεται το «διδάσκοντες». Μήπως
μπορείτε να υποψιαστείτε, κύριε Κάλλιο, γιατί ο Χριστός διετύπωσε κατά τέτοιον
τρόπο τον λόγο Του, ώστε να προηγείται η βάπτιση από την διδαχή; Εσκεμμένως ο
Χριστός διετύπωσε τον λόγο Του κατά τέτοιον τρόποι, διότι όχι μόνον χριστιανός
γίνεται κάποιος κυρίως δια τού βαπτίσματος, αλλά διότι ο Κύριος ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΝΗΠΙΑ, αγαπητοί Μάρτυρες τού
Ιεχωβά, τα οποία ΠΡΩΤΑ βαπτίζονται και ΥΣΤΕΡΑ διδάσκονται!
Άξιον επίσης άλλης παρατηρήσεως και ότι
οι μετοχές του χωρίου τίθενται παραλλήλως
και ασυνδέτως. Δεν λέγει δηλαδή «βαπτίζοντες
ΚΑΙ διδάσκοντες», αλλά «βαπτίζοντες,
διδάσκοντες». Τούτο σημαίνει, ότι είτε το βάπτισμα είτε η διδαχή πρέπει
να εφαρμόζονται αναλόγως της περιπτώσεως. Το βάπτισμα εις τα νήπια, η διδαχή
εις τους μεγάλους (ακολουθουμένη βεβαίως υπό του βαπτίσματος).
Ότι το «μαθητεύσατε» ΔΕΝ έχει την έννοια τής διδαχής αλλά τής
εκχριστιανίσεως,
αποδεικνύεται επίσης εκ τού χωρίου Πράξ.ιδ:21
«Ευαγγελισάμενοί
τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες
ικανούς, υπέστρεψαν εις τη Λύστραν».
Εις το χωρίο τούτο το «μαθητεύω», αν
και η έννοιά του είναι προφανεστέρα εδώ, δεν αποδίδεται ορθώς. Η ορθή έννοια
τού χωρίου είναι: «Και αφού εκήρυξαν το
ευαγγέλιο εις την πόλιν εκείνην και εκχριστιάνισαν
αρκετούς, επέστρεψαν εις την Λύστραν». Εδίδαξαν πολλούς, εξ αυτών δε, δια
του βαπτίσματος, κατέστησαν χριστιανούς αρκετούς.
Ότι το «μαθητεύσατε» σημαίνει «εκχριστιανίσατε»
φαίνεται επίσης και εκ τού ότι εις τις Πράξεις τών Αποστόλων το ουσιαστικό «μαθητής» σημαίνει «πιστός». «ακόλουθος
τού Ιησού», «μέλος τής Εκκλησίας», «χριστιανός».
Έτσι π.χ. εις τις Πράξ.θ:26 αναφέρει
«Παραγενόμενος
δε ο Σαύλος εις Ιερουσαλήμ επειράτο κολλάσθαι τοις μαθηταίς. Και πάντες
εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι εστί μαθητής». Προσπαθούσε ο
Παύλος να πλησιάσει τούς πιστούς, τούς χριστιανούς δηλαδή, αλλά εκείνοι τον
φοβόντουσαν, διότι ενώ τον ήξεραν ως διώκτη τής Εκκλησίας τώρα δεν δύνανται να
πιστεύσουν ότι έγινε κι αυτός «μαθητής» δηλαδή «πιστός»,
«ακόλουθος
τού Ιησού», με μία λέξη «χριστιανός»!
Επίσης εις τις Πράξ. ια:26 διαβάζουμε «Εγένετο δε αυτούς ενιαυτόν όλον συναχθήναι
εν τη εκκλησία και διδάξαι όχλον ικανόν, χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τούς
μαθητάς Χριστιανούς.» Για πρώτη φορά εις την Αντιόχεια «οι
μαθηταί», οι πιστοί, τα μέλη τής Εκκλησίας, ονομάσθηκαν –
συνωνύμως – «χριστιανοί». Συμφώνως λοπόν προς όλα τα ανωτέρω, η ορθή απόδοση
εις την σύγχρονο γλώσσα τού υπ’ όψιν εδαφίου είναι η εξής: «Αφού
πορευθείτε, εκχριστιανίσατε όλα τα έθνη,
με το να βαπτίζετε αυτούς εις το
όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος, με το να διδάσκετε
αυτούς να τηρούν όλα όσα σας διέταξα».
Για περισσότερες λεπτομέρειες και επιπλέον
ανάλυση επί τού συγκεκριμένου χωρίου, δύνανται ο κάθε ενδιαφερόμενος να
ανατρέξει εις τα blog τής Ιεράς ημών Μητροπόλεως
και να αναγνώσει την μελέτη Νο6 τού Ειδικού Συνεργάτου ημών Γεωργίου Τσιμπιρίδη
«Ποία η ορθή
έννοια τού ‘πορευθέντες μαθητεύσατε...βαπτίζοντες...διδάσκοντες’;»
Συμφώνως λοιπόν προς την λεπτομερή ανάλυση
που προηγήθη, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, το συγκεκριμένο χωρίο τού κατά
Ματθαίον Ευαγγελίου όχι μόνον ενδείκνυται ως επιχείρημα κατά τού
νηπιοβαπτισμού, όπως νομίζετε (διότι παρερμηνεύετε το «μαθητεύσατε» και τονίζετε την προτεραιότητα αυτού ως προς το «βαπτίζοντες»), αλλά αντιθέτως, αυτό καθ’
εαυτό το χωρίο είναι επιχείρημα και ένδειξη ΥΠΕΡ τού νηπιοβαπτισμού!!!
ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΟ
ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ;
Εν συνεχεία, κύριε
Κάλλιο, αναφέρετε το εξής αστείο επιχείρημα εναντίον τού Νηπιοβαπτισμού:
«Όταν
εσείς λέτε ότι βαφτίζετε τα μωρά, με το κλάμα τους σας λένε ότι αρνούνται αυτήν
την πράξη, γιατί εσείς συνεχίζετε να το κάνετε; Άρα με βιασμό τους κάνετε
χριστιανούς, κάτι που ο Χριστός δεν το θέλει».
Με βάση λοιπόν το ανωτέρω στερουμένου σοβαρότητος επιχείρημα, σάς
ερωτούμε λοιπόν με τη σειρά μας κι εμείς: Όταν οι Εβραίοι έκαναν περιτομή δια
αιχμηρού εργαλείου εις τα οκτώ ημερών νεογέννητα, συμφώνως προς την εντολή τού
Θεού (Γεν. ιζ:12, Λευιτ. ιβ:3), αυτά έκλαιγαν αρνούμενοι
δι’ αυτού τού τρόπου την συγκεκριμένη πράξη, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Κι αν ΝΑΙ, τότε γιατί συνέχιζαν να τηρούν την
περιτομή και με βιασμό (όπως λέτε) τα ενέτασσαν εις τον λαό τού Θεού και
μάλιστα χωρίς να τα ρωτήσουν;;;
Εάν δηλαδή το κλάμα τού βρέφους είναι
αποτρεπτικό αυτής τής πράξεως, τότε θα πρέπει να μάς εξηγήσετε, για ποίον λόγο
οι Εβραίοι τής Παλαιάς Διαθήκης δεν ελάμβανον υπ’ όψιν το κλάμα τών νεογέννητων
και συνέχιζαν να τηρούν την συγκεκριμένη συνήθεια τής περιτομής;
Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ;
ΕΙΧΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ; (!!!)
Εν συνεχεία, προκειμένου να αντλήσετε ένα
ακόμη Αγιογραφικό ‘επιχείρημα’ κατά τού Νηπιοβαπτισμού, επικαλείστε την βάπτιση
τού Ιησού αντιπαραθέτοντάς την με την βάπτιση τών νηπίων λέγοντας τα εξής; «Ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός έθεσε
το παράδειγμα και βαφτίστηκε όταν σε ηλικία 30 ετών, δεν τον βάφτισαν οι
θετοί γονείς του αλλά ο ίδιος πήρε την απόφαση να βαφτισθεί» (η
υπογράμμιση δική μας).
Το ότι ο Χριστός είχε θετούς γονείς (!!!),
αυτό το μαθαίνουμε για πρώτη φορά από εσάς κύριε Κάλλιο. Το ότι ο πατέρας Του
Ιωσήφ δεν ήταν κατά σάρκα αλλά κατά Νόμον πατέρας Του αυτό είναι τοις πάσι
γνωστό και το αναφέρει επίσης το Ευαγγέλιο (Λουκ. γ:23). Αλλά το ότι ακόμη και η Παναγία Μητέρα Του δεν είναι
κατά σάρκα αλλά θετή Μητέρα Του, αυτό ακούγεται για πρώτη φορά εις τα
Χριστιανικά δεδομένα και θα σάς συμβουλεύαμε να ενημερώσετε αμέσως γι’ αυτήν
σας την ‘ανακάλυψη’ την Εταιρία
Σκοπιά, ώστε να εκδόσει το συντομότερο ένα άρθρο επί τού συγκεκριμένου πρωτοτύπου
όσο και μοναδικού παγκοσμίως θέματος!
Η
ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
Όσον αφορά εις την βάπτιση τού Χριστού, που
την επικαλείστε προκειμένου να καταρρίψετε την βάπτιση νηπίων, αυτό φανερώνει
την άγνοια που σάς διακατέχει όσον αφορά εις βασικά γεγονότα και έννοιες τής Γραφής.
Σάς διαφεύγει λοιπόν, κύριε Κάλλιο, ότι ο Χριστός εβαπτίσθη διανύοντας το
τριακοστό έτος τής ηλικίας Του, όχι για να θέσει κάποιο όριο ηλικίας, αλλά για
να εφαρμόσει κατά γράμμα τον Νόμο ο οποίος απηγόρευε την συμμετοχή εις τα κοινά
και κατά κύριο λόγο εις τις υπηρεσίες τής Σκηνής τού Μαρτυρίου ατόμων
μικροτέρων τών τριάκοντα ετών (Αριθμ.
δ:1-3, 47).
Ο Χριστός
λοιπόν εφαρμόζει με συνέπεια τον Νόμο όπως έκανε και στην περιτομή, στο Πάσχα,
στο βάπτισμα τού Ιωάννου, ώστε να μην θεωρηθεί παραβάτης. Άλλωστε πουθενά εις
την Γραφή, κύριε Κάλλιο, δεν γίνεται κάποιος παραλληλισμός μεταξύ βαπτίσεως
Χριστού εις τον Ιορδάνη και Χριστιανικού βαπτίσματος. Αντιθέτως, ένας
σημαντικός παραλληλισμός που γίνεται με
το Χριστιανικό βάπτισμα, είναι αυτός που κάνει ο Απόστολος Παύλος με την
περιτομή τής Παλαιάς Διαθήκης εις προς Κολασ.
β:11-12 καταρρίπτοντας δι’ αυτού τού τρόπου το εσφαλμένο σκεπτικό σας, ότι
δήθεν η περιτομή τής Παλαιάς Διαθήκης δεν έχει καμία σχέση με το Χριστιανικό
βάπτισμα με το να λέτε: «Όσον αφορά την
περιτομή που δεν έχει καμία σχέση με το βάφτισμα».
«εν ώ
και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει τού σώματος τών αμαρτιών
τής σαρκός, εν την περιτομή τού Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν
ώ και συνηγέρθητε δια τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού τού εγείροντος αυτόν
εκ νεκρών» δηλαδή «Δι’ αυτού επίσης περιετμήθητε με περιτομή
αχειροποίητη δια τής αποβολής τού συνόλου τών αμαρτιών τής διεφθαρμένης ανθρωπίνης
φύσεως, με την Χριστιανική περιτομή, όταν θαφτήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα,
κατά το οποίο και αναστηθήκατε μαζί, διότι επιστεύσατε εις την ενέργεια τού
Θεού, ο οποίος τον ανέστησε εκ νεκρών».
Ο Απόστολος μάς λέγει, ότι οι πιστοί έχουν
κι αυτοί ‘την περιτομή τού Χριστού’, δηλαδή την Χριστιανική περιτομή, η
οποία, εν αντιθέσει με αυτήν τής Παλαιάς Διαθήκης, είναι αχειροποίητος,
πνευματική και τελείται κατά την ώρα τού βαπτίσματος όταν θάπτονται και
ανασταίνονται μαζί με τον Χριστό.
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΚΑΛΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Εφόσον,
συμφώνως προς τον Απόστολο Παύλο, η περιτομή τής Παλαιάς Διαθήκης ήταν τύπος
τού βαπτίσματος και εγίνετο εις νηπιακή ηλικία, κατά την ογδόη ημέρα από τής
γεννήσεως τού παιδίου (Γέν. ιζ:12,
Λευιτ. ιβ:3), ΓΙΑΤΙ Η ΝΕΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ, ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΝΗΠΙΑΚΗ
ΗΛΙΚΙΑ;
ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
Επειδή,
κύριε Κάλλιο, έχετε εσφαλμένη άποψη και πλήρη άγνοια όσον αφορά τούς
πραγματικούς λόγους για τούς οποίους ο Χριστός εβαπτίσθη, κατωτέρω σάς τούς παραθέτουμε
με έναν μικρό σχολιασμό.
1) «Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτόν· άφες
άρτι· ούτω γαρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην» (Ματθ. γ:15) δηλαδή «Αλλά ο Ιησούς
αποκρίθηκε και είπε προς αυτόν: «Άφησε τώρα (τις αντιρρήσεις)· διότι έτσι είναι
πρέπον εις εμάς, για να εκπληρώσουμε κάθε τι, που ο Θεός ή ο Νόμος απαιτεί ως
δίκαιο (σωστό ή ορθό)»
Ο Νόμος απαιτούσε
πολλά πράγματα να γίνουν, περιελάμβανε πολλά δικαιώματα (εντολές, διατάξεις,
απαιτήσεις). Υπάρχαν πολλά είδη δικαιοσύνης που ήλθε ο Χριστός να εκπληρώσει.
Το βάπτισμα τού Ιωάννου ήταν κι αυτό ένα δικαίωμα, μία διάταξη τού Νόμου τής
Παλαιάς Διαθήκης. Όχι όμως γραπτή, αλλά προφορική διάταξη. Η τελευταία διάταξη
αυτού τού Νόμου, περιελάμβανε την ταπείνωση τής βαπτίσεως, κι εδόθη εις τον
τελευταίο προφήτη τού Νόμου, τον Ιωάννη. Ο Χριστός, ως Θεός, είναι αυτός που
έδωσε το Νόμο, είναι ο Νομοθέτης και Νομοδότης (Παρ. δ:3), αλλά ως άνθρωπος είναι αυτός που ήλθε και υπετάγη εις το
Νόμο (Γαλ. δ:4), ήλθε για να
εκπληρώσει το Νόμο.
Κανείς άνθρωπος
δεν μπόρεσε να εκπληρώσει όλες τις διατάξεις τού Νόμου και σε τέλειο βαθμό.
Όλοι είμαστε παραβάτες τού Νόμου. Ο Χριστός όμως ήλθε ως αντιπρόσωπός μας να
εκτελέσει το Νόμο για εμάς τούς ανθρώπους. Αφού δεν μπορέσαμε εμείς να
εφαρμόσουμε τα πάντα, ήλθε Εκείνος να εφαρμόσει τα πάντα και να τα εκτελέσει σε
τέλειο βαθμό, για λογαριασμό μας, για την δική μας σωτηρία. Καταδεχόμενος
λοιπόν ο Χριστός να έλθει εις τον Ιορδάνη και να βαπτιστεί, εκπλήρωνε αυτή την τελευταία
προφορική διάταξη τού Νόμου, αλλά ταυτοχρόνως επιδοκίμαζε και το έργο τού
Προδρόμου ώστε αργότερα να μην μπορούν οι αντίπαλοί Του, Γραμματείς και
Φαρισαίοι, να τον κατηγορήσουν, ότι εφόσον δεν εβαπτίσθη δεν ενέκρινε το έργο
τού Ιωάννου.
2) Ο δεύτερος λόγος που εβαπτίσθη ο Χριστός ήταν για να
αγιάσει τα ύδατα. Το ύδωρ είναι ένα στοιχείο τής φύσεως και τής Δημιουργίας. Όταν
εγεννήθη και περπάτησε κι έζησε επάνω εις την γη, την αγίασε. Όταν ανέβηκε εις
τον Σταυρό, μετέωρος μεταξύ ουρανού και γης, αγίασε τον αέρα, την ατμόσφαιρα. Κι
όταν κατέβηκε εις τον Ιορδάνη, αγίασε τα ύδατα τού Ιορδάνου.
Εις το σημείο
αυτού ενθυμούμεθα από την Παλαιά διαθήκη τον Μωυσή που, κατά διαταγή τού Θεού,
πήρε ένα ξύλο, σύμβολο τού Σταυρού τού Χριστού, και το έβαλε μέσα εις τα πικρά
ύδατα τής Μερράς, κι έγιναν γλυκά κι ήπιε ο λαός τού Θεού (Έξοδ. ιε:25). Παρόμοιο πράγμα συνέβη εις τον Ιορδάνη. Όχι πλέον ένα
ξύλο, αλλά ο ίδιος ο Χριστός κατέβηκε μέσα εις τον Ιορδάνη, ο Άγιος τών Αγίων,
και αγίασε τα ύδατα τού Ιορδάνου.
3) Ο Χριστός εβαπτίσθη επίσης, διότι η βάπτιση εις τον Ιορδάνη
ήτο μία πολύ καλή ευκαιρία να φανερωθεί ο ίδιος, ο οποίος ζούσε 30 χρόνια σε
αφάνεια. Να φανερωθεί επίσης η Μεσσιακή ιδιότητα τού Ιησού, αλλά και η υιότης
τού Ιησού! Ότι δηλαδή ο Ιησούς είναι Υιός τού Θεού. Να φανερωθεί η Θεότης τού
Ιησού, ότι δηλαδή είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού (Α΄ Ιωάν. ε:20). Ο Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από τούς προφήτες και ο
αυστηρότατος ασκητής και μέγας κήρυκας, απέκτησε πολύ σύντομα τεράστιο κύρος
μέσα εις τον Ιουδαϊκό λαό. Τόσο μεγάλο κύρος που πολλοί ενόμισαν ότι αυτός
είναι ο Μεσσίας (Λουκ. γ:15). Τα
Ιεροσόλυμα και άλλες πόλεις, περιοχές και χωριά άδειαζαν και οι άνθρωποι
συνέρρεαν εις την έρημο τού Ιορδάνου για να δουν τον θαυμαστό προφήτη και
ασκητή και να ακούσουν λόγια για την σωτηρία τους και να βαπτιστούν.
Είχαν 400 ολόκληρα
χρόνια να δουν προφήτη. Το βάπτισμα τού Ιωάννου ήτο μία κατ’ εξοχήν εντυπωσιακή
κι ελκυστική πράξη. Κι εφόσον εις τον Ιορδάνη συνέρρεαν πλήθη, ήτο ο κατάλληλος
τόπος για να εμφανισθεί ο Χριστός επισήμως και πανηγυρικώς και να αρχίσει το
δημόσιο έργο Του. Συμφώνως δε προς την ομολογία τού ιδίου τού Ιωάννου, ένας από
τούς λόγους που βάπτιζε εις τον Ιορδάνη ποταμό ήταν για να φανερωθεί ο Μεσσίας
εις τον Ισραήλ (Ιωάν. α:31).
Την ώρα δε τής
βαπτίσεως πήρε ο Πατέρας φωνή ανθρώπινη και φώναξε «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός
εν ώ ευδόκησα» (Ματθ. γ:17, Λουκ. γ:22) δηλαδή «Αυτός είναι ο υιός
μου ο μονογενής, ο μονάκριβος, τον οποίον (προαιωνίως) εξέλεξα, έχρισα». Ήλθε
επίσης το Άγιον Πνεύμα κι εκάθησε εις την κεφαλή τού Δεσπότου, για να
καθοριστεί ποιο πρόσωπο συγκεκριμένα είναι ο Υιός τού Θεού. Κατ’ αυτόν τον
τρόπο ο Ιωάννης κατάλαβε, ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι ο Μεσσίας που περίμεναν
οι αιώνες. Αυτός είναι ο Υιός τού Θεού γι’ αυτό φώναξε και είπε «ούτος
εστίν ο Υιός τού Θεού» (Ιωάν.
α:34) και «ίδε ο αμνός τού Θεού ο αίρων την αμαρτίαν τού κόσμου» (Ιωάν. α:29, 36).
4) Ο Χριστός εβαπτίσθη επίσης όχι μόνον για να φανερωθεί ο
ίδιος, αλλά και επί τη ευκαιρία τής συγκεντρώσεως τού πλήθους να φανερωθεί
ολόκληρη η Αγία Τριάς. Ο Πατέρας που κέκραγε από τον ουρανό, ο Υιός που
εβαπτίζετο μέσα εις τον Ιορδάνη και άκουγε την φωνή «συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν
σοι ευδόκησα» (Λουκ. γ:22),
και το Πνεύμα που κατέβηκε «σωματικώ είδει» (Λουκ. γ:22) με μορφή περιστεράς. Γιατί
όμως με μορφή περιστεριού; Για να δείξει ότι το Πνεύμα το Άγιο δεν είναι μία
ασυνείδητη και νεκρά δύναμη, όπως κηρύττει η Εταιρία Σκοπιά κύριε Κάλλιο, αλλά
είναι ζώσα ύπαρξη, είναι προσωπικότητα όπως δεικνύουν πλήθος σαφών χωρίων τής
Αγίας Γραφής. Κατέβηκε επί τής κεφαλής τού Υιού για να καθορίσει ποιος ήτο ο
αγαπητός Υιός που έλεγε ο Πατέρας, και παρέμεινε μονίμως εις τον Χριστό ως άνθρωπο, κι επληρούτο ο
Χριστός ως άνθρωπος από τα
χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος.
Εις τον Ιορδάνη
ποταμό εφανερώθη η μεγαλυτέρα αλήθεια τής Χριστιανικής Πίστεως, ότι ο Θεός δεν
είναι ένα πρόσωπο. Εφανερώθη ότι ο Θεός έχει κι Αυτός Υιόν! Όπως εδώ εις την γη
ένας άνθρωπος έχει φυσικό, γνήσιο υιό και τον θεωρεί «σαρξ εκ τής σαρκός του» και «οστούν
εκ τών οστέων του», έτσι και ο Θεός εις τον ουρανό έχει φυσικό, γνήσιο Υιό,
τον οποίον γεννά προαιωνίως, τής αυτής φύσεως, ομοούσιο με τον Θεό – Πατέρα,
Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού!
Έπίσης έχει ο Θεός Πνεύμα που εκπορεύει κι
Αυτό προαιωνίως κι είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού εκπορευόμενος. Τα τρία
πρόσωπα δεν έχουν χωριστές ουσίες, δηλαδή δεν έχει δική Του ουσία ο Πατέρας,
δική Του ο Υιός και δική Του το Άγιον Πνεύμα. Εάν συνέβαινε αυτό θα ήταν τρεις
ουσίες και τρεις Θεοί. Υπάρχει ΜΙΑ
θεία ουσία και εις αυτήν την ΜΙΑ
ουσία ‘στηρίζεται’ και ο Πατέρας και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Όλη την ουσία
έχει ο Πατέρας, όλη την Θεότητα, είναι ολόκληρος ο Θεός. Όλη την ουσία έχει
επίσης και ο Υιός όπως το ίδιο και το Άγιον Πνεύμα. Γι’ αυτό και ο Υιός είναι
Θεός, ολόκληρος ο Θεός. Γι’ αυτό επίσης το Άγιον Πνεύμα είναι Θεός, ολόκληρος ο
Θεός. Και οι τρεις είναι μία ουσία, ένας Θεός.
Αυτή είναι η μεγαλυτέρα αλήθεια τής Πίστεώς μας, αλήθεια την οποία πολεμάει λυσσαλέως και παντοιοτρόπως η Εταιρία Σκοπιά, όπως απεδείξαμε εις την απάντησή μας εις την ερώτησή σας κύριε Κάλλιο περί Τριαδικότητος τού Θεού.
Αυτή είναι η μεγαλυτέρα αλήθεια τής Πίστεώς μας, αλήθεια την οποία πολεμάει λυσσαλέως και παντοιοτρόπως η Εταιρία Σκοπιά, όπως απεδείξαμε εις την απάντησή μας εις την ερώτησή σας κύριε Κάλλιο περί Τριαδικότητος τού Θεού.
Εν συνεχεία, τα
Αγιογραφικά χωρία που επικαλείστε προκειμένου να απορρίψετε τον Νηπιοβαπτισμό (Πράξεις β:37-41, η:35-38, ιστ:30-34) δεν
ευσταθούν, εφόσον το Ευαγγέλιο εκηρύσσετο εις ενήλικες, εις ανθρώπους δηλαδή
που μπορούσαν να κατανοήσουν και να πιστέψουν, οπότε είναι φυσιολογικό τα
περισσότερα παραδείγματα εις τις Πράξεις τών Αποστόλων να αναφέρονται εις
ανθρώπους που πρώτα πίστεψαν και ύστερα εβαπτίσθησαν. Και βεβαίως με το να λέτε
ότι «Όσο και να ψάξετε στη Αγία Γραφή
δεν θα βρείτε ούτε μια περίπτωση που να βαφτίζεται μωρό για να γίνει
χριστιανός, αλλά πάρα πολλά εδάφια που δείχνουν ότι όλοι οι χριστιανοί που
βαφτίστηκαν ήταν ενήλικες. Εσείς που είστε αρχηγοί της εκκλησίας και που λέτε
είστε ποιμένες δεν διαβάσατε καμία από αυτές τις περιπτώσεις; Μάλλον επιμένετε
προσπαθώντας να δικαιολογήσετε τις λανθασμένες διδασκαλίες σας» αυτό
προδίδει παντελή άγνοια τής Γραφής και τών πλείστων παραδειγμάτων και
περιπτώσεων κατά τις οποίες υπαινίσσεται το βάπτισμα νηπίων. Εσείς κύριε Κάλλιο
που διαβάζετε τόσα χρόνια την Γραφή δεν συναντήσατε έστω και μία από αυτές τις
περιπτώσεις; Ας φρεσκάρουμε λοιπόν την μνήμη σας με το να αναφέρουμε μερικές
από αυτές:
ΧΩΡΙΑ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΓΡΑΦΗ
ΥΠΑΙΝΙΣΣΕΤΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΝΗΠΙΩΝ
Εις την αρχή τής απαντήσεώς
σας αναφέρατε τα εξής: «Το δεύτερο ερώτημά σας είναι το αν μπορούμε
να υποδείξουμε το που ακριβώς η Καινή Διαθήκη καταδικάζει το νηπιοβαπτισμό. Σας
ερωτώ λοιπόν, μπορείτε εσείς να μας υποδείξετε από τη Καινή Διαθήκη πού το
επιτρέπει;», εις δε το τέλος τα ακόλουθα: «Όσο και να ψάξετε στη Αγία Γραφή δεν θα βρείτε ούτε μια περίπτωση που
να βαφτίζεται μωρό για να γίνει χριστιανός, αλλά πάρα πολλά εδάφια που δείχνουν
ότι όλοι οι χριστιανοί που βαφτίστηκαν ήταν ενήλικες».
Ερχόμαστε λοιπόν τώρα, αγαπητέ κύριε Κάλλιο, να εξετάσουμε την Γραφή ώστε να δούμε εάν υπάρχουν χωρία εις τα οποία υπαινίσσεται τον Νηπιοβαπτισμό. Οι υπογραμμίσεις εις τα χωρία που ακολουθούν είναι δικές μας:
1) «ός λαλήσει ρήματα
προς σε, εν οις σωθήση συ και πας
ο οίκος σου» (Πράξ. ια:14)
δηλαδή «Αυτός (ο Πέτρος) θα πει σ’ εσένα λόγια, με τα οποία θα σωθείς εσύ και όλη η οικογένειά σου»
2) «Και τις γυνή
ονόματι Λυδία, πορφυροπώλις πόλεως Θυατείρων, σεβόμενη τον Θεόν, ήκουεν, ής ο
Κύριος διήνοιξε την καρδίαν προσέχειν τοις λαλουμένοις υπό τού Παύλου. Ως δε εβαπτίσθη
και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα...» (Πράξ. ιστ:14-15) δηλαδή «Και κάποια γυναίκα ονομαζόμενη Λυδία από
την πόλη Θυάτειρα, πωλήτρια πορφυρών υφασμάτων, προσήλυτη, θεοσεβής, άκουγε,
και ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της για να προσέχει εις αυτά που έλεγε ο Παύλος.
Όταν δε βαπτίσθηκε αυτή και η οικογένειά της παρακάλεσε λέγοντας...»
3) «Οι δε είπον·
πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση συ και ο οίκος σου.
Και ελάλησαν αυτώ τον λόγον τού Κυρίου και πάσι τοις εν τη οικία αυτού. Και
παραλαβών αυτούς εν εκείνη τη ώρα τής νυκτός έλουσεν από τών πληγών, και
εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα» (Πράξ. ιστ:31-33) δηλαδή «Και αυτοί είπαν: ‘Πίστευσε εις τον Κύριο
Ιησού Χριστό και θα σωθείς εσύ και η οικογένειά σου’. Και κήρυξαν σ’ αυτόν και
σ’ όλους, όσοι ήταν στο σπίτι του, τον λόγο τού Κυρίου. Και τούς πήρε εκείνη
την ώρα τής νύχτας και τούς έλουσε, για να καθαρισθούν από τα αίματα τών
πληγών. Και αμέσως βαπτίσθηκε αυτός και όλοι οι δικοί του»
4) «Βάπτισα δε και τον Στεφανά οίκο» (Α΄ Κορ. α:16) δηλαδή «Βάπτισα δε
και την οικογένεια τού Στεφανά»
Εις όλα τα ανωτέρω χωρία, αγαπητέ κύριε
Κάλλιο, βλέπουμε τούς Αποστόλους να βαπτίζουν όλον τον οίκο αυτού που πίστευσε,
δηλαδή γονείς, τέκνα, υπηρέτες δούλους κ.ά. Εβαπτίζοντο επίσης οι αρχηγοί τών
οικογενειών με όλο τον οίκο τους, δηλαδή με όλα τα μέλη τής οικογενείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ
ΗΛΙΚΙΑΣ, εφόσον δεν αναφέρεται κάποια εξαίρεση!
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΚΑΛΛΙΟ ΚΑΙ
ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Μπορείτε, κύριε Κάλλιο και αγαπητοί
Μάρτυρες, να αποδείξετε, ότι εις τις συγκεκριμένες οικογένειες δεν υπήρχαν και
νήπια; Μπορείτε να αποδείξετε ότι εις τις προαναφερόμενες οικογένειες έγινε
κάποια εξαίρεση νηπίου μέλους κατά την βάπτιση; Μπορείτε να αποδείξετε, ότι
λέγοντας το κείμενο «πας ο οίκος» εξαιρεί τα νήπια;
ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ;
Επίσης, κύριε Κάλλιο, εις την απάντησή σας
όσον αφορά εις τα παιδιά, είπατε ότι το βάπτισμα «είναι υπόθεση ενηλίκων όχι μωρών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα παιδιά
αν δεν είναι βαφτισμένα θα καταστραφούν. Για τα ανήλικα παιδιά είναι υπεύθυνοι
οι γονεις να τα διδάσκουν. Ο Θεός δέχεται βεβαίως και τα παιδιά μαζί με τους
πιστούς γονείς τους». Μάς λέτε δηλαδή, ότι τα αβάπτιστα παιδιά δεν
κινδυνεύουν να απωλεσθούν και ότι τα δέχεται ο Θεός χωρίς να είναι
αναγκαία η ευλογία τού βαπτίσματος. Ας εξετάσουμε όμως το συγκεκριμένο σκεπτικό
να δούμε εάν δικαιώνεται ή απορρίπτεται από την Αγία Γραφή.
«Τότε προσηνέχθησαν αυτώ
παιδία, ίνα επιθή αυτοίς τας χείρας και προσεύξηται· οι δε μαθηταί επετίμησαν
αυτοίς. Ο δε Ιησούς είπεν· Άφητε τα παιδία και μην κωλύετε αυτά ελθείν προς με·
τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών. Και επιθείς τας χείρας αυτοίς
επορεύθη εκείθεν» (Ματθ. ιθ:13-15)
δηλαδή «Τότε έφεραν σ’ αυτόν παιδιά, για να τα ευλογήσει θέτοντας επάνω τους τα
χέρια και να προσευχηθεί. Αλλά οι μαθητές τούς επέπληξαν. Ο Ιησούς όμως είπε:
‘Αφήστε τα παιδιά και μη τα εμποδίζετε να έλθουν προς εμένα. Διότι η βασιλεία
τών ουρανών είναι γι’ αυτούς που είναι σαν αυτά’. Και αφού τα ευλόγησε θέτοντας
επάνω τους τα χέρια, αναχώρησε από εκεί» (πρβλ. Μαρκ. ι:13-16 και Λουκ.
ιη:15-17).
Μήπως, κύριε Κάλλιο, με το να λέγετε, ότι «Ο Θεός δέχεται βεβαίως και τα παιδιά μαζί
με τους πιστούς γονείς τους» υπαινίσσεστε το ανωτέρω περιστατικό; Μήπως
υπονοείτε ότι τα νήπια δεν έχουν ανάγκη βαπτίσεως, διότι ο Χριστός αναγνωρίζει
εις αυτά προϋποθέσεις σωτηρίας με το να εκφράζεται έτσι; Ας εξετάσουμε όμως
λεπτομερέστερα το συγκεκριμένο περιστατικό.
Κατά τούς Ευαγγελιστές, γονείς ή και άλλοι έφεραν νήπια (Λουκ. ιη:15) προς τον Χριστό για να τα
ευλογήσει, θέτοντας τα χέρια Του επί τής κεφαλής των. Κατά πάσα πιθανότητα, ο
λαός είχε αντιληφθεί, ότι όποιον ήγγιζε ο Χριστός ελάμβανε πλήθος ευλογιών
(πρβλ. Λουκ. δ:40, η:44-47). Ίσως δε είχαν και εσωτερική
πληροφορία, ότι τα βρέφη των είχαν ανάγκη τών ευλογιών τού Χριστού. Αλλά οι
μαθητές εμπόδιζαν τούς γονείς, ίσως με την γνώμη ότι ενοχλείτο ο Διδάσκαλος ή
ότι τα βρέφη δεν είχαν ανάγκη ευλογιών, όπως δυστυχώς φρονεί και η Εταιρία
Σκοπιά, και με την πεπλανημένη διδασκαλία της, στερεί από τα νήπια τών ευλογιών
τού Ιησού.
Ο Χριστός όμως απορρίπτει μίαν τέτοια γνώμη και επιτιμά αγανακτησμένος
αυτούς που εμποδίζουν τα βρέφη και γίνονται αιτία να στερηθούν τών θείων
ευλογιών. Δυστυχώς για την Εταιρία Σκοπιά, ο Χριστός εναγκαλίζεται και κατευλογεί τα βρέφη (Μαρκ. ι:16), δεικνύοντας ότι ΚΑΙ ΑΥΤΑ πρέπει
να καρπούνται τών ευλογιών Του, τις οποίες ολόκληρος η ανθρωπότης είχε στερηθεί
(Ρωμ. γ:23), όπως ΚΑΙ αυτά τα νήπια, εξ αιτίας τής
αρχαίας παραβάσεως.
Το υπό εξέτασιν λοιπόν γεγονός δείχνει, ότι ΚΑΙ τα άωρα βρέφη, αν και δεν κατανοούν ποίος είναι ο Ευλογών και
τί παρέχει, δύνανται να απολαμβάνουν τών δωρεών Του. Εάν δεν επενέβαινε ο
Χριστός να επιτιμήσει τούς μαθητάς Του, τα νήπια θα εστερούντο τών θείων
ευλογιών. Το ότι ο Χριστός επενέβη και ανέτρεψε την γνώμη των, μάλιστα ελέγξας
αυτούς αυστηρώς, διδάσκει, ότι ΚΑΙ τα
αθώα και άκακα βρέφη έχουν ανάγκη τής Θείας Χάριτος. Κι εφόσον έχουν
ανάγκη ευλογίας άρα έχουν και ανάγκη βαπτίσματος άνευ τού οποίου ου δύναται
κάποιος να εισέλθει εις την βασιλεία τών ουρανών (Ιωάν. γ:5).
ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ
Είπατε επίσης το εξής: «Βλέπετε
λοιπόν ότι πριν το βάφτισμα προηγείται η μάθηση, αυτό φανερώνει ότι είναι
υπόθεση ενηλίκων όχι μωρών». Το χωρίο που ακολουθεί καταρρίπτει αυτήν την
άποψη, διότι αποδεικνύει ότι τα βρέφη δέχονται την βασιλεία τού Θεού χωρίς
μάθηση και κατανόηση όπως ισχυρίζεστε εσείς!
«Προσέφερον δε αυτώ και τα βρέφη
ίνα αυτών άπτηται...Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την
βασιλείαν τού Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν» (Λουκ. ιη:15, 17) δηλαδή «Τού έφεραν δε και τα βρέφη για να θέτει επάνω τους και
τα χέρια Του (και έτσι να τα ευλογεί)...Αληθινά σάς λέγω, όποιος δεν θα δεχθεί
την βασιλεία τού Θεού σαν παιδί, δεν θα μπει εις αυτήν».
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ.ΚΑΛΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Τα βρέφη, εις τα οποία αναφέρεται ο Χριστός, κατανοούν τί είναι η
βασιλεία τού Θεού; Ένα βρέφος μερικών μηνών, τί κατανοεί και τί αντιλαμβάνεται
περί Βασιλείας Θεού; Ασφαλώς τίποτε! Και όμως ο Χριστός λέγει, ότι αυτά
δέχονται την Βασιλεία τού Θεού! Πώς την δέχονται; Την δέχονται όπως κάθε βρέφος
που δέχεται ο,τιδήποτε τού παρέχουν οι γονείς του, τροφή, παιγνίδια, φάρμακα
κ.τ.λ. χωρίς να τα κατανοεί και να είναι εις θέσιν να τα εξετάσει! Και αυτό δε το βρέφος γίνεται δεκτό εις την Βασιλεία τού Θεού.
Ερωτούμε
λοιπόν τούς ετεροδόξους: Πώς, αυτό το βρέφος, είναι κατάλληλο για την Βασιλεία
τού Θεού, την οποίαν σημειωτέον δεν κατανοεί, όμως την απολαμβάνει, ενώ για την
χάρη και δωρεά που παρέχονται δια τού βαπτίσματος, πρέπει να είναι εις θέσιν να
τα κατανοεί; Ώστε, αγαπητοί Μάρτυρες, τα τού Παραδείσου και τής βασιλείας τού
Θεού είναι δυνατόν να τα απολαμβάνει, έστω κι αν δεν τα κατανοεί, αλλά οι
ευλογίες και οι δωρεές τού βαπτίσματος και τών υπολοίπων Μυστηρίων δεν πρέπει
να τού παρέχονται, διότι δεν τις κατανοεί;;;
Εφόσον ένα νήπιο δέχεται την βασιλεία τού Θεού χωρίς να καταλαβαίνει ή
να συναισθάνεται τί ακριβώς είναι αυτή, γιατί να το εμποδίσουμε από τα οφέλη
τής βαπτίσεως με την δικαιολογία ότι δήθεν δεν έχει πιστέψει ή δεν είναι εις
θέσιν να καταλάβει; Τί αλλοπρόσαλο σκεπτικό είναι αυτό που έχετε υιοθετήσει;
ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΒΑΠΤΙΖΟΝΤΑΙ &
ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ
«Πίστει πεποίηκεν τό πάσχα και την πρόσχυσιν
τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγη
αυτών» (Εβρ. ια:28) δηλαδή
«Από πίστη τέλεσε (ο Μωυσής) το πάσχα και τη χρίση (τών θυρών) με αίμα, για να
μην κτυπήσει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά τών Ισραηλιτών».
Οι Εβραίοι δηλαδή δεν ρώτησαν τα πρωτότοκα παιδιά εάν ήθελαν να σωθούν,
αλλά εσώθησαν εξαιτίας τής πίστεως
τού Μωυσέως. Η πίστη δηλαδή τού
Μωυσέως εις το αίμα τού αμνού, έσωσε τα πρωτότοκα, όπως την σήμερον ημέρα η
πίστη τών αναδόχων εις το αίμα τού Αμνού τού Θεού σώζει τα δικά μας νήπια! Όπως
δηλαδή δεν τα ρώτησε ο Μωυσής εάν ήθελαν να σωθούν, αλλά τα έσωσε με την δική του πίστη, έτσι και
σήμερα δεν ρωτάμε τα βρέφη ή τα νήπια ή τα παιδιά μας εάν θέλουν να σωθούν,
αλλά τα σώζουμε με την δική μας πίστη!
Ας το αναλύσουμε όμως περισσότερο το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο
ολοθρευτής άγγελος δεν θανατώνει κανένα από τα πρωτότοκα τών Εβραίων, εξαιτίας
τού αίματος τού αμνού με το οποίο εχρίσθησαν οι παραστάτες. Χωρίς το αίμα τού
αμνού δεν θα εσώζοντο τα πρωτότοκα τών Ιουδαίων. Χωρίς τα μυστήρια τα οποία
απορρέουν από το αίμα τού Αρνίου, ουδείς ο σωζόμενος. Εις την Αίγυπτο λοιπόν
εσώθησαν τα πρωτότοκα χωρίς να ερωτηθούν ή να αντιλαμβάνονται τι. Γιατί,
αγαπητοί ετερόδοξοι, θα πρέπει τώρα να ερωτηθούν τα νήπια όταν πρόκειται να
βαπτισθούν; Μήπως διότι δεν δύνανται να ομολογήσουν; Μα αυτό θα το κάνουν όταν
μεγαλώσουν συντασσόμεθα ή μη με τον Χριστό. Αυτό δηλαδή που κάνατε κι ΕΣΕΙΣ, που βαπτισθήκατε μικροί και
μεγάλοι αρνηθήκατε την πίστη σας.
Ο
ΘΕΟΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΜΕ ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ
«Έσται
γαρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος
Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού» (Λουκ.
α:15) δηλαδή «Θα είναι δε
μεγάλος μπροστά στα μάτια τού Κυρίου, και κρασί και άλλα μεθυστικά ποτά δεν θα
πιεί, και θα γεμίσει από Πνεύμα Άγιο ακόμη και από την κοιλία τής μητέρας του»
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ.ΚΑΛΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Το ανωτέρω
χωρίο είναι ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ τού Νηπιοβαπτισμού, διότι εις
τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Θεός έδωσε Άγιο Πνεύμα, τον αγίασε δηλαδή, ΕΝΩ ΑΚΟΜΗ
ΕΥΡΙΣΚΕΤΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ!!! Τον ερώτησε, αγαπητοί
ετερόδοξοι, ο Θεός τον Ιωάννη, εάν ήθελε να δεχθεί το Άγιο Πνεύμα; Όχι! Άρα ο
Θεός δίδει τις δωρεές Του ανεξαρτήτου κατανοήσεως από τούς αποδέκτες. Το ίδιο
δηλαδή που κάνει και η Εκκλησία. Αγιάζει τα νήπια δια τής βαπτίσεως ανεξαρτήτου
κατανοήσεως εκ μέρους των!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΥ ΑΝΕΛΥΜΕΝΟ ΕΙΣ
ΒΑΘΟΣ
Περατώνοντας την
απάντησή μας εις το θέμα τού Νηπιοβαπτισμού σάς επισυνάπτουμε, κύριε Κάλλιο,
την ειδική μελέτη που έχει εσχάτως εις συνέχειες δημοσιευθεί, η οποία αναλύει
το συγκεκριμένο θέμα εις βάθος και σχεδόν το εξαντλεί:
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Α΄
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Β΄
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Γ΄
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Δ΄
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - ΜΕΡΟΣ Ε΄
ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΣ - Μέρος ΣΤ΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου