ΕΡΩΤΗΣΗ Νο9 ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ

      ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ - ΚΑΙΡΟΙ ΕΘΝΩΝ - Β΄ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

 Μπορούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να μάς προσκομίσουν μία οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια, μία οποιαδήποτε ιστορική, αρχαιολογική ή και αστρονομική πηγή που να μαρτυράει και να επιβεβαιώνει την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. ώστε να ισχύει το 1914 ως το έτος τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού;

                                    ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥ

Το ένατο ερώτημά σας για να απαντηθεί πρέπει να προστρέξουμε στην Ιστορία. Η Ιερουσαλήμ στο διάβα της Ιστορίας της υπέστη πολλές φορές επιθέσεις από εχθρικά έθνη. Η χρονολογία 607 π.χ. που αναφέρουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βασίζονται και σε Ιστορικά γεγονότα και σε πρόσωπα που αναφέρει η γραφή ότι ζούσαν εκείνη την εποχή και εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα όπως την ανώτερη τάξη του πληθυσμού, μεταξύ των οποίων τον Βασιλιά Ιωαχίν και τη μητέρα του, και άντρες όπως τον Ιεζεκιήλ, τον Δανιήλ, τον Ανανία, τον Μισαήλ και τον Αζαρία.

Αν διαβάσουμε τις προφητείες του Ιερεμία η αιχμαλωσία θα κρατούσε 70 χρόνια. (Ιερεμίας 25:11-12) «Και όλη αυτή η γη θα γίνει ερημωμένος τόπος, αντικείμενο κατάπληξης, και αυτά τα έθνη θα υπηρετήσουν το βασιλιά της Βαβυλώνας εβδομήντα χρόνια. Και όταν συμπληρωθούν εβδομήντα χρόνια, θα ζητήσω λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας και από εκείνο το έθνος, λέει ο Ιεχωβά, για το σφάλμα τους, από τη γη των Χαλδαίων, και θα την κάνω να είναι ερημότοπος στον αιώνα», (Ιερεμίας 29:10) «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά: Με τη συμπλήρωση εβδομήντα χρόνων στη Βαβυλώνα, θα στρέψω την προσοχή μου σε εσάς»

Η απελευθέρωση τους έγινε το 537 π.Χ. αν συμπληρώσουμε 70 χρόνια αιχμαλωσίας ερχόμαστε στο 607 π.Χ. Αφού αναφέρετε ότι είστε ερευνητές κοιτάξτε σε Ιουδαϊκές ιστορικές πηγές ίσως θα βρείτε αυτό που ψάχνετε. Αν πάρουμε το 587 π.Χ. ως χρονολογία της αιχμαλωσίας του Ιούδα όπως μερικές εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν, αφού όμως όλοι σχεδόν δέχονται ότι η απελευθέρωση έγινε το 537 π.Χ. τότε ή η Αγία Γραφή κάνει λάθος ή οι εγκυκλοπαίδειες, αυτό το αφήνουμε να το κρίνετε εσείς και να μας το πείτε.

.

                    ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ                

                                  ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ

Αγαπητέ κύριε Κάλλιο, το ερώτημά μας ήταν ξεκάθαρο, αλλά εσείς αποφύγατε εντέχνως να το απαντήσετε και να μάς προσκομίσετε αυτό που ζητήσαμε, φοβούμενος μάλλον ότι τέτοια πηγή (ιστορική, αρχαιολογική ή και αστρονομική) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Κι επειδή τέτοια πηγή, που να επιβεβαιώνει δηλαδή την Σκοπιά εις το έτος-απάτη που προτείνει για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, προτιμήσατε να μάς ‘αποδείξετε’ μέσα από την Γραφή, με την τεχνική τής απομονώσεως τών χωρίων που βολεύουν κι εξυπηρετούν το πιστεύω σας, ότι τελικά οι ιστορικοί έχουν λάθος όσον αφορά εις την ημερομηνία καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, κι έτσι να δικαιώσετε την Σκοπιά ως προς την διαφορετική ημερομηνία που προτείνει για την έναρξη τών ‘καιρών τών εθνών’, και κατ’ επέκταση για την λήξη αυτών το 1914 και την δήθεν Β΄ Παρουσία τού Χριστού.

Καλός ο συλλογισμός σας αλλά θα μάς επιτρέψετε να τον καταρρίψουμε ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΩΣ. Θα σάς αποδείξουμε μέσα από την Αγία Γραφή, ότι η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 587 π.Χ., όπως ομοφώνως προτείνουν σύσσωμοι όλοι οι Ιστορικοί, ώστε να αποδειχθεί άπαξ δια παντός το ΜΕΓΑ ΨΕΥΔΟΣ τής Εταιρίας Σκοπιάς περί τής δήθεν Β΄ Παρουσίας τού Χριστού εις το έτος 1914!

Για να αποδείξετε ότι η αιχμαλωσία τών Ιουδαίων κράτησε 70 έτη (κι εφόσον επέστρεψαν εις την Ιερουσαλήμ το 537 π.Χ. άρα η καταστροφή έγινε το 607 π.Χ.), επικαλεστήκατε δύο χωρία από τον προφήτη Ιερεμία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι σάς δικαιώνουν. Ας τα εξετάσουμε όμως εξονυχιστικώς αυτά τα χωρία να δούμε σάς δικαιώνουν ή τελικά στρέφονται εναντίον σας και κατεδαφίζουν το πιστεύω σας;

                 ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΕΡ. 25:9-12

«Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας τού βορρά, λέγει Κύριος, και τον Ναβουχοδονόσορ βασιλέα τής Βαβυλώνας, τον δούλο μου, και θέλω φέρει αυτούς επί την γην ταύτην, και επί τούς κατοίκους αυτής, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και καταστήσει αυτούς έκπληξιν, και ερημώσεις αιωνίους. 10. Και θέλω αφαιρέσει απ’ αυτών την φωνήν τής χαράς και την φωνήν τής ευφροσύνης, την φωνήν τού νυμφίου και την φωνήν τής νύμφης, τον ήχο τών μυλοπετρών και το φως τού λύχνου. 11. Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν, και θάμβος· και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα τής Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη. 12. Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην τών Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον» (Ιερ. 25:9-12 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα)

   Εις την ανωτέρω ενότητα η Σκοπιά ερμηνεύει, ότι το κείμενο κάνει λόγο για μία εβδομηκονταετή Ιουδαϊκή ερήμωση (Ενόραση, τόμ.2, σελ.1327, Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται, κεφ.8, σελ.128, παρ.13, Ξύπνα, 08.05.1972, σελ.27, Αγγλ.έκδ. και 22.09.1972, σελ.27, Ελλ.έκδ., Σκοπιά, 15.11.2006, σελ.32, Σκοπιά, 01.10.2011, σελ.26).

   Εις την προφητεία τού Ιερεμίου, προλέγονται δύο πράγματα: Η ερήμωση τής γης τού  Ιούδα και η εβδομηκονταετής δουλεία τών γύρω εθνών. Αν και προλέγεται ότι η γη τού Ιούδα θα καθίστατο τόπος ερημωμένος, η ερήμωση αυτή δεν εξισώνεται άμεσα με την περίοδο τών εβδομήντα ετών. Εκείνο που ξεκάθαρα και χωρίς αμφιβολία αναφέρεται εις το κείμενο αυτό είναι, ότι ΤΑ ΕΘΝΗ που περιέβαλλαν τον Ιούδα ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΑΝ εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Τα εβδομήντα λοιπόν έτη πρέπει να κατανοηθούν, ότι σημαίνουν έτη δουλείας για τα έθνη και θα τελείωναν με την πτώση τής Βαβυλώνος, ή για να το εκφράσουμε κι αλλιώς, σημαίνουν έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνος εις τα έθνη!

    Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, σχεδόν πάντα, προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση, ότι τα εβδομήντα έτη τού Ιερεμίου αναφέρονταν μόνον εις τον Ιούδα, και συνεχώς τα περιγράφουν ως μίαν περίοδο εις την οποίαν ο Ιούδας υπέστη πλήρη ερήμωση, χωρίς (ούτε) έναν κάτοικο («Με την έξοδο των ανυπότακτων Ιουδαίων από τη γη του Ιούδα, άρχισαν τα προειπωμένα 70 χρόνια ερημώσεως της γης, χωρίς Ισραηλίτη κάτοικο και χωρίς κατοικίδιο ζώο» (Σκοπιά, 01.06.1980, σελ.15), «Το 607 Π.Κ.Χ. η πάλαι ποτέ ευημερούσα γη του Ιούδα έγινε ‘ερημότοπος χωρίς να υπάρχει κάτοικος’... Η προφητεία διευκρινίζει ότι τα 70 χρόνια θα ήταν χρόνια ερήμωσης της γης του Ιούδα.» (Ενόραση, τόμ.2, σελ.332 και 1327 αντίστοιχα). Υπολογίζουν, ότι αυτή η ερήμωση άρχισε με την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ και τού ναού της. Όμως, αυτή η εφαρμογή συγκρούεται ευθέως με την ακριβή διατύπωση τής προρρήσεως τού Ιερεμία και μπορεί να την υποστηρίζει μόνον όποιος αγνοεί τι πραγματικά λέγει το ιερό κείμενο.

   Ο Ιερεμίας είχε προείπει σαφώς, τί είδους ‘τύχη’ θα ανέμενε κάθε έθνος που δεν θα εδέχετο να δουλέψει εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Διαβάζουμε εις το Ιερ. 27:8 «Και το έθνος και το βασίλειον, το οποίον δεν θέλει δουλεύσει εις αυτόν τον Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και το οποίον δεν θέλει βάλει τον τράχηλον αυτού υπό τον ζυγόν τού βασιλέως τής Βαβυλώνος, το έθνος εκείνο θέλω τιμωρήσει, λέγει Κύριος, εν μαχαίρα, και εν πείνη, και εν λοιμώ, εωσού εξολοθρεύσω αυτό δια χειρός εκείνου». Κατά συνέπεια, ο Ιερεμίας, επανειλημμένως προειδοποίησε τον λαό να μην προσπαθήσει να αποτινάξει τον Βαβυλωνιακό ζυγό, αλλά νουθέτησε τον κόσμο: «δουλεύσατε εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και θέλετε ζήσει· δια τί η πόλις αύτη να ερημωθή;» (στίχ.17)

    Έτσι, τα έθνη που δέχθηκαν τον Βαβυλωνιακό ζυγό θα δούλευαν εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Το έθνος όμως, που δεν θα εδέχετο να δουλέψει εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, θα αφανίζετο. Αυτή η τύχη τελικά έμελλε εις τον Ιούδα, μετά από δεκαοκτώ περίπου χρόνια δουλείας, που διεκόπτοντο από επανειλημμένες ανταρσίες. Ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται, ότι ο αφανισμός ή η ερήμωση τού Ιούδα διήρκησε εβδομήντα έτη. Και άλλα έθνη που επίσης δεν εδέχθησαν να υποστούν τον Βαβυλωνιακό ζυγό ετιμωρήθησαν, πόλεις ερημώθησαν και αιχμάλωτοι οδηγήθησαν εις την Βαβυλώνα.

 Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΟΥΣ ΛΗΞΕΩΣ ΤΩΝ 70 ΕΤΩΝ

   Το ανωτέρω χωρίο (Ιερ. 25:12) λέγει, ότι όταν συμπληρωθούν τα 70 έτη θα τιμωρήσει ο Θεός τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Εφόσον αυτό έγινε κατά το 539 π.Χ. που έπεσε η Βαβυλώνα εις τον Κύρο, τον Πέρση βασιλέα, (όπως η ΙΔΙΑ η Σκοπιά αποδέχεται και διδάσκει εις όλα τα έντυπά της), γιατί τότε η Σκοπιά δεν δέχεται ότι το 539 π.Χ. έληξαν τα 70 έτη, αλλά διδάσκει ότι έληξαν δύο ολόκληρα έτη μετά, δηλαδή το 537 π.Χ.; 

   Η αυθεντία τής Σκοπιάς, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι μεγαλύτερη από αυτήν τού ιερού κειμένου τής Γραφής ώστε να διδάσκει διαφορετικά από αυτό; Μήπως το εδάφιο αυτό καταρρίπτει την διδασκαλία της περί επιστροφής τών Εβραίων το 537 π.Χ. εις την Ιερουσαλήμ καθώς και αυτήν περί καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. συμπαρασύροντας και το 1914 ως το ΔΗΘΕΝ έτος τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού και τού τέλους τών ‘καιρών τών εθνών’;

   Εφόσον λοιπόν, κατά την Σκοπιά, τα εβδομήκοντα έτη λήγουν δύο έτη (537 π.Χ.) μετά την πτώση τής Βαβυλώνος (539 π.Χ.), άρα δεν είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά που αναφέρονται εις τα βιβλία τής Οργανώσεως που παραθέτουμε, έχοντας υπογραμμίσει βεσικές έννοιες : «Στη διάρκεια αυτών των εβδομήντα χρόνων το έθνος του Ιούδα και αυτό του Ισραήλ έπρεπε να υπηρετήσουν τη δυναστεία των βασιλιάδων της Βαβυλώνας, και στο τέλος αυτών των εβδομήντα χρόνων ο Ιεχωβά θα ζητούσε λογαριασμό από το βασιλιά της Βαβυλώνας και από τους Χαλδαίους για την εσφαλμένη συμπεριφορά τους και θα τους τιμωρούσε για αυτήν. (Ιερεμίας 25:11-13)» (Ο παράδεισος αποκαθίσταται, κεφ.8, σελ.131, παρ.20).

    Ούτε αυτό που αναφέρεται εις άλλο βιβλίο, ότι ΠΡΩΤΑ λήγουν τα εβδομήκοντα έτη ΚΑΙ ΜΕΤΑ γίνεται η ανταπόδοση εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος «Πρώτα-πρώτα, κατονομάζεται ο Ναβουχοδονόσορ ως ο δούλος που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να ερημώσει τον Ιούδα και τα γύρω έθνη, «και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη». Κατόπιν, θα έρθει η σειρά της Βαβυλώνας, και αυτή θα ‘ερημωθεί αιώνια’.—25:1-14.» (Όλη η Γραφή θεόπνευστος, σελ.127, παρ.20).

   Από αυτές τις παραθέσεις και μόνο, διαπιστώνουμε την σύγχυση που επικρατεί εις τούς αρθρογράφους τής Σκοπιάς, ως προς το πότε ακριβώς λήγουν τα εβδομήκοντα έτη τής προφητείας τού Ιερεμίου.

    Τελικά ο Ιεχωβά δεν ζήτησε λογαριασμό από τον βασιλέα τής Βαβυλώνος εις το τέλος τών εβδομήκοντα ετών, όπως αναφέρει το βιβλίο Ο παράδεισος αποκαθίσταται, κεφ.8, σελ.131, παρ.20; Τελικά ο Ιεχωβά δεν ζήτησε λογαριασμό από τον βασιλέα τής Βαβυλώνος ούτε μετά την λήξη τών εβδομήκοντα ετών, όπως αναφέρει το βιβλίο Όλη η Γραφή θεόπνευστος, σελ.127, παρ.20, αλλά δύο έτη προ τού τέλους αυτών;;; (!!!)  

   Τελικά ποίο κείμενο από όλα πρέπει να πιστέψουμε ότι λέγει την αλήθεια ‘ο πιστός και φρόνιμος δούλος’ και διοχετεύει το φως τού Ιεχωβά; Να ένα αίνιγμα το οποίο αναζητεί ικανοποιητική απάντηση από τούς ακολούθους τής Εταιρίας Σκοπιά!

   Παρατηρούμε δηλαδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, το εξής τραγελαφικό: Η Σκοπιά δεν έρχεται σε σαφή αντίθεση ΜΟΝΟΝ προς την Αγία Γραφή, αλλά και προς τα ΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ!!! Τα κείμενα που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είναι εγκεκριμένα και προέρχονται από ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ!!!

   Και το ότι τα έντυπα τής Σκοπιάς προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό, όσο κι αν δεν το αποδέχεστε αυτό αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, φαίνεται ολοκάθαρα από την φωτογραφία εις την Σκοπιά 01.10.1987, σελ.10 όπου απεικονίζεται το χέρι τού Θεού να κρατάει τα εργοστάσια και τυπογραφεία τού ‘δούλου’, εκ τού οποίου ρέουν αφθόνως τα εγκεκριμένα υπ’ Αυτού έντυπα εις τις αίθουσες Βασιλείας απ' 'οπου τα προμηθεύονται οι Ευαγγελιζόμενοι για να διανείμουν εις τον ‘αγρό’!

   Το κείμενο όμως εις το Ιερ. 25:12 λέγει με σαφήνια, ότι ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος τιμωρείται με την λήξη τών εβδομήντα ετών, δηλαδή το 539 π.Χ. Κι επειδή αυτό γκρεμίζει το πιστεύω τού ‘δούλου’ περί τού πότε έληξαν τα εβδομήντα έτη, συμπαρασύροντας και το τέλος τών ‘καιρών τών εθνών’ άρα και το 1914, τί λέτε ότι σοφίστηκε η Σκοπιά προκειμένου να περισώσει την ψευδοδιδασκαλία της;

                     ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΠΟΥ ΣΟΦΙΣΤΗΚΕ Η ΣΚΟΠΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ 

            ‘ΝΑ ΘΟΛΩΣΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ’ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ

   Ωστόσο όμως, από την άλλη μεριά, η Εταιρία Σκοπιά, προκειμένου να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και να δικαιώσει το πιστεύω της, παραδόξως αναφέρει ότι η έκφραση ‘βασιλεύς τής Βαβυλώνος’ εφηρμόσθη για δύο ακόμη έτη, μετά την πτώση τής Βαβυλώνος, και εις τον Κύρο, τον βασιλέα τής Περσίας, επειδή ως κατακτητής τής Βαβυλώνος έγινε βασιλέας της!!!

«Ο Πέρσης κατακτητής τής Βαβυλώνος, Κύρος ο Μέγας, δεν αποκατέστησε τη βασιλεία τής οικογενείας τού Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Είναι αλήθεια ότι αυτός νίκησε το Έθνος τής Βαβυλώνος το 539 π.Χ., δύο χρόνια περίπου πριν τελειώσουν τα ‘εβδομήντα έτη’ τής ερημώσεως τής γης τού Ιούδα. Ανακηρύχθηκε ο ίδιος ‘βασιλεύς τής Βαβυλώνος’ και στην αρχή δεν άλλαξε την πολιτική τής Βαβυλωνιακής δυναστείας τού Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Έτσι, τα έθνη που είχαν υποδουλωθεί από τον Ναβουχοδονόσορ, εξακολούθησαν να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ επί 70 έτη. Στο 70ό όμως έτος τής ερημώσεως τού Ιούδα, ο Κύρος ο Μέγας ελευθέρωσε τούς εξόριστους Ιουδαίους από την άμεση δουλεία τους στον βασιλέα τής Βαβυλώνος και τούς άφησε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους...» (Σκοπιά 15.12.1979, σελ.23)

   Η ανωτέρω παράθεση φανερώνει την ΕΚΟΥΣΙΑ παραποίηση τής Γραφής από μέρους τής Σκοπιάς. Πουθενά η Αγία Γραφή δεν αναφέρει κάτι τέτοιο, διαφορετικά και ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος θα μπορούσε να αναφέρεται ως ‘βασιλεύς Ασσυρίας’, επειδή κατέκτησε τούς Ασσυρίους! Κάτι τέτοιο βέβαια οδηγεί σε παραλογισμό. Άλλωστε η Γραφή ονομάζει τούς Πέρσες βασιλείς ΠΕΡΣΕΣ και OXI ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΥΣ: «Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τούς υιούς αυτού, μέχρι τού καιρού τής βασιλείας τών Περσών» (Β΄ Χρον. 36:20). Το ίδιο όμως το εδάφιο που εξετάζουμε (Ιερ. 25:12) δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι όταν ομιλεί περί ‘ανταποδώσεως εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος’, εννοεί ακριβώς αυτό που λέει, και όχι αυτό που συμφέρει την Εταιρία Σκοπιά. Εκτός τούτων, με προσεκτικότερη ανάγνωση, το ίδιο το χωρίο ομιλεί περί ανταποδόσεως τόσο εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος όσο «...και επί το έθνος εκείνο... και επί την γην τών Χαλδαίων...».

   Άλλωστε, θα μπορούσαν να μάς πουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εις ποίαν τελικώς περίπτωση εγένετο η ανταπόδοση επί τού βασιλέως τής Βαβυλώνος που προλέγει ο Θεός εις τον στίχ.12; Εάν αυτό συνέβη εις τον τελευταίο βασιλέα τής Βαβυλώνος (Βαλτάσαρ), τότε ΕΚΕΙΝΟ το έτος (539 π.Χ.) εσυμπληρώθησαν τα 70 έτη! Εάν όμως ΔΕΝ εγένετο ΤΟΤΕ η ανταπόδοση επί ‘τού βασιλέως τής Βαβυλώνος’, αλλά τα έθνη συνέχιζαν ΚΑΙ επί Κύρου να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ (συμφώνως προς την ανωτέρω Σκοπιά, 15.12.1979, σελ.23 «Έτσι, τα έθνη που είχαν υποδουλωθεί από τον Ναβουχοδονόσορ, εξακολούθησαν να υπηρετούν να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ επί 70 έτη»), αλλά εσυμπληρώθησαν δύο έτη αργότερα (537 π.Χ.), τότε οφείλουν οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά να μάς υποδείξουν ποια ανταπόδοση έγινε εις τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’, τον Κύρο εν προκειμένω, κατά το συγκεκριμένο έτος 537 π.Χ.!

   Κι επίσης, εφόσον το 537 π.Χ. εσυμπληρώθησαν τα 70 έτη τής προφητείας τού Ιερεμίου, όπως ισχυρίζεται η Σκοπιά, ποία ανταπόδοση εγένετο εις την γην τών Χαλδαίων, εις την Βαβυλώνα δηλαδή, εκείνο το συγκεκριμένο έτος; Εφόσον η κατάληψη και καταστροφή τής Βαβυλώνος εγένετο προ δύο ετών, τί άλλο έχουν να μάς υποδείξουν ότι συνέβη εις το 537 π.Χ. το οποίο να αφορά «...επί το έθνος εκείνο... και επί την γην τών Χαλδαίων...» και το οποίο να εκπληρώνει και την συγκεκριμένη προφητεία τού Ιερεμίου; Έχουν να απαντήσουν και να μάς υποδείξουν κάτι επ’ αυτού οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά;

    Αυτό λοιπόν που ερημώθη ήτο η Βαβυλώνα, και ΟΧΙ η Περσία. Συνεπώς, η ανταπόδοση δεν αναφέρεται εις τον βασιλέα τής Περσίας, ο οποίος άλλωστε δεν εχρειάζετο τέτοια κακή ανταπόδοση, εφόσον έκανε καλό εις τον τότε λαό τού Θεού, με το διάταγμα που εξέδωσε περί επιστροφής τού Ισραήλ!       

   Έτσι διαπιστώνουμε και πάλι, ότι ο τρόπος με τον οποίον η Εταιρία Σκοπιά εφαρμόζει τα εβδομήντα έτη συγκρούεται με την προφητεία τού Ιερεμίου. Εάν τα εβδομήκοντα έτη έληξαν εις το 539 π.Χ., όπως ξεκάθαρα υποδηλώνει ο Ιερεμίας, πώς είναι δυνατόν να μετρούνται από το 607 π.Χ. και ωστόσο να θεωρούνται ακριβής αριθμός, όπως τα θεωρεί η Εταιρία Σκοπιά; Το ακριβές μήκος τής περιόδου από το 607 π.Χ. έως το 539 π.Χ. είναι εξήντα οκτώ (68) έτη, όχι εβδομήντα! Πώς λοιπόν πρέπει να εφαρμοστούν αυτά τα εβδομήντα έτη δουλείας;

      ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΑ

    Έως τώρα απεδείξαμε, ότι η πρόρρηση τού Ιερεμίου εις το 25:10-12 περί τών εβδομήντα ετών, αναφέρεται εις μίαν περίοδο δουλείας για τα ‘έθνη ταύτα’, τα γύρω από τον Ιούδα έθνη, δηλαδή για μία εβδομηκονταετή κυριαρχία τής Βαβυλώνος επί τών εθνών, που θα τελείωνε με την πτώση της, κι ΟΧΙ εις μίαν περίοδο πλήρους ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ, που θα τελείωνε δύο (2) έτη αργότερα, όπως εσφαλμένως ερμηνεύει η Εταιρία Σκοπιά.

   Τα περίφημα λοιπόν 70 έτη τής προφητείας τού Ιερεμίου, δεν σχετίζονται ειδικώς με την Ιερουσαλήμ και με την εκθρόνιση τού Σεδεκίου, τού τελευταίου βασιλέως της, αλλά αφορούν την κυριαρχία τής Βαβυλώνος επί τών εθνών και συνεπώς δεν δύνανται να χρησιμοποιηθούν για να βρούμε την χρονολογία τής ερημώσεώς της.

   Έτσι έχουμε: Πτώση Βαβυλώνος το 539 π.Χ. –  70 (έτη κυριαρχίας της) = 609 π.Χ. (η αρχή τών 70 ετών κυριαρχίας της)! Ακόμη όμως κι αν (κατά συγκατάβαση) δεχθούμε, ότι η Ιερουσαλήμ ερημώθη εις την αρχή τών 70 ετών τής κυριαρχίας τής Βαβυλώνος κι ότι εις την αρχή τών 70 ετών αρχίζουν οι ‘καιροί τών εθνών’, καταλήγουμε εις το 1912, ως το έτος ενάρξεως τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού, κι όχι εις το 1914 (609 π.Χ. + 2.520 έτη = 1912)!!! 

                          ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΕΡ. 29:10

«Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον.» (Ιερ. 29:10 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα)

 «Αυτό είπε ο Ιεχωβά: Με τη συμπλήρωση εβδομήντα χρόνων στη Βαβυλώνα, θα στρέψω την προσοχή μου σε εσάς, και θα επιβεβαιώσω προς εσάς τον καλό μου λόγο με το να σας επαναφέρω σε αυτόν τον τόπο». (Ιερ. 29:10  - Μ.Ν.Κ.)

   ΚΑΙ εις το χωρίο αυτό τού Ιερεμίου η Σκοπιά ερμηνεύει, ότι αναφέρεται εις μίαν εβδομηκονταετή περίοδο αιχμαλωσίας τών Εβραίων και άρα ερημώσεως τού Ιούδα! (Όλη η Γραφή Θεόπνευστος, σελ.84, παρ.35 και σελ.87, παρ.14, Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.190, Σκοπιά, 15.01.1986, σελ.29, Σκοπιά, 01.09.1986, σελ.24, Σκοπιά, 01.10.2011, σελ.26)

   Το χωρίο αυτό μάλιστα είναι ίσως ένα εκ τών βασικοτέρων επιχειρημάτων τής Εταιρίας Σκοπιά και στηρίζεται εις την πρόθεση ‘ΕΝ’. Το επιχείρημα έχει ως εξής: Εφόσον ο Θεός απευθύνεται εις τούς Εβραίους αιχμαλώτους και τούς λέγει ότι θα έμεναν 70 έτη ΜΕΣΑ (‘ΕΝ’) εις την Βαβυλώνα, σημαίνει ότι γίνεται λόγος περί 70 ετών Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας και άρα ερημώσεως τού Ιούδα. Κι εφόσον η Ιερουσαλήμ εκατοικήθη πάλι το 537 π.Χ., η ερήμωσή της πρέπει να συνέβη 70 έτη ενωρίτερα, δηλαδή το 607 π.Χ. (537 + 70 = 607). Εις την πραγματικότητα όμως, είδαμε εις το προηγούμενο χωρίο τού Ιερεμίου (25:11-12), ότι τα 70 έτη ήσαν έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνος εις τα γύρω έθνη. Τί συμβαίνει λοιπόν;

   Η απάντηση, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ευρίσκεται εις την πρόθεση ‘εν’. Το πρωτότυπο Εβραικό κείμενο, έχει εκεί την πρόθεση ‘λε’ (לְ ) που ναι μεν εις ορισμένες εκφράσεις ενδέχεται να έχει τοπική έννοια, αλλά η γενική της έννοια είναι ‘για’, ‘σχετικά με’, ‘όσον αφορά’. Με αυτή λοιπόν την έννοια αναφέρεται εις το συγκεκριμένο χωρίο, κι έτσι αποδίδεται από τις περισσότερες μεταφράσεις, οι οποίες εκφράζουν το ίδιο πάγμα, ότι δηλαδή τα 70 έτη αναφέρονται εις την κυριαρχία ή υπεροχή τής Βαβυλώνος και ΟΧΙ εις την αιχμαλωσία τών Ιουδαίων ή την ερήμωση που ακολούθησε τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ. Το νόημα δε τού συγκεκριμένου χωρίου (Ιερ. 29:10) είναι σε πλήρη συμφωνία με την προφητεία τού Ιερ. 25:11 περί τής εβδομηκονταετής δουλείας. Όσο δηλαδή η Βαβυλώνα κυριαρχούσε, τα υπόλοιπα έθνη έπρεπε να δουλεύσουν εις αυτήν.

                        ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ;

   Η Σουιδική Εκκλησιαστική Βίβλος (The Swedish Church Bible) εκδόσεως 1917, έχει προσφάτως αντικατασταθεί υπό δύο νέων μεταφράσεων, Bibel-2000 and Folkbibeln (1998). Αμφότερες έχουν μεταφράσει το επίμαχο χωρίο τού Ιερεμίου ‘για την  Βαβυλώνα’. Αξιοσημείωτο δε είναι και το εξής γεγονός, ότι ακόμη και εις την νέα αναθεωρημένη Σουηδική έκδοση τής Μεταφράσεως Νέου Κόσμου, η παλαιοτέρα μετάφραση ‘in Babylon’ (εις τα Σουηδικά: ‘i Babylon’) τής εκδόσεως τού 1992, άλλαξε σε ‘for Babylon’ (εις τα Σουηδικά: ‘för Babylon’) εις την έκδοση τού 2003!!!

«Ty detta ar vad Jehova har sagt: ’Nar sjuttio ar har gatt for Babylon skall jag vanda min uppmarksamhet til er, och jag skall gentemot er befasta mitt goda ord genom att for a er tillbaka till denna plats». Η δε Μετάφραση Νέου Κόσμου τής Δανίας εκδόσεως 1985 αποδίδει το χωρίο ‘για την  Βαβυλώνα’! «For saledes har Jehova sagt: ’Forst nar halvfjerds ar er udlebet for Babylon vil jeg vende min opmeerksomhed mod jer, og jeg vil over for jer stadfaeste mit gode ord ved at fore jer tilbage til dette sted»

    Για να μην κουράσουμε τούς αναγνώστες με πληθώρα παραπομπών εκ τού Εβραϊκού κειμένου, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε απλώς κάποια χωρία εις τα οποία απαντά η συγκεκριμένη Εβραϊκή πρόθεση ‘λε’ (לְ ) και μεταφράζεται ‘για’: Γεν. 11:5, 23:2,18, 28:20, 31:19, 47:4, ΨΑΛ. ΡΔ:14, Ιωήλ 3:20.

   Μία δε ακόμη ενδιαφέρουσα παράθεση προέρχεται από το ίδιο το (παιδικό) βιβλίο τής Εταιρίας Σκοπιά με τον τίτλο ‘Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες’, έκδ.1980, ιστορία Νο39, εις το οποίο εικονίζεται ο Αρχιερεύς τού Ισραήλ. Επάνω εις το χρυσό πέταλο [ή ‘χρυσούν έλασμα’ κατά τον Ιώσηπο (Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο ΙΑ, κεφ.331 ή Βιβλίο ΙΑ, κεφ.8, παρ.5)] που φορούσε εις το κεφάλι του ανέγραφε: ‘Καδός λε (לְ ) Γιαχβέ’ (Qadhosh le Yahweh) που φυσικά δεν μπορεί να μεταφραστεί ‘Άγιος ΜΕΣΑ εις τον Γιαχβέ’ αλλά ‘Άγιος ΓΙΑ τον Γιαχβέ’! 

    Όλες λοιπόν οι προαναφερόμενες μεταφράσεις εκφράζουν την ίδια σκέψη: Τα εβδομήκοντα έτη αναφέρονται εις την Βαβυλωνιακή επικυριαρχία κι όχι εις την Ιουδαϊκή αιχμαλωσία ή εις την πλήρη ερήμωση που επηκολούθησε τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ. Επίσης, η απόδοση αυτή, συμφωνεί ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ και με την προηγηθείσα προφητεία τού Ιερεμίου εις το 25:11, την οποίαν και ανελύσαμε διεξοδικώς. Όσον καιρό ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος είχε την υπεροχή, τα άλλα έθνη έπρεπε να δουλεύουν εις αυτόν. Αυτήν την αλήθεια, ότι υπάρχει δηλαδή ένα μεγάλο πλήθος μεταφράσεων που αποδίδουν διαφορετικά το επίμαχο χωρίο, η Σκοπιά αναγκάζεται να την παραδεχθεί εις την πιο πρόσφατη δημοσίευσή της, περί τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ:

«Πολλές μεταφράσεις δεν μιλούν για 70 χρόνια ‘στη Βαβυλώνα’, αλλά έχουν αποδόσεις όπως: ‘Μόλις η Βαβυλών συμπληρώσει εβδομήκοντα έτη’.(Η Αγία Γραφή, Ν.Λούβαρι-Α.Χαστούπη) Γι’ αυτό μερικοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η περίοδος των 70 ετών εφαρμόζεται στη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με την εξωβιβλική χρονολόγηση, οι Βαβυλώνιοι εξουσίαζαν τη γη τού αρχαίου Ιούδα και την Ιερουσαλήμ 70 περίπου χρόνια, κατά ποσέγγιση από το 609 Π.Κ.Χ. ως το 539 Π.Κ.Χ., οπότε και κατακτήθηκε η πρωτεύουσα τής Βαβυλώνας» (Σκοπιά, 01.10.2011, σελ.27)

                 ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΙΕΡ. 29:10 ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΟΥ

                                                ΣΚΕΠΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ

    Είναι σημαντικό, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, να σημειώσουμε το πότε και εις ποιον ειπώθηκαν τα λόγια τού Ιερεμία, που είναι καταγεγραμμένα εις το χωρίο 29:10. Ο στίχ.2 λέει ότι ο καιρός ήταν «αφού Ιεχονίας ο βασιλεύς, και η βασίλισσα, και οι ευνούχοι, οι άρχοντες τού Ιούδα και τής Ιερουσαλήμ, και οι ξυλουργοί, και οι χαλκείς, εξήλθον από Ιερουσαλήμ» (Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα). Αυτή η αναφορά τοποθετεί την προφητεία χρονικά εις την αρχή τής βασιλείας τού Σεδεκίου, και πλέον συγκεκριμένως εις το 4^ον αυτού έτος, όπως εμφανέστατα αναφέρεται εις το 28:1 «Και εν τω αυτώ έτει, εν τη αρχή τής βασιλείας τού Σεδεκίου βασιλέως τού Ιούδα, εν τω τετάρτω έτει...» (Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα).

    Το ιστορικό υπόβαθρο είναι το αυτό και για τα δύο κεφάλαια: Τα ευρέως διαδεδομένα σχέδια ανταρσίας που δημιουργούσαν ελπίδες απελευθερώσεως από τον Βαβυλωνιακό ζυγό εις τον Ιούδα και τα γύρω έθνη, έφθασαν και εις τούς εξορίστους εις την Βαβυλώνα. Όπως και εις τον Ιούδα (28:1 και εξής), ψευδοπροφήτες ηγέρθησαν ανάμεσα και εις τούς Ιουδαίους εν Βαβυλώνι και υπόσχονταν σύντομη απελευθέρωση και συντριβή τών Βαβυλωνίων (29: 8-9). Αυτός είναι και ο λόγος που, αρκετά έτη προ τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, ο Ιερεμίας απέστειλε μία επιστολή από την Ιερουσαλήμ εις τούς αιχμαλώτους εν Βαβυλώνι, και τούς καλούσε να μην ταράσσωνται κι επαναστατούν εναντίον τών Βαβυλωνίων και να προσέξουν την προφητεία τών εβδομήκοντα ετών ‘για την Βαβυλώνα’.

    Αυτά τα λόγια σαφώς προϋπέθεταν, ότι τα εβδομήκοντα έτη ‘για την Βαβυλώνα’ ευρίσκοντο τότε εις πρόοδο. Αν αυτή η πρόοδος δεν είχε ακόμη αρχίσει (όπως ισχυρίζεται η Εταιρία Σκοπιά), τότε γιατί ο Ιερεμίας τη συνέδεσε με τούς εξόριστους που ΗΔΗ ευρίσκοντο εις την Βαβυλώνα; Εάν η εν λόγω εβδομηκονταετής περίοδος ΔΕΝ είχε ήδη αρχίσει, ποία σχέση έχει η αναφορά τού Ιερεμίου εις αυτήν; Ο προφήτης δεν παρότρυνε τούς εξορίστους να αναμένουν έως ότου θα άρχιζαν τα εβδομήντα έτη, αλλά έως να συμπληρωθεί αυτή η περίοδος! Εφόσον ο Ιερεμίας έστειλε την επιστολή του επτά (7) περίπου έτη προ τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, είναι προφανές, ότι υπελόγιζε την αρχή τών εβδομήντα ετών εις κάποιο χρονικό σημείο πολλά έτη προ εκείνου τού γεγονότος!

   ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΖΩΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΔΕΚΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥ όπως μαρτυρούν τα χωρία 29:3 (εφόσον αυτός στέλνει τούς αγγελιαφόρους με την επιστολή τού Ιερεμίου εις την Βαβυλώνα) και 29:16 εις το οποίο γίνεται λόγος περί ‘καθημένου επί τού θρόνου Δαυίδ’, και αυτός δεν είναι άλλος από τον Σεδεκία!!!

    Άρα, αυτό και μόνο το γεγονός είναι αρκετό από μόνο του για να γκρεμίσει το σκεπτικό και την ερμηνεία τής Εταιρίας Σκοπιά, ότι τα 70 έτη τού Ιερεμίου έχουν σχέση με την ερήμωση και καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, εφόσον ζει ο Σεδεκίας και τα 70 έτη ευρίσκονται ΗΔΗ εις εξέλιξη!!! Τα 70 δηλαδή έτη μετράνε ζώντος ΗΔΗ τού Σεδεκίου!!!

   Το υπό εξέταση λοιπόν χωρίο (29:10), δεν έχει καμία σχέση με την θεωρία περί ΤΑΧΑ εβδομηκονταετούς αιχμαλωσίας τών Ιουδαίων εν Βαβυλώνι και πλήρους ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ, όπως απεγνωσμένα επιθυμεί η Εταιρία Σκοπιά!

  Είναι λοιπόν εμφανές, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ότι τα 70 έτη αναφέρονται εις δουλεία και όχι εις πλήρη ερήμωση, δεδομένου ότι είχαν ΗΔΗ αρχίσει πολύ πριν την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ. Αυτή την εφαρμογή τής προφητείας κάνει ο ίδιος ο προφήτης, και άρα εσφαλμένως εκβιάζει την προφητεία η Εταιρία Σκοπιά προκειμένου να εξυπηρετήσει τούς σκοπούς της!

   Επισημαίνουμε επίσης το εξής γεγονός, το οποίο εάν αξιολογήσει κάθε Μάρτυρας τού Ιεχωβά προσεκτικά, μπορεί ευκόλως να ανακαλύψει την πλάνη που κηρύσσει η Σκοπιά, όσον αφορά εις το συγκεκριμένο χωρίο. Αυτά τα λόγια τού Ιερεμίου που αναφέρονται εις τον στίχ.10, ειπώθησαν, ΟΧΙ εις τούς αιχμαλώτους τής τελικής καταστροφής (που έλαβε χώρα το 18^ον έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος), αλλά εις τούς αιχμαλώτους τού 11^ου έτους τού Βαβυλωνίου βασιλέως [εφόσον το 8^ον έτος του αντιστοιχεί με το 1^ον τού Σεδεκίου (Β΄ Βασ. 24: 12,17), το 4^ον έτος τού Σεδεκίου, που διαδραματίζονται τα υπό εξέταση γεγονότα (Ιερ. 28:1), αντιστοιχεί με το 11^ον τού Ναβουχοδονόσορος]! Αυτοί δε οι αιχμάλωτοι είχαν μεταφερθεί εκεί από την επιδρομή που έκανε ο Βαβυλώνιος βασιλεύς κατά το 8^ον έτος τής βασιλείας του, όπως εμφανέστατα αναφέρεται αυτό εις το (Β΄ Βασ. 24: 12).

    Όλα λοιπόν τα υπό εξέταση γεγονότα τών δύο κεφαλαίων (Ιερ. 28-29), διαδραματίζονται εις το 4^ον έτος τού τελευταίου βασιλέως τού Ιούδα, τού Σεδεκίου, άρα επτά (7) ολόκληρα έτη προ τής καταστροφής της!

    Αυτήν άλλωστε την αλήθεια η Εταιρία Σκοπιά αναγκάζεται να την παραδεχθεί αναφέροντας, ότι το έτος θανάτου τού προφήτου Ανανίου, ταυτίζεται με το 614 π.Χ., επτά (7) δηλαδή έτη προ τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. (συμφώνως πάντοτε προς την εσφαλμένη χρονολόγηση τής Σκοπιάς).

«Και απέθανεν Ανανίας ο προφήτης εν εκείνω το έτει [614 π.Χ.], τον έβδομον μήνα» (Σκοπιά, 01.02.1980, σελ.26 η υπογράμμιση δική μας).

    Αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, δώστε προσοχή με ποιον τρόπο, ακολουθώντας τον συλλογισμό τής ΙΔΙΑΣ τής Σκοπιάς, καταρρίπτεται ο ισχυρισμός της περί εβδομηκονταετούς ερημώσεως και καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.:

   Κατά συγκατάβαση λοιπόν δεχόμεθα, ότι το χωρίο λέγει ‘ΕΝ Βαβυλώνι’, συμφώνως προς την Μετάφραση Νέου Κόσμου και την σφοδρή επιθυμία τής Σκοπιάς. Οι αιχμάλωτοι εις τούς οποίους απευθύνεται ο Ιερεμίας, λέγοντας ότι πρέπει να μείνουν ‘70 έτη ΕΝ Βαβυλώνι’, είναι οι αιχμάλωτοι τού 11^ου έτους τού Ναβουχοδονόσορος, οι οποίοι μετεφέρθησαν εις την Βαβυλώνα το 8^ον έτος αυτού (Β΄ Βασ. 24:12). Έως δηλαδή την στιγμή που εγράφη η επιστολή, οι εξόριστοι είχαν ΗΔΗ συμπληρώσει τρία (3) τουλάχιστον έτη ‘ΕΝ Βαβυλώνι’! Η Ιερουσαλήμ κατεστράφη επτά (7) έτη μετά από τότε που εγράφη η συγκεκριμένη επιστολή υπό τού Ιερεμία. Άρα αυτοί οι εξόριστοι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έως την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, θα είχαν ΗΔΗ 10 έτη ‘ΕΝ Βαβυλώνι’!

   Εφόσον έπρεπε να μείνουν 70 έτη συνολικά ‘ΕΝ Βαβυλώνι’ (συμφώνως πάντα προς την ερμηνεία τής Σκοπιάς), τούς απέμεναν μόνον 60 έτη (70 – 10 = 60) αιχμαλωσίας έως την επιστροφή τους, με το διάταγμα τού Κύρου, το 537 π.Χ. Τότε έχουμε το εξής παράδοξο και τραγελαφικό συνάμα για την Εταιρία Σκοπιά: 537 + 60 = 597 π.Χ. Η καταστροφή τής Ιερουσαλήμ, συμφώνως προς το Ιερ. 29:10 και τον συλλογισμό τής Σκοπιάς, δεν συνέβη το 607 π.Χ. αλλά το 597 π.Χ., οπότε ‘οι καιροι τών εθνών’ δεν έληξαν το 1914 αλλά το 1924, και ΤΟΤΕ έλαβε χώρα και η αόρατη Β΄ Παρουσία τού Χριστού!!! 

   Το συμπέρασμα λοιπόν εις το οποίο καταλήγουμε από την εξέταση και τού δευτέρου χωρίου Ιερ. 29:10, είναι ότι με κανέναν τρόπο δεν τεκμηριώνεται το έτος 607 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, ώστε από αυτό να αρχίσει η μέτρηση τής θεωρουμένης περιόδου ‘τών καιρών τών εθνών’ τής διδασκαλίας τής Εταιρίας Σκοπιά.

   Συνοψίζοντας λοιπόν λέμε, ότι εις το Ιερ. 29:10 γίνεται λόγος περί 70 ετών κυριαρχίας τής Βαβυλώνος εις τα γύρω έθνη κι ΟΧΙ περί 70 έτη Ιουδαϊκής αιχμαλωσίας. Το λάθος είναι μεταφραστικό κι έπρεπε η ορθή μετάφραση να είναι: ‘εβδομήκοντα έτη για την Βαβυλώνα’ και όχι ‘εβδομήκοντα έτη στην Βαβυλώνα’. 

    μετάφραση κι αν το δεχθούμε, η χρονολογία 607 π.Χ. τής Εταιρίας Σκοπιά, δεν επιβεβαιώνεται με κανέναν τρόπο! Με όποια όμως

                ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡ. 29:10 ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ

                                          ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟ

   «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον» (Ιερ.29:10 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα).

    Το ανωτέρω χωρίο λέγει, ότι αφού συμπληρωθούν 70 έτη αιχμαλωσίας εις την Βαβυλώνα, ΤΟΤΕ ο Θεός θα επισκεφθεί τούς Ιουδαίους αιχμαλώτους και θα τούς επαναφέρει εις την πατρίδα τους. Άρα, συμφώνως προς την ρήση τού ιδίου τού Θεού, η συμπλήρωση τών 70 ετών τής αιχμαλωσίας πού ευρίσκει τούς Εβραίους, εις την πατρίδα τους την Ιερουσαλήμ ή εις την εξορία τής Βαβυλώνος; Συμφώνως προς το ανωτέρω εδάφιο τούς ευρίσκει εις την Βαβυλώνα.

   Γιατί λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εφόσον το θεόπνευστο κείμενο μάς λέγει ότι τα 70 έτη τής αιχμαλωσίας τών Ιουδαίων συμπληρώνονται εις την Βαβυλώνα η Σκοπιά διδάσκει ότι συμπληρώνονται εις την Ιερουσαλήμ; Η αυθεντία τής Σκοπιάς είναι μεγαλύτερη από αυτήν τού ιερού κειμένου τής Γραφής ώστε να διδάσκει διαφορετικά από αυτό; Μήπως ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ καταρρίπτει την διδασκαλία της περί επιστροφής τών Εβραίων το 537 π.Χ. εις την Ιερουσαλήμ καθώς και αυτήν περί καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. συμπαρασύροντας και το 1914 ως το ΔΗΘΕΝ έτος τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού και τού τέλους τών ‘καιρών τών εθνών’;

             Η ΙΔΙΑ Η ΓΡΑΦΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΟΤΙ ΤΟ 587 Π.Χ. 

          ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ

        ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ  ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ 607 Π.Χ. ΚΑΙ 1914

                       ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΖΑΧ. 1:7, 12

«Εν τη εικοστή τετάρτη ημέρα τού ενδεκάτου μηνός, όστις είναι ο μην Σαβάτ, εν τω δευτέρω έτει τού Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν, τον υιόν τού Βαραχίου, υιού τού Ιδδώ, τον προφήτην, λέγων....Και ο άγγελος τού Κυρίου απεκρίθη, και είπε, Κύριε τών δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαχνησθή συ την Ιερουσαλήμ, και τας πόλεις τού Ιούδα, κατά τών οποίων ηγανάκτησας τα εβδομήκοντα ταύτα έτη;» (Ζαχ. 1:7, 12 – Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα)

«Την εικοστή τετάρτη ημέρα του ενδεκάτου μήνα, δηλαδή του μήνα Σεβάτ, στο δεύτερο έτος του Δαρείου, ήρθε ο λόγος του Ιεχωβά στον Ζαχαρία, το γιο του Βερεχία, γιου του Ιδδώ, τον προφήτη, λέγοντας...Ο άγγελος του Ιεχωβά, λοιπόν, απάντησε και είπε: «Ιεχωβά τών στρατευμάτων, ως πότε εσύ δεν θα δείχνεις έλεος στην Ιερουσαλήμ και στις πόλεις τού Ιούδα, τις οποίες είχες σε κατάκριση αυτά τα εβδομήντα χρόνια;» (Ζαχ. 1:7, 12 – Μ.Ν.Κ. )

   Ένας άγγελος ρωτάει τον Ιεχωβά (ενώ έχουν ήδη συμπληρωθεί 70 χρόνια από τότε που άρχισε η οργή Του εναντίον τής Ιερουσαλήμ και τού Ιούδα), έαν πρόκειται να την σπλαχνιστεί ή θα συνεχίσει να είναι οργισμένος, παρόλο που συμπληρώθησαν 70 έτη οργής και αγανακτήσεως. Βεβαίως η Εταιρία Σκοπιά, που έχει φροντίσει να διαστρεβλώσει και να αλλοιώσει καίρια σημεία τής Γραφής που διατρανώνουν και ξεσκεπάζουν τις πλάνες που διδάσκει, υποστηρίζει ότι εδώ γίνεται λόγος για τα έτη τής Βαβυλωνίου αιχμαλωσίας, για τα 70 έτη ερημώσεως τής πόλεως, κι όχι για άλλα έτη, για έτη δηλαδή οργής και αγανακτήσεως τού Θεού (Ξύπνα, 08.05.1972, σελ.27, Αγγλ.έκδ. και 22.09.1972, σελ.27, Ελλ.έκδ., ‘Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται’, κεφ.8, σελ.132, παρ.21). Βέβαια εάν τολμήσει να παραδεχθεί κάτι τέτοιο γκρεμίστηκε αυτομάτως το 1914 και το θρησκευτικό οικοδόμημα τού ‘πιστού και φρονίμου δούλου’, που βασίζεται εξ ολοκλήρου εις αυτό το έτος, τινάσσεται εις τον αέρα!

   Προσέξτε τώρα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβα, μια λεξούλα τού κειμένου για να εννοήσετε την πλάνη που διδάσκει η Σκοπιά και εις αυτό το θέμα! Το κείμενο περιέχει την δεικτική αντωνυμία ‘ταύτα’, η οποία είναι ικανή να τινάξει εις τον αέρα το οικοδόμημα τού ‘δούλου’ για την δήθεν Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού εις το έτος 1914. Αυτή η αντωνυμία, όπως αποδεικνύουμε παρακάτω σημαίνει, ότι ο άγγελος κάνει λόγο για έτη που διανύονται, που υφίστανται την στιγμή που γίνεται η συγκεκριμένη στιχομυθία.

    Πότε απηύθυνε αυτήν την ερώτηση ο άγγελος προς τον Κύριο; Το δεύτερο έτος τού Δαρείου τού Υστάσπους «Εν τη εικοστή τετάρτη ημέρα τού ενδεκάτου μηνός, όστις είναι ο μην Σαβάτ, εν τω δευτέρω έτει τού Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς Ζαχαρία...» (στίχ.7). Με ποια χρονιά συμπίπτει το δεύτερο έτος τού Δαρείου; Μάς το λέει η ίδια η Σκοπιά εις τις παραθέσεις που ακολουθούν, έχοντας εμείς απλώς υπογραμμίσει βασικές έννοιες:

«Η οικοδόμηση τού ναού ξανάρχισε «εν τω ογδόω μηνί, τω δευτέρω έτει τού Δαρείου» (Οκτώβριος/Νοέμβριος τού 520 Π.Κ.Χ.), και τότε άρχισε να προφητεύει ο Ζαχαρίας. (1:1) Το βιβλίο αναφέρει, επίσης, ‘την τέταρτη μέρα τού εννάτου μηνός, του Χισλεύ’, «εν τω τετάρτω έτει τού βασιλέως Δαρείου» (γύρω στην 1 Δεκεμβρίου 518 Π.Κ.Χ.). (7:1) Επομένως, ο Ζαχαρίας πρέπει αναμφίβολα να είπε καθώς και να κατέγραψε την προφητεία του στη διάρκεια τών ετών 520-518 Π.Κ.Χ.» (Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος, σελ.169, παρ.3)

«Ο ναός θεμελιώθηκε το 536 Π.Κ.Χ., αλλά το έργο της ανοικοδόμησης τέθηκε υπό απαγόρευση το 522 Π.Κ.Χ. και «παρέμεινε σταματημένο μέχρι το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου» (520 Π.Κ.Χ.)....Η τελευταία χρονική ένδειξη που βρίσκουμε στο βιβλίο τού Ζαχαρία είναι η τέταρτη ημέρα του Χισλέβ στο τέταρτο έτος τής βασιλείας τού Δαρείου (περίπου 1 Δεκεμβρίου του 518 Π.Κ.Χ.). (7:1) Κατά συνέπεια, το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να είχε γραφτεί πριν από τα τέλη τού 518 Π.Κ.Χ. Εφόσον «τον όγδοο μήνα, στο δεύτερο έτος τού Δαρείου» (Οκτώβριος/Νοέμβριος τού 520 Π.Κ.Χ.), «ήρθε ο λόγος τού Ιεχωβά στον Ζαχαρία» (1:1), το βιβλίο καλύπτει περίοδο τουλάχιστον δύο ετών. (Ενόραση, τόμ.1, σελ.697, 1047)

   Άρα το δεύτερο έτος τού Δαρείου είναι Φθινόπωρο 520 π.Χ. με Φθινόπωρο 519 π.Χ. Πλέον συγκεκριμένως, η εικοστή τετάρτη ημέρα τού ενδεκάτου μήνα συμπίπτει προς την 15^ην Φεβρουαρίου τού 519 π.Χ. (R.A. Parker & W.H. Dubberstein, Babylonian Chronology: 626 Β.C.–AD 75, Providence: Brown University Press, 1956, σελ.30. Η ημερομηνία δίδεται με την προϋπόθεση, ότι η μέτρηση γίνεται με το Περσικό σύστημα υπολογισμού έτους ενθρονίσεως. Εάν όμως ο Ζαχαρίας εφαρμόζει το Εβραϊκό σύστημα μη υπολογισμού έτους ενθρονίσεως, τότε η ημερομηνία μεταφέρεται κατά ένος έτος παλαιότερα, δηλαδή την 15^ην Φεβρουαρίου τού 520 π.Χ.). Εις τα λόγια τού αγγέλου είναι εμφανές, ότι αυτή η οργή και αγανάκτηση τού Θεού για την Ιερουσαλήμ, είχε ΗΔΗ διαρκέσει 70 έτη, έως και την ώρα δηλαδή που ο άγγελος απηύθυνε την ερώτηση εις τον Θεό, κι εσυνεχίζετο έως εκείνη τη στιγμή («τα εβδομήκοντα ταύτα έτη»), αλλιώς η ερώτηση τού αγγέλου, είναι άχρηστη, άτοπη, περιττή και άνευ νοήματος!

   Η Εταιρία Σκοπιά εφαρμόζει αυτά τα εβδομήκοντα έτη τού αγγέλου εις την περίοδο 607-537 π.Χ. και τα εξισώνει με τα 70 έτη τού Ιερεμία.

    «Τα εβδομήκοντα ΤΡΕΧΟΝΤΑ έτη, αυτά που ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ», είναι σαν να λέγει και να υπονοεί ο άγγελος με την δεικτική αντωνυμία ‘ταύτα’, κι ΟΧΙ αυτά που τελείωσαν προ 18 σχεδόν ετών, με την απελευθέρωση και την επιστροφή τών Εβραίων από την Βαβυλώνα εις την Ιερουσαλήμ (537 π.Χ), όπως διαστρεβλωμένα, για μία ακόμη φορά, εξηγεί και ερμηνεύει η Εταιρία Σκοπιά! (Ξύπνα, 08.05.1972, σελ.27, Αγγλ.έκδ. και 22.09.1972, σελ.27, Ελλ.έκδ., ‘Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται’, κεφ.8, σελ.132, παρ.21)

    Αφού, λοιπόν, βρήκαμε πότε ειπώθησαν τα λόγια τού αγγέλου, εάν προσθέσουμε 70 έτη θα φτάσουμε εις την έναρξη τής οργής και αγανακτήσεως τού Θεού εναντίον τής Ιερουσαλήμ!

 519 π.Χ. + 70 = 589 π.Χ.

   Η ίδια, λοιπόν, η Γραφή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, μάς πληροφορεί, ότι ο Θεός αγανάκτησε εναντίον τής Ιερουσαλήμ 2 σχεδόν έτη προ τής καταστροφής της! Θέλετε αυτό να το δείτε και γραμμένο ξεκάθαρα μέσα εις την Παλαιά Διαθήκη για να καταλάβετε σε τι πλάνη σάς έχει οδηγήσει ‘ο αγωγός τού Θεού’, με το να προσπαθεί να σάς πείσει ότι οι ‘καιροί τών εθνών’ ξεκίνησαν το 607 π.Χ. κι άρα έληξαν το 1914 μΧ.;

«Ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ. Ιδού, εγώ στρέφω εις τα οπίσω τα όπλα τού πολέμου, τα εν ταις χερσίν υμών, με τα οποία σεις πολεμείτε κατά τού βασιλέως τής Βαβυλώνος, και τών Χαλδαίων οίτινες σάς πολιορκούσιν έξωθεν τών τειχών. Και θέλω συνάξει αυτούς εις το μέσον τής πόλεως ταύτης, Και εγώ θέλω πολεμήσει εναντίον σας με χείρα εξηπλωμένη, και με βραχίονα κραταιόν, και με θυμόν, και με αγανάκτησιν, και με οργήν μεγάλη». (Ιερ. 21:4-5 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα)

     Πότε λέγει ο θεόπνευστος Ιερεμίας ότι ο Θεός ωργίσθη και αγανάκτησε εναντίον τής Ιερουσαλήμ; Όταν επολιορκείτο από τα στρατεύματα τού Ναβουχοδονόσορος, προ δηλαδή τής καταστροφής της. Πόσο διήρκησε η πολιορκία τής πόλεως; Δύο σχεδόν έτη. Και για να είμεθα ακριβείς, όπως και πρέπει να είμεθα όταν μιλάμε για την Γραφή, η πόλις επολιορκείτο 18 μήνες και τον 19^ον ήλθε ο Ναβουζαραδάν, ο αρχισωματοφύλακάς του, και την κατέκαψε ολοσχερώς:

 «Και εν τω εννάτω έτει τής βασιλείας αυτού (σημ. τού Σεδεκίου, τού τελευταίου βασιλέως τής Ιερουσαλήμ), τον δέκατον μήνα, την δεκάτην τού μηνός, ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος, αυτός, και παν το στράτευμα αυτού, κατά τής Ιερουσαλήμ, και εστρατοπέδευσεν εναντίον αυτής. Και ωκοδόμησαν περιτειχίσματα εναντίον αυτής κύκλω. Και η πόλις επολιορκείτο, μέχρι τού ενδεκάτου έτους τού βασιλέως Σεδεκίου» (Β΄ Βασ. 25: 1-9, πρβλ. επίσης Ιερ. 52:4-5 και Ιεζ. 24:1-2).

   Εάν, λοιπόν  τώρα,  αφαιρέσουμε τα σχεδόν δύο (2) έτη που επολιορκείτο η Ιερουσαλήμ, από το 589 π.Χ., που βρήκαμε ότι ξεκίνησε η πολιορκία της από τον Ναβουχοδονόσορα (πλέον συγκεκριμένως εις τις 27 Ιανουαρίου τού 589 π.Χ.), βρίσκουμε με μαθηματική ακρίβεια το έτος καταστροφής της:

589 π.Χ. – 2 = 587 π.Χ. (Έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ)

   Αυτή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι και η ορθή ερμηνεία τού χωρίου, εις το οποίο είναι εμφανές, ότι τα μνημονευόμενα 70 έτη (Ζαχ. 1:12) δεν αναφέρονται βεβαίως εις την προφητεία τού Ιερεμίου, όπως πεπλανημένα διδάσκει η Εταιρία Σκοπιά, αλλά απλώς εις τον καιρόν που είχε περάσει από την πολιορκία και την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ και τού Ναού της (589 π.Χ.), έως το 519 π.Χ. που διημείφθη το περιστατικό με τον άγγελο! Αυτό επίσης συμπεραίνουν και πολλοί σύγχρονοι υπομνηματιστές τού Ιερεμίου:

«In Zech. 1:12 it seems to denote the interval between the destruction of the temple in 587 B .C. and its rebuilding in 520–515 B.C.» (J.A. Thompson, The Book of Jeremiah, Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing Co., 1980, σελ.514).

«Εις το Ζαχ. 1:12 φαίνεται να υποδηλώνεται το διάστημα μεταξύ τής καταστροφής τού ναού το 587 π.Χ. και την ανοικοδομήσεώς του το 520-525 π.Χ.»

«If we tabulate from the beginning of Babylon’s plans for the first siege of Jerusalem (590/589; 2 Kgs. 24:10) to the time of this vision (520), the seventy years show up in a remarkably accurate way!» (Dr. Carroll Stuhlmueller, Rebuilding with Hope, A Commentary an the Books of Haggai and Zechariah, Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publ. Co., 1988, σελ.64).

«Εάν συνοψίσουμε από την έναρξη τών σχεδίων τής Βαβυλώνος για την πρώτη πολιορκία τής Ιερουσαλήμ (590/589, Β΄ Βασ. 24:10) έως την εποχή αυτής τής οράσεως(520), τα εβδομήκοντα έτη φαίνονται με έναν εξαιρετικά ακριβή τρόπο»

                             ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΖΑΧ. 7:1-5

   Κι επειδή ίσως ένα χωρίο ίσον κανένα, σάς παραθέτουμε και δεύτερο χωρίο για να ισχυροποιηθεί το επιχείρημα, ότι ΚΑΙ η Αγία Γραφή συμφωνεί με τούς ιστορικούς, αλλά κάποιος άλλος αρνείται πεισματικά να συμμορφωθεί ΚΑΙ με το έναν ΚΑΙ με το άλλον! 

«Εν τω τετάρτω έτει τού βασιλέως Δαρείου, έγινε λόγος Κυρίου προς τον Ζαχαρίαν τη τετάρτη τού εννάτου μηνός, τού Χισλεύ. 2. Και εξαπέστειλαν εις τον οίκο τού Θεού τον Σαρεσέρ, και τον Ρεγέμ-μέλεχ, και τούς ανθρώπους αυτών, δια να εξιλεώσωσι το πρόσωπον τού Κυρίου. 3. Να λαλήσωσι προς τούς ιερείς, τούς εν τω οίκω τού Κυρίου τών δυνάμεων, και τούς προφήτας, λέγοντες, Να κλαύσω εν τω μηνί τω πέμπτω, αποχωρησθείς, καθώς ήδη έκαμον τοσαύτα έτη; 4. Και έγινε λόγος Κυρίου τών δυνάμεων προς εμέ, λέγων, 5. Λάλησον προς πάντα τον λαόν τής γης, και προς τούς ιερείς, λέγων, Ότε ενηστεύετε και επενθείτε εν τω πέμπτω και εν τω εβδόμω μηνί τα εβδομήντα εκείνα έτη, ενηστεύετε τωόντι δι’ εμέ; δι’ εμέ»; (Ζαχ. 7:1-5 – Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα) 

«Επιπλέον, το τέταρτο έτος του Δαρείου τού βασιλιά, ήρθε ο λόγος τού Ιεχωβά στον Ζαχαρία, την τέταρτη ημέρα τού ένατου μήνα, δηλαδή τού Χισλέβ. ² Και η Βαιθήλ έστειλε τον Σαρασάρ και τον Ρεγέμ-μέλεχ και τούς άντρες του για να απαλύνουν το πρόσωπο τού Ιεχωβά, ³ λέγοντας στους ιερείς που ανήκαν στον οίκο τού Ιεχωβά τών στρατευμάτων και στους προφήτες, ναι, λέγοντας: «Να κλάψω τον πέμπτο μήνα, τηρώντας αποχή, όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια;» ⁴ Και ο λόγος τού Ιεχωβά τών στρατευμάτων συνέχισε να έρχεται σε εμένα, λέγοντας: ⁵ «Πες σε όλο το λαό τού τόπου και στους ιερείς: “Όταν νηστεύατε και γινόταν θρήνος τον πέμπτο μήνα και τον έβδομο μήνα, και αυτό επί εβδομήντα χρόνια, μήπως πράγματι νηστεύατε για εμένα, ναι για εμένα»; (Ζαχ. 7: 1-5 - Μ.Ν.Κ.  η υπογράμμιση δική μας)

   ΚΑΙ εις τα χωρία αυτά, τα εβδομήντα έτη που αναφέρονται, η Σκοπιά τα ερμηνεύει ως έτη ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ (Ξύπνα, 08.05.1972, σελ.27, Αγγλ.έκδ. και 22.09.1972, σελ.27, Ελλ.έκδ.).

   Ευρισκώμεθα εις το τέταρτο έτος τού Δαρείου τού Υστάσπους, δηλαδή εις το 517/516 π.Χ. (Ενόραση, τόμ.1, σελ.1047), όταν ερωτώνται οι ιερείς τού Ναού εάν πρέπει να συνεχιστεί η νηστεία τού πέμπτου και εβδόμου μηνός που είχαν καθιερώσει όλα αυτά τα χρόνια από την πτώση τής πόλεως. Η μεν νηστεία τού 5^ου μήνα ήτο εις ένδειξη πένθους για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ από τον Ναβουζαραδάν, τον αρχισωματοφύλακα τού Ναβουχοδονόσορος (Ιερ. 52:12-13, Β΄ Βασ. 25:8-9), η δε νηστεία τού 7^ου μήνα ήτο εις ένδειξιν πένθους για την δολοφονία τού Γεδαλία, τού κυβερνήτου που είχε τοποθετήσει ο Ναβουχοδονόσορ, και τής πλήρους ερημώσεώς της (Ιερ. 41:1-3, Β΄ Βασ. 25:22-25].

   Συμφώνως, λοιπόν, προς τα χωρία 3 και 5 τού κεφ.7 τού Ζαχαρία, η νηστεία εσυνεχίζετο κάθε έτος, επί 70 έτη χωρίς διακοπή, έως και εκείνη την ώρα που ερωτήθη ο Θεός, μέσω τών ιερέων, δηλαδή έως και εις το τέταρτο έτος τού Δαρείου!

   Αφού η νηστεία και το πένθος εσυνεχίζοντο κάθε χρόνο, επί 70 έτη, χωρίς διακοπή, έως και την στιγμή που ερωτήθησαν οι ιερείς τού Ναού, δηλαδή έως και τον έννατο μήνα τού τετάρτου (4^ου) έτος τού Δαρείου τού Υστάσπους, δηλαδή έως και τον Νοέμβριο τού 517 π.Χ. (εφόσον είδαμε ότι ο ενδέκατος μήνας τού δευτέρου (2^ου) έτους τού Δαρείου αντιστοιχεί προς τον Φεβρουάριο τού 519 π.Χ.), άρα η νηστεία και το πένθος άρχισαν ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΑΦΗ Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΔΗΛΑΔΗ 70 ΕΤΗ ΝΩΡΙΤΕΡΑ!!!

   Άρα, προσθέτοντας 70 έτη εις το 517 π.Χ., ευρίσκουμε, με μαθηματική ακρίβεια, το έτος ενάρξεως τής νηστείας και τού πένθους τών Εβραίων, άρα και ΤΟ ΕΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ αφού αυτά τα δύο Τ Α Υ Τ Ι Ζ Ο Ν Τ Α Ι!!!

   Η Σκοπιά, δηλαδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, φοβάται να μην κάνετε τον παραπάνω λογικότατο συλλογισμό και καταλήξετε εις την εξής απλουστάτη μαθηματική πράξη: 517 + 70 = 587 π.Χ. ΩΣ ΤΟ ΕΤΟΣ ενάρξεως νηστείας, πένθους και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ υπό τού Ναβουχοδονόσορος, όπως ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ!

   Κι επειδή η Σκοπιά δεν θέλει με τίποτα οι ακόλουθοί της να κάνουν αυτόν τον απλό συλλογισμό, έχει πέσει με τα μούτρα εις το να θολώνει συνεχώς τα νερά γράφοντας τα εξής:

«Όταν οι εξόριστοι Ιουδαίοι νήστευαν στη διάρκεια των εβδομήντα χρόνων ερήμωσης της γης του Ιούδα και επίσης στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων από τότε που το υπόλοιπο είχε επιστρέψει στην πατρίδα του, μήπως νήστευαν πράγματι για τον Ιεχωβά;» (Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται, κεφ.14, σελ.237, παρ.9, η υπογράμμιση δική μας) 

    Εις το ανωτέρω κείμενο, η Σκοπιά μάς λέγει, ότι εκτός από τα 70 έτη ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ, οι Ιουδαίοι νήστευαν και εις την διάρκεια όλως αυτών τών χρόνων που είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους! Ξέρετε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, γιατί ‘ο δούλος’ αναγκάζεται να γράψει, ότι η νηστεία εσυνεχίζετο ακόμη και μετά την απελευθέρωσή κι επιστροφή τους στην πατρίδα; Διότι πιέζεται από την φρασεολογία και διατύπωση τού κειμένου:

«Να κλάψω τον πέμπτο μήνα, τηρώντας αποχή, όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια;» ⁴ Και ο λόγος τού Ιεχωβά τών στρατευμάτων συνέχισε να έρχεται σε εμένα, λέγοντας: ⁵ «Πες σε όλο το λαό τού τόπου και στους ιερείς: “Όταν νηστεύατε και γινόταν θρήνος τον πέμπτο μήνα και τον έβδομο μήνα, και αυτό επί εβδομήντα χρόνια, μήπως πράγματι νηστεύατε για εμένα, ναι για εμένα»; (Ζαχ. 7: 1-5 - Μ.Ν.Κ.)

   Εφόσον όμως ‘ο δούλος’ γράφει, ότι η νηστεία εσυνεχίζετο όλα τα χρόνια ακόμη και μετά την απελευθέρωση κι επιστροφή εις την πατρίδα, έως εννοείται τότε που ερωτήθησαν οι ιερείς τού Ναού, δηλαδή τον Νοέμβριο τού 517 π.Χ., τότε δεν ομιλούμε περί 70 ετών νηστείας και πένθους, όπως λέγει το κείμενο, αλλά περί 90 ετών, εφόσον έχουμε:

607 π.Χ. – 517 π.Χ. = 90 έτη!!!

   Τελικά, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έως πότε θα συνεχίζουν να σάς κοροιδεύουν και να μάς παροδηγούν αυτοί που τούς εμπιστευθήκατε την σωτηρία σας;

        ΤΟ ΑΒΙΑΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΕΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΖΑΧ. 1:7-12 και 7:1-5

   Εν κατακλείδι λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, διαπιστώνουμε, ότι τα Ζαχ. 1:7-12 και 7:1-5 αμφότερα είναι ισχυρότατες αποδείξεις, ότι το έτος 587 π.Χ. είναι η ορθή χρονολογία τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ. Ο πιο εύκολος και πλέον ευθύς τρόπος διαβάσματος τών Ζαχ. 1:7-12 και 7:1-5, μάς βοηθάει να κατανοήσουμε, ότι αμφότερα τα χωρία ευρίσκονται εις εμφανέστατη σύγκρουση με την ερμηνεία που δίδει η Εταιρία Σκοπιά εις τα περίφημα εβδομήντα έτη!  

Ο άγγελος, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ερώτησε τον Θεό: «Και ο άγγελος τού Κυρίου απεκρίθη, και είπε, Κύριε τών δυνάμεων, έως πότε δεν θέλεις σπλαχνησθή συ την Ιερουσαλήμ, και τας πόλεις τού Ιούδα....» (Ζαχ. 1:12).

   Ερωτούμε κι εμείς με την σειρά μας την Εταιρία Σκοπιά:

«Έως πότε θα συνεχίζετε να διαστρέφετε και να διαστρεβλώνετε τις Γραφές; Έως πότε θα συνεχίζετε να παροδηγείτε και να πλανάτε αυτούς που σάς εμπιστεύθηκαν; Έως πότε δεν θα έχετε φόβο Θεού για τις ψυχές που σάς εμπιστεύθηκαν για την σωτηρία τους κι εσείς τις οδηγείτε εις την απώλεια; Έως πότε;;;»

   Βλέπετε, λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ότι ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ συμφωνεί με τούς ιστορικούς ως προς το έτος τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ;

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ;;;

Τα συμπεράσματα μπορεί να τα εξάγει ο καθένας από μόνος του.

   Για μία ακόμη φορά, αναδεικνύεται το αβάσιμο τών ισχυρισμών τής Εταιρίας Σκοπιά. Αποδεικνύεται, από την Γραφή πλέον, η καταστροφή τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ., άρα δικαιώνονται οι κοσμικοί ιστορικοί, τούς οποίους ΣΚΟΠΙΜΩΣ η Οργάνωση παρουσιάζει ως αναξιόπιστους εις τα μάτια τών ακολούθων της, προκειμένου να στηρίξει το αστήρικτο 607 π.Χ., κι έτσι καταρρέει το οικοδόμημά της περί δήθεν Β΄ Παρουσίας τού Χριστού εις το 1914. Δεν άρχισε λοιπόν το 1914 καμία Παρουσία τού Χριστού και ο δήθεν ‘πιστός και φρόνιμος δούλος’ δεν έχει βεβαίως διορισθεί από ΚΑΝΕΝΑΝ, πόσο μάλλον από τον Ιησού Χριστό εφόσον δεν ήρθε τότε! Εν κατακλείδι λοιπόν, το ‘ευαγγέλιο’ τής Σκοπιάς αποδεικνύεται ψευδέστατο, και συμφώνως προς το στόμα τού Χριστού, τον θεηγόρο Παύλο, ο κήρυξ άλλου ευαγγελίου υπάγεται εις ΑΝΑΘΕΜΑ!

«αλλά και εὰν ημείς ή άγγελος εξ οὐρανοῦ ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω! Ως προειρήκαμεν, καὶ άρτι πάλιν λέγω, ει τις υμᾶς ευαγγελίζεται παρ’ ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω!» (Γαλ. 1:8-9) δηλαδή «Αλλά και εάν εμείς ή άγγελος από τον ουρανό σάς κηρύττει ευαγγέλιο διαφορετικό απ’ αυτό που σάς κηρύξαμε, να είναι αναθεματισμένος! Όπως προείπαμε, και τώρα πάλι λέγω: ‘Όποιος σάς κηρύττει ευαγγέλιο διαφορετικό απ’ αυτό που παραλάβατε, να είναι αναθεματισμένος’»!

                              ΠΟΙΕΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ 
                                 ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ 1914

   Ελάχιστοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά είναι ενήμεροι τού πόσο πολύ επηρεάζει το δόγμα τού 1914 όλα τα υπόλοιπα δόγματα τής Οργανώσεώς τους. Αποδεικνύοντας λοιπόν ως εσφαλμένη την χρονολογία 607 π.Χ. που υποδεικνύει η Σκοπιά (ως το έτος τής απομακρύνσεως τού τελευταίου βασιλέως τού Ιούδα τού Σεδεκίου από τον θρόνο τής Ιερουσαλήμ), καταρρέει αυτομάτως και όλο το ανωτέρω σκεπτικό, που αφορά εις την χρονολογία ενάρξεως τών ‘καιρών τών εθνών’ και τής Δευτέρας Παρουσίας τού Χριστού εις το 1914!

  Το γεγονός τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ υπό τού Ναβουχοδονόσορος, είναι σπουδαιοτάτης σημασίας για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, διότι από αυτό το γεγονός πρέπει να αρχίσουν να μετρούν τα 2.520 χρόνια για να φθάσουν εις την εσχατολογική χρονολογία τους κατά την οποία άρχισε η Δευτέρα Παρουσία τού Ιησού Χριστού. Αυτό λοιπόν το γεγονός, που συμπίπτει με το 18^ον έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά το τοποθετούν εις το έτος 607 π.Χ., δηλαδή, ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 20 ολόκληρα έτη ενωρίτερα από την ημερομηνία που όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί το τοποθετούν, και όλος ο αρκετά μεγάλος όγκος τών ιστορικών ντοκουμέντων υποδεικνύει.

    Πολύ εύκολα και γρήγορα μπορεί ο καθένας να το ελέγξει, αρκεί να ανοίξει την οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια έχει εις την βιβλιοθήκη τής οικίας του και να αναγνώσει το λήμμα ‘Σεδεκίας’, ή ‘Ιερουσαλήμ’, ή ‘Ναβουχοδονόσορ’, και να εξακριβώσει πότε ακριβώς άρχισε η βασιλεία του και να υπολογίσει ποιο ήτο το 18^ον έτος του. Όλες οι ιστορικές πηγές  μαρτυρούν και συμφωνούν, ότι αυτό ήτο το 587 π.Χ. και όχι το 607  π.Χ.!

   Εάν λοιπόν το έτος ενάρξεως τών «καιρών τών εθνών» δεν ήτο το 607 π.Χ., αλλά το 587 π.Χ., τότε και το έτος λήξεώς των δεν είναι το 1914 μ.Χ., αλλά το 1934 μ.Χ.! Κάτι τέτοιο όμως, γκρεμίζει συθέμελα ολόκληρο το εσχατολογικό οικοδόμημα τής Εταιρίας Σκοπιά και μαζί με αυτό και ολόκληρο το δογματικό «πιστεύω» τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά!

   Όπως προείπαμε, ελάχιστοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αντιλαμβάνονται πόσο πολύ το δόγμα περί τού 1914 επηρεάζει όλα τα υπόλοιπα δόγματα τής Οργανώσεώς τους. Συγκεκριμένα λένε, ότι μετά από εκείνο το έτος, όταν ο Χριστός ανέλαβε εξουσία, κατόπιν ερεύνης όλων τών θρησκειών, βρήκε την Οργάνωσή τους ως τάξη να υπηρετεί σαν ένας ‘πιστός και φρόνιμος δούλος’ που έδιδε εις τον λαό Του πνευματική τροφή. Από τότε, ισχυρίζονται, ότι αποτελούν την μόνη αληθινή θρησκεία (Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη, έκδ.1982, σελ.193, παρ.8).

                          Η ‘ΑΠΑΤΗ’ ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ Ή  Κ Α Π Ο Ι Ο Υ  Α Λ Λ Ο Υ;

           ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΩΣ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΓΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ

   Εις το σημείο αυτό, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θα αποκαλύψουμε με ποιον τρόπο η Εταιρία Σκοπιά εξαπατάει τούς αναγνώστες και ακολούθους της, εφόσον από την μία μεριά κατηγορεί ως ΑΠΑΤΕΩΝΑ τον Πτολεμαίο και τον Κανόνα του, που περιλαμβάνει τα μήκη βασιλειών τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου, κι από την άλλη, ΥΠΟΧΘΟΝΙΩΣ, κατ’ ουσίαν συμφωνεί με αυτόν που κατηγορεί!!! Απίστευτο, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, κι όμως αληθινό!

   Προσκαλούμε δε και προκαλούμε οποιονδήποτε Μάρτυρα τού Ιεχωβά να αντικρούσει και να ανατρέψει την επιχειρηματολογία που ακολουθεί, κι έτσι να αποδείξει, ότι συκοφαντούμε αδίκως την Εταιρία Σκοπιά.

   Ξεκινούμε λοιπόν το σκεπτικό μας λέγοντας, ότι η Σκοπιά έχει ένα άρθρο με τίτλο «Κλαύδιος Πτολεμαίος – Μία Απάτη» (Σκοπιά, 15.04.1978, σελ.11) όπου ο τίτλος τα λέει όλα εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα επιπλέον. Να σημειώσουμε δε, ότι ο τίτλος έχει υιοθετηθεί από αντίστοιχο άρθρο τού περιοδικού Scientific American, Οκτώβριος 1977, τόμ.237, σελ.79-81. Το μήνυμα βεβαίως που περνάει η Σκοπιά εις τούς αναγνώστες της είναι αυτονόητο: το πόσο αναξιόπιστος είναι βεβαίως ο συγκεκριμένος αστρονόμος και κατ’ επέκτασιν και ο περίφημος Κανόνας του με τα μήκη βασιλειών, τον οποίον βεβαίως σε άλλο έντυπο παραθέτει η Σκοπιά αναλυτικά:

«Η χρονολογία 586 π. Χ. στηρίζεται κυρίως στον γνωστόν «Κανόνα του Πτολεμαίου,» ο οποίος αποδίδει ένα σύνολο 87 ετών στη Βαβυλωνιακή δυναστεία που αρχίζει με τον Ναβοπολάσσαρο και τελειώνει με τον Ναβονίδη κατά την πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ. Σύμφωνα με τον κανόνα τούτον, οι πέντε βασιλείς οι οποίοι εκυβέρνησαν κατά την περίοδο αυτήν ήταν ο Ναβοπολάσσαρος (21 έτη), ο Ναβουχοδονόσορ (43 έτη), ο Εβήλ Μερωδάχ (2 έτη), ο Νεριγκλίσαρος (4 έτη) και ο Ναβονίδης (17 έτη). Σύμφωνα με τον αριθμό των ετών που αποδίδονται σε κάθε Κυβερνήτη, η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ το 18ον έτος του Ναβουχοδονόσορος (19ον έτος εάν υπολογισθή από το έτος «της αναρρήσεώς του») θα συνέπιπτε το 586 π.Χ.» (Ξύπνα, 22.09.1972, σελ.27, η υπογράμμιση δική μας)

   Ο περίφημος Κανών τού Κλαυδίου Πτολεμαίου, συμφώνως προς την ανωτέρω παράθεση τής ίδιας τής Σκοπιάς, αλλά και προς τον πίνακα που δημοσίευσε προσφάτως εις την Σκοπιά τής 01.10.2011, σελ.29 έχει ως εξής:

Ναβοπολάσσαρ (21 έτη)

Ναβουχοδονόσορ Β΄ (43 έτη)

Εβήλ Μερωδάχ ή Αμίλ Μαρντούκ (2 έτη)

Νεριγκλίσαρος ή Νηριγλίσαρος (4 έτη)

Λαβασί-Μαρντούκ (-)

Ναβονίδης (17 έτη)

   Ας κάνουμε όμως τώρα μία συμφραζομενική έρευνα τών εκδόσεων τής Εταιρίας Σκοπιά (υπογραμμίζοντας ταυτοχρόνως σημαντικές έννοιες), να δούμε τελικώς διαφωνεί ή συμφωνεί με τον ανωτέρω κανόνα;

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

«Τελικά ο Ναβουχοδονόσορ Β΄, έπειτα από 43 χρόνια διακυβέρνησης στη διάρκεια των οποίων κατέκτησε πολλά έθνη αλλά και επιτέλεσε ένα μεγαλειώδες οικοδομικό πρόγραμμα μέσα στη Βαβυλωνία, πέθανε τον Οκτώβριο του 582 Π.Κ.Χ. και τον διαδέχθηκε ο Αβίλ-Μαρντούκ (Εβίλ-μερωδάχ)». (Ενόραση, τόμ.1, σελ.428)

«(Ναβουχοδονόσορ) [ακκαδικής προέλευσης· σημαίνει «Ω! Νεβώ, Προστάτευε τον Κληρονόμο!»]. Ο δεύτερος ηγεμόνας της Νεοβαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, γιος του Ναβοπολασσάρ και πατέρας του Αβίλ-Μαρντούκ (Εβίλ-μερωδάχ), ο οποίος τον διαδέχθηκε στο θρόνο. Ο Ναβουχοδονόσορ βασίλεψε 43 χρόνια...». (Ενόραση, τόμ.2, σελ.414)

«Ο Ναβουχοδονόσορ, που βασίλεψε 43 χρόνια, ηγήθηκε μιας δυναστείας η οποία κυβέρνησε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία....Η 43χρονη βασιλεία του υπερήφανου Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα στη Βαβυλώνα τερματίστηκε με το θάνατό του το 582 Π.Κ.Χ.» (Προφητεία Δανιήλ, κεφ.4, σελ.50, παρ.9 και κεφ.7, σελ.99, παρ.2)

«Αφού ο Ναβουχοδονόσορ κυβέρνησε 43 έτη (624-581 π.Χ.), αυτό είναι λογικό συμπέρασμα». (Σκοπιά, 01.11.1986, σελ.5)

«Όταν έμαθε ότι πέθανε ο πατέρας του, ο Ναβοπολασσάρ, αυτός ο νεαρός που ονομαζόταν Ναβουχοδονόσορ ανέλαβε το θρόνο το 624 Π.Κ.Χ. Στη διάρκεια της 43χρονης βασιλείας του, ίδρυσε μια αυτοκρατορία η οποία περιέλαβε τις περιοχές που κατείχε προηγουμένως η Ασσυρία και επέκτεινε την κυριαρχία του ως τη Συρία και την Παλαιστίνη, μέχρι τα σύνορα της Αιγύπτου.» (Σκοπιά, 15.05.2000, σελ.12)

«Evil-merodach reigned two years and was murdered by his brother-in-law Neriglissar, who reigned for four years, which time he spent mainly in building operations. His underage son Labashi-Marduk, a vicious boy, succeeded him, and was assassinated within nine months». (Σκοπιά, 01.01.1965, σελ.29, Αγγλική Έκδ.)

«Όσον αφορά τον Αβίλ-Μαρντούκ (Εβίλ-μερωδάχ, 2Βα 25:27, 28), έχουν βρεθεί κάποιες πινακίδες που φέρουν ως χρονολογία το δεύτερο έτος της βασιλείας του». (Ενόραση, τόμ.2, σελ.1315)

    Τα ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ μήκη βασιλειών για τούς ΙΔΙΟΥΣ ΑΚΡΙΒΩΣ βασιλείς αναφέρονται και εις τις εξής παραπομπές τής Σκοπιάς:

«After reigning but two years King Evil-merodach was murdered by his brother-in-law Neriglissar. According to the inscriptions that have been found, this usurper of the throne spent most of the time in building operations and reigned four years. When he died, his son Labashi-Marduk, though not yet if age, succeeded him. He was a vicious boy, and within nine months he had his throat cut by an assassin.» (Babylon the great has fallen, έκδ.1963, κεφ.11, σελ.184)

«(Ναβονίδης) [βαβυλωνιακής προέλευσης· σημαίνει «Ο Νεβώ [θεός των Βαβυλωνίων] Είναι Εξυψωμένος»]. Ο τελευταίος ανώτατος μονάρχης της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας και πατέρας του Βαλτάσαρ. Βάσει ορισμένων κειμένων σφηνοειδούς γραφής πιστεύεται ότι κυβέρνησε περίπου 17 χρόνια...» (Ενόραση, τόμ.2, σελ.411)

«Other investigators say this: “The Nabunaid Chronicle. . .states that Sippar fell to Persian forces VII/14/17 (Oct. 10, 539), that Babylon fell VII/16/17 (Oct. 12), and that Cyrus entered Babylon VIII/3/17 (Oct. 29). This fixes the end of Nabunaid’s reign and the beginning of the reign of Cyrus». (Σκοπιά, 15.08.1968, σελ.491, Αγγλική Έκδ.)

   Συμφώνως λοιπόν προς ΤΑ ΙΔΙΑ τα επίσημα κείμενα τής Εταιρίας Σκοπιά, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχουμε τα εξής μήκη βασιλειών τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων:

Ναβουχοδονόσορ = 43

Evil-Merodach = 2

Neriglissar = 4

Labashi-Marduk = 9 μήνες

Ναβονίδης = 17

Έχουμε λοιπόν και λέμε: 43 + 2 + 4 + 9 μ. +17 = 66 έτη + 9 μήνες

   Η Βαβυλώνα κατελήφθη υπό τού Κύρου το 539 π.Χ. (Ημερομηνία αποδεκτή ΚΑΙ από την Εταιρία Σκοπιά). Εάν τώρα προσθέσουμε τα 66 έτη (και τούς 9 μήνες) εις το 539 π.Χ., ευρίσκουμε το πρώτο έτος ενάρξεως τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος!

539 + 66 = 605 π.Χ (και 9 μήνες)

   Ως γνωστόν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη–κατακτήθη υπό τού Ναβουχοδονόσορος εις το 18^ον έτος τής βασιλείας του ή 19^ον εάν ληφθή υπ’ όψιν και το έτος ενθρονίσεώς του (Β΄ Βασ. 25:8). Εάν τώρα αφαιρέσουμε από το 605 (και 9 μήνες) 18 έτη, ευρίσκουμε, με ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ!

605 – 18 = 587 π.Χ.

                ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ 
                                       ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

   Εις το σημείο αυτό, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εγείρονται τρία ερώτημα εις τα οποία οφείλετε να δώσετε ικανοποιητική απάντηση:

1^ο) Η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι η Νεο-Βαβυλωνιακή περίοδος διήρκησε 86 έτη:

«Ο Ναβουχοδονόσορ, που βασίλεψε 43 χρόνια, ηγήθηκε μιας δυναστείας η οποία κυβέρνησε τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. Αυτή περιλάμβανε το γαμπρό του τον Ναβονίδη και το μεγαλύτερο γιο του τον Εβίλ-μερωδάχ. Εκείνη η δυναστεία συνεχίστηκε άλλα 43 χρόνια ως το θάνατο του γιου του Ναβονίδη, του Βαλτάσαρ, το 539 Π.Κ.Χ.» (Προφητεία Δανιήλ, κεφ.4, σελ.50, παρ.9)

   Εφόσον λοιπόν η Νεο-Βαβυλωνιακή περίοδος διήρκησε 86 έτη πώς είναι δυνατόν η συμφραζομενική μελέτη τών εντύπων της να δίδει 66 έτη ως μήκος τής ΙΔΙΑΣ περιόδου; Δεν σάς προβληματίζει αυτό αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Δεν αναρωτιέστε τί μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό;

2^ο) Εφόσον η Σκοπιά ισχυρίζεται, ότι οι Πτολεμαίος και Βηρωσσός έχουν λάθος εις τα μήκη βασιλειών των [ειδικά τον πρώτο, όπως προείπαμε, τον έχει ‘στολίσει’ κανονικά ως ΑΠΑΤΕΩΝΑ (Σκοπιά, 15.04.1978, σελ.11)], κι ότι ΑΠΑΝΤΕΣ οι κοσμικοί ιστορικοί έχουν κάνει επίσης λάθος εις το ακριβές έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, κι ότι αυτό δεν είναι το ευρέως αποδεκτό 587 π.Χ., αλλά το μόνον υπό τής Εταιρίας Σκοπιά προτεινόμενον 607 π.Χ., γιατί εις τα ΙΔΙΑ της τα έντυπα, ‘ο δούλος’ ΣΥΜΦΩΝΕΙ τελικώς ΚΑΙ με τον Πτολεμαίο ΚΑΙ με τον Βηρωσσό, αλλά ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ, εφόσον υποδεικνύει το 587 π.Χ. ως το 18^ον έτος τού Ναβουχοδονόσορος, άρα ταυτοχρόνως και το πραγματικό έτος τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ;;;  

3^ο) Γιατί δεν υπάρχει ΕΝΑ περιοδικό, ΕΝΑ βιβλίο ή ΜΙΑ εγκυκλοπαίδεια τής Σκοπιάς που να αναφέρει ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ τούς βασιλείς τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου; Τί φοβάται η Σκοπιά και δεν έχει εκδόσει έως τώρα κάτι τέτοιο; Τί προσπαθεί να κρύψει; Μήπως εάν εξέδιδε κάτι τέτοιο και είχαν οι αναγνώστες εις ΕΝΑ πλέον έντυπο, ΟΛΟΥΣ τούς βασιλείς τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου καταγεγραμμένους, τότε θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε ευκόλως να κάνει τούς ανωτέρω συλλογισμούς, και το 607 π.Χ. θα ήταν απλώς ένας μύθος; 

   Ή μήπως δεν υπάρχε ένα τέτοιο έντυπο, διότι η Σκοπιά αποφεύγει επισταμένως να πάρει θέση και να αποδώσει εις κάποιον συγκεκριμένο βασιλέα τα 20 ολόκληρα έτη που έχει (αυθαιρέτως) προσθέσει εις την Νεο-Βαβυλωνιακή περίοδο;  

   Τελικά πού λέγει την αλήθεια και πού ψεύδεται η Εταιρία Σκοπιά;;;

   Τελικά, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ποιος κοροϊδεύει ποιον;;;

  Τελικά ποιος είναι ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ, ο Κλαύδιος Πτολεμαίος ή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ που τελικώς ΣΥΜΦΩΝΕΙ με αυτόν που κατηγορεί ως απατεώνα;;;

 Τελικά, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, όταν ισχυριζόμεθα ότι υπάρχει μία αριστοτεχνικώς καλοστημένη παγίδα από το Μπρούκλιν έχουμε δίκιο ή άδικο;;;

  
         ΟΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗ                               

                                 ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ 1914

   Αναφέρουμε ενδεικτικώς τις κυριώτερες δογματικές διδασκαλίες που συμπαρασύρει η μη Έλευση τού Χριστού εις το 1914:

1^η) Εάν το συγκεκριμένο δόγμα τής Σκοπιάς περί Β΄ Παρουσίας εις το 1914 είναι εσφαλμένο, ο ισχυρισμός τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι αποτελούν την Οργάνωση τού Θεού, ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.

2^η) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης και η υποτιθέμενη εξουσία τής ‘ιεραρχίας’ τής Εταιρίας Σκοπιά επάνω εις τούς πιστούς της, καθώς και ο ισχυρισμός, ότι μόνον το Κυβερνών Σώμα έχει την εξουσία να εξηγεί την Αγία Γραφή (Σκοπιά, 01.10.1986, σελ.24-25).  

3^η) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης και το δικαίωμα τής Σκοπιάς να ορίζει δόγματα και πιστεύω με απαίτηση να γίνονται αποδεκτά από τούς ακολούθους της και μάλιστα αποκόπτει όσους δεν τα δέχονται.  

4^η) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης και η εξουσία της εις το να καθορίζει την κρίση εκ τών προτέρων το ποιος θα πεθάνει και ποιος θα αναστηθεί εις τον Αρμαγεδδώνα.  

5^η) Εκ τής μη ελεύσεως τού Χριστού εις το 1914 ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης και άλλο ένα βασικό δόγμα τής Σκοπιάς, αυτό περί τών δύο κλήσεων, διότι το 1935 υποτίθεται ότι συμπληρώθηκε ο αριθμός τών 144.000! [«Ο Ιωάννης, σε μια άλλη όραση, βλέπει να σφραγίζονται και οι τελευταίοι από τους 144.000. (Αποκάλυψις 7:1-8) Τα πράγματα δείχνουν ότι αυτή η σύναξη ουσιαστικά συμπληρώθηκε γύρω στο 1935.» (Σκοπιά, 01.01.1988, σελ.11), «Φαίνεται όμως ότι, στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο πλήρης αριθμός των 144.000 βασικά συμπληρώθηκε» (Σκοπιά, 15.08.1996, σελ.31)].  

6^η) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης όλο το εσχατολογικό οικοδόμημα τής Εταιρίας Σκοπιά, συμπαρασύροντας την σωτηριολογία τους, την αντίληψή τους για το σχέδιο τού Θεού, τις παραβολές και τούς τύπους τής Αγίας Γραφής.

7^η) Μαζί με όλα τα παραπάνω ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ επίσης και η αντίληψή τους περί Αντιλύτρου και μεσιτείας Χριστού (Σκοπιά, 15.08.1989, σελ.30), καθώς και η αντίληψή τους περί τής προανθρώπινης υπάρξεως τού Ιησού, τον οποίον θεωρούν Αρχάγγελο (Σκοπιά, 15.04.1985, σελ.28).

   Με λίγα λόγια, αν η περί τού 1914 διδασκαλία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά είναι εσφαλμένη, γκρεμίζονται σχεδόν ΟΛΑ τα άλλα δόγματά τους! 

Αυτό ακριβώς το λάθος αποδείξαμε με την παρούσα απάντησή μας.

                 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΛΛΙΟ

                                        ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

1) Όταν, κύριε Κάλλιο, λέτε ότι «Η χρονολογία 607 π.χ. που αναφέρουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βασίζονται και σε Ιστορικά γεγονότα» τελικά είστε εις θέσιν να προσκομίσετε ΜΙΑ (όχι παραπάνω) οποιαδήποτε ιστορική, αρχαιολογική ή και αστρονομική πηγή που να δικαιώνει και να επιβεβαιώνει την χρονολόγιση τής Οργανώσεως ή αυτό το λέτε για να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας αλλά και να επαναπαύονται οι ομόπιστοί σας, ότι δήθεν υπάρχουν ιστορικά ντοκουμέντα που επιβεβαιώνουν τη Σκοπιά;

2) Εις την αρχή τής απαντήσεώς σας είπατε ότι «Το ένατο ερώτημα σας για να απαντηθεί πρέπει να προστρέξουμε στην Ιστορία». Εάν όμως προστρέξουμε εκεί, αγαπητέ κύριε Κάλλιο, θα διαπιστώσουμε ότι η ιστορία επιβεβαιώνει και μαρτυρεί ότι το 18^ο έτος τού Ναβουχοδονόσορος (κι άρα τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ) ταυτίζεται με το 587 π.Χ. και ΟΧΙ με το 607 π.Χ., όπως ισχυρίζεται η Εταιρία Σκοπιά.

   Πώς λοιπόν μάς προτρέπετε να ανατρέξουμε εις την ιστορία (άρα και εις τις εγκυκλοπαίδειες) όταν εσείς ο ίδιος εις το τέλος τής απαντήσεώς σας αναφέρετε τα εξής: «αφού όμως όλοι σχεδόν δέχονται ότι η απελευθέρωση έγινε το 537 π.χ. τότε ή η Αγία γραφή κάνει λάθος ή οι εγκυκλοπαίδειες, αυτό το αφήνουμε να το κρίνετε εσείς και να μας το πείτε» υπονοώντας ότι οι εγκυκλοπαίδειες έχουν λάθος ως προς το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ; Μήπως, με αυτά που γράφετε, αντιφάσκετε προς τον εαυτό σας κι εκτείθεστε, όχι μόνον ΕΣΕΙΣ, αλλά κι ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ που εκπροσωπείτε;

3) Είπατε επίσης τα εξής: «Αφού αναφέρετε ότι είστε ερευνητές κοιτάξτε σε Ιουδαϊκές ιστορικές πηγές ίσως θα βρείτε αυτό που ψάχνετε». Κύριε Κάλλιο, επειδή με το θέμα τής Βαβυλωνίου αιχμαλωσίας ασχολούμαστε από το 1990 κι έχουμε υπ’ όψιν όλες σχεδόν τις Ιουδαϊκές και μη πηγές, κι επειδή εμείς δεν μπορέσαμε να βρούμε ΕΣΤΩ ΜΙΑ πηγή που να δικαιώνει την χρονολόγηση τής Εταιρίας Σκοπιάς, σάς προσκαλούμε και προκαλούμε μπορείτε ΕΣΕΙΣ να μάς προσκομίσετε ΜΙΑ ΜΟΝΟΝ πηγή που να αναφέρει ότι το 18^ο τού Ναβουχοδονόσορος ταυτίζεται προς το 607 π.Χ. και όχι προς το 587 π.Χ.; 

4) Μήπως τελικά κύριε Κάλλιο δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ τέτοια πηγή που να επιβεβαιώνει την χρονολόγηση τής Εταιρίας Σκοπιά, γι’ αυτό και παλαιότερα ο ‘δούλος’ αναγκάστηκε να παραδεχθεί, ότι η χρονολόγηση που προτείνει για την έναρξη αλλά και την λήξη τών ‘καιρών τών εθνών’ βασίζεται εις ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ; Μήπως δεν πιστεύετε αυτό που λέμε και θέλετε να το διαβάσετε από το ίδιο το έντυπο τής Σκοπιάς εις το οποίο εδημοσιεύθη; Πολύ ευχαρίστως! Διαβάστε λοιπόν, εις το έντυπο που ακολουθεί, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, την ωμή παραδοχή και ομολογία τής Σκοπιάς, ότι το 607 π.Χ. (και κατά συνέπια και το 1914) βασίζεται εις ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!!!

«Από κοσμική άποψη, αυτά τα στοιχεία των αποδείξεων μπορεί να φαίνονται ότι καθορίζουν τη Νεο-Βαβυλωνιακή χρονολογία για το 18ο έτος του Ναβουχοδονόσορ (και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ) το 587/6 π.Χ. Εν τούτοις, κανείς ιστορικός δεν μπορεί να αρνηθεί την πιθανότητα ότι η σημερινή εικόνα της Βαβυλωνιακής ιστορίας θα μπορούσε να είναι παραπλανητική ή εσφαλμένη. Είναι γνωστό για παράδειγμα, ότι οι αρχαίοι ιερείς και βασιλιάδες μερικές φορές αλλοίωναν τα ιστορικά υπομνήματα για δικούς τους σκοπούς. Ή, ακόμη κι αν η ανακαλυφθείσα απόδειξη είναι ακριβής, μπορεί να ερμηνεύεται εσφαλμένα από τους σημερινούς επιστήμονες ή να είναι ημιτελής, έτσι ώστε ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ θα μπορούσαν να αλλοιώσουν βασικά τη χρονολογία της περιόδου εκείνης.» (Ελθέτω η βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.187 τα κεφαλαία δικά μας).

  Τί ομολογεί με το ανωτέρω κείμενο η Σκοπιά, κύριε Κάλλιο; Ότι ΟΛΑ ΤΑ ΗΔΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ καθορίζουν το 587 π.Χ. ως το 18^ο έτος τού Ναβουχοδονόσορος, αλλά αυτό ενδέχεται ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (!!!) να αλλάξει από στοιχεία που δεν έχουν έως τώρα ανακαλυφθεί!!!  

   Δηλαδή, ομολογεί κυνικά η Σκοπιά, ότι το 607 π.Χ. άρα και το 1914, ΔΕΝ βασίζονται εις τα ΗΔΗ υπάρχοντα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά εις ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!!!

Ο παραλογισμός τού ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ εις όλον του το μεγαλείο!!!

5) Κι επειδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, γνωρίζει η Σκοπιά, ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ιστορικό, αρχαιολογικό ή και αστρονομικό ντοκουμέντο προκειμένου να δικαιώσει την χρονολόγησή της, γι’ αυτό και εις την τελευταία έκδοση που ασχολήθηκε με το θέμα (Σκοπιά, 01.11.2011, σελ.25) προέβη εις ‘μοντάζ’ δύο αστρονομικών ημερολογίων (ΒΜ 38462 και VAT 4956) προκειμένου να εξαπατήσει τούς αναγνώστες αλλά και τούς ακολούθους της, ότι δήθεν το 37^ο έτος τού Ναβουχοδονόσορος ταυτίζεται με το 588 π.Χ. κι άρα το 18^ον που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ με το 607 π.Χ.;;;

   Για δε τού λόγου το ασφαλές, μπορεί ο οποιοσδήποτε που ενδιαφέρεται να εμβαθύνει επί τού θέματος και να ‘θαυμάσει’ το συγκεκριμένο ‘μοντάζ’ τής Σκοπιάς, να ανατρέξει εις τα blog τής Ιεράς ημών Μητροπόλεως (www.agiaparaskeyh.blogspot.gr και www.i-m-sidhrokastrou.blogspot.gr) και να αναγνώσει τις μελέτες τού Ειδικού Συνεργάτου ημών Γεωργίου Τσιμπιρίδη Νο10 (Η εσφαλμένη χρονολόγηση τής Σκοπιάς εις το αστρονομικό ημερολόγιο VAT 4956 – Μέρος Α΄ Το «μοντάζ» που επεχείρησε να εφαρμόσει η Σκοπιά για να εξαπατήσει τούς αναγνώστες, όσον αφορά εις τα Αστρονομικά Ημερολόγια VAT 4956 και ΒΜ 38462 για να αποδείξει, ότι η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 607 π.Χ., κι έτσι να επιβεβαιώσει την δήθεν Β΄ Παρουσία τού Χριστού εις το 1914!) και Νο11 (Η εσφαλμένη χρονολόγηση τής Σκοπιάς εις το αστρονομικό ημερολόγιο VAT 4956 – Μέρος Β΄ Η σύγχυση τού εμπνευστή τών άρθρων τής Σκοπιάς Rolf Furuli, ως προς την ημερομηνία τού Αστρονομικού Ημερολογίου  VAT 4956) δια τών οποίων μελετών γίνεται πλέον εμφανές ο τρόπος που σοφίστηκε η Σκοπιά προκειμένου να ρίξει ‘στάχτη’ εις τα μάτια τών αναγνωστών της με σκοπό να εφεύρει και να δημιουργήσει ένα δήθεν αστρονομικό ‘ντοκουμέντο’ που να δικαιώνει την χρονολόγησή της!

6) Επίσης εις την απάντησή σας, κύριε Κάλλιο, είπατε το εξής: «Αν πάρουμε το 587 π.χ. ως χρονολογία της αιχμαλωσίας του Ιούδα όπως μερικές εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν» (η υπογράμμιση δική μας). Όταν λοιπόν αναφέρετε ότι ‘μερικές εγκυκλοπαίδειες’ αναφέρουν το 587 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, υπονοείτε ότι υπάρχουν και κάποιες εγκυκλοπαίδειες οι οποίες διαφωνούν κι αναγράφουν άλλη ημερομηνία απ’ αυτήν; Αναμένουμε με μεγάλη αγωνία να μάς προσκομίσετε ΕΣΤΩ ΜΙΑ εκγυκλοπαίδεια που να αναγράφει διαφορετικό έτος από το 587-586 π.Χ. ως το 18^ον έτος τού Ναβουχοδονόσορος και άρα τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ!

   Σάς θερμοπαρακαλούμε λοιπόν, κύριε Κάλλιο, μπορείτε να μάς προσκομίσετε ΕΣΤΩ ΜΙΑ εγκυκλοπαίδεια που να αναφέρει διαφορετική ημερομηνία από την συμβατική για την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ; 

7) Εις το τέλος τής απαντήσεώς σας γράψατε τα εξής: «αφού όμως όλοι σχεδόν δέχονται ότι η απελευθέρωση έγινε το 537 π.Χ. τότε ή η Αγία γραφή κάνει λάθος ή οι εγκυκλοπαίδειες, αυτό το αφήνουμε να το κρίνετε εσείς και να μας το πείτε».

   Αγαπητέ κύριε Κάλλιο, σάς διαφεύγει το εξής σημαντικό: αυτοί οι ‘ΟΛΟΙ’ που «δέχονται ότι η απελευθέρωση έγινε το 537 π.Χ.» οι ΙΔΙΟΙ δέχονται ότι η πτώση τής Ιερουσαλήμ έγινε το 587 π.Χ. και όχι το 607 π.Χ.  

   Πώς λοιπόν από την ιστορία επιλέγετε μία χρονολογία ως έγκυρη (πτώση Βαβυλώνος το 539 π.Χ.) αποδεχόμενοι ανεπιφύλακτα και τούς ιστορικούς που την προτείνουν, και ταυτοχρόνως απορρίπτετε μία άλλη (καταστροφή Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.) ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ;

   Μήπως αναφέρει σε κάποιο σημείο η Γραφή το ακριβές έτος τής απελευθερώσεως τών Ιουδαίων από την Βαβυλώνα; Για να βρείτε όμως αυτό το έτος καταφεύγετε εις τούς Ιστορικούς (που κατά σύμπτωση για το συγκριμένο έτος είναι αξιόπιστοι), αλλά εντελώς αναξιόπιστοι για το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ! 

   Εφαρμόζετε δηλαδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ‘δύο μέτρα και δύο σταθμά’;

8) «Και όταν συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην τών Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον» (Ιερ. 25:12 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα).

   Το ανωτέρω δηλαδή χωρίο λέγει, ότι όταν συμπληρωθούν τα 70 έτη θα τιμωρήσει ο Θεός τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Εφόσον αυτό έγινε κατά το 539 π.Χ. που έπεσε η Βαβυλώνα εις τον Κύρο, τον Πέρση βασιλέα, (όπως η ΙΔΙΑ η Σκοπιά αποδέχεται και διδάσκει εις όλα τα έντυπά της), γιατί τότε η Σκοπιά δεν δέχεται ότι το 539 π.Χ. έληξαν τα 70 έτη, αλλά διδάσκει ότι έληξαν δύο ολόκληρα έτη μετά, δηλαδή το 537 π.Χ.;

   Η αυθεντία τής Σκοπιάς, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι μεγαλύτερη από αυτήν τού ιερού κειμένου τής Γραφής ώστε να διδάσκει διαφορετικά από αυτό; Μήπως ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ καταρρίπτει την ψευδοδιδασκαλία της περί επιστροφής τών Εβραίων το 537 π.Χ. εις την Ιερουσαλήμ καθώς και αυτήν περί καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. συμπαρασύροντας και το 1914 ως το ΔΗΘΕΝ έτος τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού και τού τέλους τών ‘καιρών τών εθνών’;

9) «Διότι ούτω λέγει Κύριος· Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον» (Ιερ. 29:10 - Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα).

    Το ανωτέρω χωρίο λέγει, ότι αφού συμπληρωθούν 70 έτη αιχμαλωσίας εις την Βαβυλώνα, ΤΟΤΕ ο Θεός θα επισκεφθεί τούς Ιουδαίους αιχμαλώτους και θα τούς επαναφέρει εις την πατρίδα τους. Άρα, συμφώνως προς την ρήση τού ιδίου τού Θεού, η συμπλήρωση τών 70 ετών τής αιχμαλωσίας πού ευρίσκει τούς Εβραίους, εις την πατρίδα τους την Ιερουσαλήμ ή εις την εξορία τής Βαβυλώνος; Συμφώνως προς το ανωτέρω εδάφιο τούς ευρίσκει εις την Βαβυλώνα.

   Γιατί λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εφόσον το θεόπνευστο κείμενο μάς λέγει ότι τα 70 έτη τής αιχμαλωσίας τών Ιουδαίων συμπληρώνονται εις την Βαβυλώνα η Σκοπιά διδάσκει ότι συμπληρώνονται εις την Ιερουσαλήμ; Η αυθεντία τής Σκοπιάς είναι μεγαλύτερη από αυτήν τού ιερού κειμένου τής Γραφής ώστε να διδάσκει διαφορετικά από αυτό; Μήπως ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ καταρρίπτει την ψευδοδιδασκαλία της περί επιστροφής τών Εβραίων το 537 π.Χ. εις την Ιερουσαλήμ καθώς και αυτήν περί καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. συμπαρασύροντας και το 1914 ως το ΔΗΘΕΝ έτος τής Β΄ Παρουσίας τού Χριστού και τού τέλους τών ‘καιρών τών εθνών’;