Απάντηση εις την ερώτηση Νο2 τού κ.Κάλλιου 'Είναι ο Χριστός Ο Θεός';

                    ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΡΩΤΟΥΝ

   Οι απαντήσεις και οι τοποθετήσεις τού Αντιαιρετικού Γραφείου τής Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου και τών συνεργατών εις τις ερωτήσεις τού αξιοτίμου Ευαγγελιζομένου τής Εταιρίας Σκοπιά κυρίου Φώτιου Κάλλιου.

   Αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, την 10^ην Μαρτίου ήλθε εις την Εφημερίδα τής Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου επιστολή τού κυρίου Κάλλιου Φώτιου, πιστού Ευαγγελιζομένου τής Εταιρίας Σκοπιά, ο οποίος απήντησε εις όλες σχεδόν τις ερωτήσεις τής Εφημερίδος ‘Εκ πλάνης οδού αυτών’, θέτοντας ταυτοχρόνως 3 επιπλέον  ερωτήσεις εις τις οποίες μάς ζήτησε να απαντήσουμε. Ακολουθούν λοιπόν οι τοποθετήσεις μας επί τών ερωτήσεων τού κυρίου Κάλλιου. Η δευτέρα ερώτηση έχει ως εξής:

                                    ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥ

   Αν κατά το δόγμα σας ο Χριστός είναι ο Θεός, γιατί ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι: «Θέλω δε να ξέρετε ότι η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας· η κεφαλή δε του Χριστού είναι ο Θεός» (1 Κορινθίους 11:3) και «Όποιος ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού, ο Θεός παραμένει σε ενότητα με αυτόν και αυτός σε ενότητα με τον Θεό» (1 Ιωάννη 4:15);

                  ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ        

                                        ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ

   Κατ’ αρχάς, κύριε Κάλλιο, να ερευνήσουμε το ιερό κείμενο ώστε να διαπιστώσουμε εάν ο Χριστός είναι ‘ο Θεός’ μόνον επειδή το λέει αυθαίρετα το δόγμα τής Ορθοδοξίας, ή είναι τελικά ‘ο Θεός’ ως διδασκαλία τής Αγίας Γραφής.

                               ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
             ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ Μ.Ν.Κ.  

1) «Είπατε προς τούς πεφοβημένους την καρδίαν, Ισχύσατε, μη φοβείσθε· ιδού ο Θεός σας θέλει ελθεί μετ’ εκδικήσεως, ο Θεός μετ’ ανταποδόσεως·  αυτός θέλει ελθεί, και θέλει σάς σώσει. Τότε οι οφθαλμοί τών τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα τών κωφών θέλουσιν ακούσει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος, και η γλώσσα τού μογιλάλου θέλει ψάλλει» (Ησαϊ. 35:4-6).

   Εις το ανωτέρω χωρίο έκανε σαφώς υπαινιγμό ο Ιησούς κατά την εξής περίπτωση. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όταν πληροφορήθηκε εις τη φυλακή τα έργα τού Χριστού, έστειλε δύο μαθητές του να τον ρωτήσουν: «Συ εί ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν», δηλαδή «Εσύ είσαι ο Ερχόμενος (ο Μεσσίας) ή πρέπει να περιμένουμε άλλον;». Εκείνη την ώρα ο Χριστός τελούσε πλήθος θαυμάτων, και αντί άλλης απαντήσεως είπε εις τούς μαθητές τού Ιωάννου: «Πορευθέντες απαγγείλατε Ιωάννη ά είδετε και ηκούσατε· τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται» (Λουκ. 7:18-22 πρβλ. και Ματθ. 11:2-5) δηλαδή «Να πάτε να αναφέρετε εις τον Ιωάννη αυτά που είδατε και ακούσατε: Τυφλοί αποκτούν την όραση και κουτσοί περιπατούν, λεπροί καθαρίζονται (από την λέπρα), κουφοί ακούουν, νεκροί ανασταίνονται, πτωχοί ακούουν χαρμόσυνα μηνύματα».

   Δια τού λόγου τούτου, προς τούς μαθητές τού Ιωάννου, εφήρμοσε ο Χριστός εις τον Εαυτό Του την προφητεία τού Ησαΐα, όπως επίσης εις το ερώτημα «Συ εί ο ερχόμενος;» έδωσε εμμέσως την απάντηση, ότι πράγματι αυτός είναι ο Μεσσίας. Έδειξε δε επιπλέον, ότι ο Μεσσίας είναι ο αληθινός Θεός, διότι αυτός ο οποίος θα ερχόταν (‘αυτός θέλει ελθεί’) είναι ο Θεός Γιαχβέ!

2) «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν τού Κυρίου·ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους τού Θεού ημών» (Ησαΐ. 40:3 Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα). Και αυτή η προφητεία είναι, ως γνωστόν, μεσσιακή (Ματθ. 3:3, Μάρκ. 1:3, Λουκ. 3:4, Ιωάν. 1:23). Η δε έννοια τής φωνής τού βοώντος Προδρόμου είναι η εξής: «Ετοιμάσατε τον πνευματικό δρόμο, για να διέλθει ο ερχόμενος Κύριος (Γιαχβέ), ο Θεός ημών».

   Ο δε ‘Κύριος’ ή κατά το Εβραϊκό ‘Γιαχβέ’ (יהוה), τού οποίου έπρεπε να προετοιμασθεί η οδός, είναι ο Χριστός. Η προτροπή «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» ορμάται από την συνήθεια τής Ανατολής κατά την οποίαν προ τής αφίξεως τού μονάρχου ή τού ηγεμόνος καθάριζαν, εξωμάλυναν και καθιστούσαν ευθεία την οδό, δια τής οποίας αυτός θα διήρχετο. (Πρβλ. Αποκ. 16:12 «Και ο έκτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην. Και εξηράνθη το ύδωρ αυτού, ίνα ετοιμασθή η οδός τών βασιλέων τών από ανατολής ηλίου»). Έτσι η προτροπή «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου», (Εβρ.Γιαχβέ - יהוה) είναι ισοδύναμος προς το «ετοιμάσατε την οδόν για να διέλθει ο Κύριος», δηλαδή ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ! Άρα ο Μεσσίας είναι ο Θεός, ο Γιαχβέ!

3) «και πολλούς τών υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών· 17. και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, επιστρέψει καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 76. Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση· προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού» (Λουκ. 1:16-17, 76)

«Και πολλούς από τούς Ισραηλίτες θα επιστρέψει εις τον Κύριο τον Θεό τους. 17. Αυτός δε θα προπορευθεί απ’ αυτόν (τον Κύριον τον Θεόν) με ισχύ και δύναμη Ηλιού, για να επιστρέψει καρδίες γονέων εις τα τέκνα, και απειθείς εις την φρόνηση τών ευσεβών, και έτσι να ετοιμάσει για τον Κύριο λαό με προορισμό. 76. Και συ, παιδί, θα αναγνωρισθείς προφήτης τού Υψίστου. Διότι θα είσαι πρόδρομος τού Κυρίου, για να ετοιμάσεις τούς δρόμους του (για να διαβεί).

   Τα ανωτέρω λόγια τα είπε ο Γαβριήλ προς τον Ζαχαρία περί τού Ιωάννου τού Προδρόμου. Η αντωνυμία ‘αυτού’ αναφέρεται εις το προηγηθέν ‘Κύριον τον Θεόν’. Ο άγγελος προείπε δηλαδή, ότι ο Ιωάννης πολλούς Ισραηλίτες  θα επέστρεφεν εις Κύριον τον Θεόν αυτών, αυτός δε ο Ιωάννης θα προεπορεύετο Κυρίου τού Θεού, ώστε να προετοιμάσει τον λαό προς υποδοχή Αυτού (Πρβλ. Ματθ. 3:11, Μάρκ. 1:7, Ιωάν. 1:15, 27, 30, Πράξ. 13:24). Ο λόγος όμως αυτός, κατά τον οποίον ένας άνθρωπος θα προεπορεύετο Αυτού τού Κυρίου και Θεού τού Ισραήλ, ήταν παράδοξος. Εκπληρώθηκε όμως, διότι ο Χριστός, τού οποίου προεπορεύθη ο Ιωάννης (εξ ου και Πρόδρομος), δεν είναι απλώς άνθρωπος, αλλά Θεάνθρωπος.

   Κύριος ο Θεός εισήλθε εις τον χρόνο και εν χρόνω ο Ιωάννης προηγήθηκε Αυτού.

   Άλλωστε ο Θεός είχε σαφώς δακηρύξει τούτο δια τού προφήτου Μαλαχία: «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελό μου, και θέλει κατασκευάσει την οδό έμπροσθέν μου...λέγει ο Κύριος τών δυνάμεων» (Μαλαχ. 3:1 Μετάφραση Νεοφύτου Βάμβα)   

4) «Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού, τοις ισότιμον ημίν λαχούσι πίστιν εν δικαιοσύνη τού Θεού ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 1:1) δηλαδή «Εγώ, ο Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος τού Ιησού Χριστού, απευθύνομαι εις εσάς, οι οποίοι ως δια λαχνού λάβατε την ίδια με εμάς τούς αποστόλους πίστη κατά την δικαιοσύνη τού Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο Θεός και Σωτήρας μας»

   Κι επειδή, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εις το ανωτέρω χωρίο ο Απόστολος Παύλος ονομάζει τον Ιησού Χριστό ‘ο Θεός ημών’, κάτι που αντιτίθεται εις το πιστεύω τής Σκοπιάς, η Εταιρία φρόντισε εις την λεγομένη Μετάφραση Νέου Κόσμου, δια τής προσθήκης ενός επιπλέον άρθρου, να εισαγάγει ένα ακόμη πρόσωπο εις τον λόγο, κι έτσι ν’ αλλοιώσει το νόημα τού συγκεκριμένου χωρίου και να το φέρει εις τα δογματικά της μέτρα, ώστε η φράση ‘τού Θεού ημών’ να μην αναφέρεται εις τον Υιό αλλά εις τον Πατέρα, και μόνον ο χαρακτηρισμός ‘Σωτήρας’ να αναφέρεται εις τον Υιό! Ας ‘απολαύσουμε’ όλοι την Σκοπιά επί το ‘θεάρεστον’ έργο τής διαστρεβλώσεως και παραχαράξεως τού νοήματος τού ιερού κειμένου:

«Ο Σίμων Πέτρος, δούλος και απόστολος τού Ιησού Χριστού, προς εκείνους που έχουν αποκτήσει πίστη η οποία αποτελεί προνόμιο ισάξιο με το δικό μας μέσω τής δικαιοσύνης τού Θεού μας και τού Σωτήρα Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 1:1 - Μ.Ν.Κ.).

5) «όπως ενδοξασθεί το όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν υμίν, και υμείς εν αυτώ, κατά την χάριν τού Θεού ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού» (Β΄ Θεσ. 1:12) δηλαδή «για να δοξασθεί το όνομα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού από εσάς κι εσείς απ’ Αυτόν συμφώνως με την χάρη τού Θεού μας και Κυρίου Ιησού Χριστού».

   Τα ίδια που αναφέραμε παραπάνω ισχύουν κι εδώ. Εις την φράση «τού Θεού ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού» με την χρήση ΕΝΟΣ και ΚΟΙΝΟΥ άρθρου ο Απόστολος ΤΑΥΤΙΖΕΙ Θεό και Κύριο Ιησού Χριστό. Υπέρ δε αυτής τής ταυτίσεως συνηγορεί και η απουσία τού ‘ημών’ μετά το ‘Κυρίου’. Η δε Σκοπιά, μη ανεχόμενη Χριστό Θεό, εις την Μ.Ν.Κ., δια τού ιδίου τεχνάσματος, δηλαδή τής προσθήκης ενός επιπλέον άρθρου, συνεχίζει το ‘θεάρεστον’ έργο τής διαστρεβλώσεως κι αλλοιώσεως τού νοήματος τού ιερού κειμένου:

«ώστε το όνομα τού Κυρίου μας Ιησού να δοξαστεί σε εσάς, και εσείς σε ενότητα με αυτόν, σύμφωνα με την παρ’ αξία καλοσύνη τού Θεού μας και τού Κυρίου Ιησού Χριστού» (Β΄ Θεσ. 1:12 - Μ.Ν.Κ.)

6) «Διαμαρτύρομαι ενώπιον τού Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού και τών εκλεκτών αγγέλων...» (Α΄ Τιμ. 5:21).

   Τις ίδιες ακριβώς με πριν παρατηρήσεις έχουμε να κάνουμε κι εδώ. Εις την φράση «τού Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού» με την χρήση ΕΝΟΣ και ΚΟΙΝΟΥ άρθρου, ο Απόστολος, ΤΑΥΤΙΖΕΙ Θεό και Κύριο Ιησού Χριστό. Η δε Σκοπιά, συνεχίζοντας εις την Μ.Ν.Κ. το ‘θεάρεστον’ έργο της, αποδίδει το χωρίο προσθέτοντας ένα επιπλέον άρθρο ώστε να εισαγάγει ένα ακόμη πρόσωπο εις τον λόγο:

«Σού παραγγέλλω επίσημα ενώπιον τού Θεού και τού Χριστού Ιησού και τών εκλεγμένων αγγέλων...» (Α΄ Τιμ. 5:21 - Μ.Ν.Κ.)

   Το ότι εντέχνως και με δόλο έγιναν οι ανωτέρω διαστρεβλώσεις επιβεβαιώνει το γεγονός, ότι εις την Β΄ Επιστολή τού Αποστόλου Πέτρου που υπάρχει μεν παρόμοια φρασεολογία, αλλά αντί τής λέξεως ‘Θεός’ υπάρχει η λέξη ‘Κύριος’, η Σκοπιά μετέφρασε ορθά, δεν παρενέβη δηλαδή επί τού κειμένου ώστε να το αλλοιώσει, διότι ο χαρακτηρισμός ‘Κύριος’ δεν δημιουργεί πρόβλημα εις την διδασκαλία της για την Θεότητα τού Χριστού· ο συγκεκριμένος δηλαδή χαρακτηρισμός είναι...ανώδυνος!

«...η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν τού Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 1:11), «...η είσοδος στην αιώνια βασιλεία τού Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 1:11 Μ.Ν.Κ.).

«...αυξάνετε δε εν χάρητι και γνώσει τού Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 3:18), «Αλλά να αυξάνετε στην παρ’ αξία καλοσύνη και γνώση τού Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού» (Β΄ Πέτρ. 3:18 - Μ.Ν.Κ.).

7) «ων οι πατέρες, και εξ ών ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τούς αιώνας» (Ρωμ. 9:5) δηλαδή «αυτών είναι οι πατέρες, και απ’ αυτούς προήλθε ο Χριστός ως άνθρωπος, ο οποίος είναι ο Θεός ο εξουσιαστής πάντων, ο δοξασμένος εις τούς αιώνες»  

 «στους οποίους ανήκουν οι προπάτορες και από τους οποίους προήλθε ο Χριστός κατά σάρκα: ο Θεός, που είναι πάνω σε όλα, ας είναι ευλογημένος για πάντα» (Ρωμ. 9:5 - Μ.Ν.Κ.)

   Από τούς Ισραηλίτες είναι ‘κατά σάρκα’, δηλαδή ως άνθρωπος, ο Χριστός, ο οποίος όμως κατά την ανωτέρα Του φύση (αυτή που πολεμάει παντοιοτρόπως η Εταιρία Σκοπιά), είναι ‘ο επί πάντων Θεός’! Εάν ο Χριστός ήταν μόνον άνθρωπος, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, θα πρόσθετε ο Απόστολος Παύλος την φράση ‘το κατά σάρκα’; Τί νόημα έχει να πούμε, ότι ο τάδε, ως άνθρωπος, κατάγεται από αυτό το μέρος; Δεν είναι γελοίο να εκφραστούμε έτσι για έναν απλό άνθρωπο; Όσον αφορά όμως εις το πρόσωπο τού Χριστού αυτή η έκφραση δεν είναι καθόλου γελοία, εφόσον έχουμε να κάνουμε με ένα πρόσωπο δύο φύσεων, την θεία και την ανθρώπινη. Οπότε ο Απόστολος διευκρινίζει, ότι όσον αφορά την ανθρώπινη φύση ο Χριστός κατάγεται από τούς Ισραηλίτες, αλλά όσον αφορά την ανωτέρα Του φύση είναι ‘ο επί πάντων Θεός’!   

   Προσέξτε όμως, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, σε ποιο σημείο έχει σταμάτησει η Σκοπιά την παράθεση τού λόγου τού Παύλου. Το σταμάτησε εις την φράση ‘το κατά σάρκα’ θέτοντας άνω-κάτω τελεία (:), διότι αμέσως μετά ακολουθεί η επίμαχη φράση ‘ο ων επί πάντων Θεός’ που αφορά την Θεότητα τού Ιησού!

   Kαι επειδή, και αυτό το χωρίο ομιλεί περί τού Χριστού ως ‘τού επί πάντων Θεού’, έπρεπε απαραιτήτως η έννοιά του να αλλοιωθεί και να διαμορφωθεί εις τα δογματικά μέτρα τής Σκοπιάς. Η φράση ‘ο ων επί πάντων Θεός’ συντακτικώς είναι παράθεση εις το ‘ο Χριστός’. Μάς επεξηγεί δηλαδή την ιδιότητα που φέρει το πρόσωπο που ονομάζεται Χριστός. Άρα δια τής συγκεκριμένης παραθέσεως, το νόημα τής προηγηθήσης προτάσεως δεν σταματάει εις το ‘κατά σάρκα’, αλλά συνεχίζεται και επεκτείνεται και εις το νόημα τής παραθέσεως που ακολουθεί.

   Η Σκοπιά, δια τής άνω-κάτω τελείας που θέτει εις το ‘κατά σάρκα’:, σταματάει αποτόμως το νόημα τού κειμένου και συνεχίζει καινούργια πρόταση! Οπότε ‘ο επί πάντων Θεός’ δεν είναι πλέον ο Χριστός, εφόσον το κόμμα έχει αφαιρεθεί και το νόημα έχει σταματήσει, αλλά ο Ιεχωβά!!!

8) «...προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν τής δόξης τού μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτ. 2:13) δηλαδή «περιμένοντας να εκπληρωθεί η μακαρία ελπίδα μας και να φανερωθεί η δόξα τού μεγάλου Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού»

   Το νόημα τού αρχαίου κειμένου είναι σαφέστατο. Εμείς οι Χριστιανοί, λέει ο Απόστολος Παύλος, περιμένουμε να εκπληρωθεί η μακαρία ελπίδα και να φανερωθεί η δόξα τού μεγάλου Θεού ΚΑΙ Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Η φράση «μεγάλου Θεού» καθώς και η φράση «σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» ετέθησαν με κοινό άρθρο (‘τού’), διότι αναφέρονται εις ένα και το αυτό πρόσωπο, αυτό τού Ιησού Χριστού. Το ίδιο συνέβη και με τις φράσεις «μακαρίαν ελπίδα» και «επιφάνειαν τής δόξης» οι οποίες ετέθηκαν με κοινό άρθρο (‘την’), διότι σημαίνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Η μακαρία δηλαδή ελπίδα μας είναι η ένδοξη φανέρωση τής ημέρας τής Β΄ Παρουσίας τού Ιησού Χριστού, που βεβαίως δεν έγινε το 1914 (όπως θα διαβάσετε εις την απάντησή μας εις την ερώτηση Νο9) αλλά είναι αναμενόμενη!

   Ο Απόστολος Παύλος διακηρύττει δηλαδή, κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μεγάλος Θεός και Σωτήρας μας! Η αλήθεια όμως αυτή, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πιστεύω τής Σκοπιάς, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι ένας απλός Αρχάγγελος και όχι ο μεγάλος Θεός, γι’ αυτό κι εντέχνως προσάρμοσε το ανωτέρω εδάφιο εις το δόγμα της με την μέθοδο τής διαστροφής και παραχαράξεως η οποία ως γνωστόν έχει ως εξής: Πρόσθεσε εις την Μ.Ν.Κ. εντελώς αυθαίρετα ένα επιπλέον άρθρο (‘τού’) που δεν υπάρχει εις το αρχαίο κείμενο (χωρίς καν να το θέσει εις αγκίλες) πριν από την λέξη ‘Σωτήρα’, με σκοπό να εισαγάγει ένα επιπλέον πρόσωπο (υποκείμενο) εις την πρόταση κι έτσι να διαχωρίσει τα πρόσωπα, ώστε ο ένας χαρακτηρισμός (‘μεγάλος Θεός’) να αναφέρεται όχι πλέον εις τον Ιησού αλλά εις τον Ιεχωβά, και ΜΟΝΟΝ ο άλλος (ο πιο ‘ανώδυνος’) χαρακτηρισμός (‘Σωτήρας’) να αναφέρεται εις τον Ιησού Χριστό!!!

   Ας ‘απολαύσουμε’ τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, για πολλοστή φορά, επί το ‘θεάρεστον’ έργο τής αλλοιώσεως τού νοήματος τού ιερού κειμένου τής Γραφής:

«…ενόσω περιμένουμε την ευτυχισμένη ελπίδα και ένδοξη φανέρωση τού μεγάλου Θεού και τού Σωτήρα μας τού Χριστού Ιησού» (Τίτ. 2:13 - Μ.Ν.Κ.)

9) «Και απεκρίθη ο Θωμάς και είπεν αυτώ· Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν. 20:28)

  Απευθυνόμενος ο Θωμάς προς τον Χριστό (‘είπεν αυτώ’) ομολογεί Αυτόν Κύριό του και Θεό του. Η ομολογία προφανώς έγινε κατά θεία αποκάλυψη, όπως παλαιότερα η ομολογία τού Πέτρου «συ εί ο Χριστός ο Υιός τού Θεού τού ζώντος» (Ματθ. 16:16). Άξιο δε παρατηρήσεως, ότι ο Θωμάς δεν είπε εις τον Ιησού «Κύριός μου και Θεός μου», ανάρθρως, οπότε θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι ο Ιησούς έχει σχετική κυριότητα και θεότητα, είναι δηλαδή μικρός κύριος και θεός, όπως οι άνθρωποι και οι άγγελοι. Ο Θωμάς είπε εις τον Ιησού «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου», ενάρθρως! Αυτό σημαίνει, ότι ο Ιησούς είναι ο ένας, ο μοναδικός Κύριος και Θεός!   

10) «Οίδαμεν δε ότι ο Υιός τού Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γιγνώσκωμεν τον αληθινόν. Και εσμέν εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ Αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτός εστίν ο αληθινός Θεός και ζωήν αιώνιος (Α΄ Ιωάν. 5:20) δηλαδή «Ξέρουμε επίσης, ότι ο Υιός τού Θεού έχει έλθει και μάς έχει δώσει γνώση (νόηση), για να γνωρίζουμε τον αληθινό· και είμεθα εις τον αληθινό με το να είμεθα εις το Υιό Του Ιησού Χριστό· αυτός είναι ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος»

   Εις αυτήν την ρήση τού Ιωάννου περιέχεται λόγος εκ τών παραδοξοτέρων και σπουδαιοτέρων τής Γραφής. Ο Απόστολος εκφράζει την συνείδηση και βεβαιότητα, ότι ο Υιός τού Θεού έχει έλθει και μάς έχει δώσει ‘διάνοιαν ‘, νόηση δηλαδή, για να γνωρίζουμε τον αληθινό,δηλαδή τον Θεό. Το ανωτέρω χωρίο, λοιπόν, μάς λέγει ότι εμείς οι πιστοί είμεθα πράγματι εις τον αληθινό Θεό. Πώς; Με ποίον τρόπο; «εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ», δηλαδή με το να είμεθα εις τον Υιόν Του τον Ιησού Χριστό! Με το να είμεθα εις τον Υιόν τού αληθινού, τον Ιησού Χριστό, είμεθα εις αυτόν τον αληθινό!

   Αλλά πώς συμβαίνει το παραδοξότατο τούτο, με το να είμεθα εις τον Υιόν τού αληθινού, να είμεθα εις αυτόν τον αληθινό; Με το να είμεθα εις τον Υιόν τού Θεού, να είμεθα εις αυτόν τον Θεό; Συμβαίνει τούτο, διότι ο Υιός τού αληθινού, ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός, «ούτός εστιν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος», αυτός είναι ο αληθινός Θεός και η αιώνιος ζωή! Ο παραδοξότατος αυτός λόγος είναι όμοιος προς άλλους παραδοξότατους λόγους τής Γραφής.

«Θεέ, δος την κρίση σου εις τον βασιλέα, και την δικαιοσύνη σου εις τον υιόν τού βασιλέως» (Ψαλμ. 72:1).

   Κατ’ αυτόν τον Ψαλμό ο Μεσσίας είναι ‘ο υιός τού βασιλέως’ και συγχρόνως αυτός ‘ο βασιλεύς’!

«Ακούσας δε ο Ιησούς είπεν· αύτη η ασθένεια ουκ έστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ τής δόξης τού Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός τού Θεού δι’ αυτής» (Ιωάν. 11:4) δηλαδή «Όταν δε άκουσε ο Ιησούς είπε: ‘Αυτή η ασθένεια δεν είναι για θάνατο, αλλά για την δόξα τού Θεού, για να δοξασθεί δηλαδή ο Υιός τού Θεού εξ αιτίας της’».

   Ο Θεός δηλαδή που θα εδοξάζετο δια τής αναστάσεως τού Λαζάρου  πιο συγκεκριμένα είναι ο Υιός τού Θεού. Εάν ο Χριστός εδώ εννοούσε, ότι δια τής αναστάσεως τού Λαζάρου θα εδοξάζοντο δύο πρόσωπα, ο Θεός Πατήρ, τούτου δε δοξαζομένου θα εδοξάζετο και ο Υιός, ο Ιησούς μάλλον θα έλεγε «υπέρ τής δόξης τού Υιού, ίνα δοξασθή ο Θεός», διότι δια τού Υιού Μεσσία δοξάζεται ο Θεός.

  Δια τού τρόπου όμως που διατυπώνει τον λόγο Του, με τρόπο έμμεσο και συγκεκαλυμμένο ο Ιησούς κηρύττει τον Εαυτό Του ως ‘τον Θεό’!

                  ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ – ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

   Πολλοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προκειμένου να φέρουν εις δύσκολη θέση τούς Ορθοδόξους, άλλοι μεν απευθύνουν το ερώτημα: «Ο Χριστός είναι (ο) Θεός ή (ο) Υιός τού Θεού;» κι άλλοι, επιστρατεύουν χωρία από τη Γραφή που κάνουν λόγο περί τού Χριστού ως ‘Υιού τού Θεού’ κι έτσι αυταπατώνται, ότι δι’ αυτού τού τρόπου καταρρίπτουν δήθεν την Θεότητα τού Υιού (όπως εν προκειμένω ο κύριος Κάλλιος με το Α΄ Ιωάν. 4:15). Το ανωτέρω βεβαίως ερώτημα είναι μία ακόμη καλοστημένη παγίδα, διότι ‘υποχρεώνει’ κατά κάποιον τρόπο τον ερωτώμενο χριστιανό να απαντήσει τί από τα δύο ισχύει, (είναι δηλαδή ο Χριστός Θεός ή Υιός τού Θεού;) χωρίς το μυαλό να πηγαίνει εύκολα ότι ισχύουν ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ! Ο Χριστός, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι ‘ο Υιός τού Θεού’ ως ΠΡΟΣΩΠΟ εν σχέσει προς το πρόσωπο τού Θεού Πατρός, και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ είναι ‘ο Θεός’ ως ΟΥΣΙΑ, ως η όλη Θεία Ουσία ή Θεότης.

   Σε άλλα χωρία ο Χριστός αναφέρεται ως ‘ο Υιός τού Θεού’, σε άλλα ως ‘ο Θεός’, ενώ εις το ανωτέρω χωρίο (Ιωάν. 11:4) ονομάζεται και με τα δύο, και ως ‘ο Υιός τού Θεού’ δηλαδή, και ως ‘ο Θεός’. Ομοίως δε κατά το Α΄ Ιωάν. 5:20 ο Ιησούς Χριστός είναι ‘ο Υιός τού Θεού’, ‘ο Υιός τού αληθινού’ και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ‘ο αληθινός Θεός’! Όπως επίσης είδαμε προηγουμένως, κατά τον Ψαλμ. 72:1 ο Μεσσίας είναι ‘ο υιός τού βασιλέως’ και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ αυτός ‘ο βασιλεύς’.

   Παρόμοια παράδοξα επισημαίνουμε και για τον τρίτο τής Τριάδος, τον Παράκλητο. Κατά το Α΄ Κορ. 3:16-17 ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα τού Θεού’ και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ‘Θεός’ και ‘ο Θεός’, δηλαδή η όλη Θεία Ουσία ή Θεότης. Επίσης κατά το Β΄ Κορ. 3:16-17 ο Παράκλητος είναι ‘το Πνεύμα Κυρίου’, το Πνεύμα τού Πατρός και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ είναι ‘Κύριος’ και ‘ο Κύριος’, η όλη Κυριότης ή Θεότης! 

   Είπαμε ανωτέρω, ότι η έναρθρως εκφορά τής ομολογίας τού Θωμά σημαίνει, ότι ο Ιησούς είναι ο ένας, ο μοναδικός Κύριος και Θεός. Η ουσία ή θεότης τών προσώπων τής Τριάδος είναι μία και η αυτή, κοινή, και συνεπώς ο Υιός έχει ΟΛΗ τη μία και αυτή ουσία και θεότητα και είναι ο όλος Θεός, όπως βροντοφωνάζει και ο Απόστολος Παύλος: «ότι εν αυτώ ευδόκησε παν το πλήρωμα κατοικήσαι» (Κολασ. 1:19) δηλαδή «Διότι εις Αυτόν ευαρεστήθηκε να κατοικήσει όλη η θεότης, ο όλος Θεός» και «ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα τής θεότητος σωματικώς» (Κολασ. 2:9) δηλαδή «Διότι μέσα εις Αυτόν κατοικεί όλος ο πλούτος τής θεότητος ουσιωδώς».

   Οπότε, εν κατακλείδι κύριε Κάλλιο, πρώτον, ο Χριστός δεν είναι ο Θεός, διότι το λέγει αυθαίρετα το δόγμα τής Ορθοδοξίας, αλλά είναι ο Θεός, διότι είναι διδασκαλία τής Αγίας Γραφής, και δεύτερον, είναι ο Θεός, όχι γιατί είναι δήθεν ο Πατήρ (όπως έχει καταφέρει η Σκοπιά να πείσει τούς ακολούθους της ότι εμείς πιστεύουμε), αλλά διότι έχει μία και την αυτή ουσία με τον Πατέρα, κι εφόσον έχει κοινή την ουσία άρα είναι ο όλος Θεός!

   Κλείνοντας την απάντησή μας, κύριε Κάλλιο, θα σχολιάσουμε το χωρίο που επικαλεστήκατε (Α΄ Κορ. 11:3) και θα ανατρέψουμε την άποψη που υπονοήσατε, ότι δήθεν ο Χριστός είναι κατώτερος τού Πατρός, διότι έχει Αυτόν ως κεφαλή Του! Αναφέρουμε το χωρίο όπως ακριβώς έχει εις το αρχαίο κείμενο:

«Θέλω δε υμάς ειδέναι ότι παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός εστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε Χριστού ο Θεός» (Α΄ Κορ. 11:3) δηλαδή «Αλλά θέλω να ξέρετε, ότι τού κάθε άντρα η κεφαλή είναι ο Χριστός, κεφαλή δε τής γυναίκας είναι ο άνδρας, κεφαλή δε τού Χριστού είναι ο Θεός».

   Από την φράση ‘κεφαλή δε Χριστού ο Θεός’ οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, όπως εν προκειμένω και ο κύριος Κάλλιος, συμπεραίνουν, ότι ο Υιός είναι κατωτέρας φύσεως εν σχέσει προς τον Πατέρα, κι άρα όχι Θεός. Αλλά εάν υιοθετήσουμε αυτό το σκεπτικό, τότε καταλήγουμε εις το εξής παράλογο συμπέρασμα: Με όμοιο τρόπο, από την φράση ‘κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ’ μπορούμε κι εμείς να συμπεράνουμε, ότι η γυναίκα είναι κατωτέρας φύσεως εν σχέσει προς τον άνδρα, δηλαδή δεν είναι άνθρωπος!!!  

    Το δέχεσθε αυτό κύριε Κάλλιο εφόσον προέρχεται από το σκεπτικό τής Σκοπιάς;

   Είναι επίσης αξιοπρόσεκτο, ότι ο Απόστολος Παύλος δεν λέγει ‘κεφαλή τού Υιού ο Πατήρ’, αλλά λέγει ‘κεφαλή τού Χριστού ο Θεός’. Ο Θεός, ο Τριαδικός δηλαδή Θεός, είναι κεφαλή τού Χριστού ως ανθρώπου! Το όνομα ‘Χριστός’ υποδηλώνει την ανθρωπίνη φύση.

   Όμως το να απομονώνετε, κύριε Κάλλιο, χωρία κι εκφράσεις που αναφέρονται εις την ανθρωπίνη φύση τού Χριστού κι εντέχνως να τα αντιπαραβάλλετε προς τον Θεό, με σκοπό να υποτιμήσετε ή να υποβιβάσετε το πρόσωπο τού Χριστού, αγνοώντας ή  αποκρύπτοντας ή ακόμη και διαστρεβλώνοντας τα χωρία που διατρανώνουν την ισότητα Πατρός–Υιού, αυτό πώς θα πρέπει να χαρακτηρισθεί; Ο Χριστός, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι ένα ‘νόμισμα’ ΔΥΟ όψεων. Η Σκοπιά, όμως, κατά την προσφιλή της συνήθεια, παρουσιάζει ΜΟΝΙΜΩΣ την μία όψη, αυτήν που έχει να κάνει με την ανθρωπίνη φύση Του, διαστρεβλώνοντας εντέχνως κι εσκεμμένως τα χωρία που αναφέρονται εις την Θεία και ανωτέρα φύση Του.

   Για τού λόγου το ασφαλές, καθώς και για ποια χωρία κάνουμε λόγο ότι διαστρεβλώνει η Σκοπιά, σάς παραπέμπουμε εις την πρωτότυπον μελέτη (Νο3) τού Ειδικού Συνεργάτου τής Μητροπόλεώς μας Γεωργίου Τσιμπιρίδη με τον τίτλο: «Είναι ‘ο Υιός τού Θεού’ Θεός Αληθινός; Ποία η έννοια τής ονομασίας ‘ο Υιός τού Θεού’;» η οποία ευρίσκεται ανηρτημένη εις τα blog τής Μητροπόλεώς μας (http://www.i-m-sidhrokastrou.blogspot.gr & http://www.agiaparaskeyh.blogspot.gr).